Morgunblaðið - 13.04.1983, Síða 16

Söngsveitin Fílharmónía á æfíngu í gær ásamt Sinfóníuhljómsveitinni.
Söngsveitin Fílharmónía og Sinfóníuhljómsveitin
flytja Requiem eftir franska tónskáldið Gabriel Fauré:
„Tilfinning Fauré fyrir litrófi
tónlistarinnar ræður ferðinni“
— segir Guömundur
Emilsson,
sem stjórnar tónleikunum
„Kórinn var stofnaður haustið 1959 af dr. Ró-
bert Abraham Ottósyni, sem stjórnði kórnum
óslitið þar til hann lést 1974. Síðan hafa ýmsir
stjórnendur haldið um stjórnvölinn og í vetur hef-
ur það verið Guðmundur Emilsson,“ sagði
Ragnar Árnason, stjórnarformaður söngsveitar-
innar Fílharmóníu, en söngsveitin flytur ásamt Sin-
fóníuhljómsveitinni sálumessuna Requiem eftir
franska 19. aldar tónskáldið Gabriel Fauré,
annað kvöld í Háskólabíói. Einsöngvarar á tón-
leikunum verða Elísabet F. Eiríksdóttir sópran og
Robert Becker.
Á stefnuskránni
að syngja með
Sinfóní unni
„Það hefur alltaf verið á
stefnuskrá söngsveitarinnar að
flytja verk með Sinfóníunni og
það höfum við gert í gegnum ár-
in. Fyrir áramót fluttum við verk
með íslensku hljómsveitinni, sem
kom meðal annars til af því að
þar er Guðmundur einnig í for-
svari. Það hefur verið þeim mun
meira að gera eftir því sem liðið
hefur á veturinn. Mest af starf-
inu mæðir á stjórnandanum auð-
vitað, en stjórn söngsveitarinnar
hefur einnig í ýmsu að snúast.
Meðal annars höfum við reynt að
standa fyrir raddþjálfunar-
námskeiðum, en æfingar eru
starangar og því ekki hægt að
bæta miklu við. Þá hefur það
einnig verið talsverð vinna hjá
stjórninni að fá fólk í söngsveit-
ina, ef verkefnin hafa verið þess
eðlis að þau hafa ekki höfðað til
fólks.
Það er talsverð hreyfing á fólki
í kórnum, enda er þetta talsvert
tímafrekt tómstundagaman.
Fólk stendur kannski í því að
byggja, eins og gengur hérlendis,
hverfur þá kannski í nokkur ár,
en kemur aftur nokkrum árum
seinna, þegar það er búið að
byggja. Núna eru í kórnum tæp-
lega 90 manns, en þegar við flutt-
um Tosca fyrr í vetur voru í
kórnum um 70 manns. Við erum
dálítið áhyggjufull núna vegna
flensunnar, sem er að ganga og
virðist vera að stinga sér niður
meðal kórfélaga. Þú sérð að það
eru engin 90 manns á æfingunni
núha. Almennt má segja um
starfið í vetur, að það hafi verið
starfað af talsverðum krafti og
upp á síðkastið er óhætt að segja
Guðmundur Emilsson, stjórnandi. Morgunbi»*i*/RAX
að við höfum ekki séð fram úr
æfingum," sagði Ragnar að lok-
um.
2. klarinett spilar allt
í allt átta nótur
„Þetta verkefni er sérstakt
fyrir margra hluta sakir," sagði
Guðmundur Emilsson, aðspurður
um verkið sem Sinfónían flytur
ásamt söngsveitinni og hann
stjórnar.
„í hljóðfæraskipuninni leggur
Fauré mest af efniviðnum á lág-
fiðluna, hnéfiðluna og bassann,
eða hin dýpri hljóðfæri og það er
auðvitað gert til þess að undir-
strika hið alvarlega umfjöllunar-
efni verksins, sem er dauðinn.
Aftur á móti er Fauré spar á fiðl-
urnar. Þær koma af og til inn í
verkið eins og sólargeislar, þar
sem tónsvið þeirra er miklu
hærra. Tré- og málmblásturs-
Ragnar Árnason, stjórnarformað-
ur söngsveitarinnar Fílharmóníu.
Guðmundur Emilsson, stjórnandi.
hljóðfærin eru einnig nýtt á
mjög sérstæðan hátt. Sem dæmi
um það notar Fauré flautur og
klarinett aðeins í einum þætti af
sjö, sem varpar alveg sérstökum
lit á þann þátt, sem heitir Pie
Jesu, þ.e. Litli Jesú. I þeim þætti
notar hann líka sópransöngkonu
í fyrsta og eina skiptið, þannig að
þátturinn verður eins konar
vendipunktur í verkinu. Enn
frekara dæmi um það, hvernig
hljóðfærin eru notuð í verkinu,
er til dæmis það að 2. klarinett
spilar ekki nema allt í allt, að ég
held, átta nótur. Þetta sýnir
hvernig Fauré sparar hljóðfærin
og er meðvitaður um litina í
hljómsveitinni.
Hvað kórinn snertir, er það
fremur sérstakt, hve mikil fjöl-
breytni er í samvali radda. Ef við
berum þetta verk saman við
sálumessur eftir Verdi eða Moz-
art til dæmis, kemur í ljós að
miklu algengara er að allar radd-
ir syngi þar saman samtimis.
Fauré blandar hins vegar rödd-
unum saman með ýmsum hætti.
Stundum syngja tvær saman,
stundum þrjár, stundum er það
bara ein rödd sem er notuð og
stundum allar saman. Það er
geysileg fjölbreytni í samsetn-
ingunum. En á ný er það tifinn-
ing Fauré fyrir litrófi tónlistar-
innar sem ræður ferðinni."
Dökku litirnir ráðandi
„Verkið er einnig alveg sér-
stakt fyrir það hversu hógvært
það er. Ragnarök eða dómsdag er
hvergi að finna í því, eins og al-
gengt er í öðrum sálumessum.
Það er einkennilegt að þetta er í
fyrsta skipti sem þetta verk er
flutt hér á landi með hljómsveit,
ég held að það hafi verið flutt
einu sinni áður, en þá við orgel-
0