Morgunblaðið - 23.04.1983, Blaðsíða 23
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. APRÍL 1983
63
fclk í
fréttum k.
Bo finnst
of mikið
talað um
kynlífið
+ Bo Derek, stúlkan, sem fær
hjörtu mannanna til aö slá hraö-
ar, er nú í Englandi þar sem hún
er aö leika í kvikmynd. Aö sjálf-
sögöu er maðurinn hennar meö
henni, John Derek, en hann
„uppgötvaöi" Bo þegar hann sá
hana 17 ára gamla spranga um á
ströndinni í bikinibúningi eins og
hann gerist smæstur.
Þaö er mikill aldursmunur
meö þeim hjónum því aö John er
56 ára gamall en Bo aöeins 26.
Bo segist enda vera oröin dauö-
leiö á því aö fólk sé alltaf aö
spyrja hana hvort þaö sé ekkl
„agalegt aö vera gift svona göml-
um manni".
„Fólk viröist alls ekki skilja, aö
ég elska John, aö hann er maö-
urinn minn og aö ég vil vera meö
honum allar stundir. Honum ein-
um. Ég hef ekki áhuga á öörum
karlmönnum," segir Bo.
„Fólk er alltof upptekiö viö aö
tala um kynferöislífiö nú á dög-
um. Ég lít á þaö sem einkamál og
mér finnst ekkert ömurlegra en
þegar fólk fer aö tala um reynslu
sína í þeim efnum," segir Bo og
bætir því viö, aö hún muni aldrei
láta sér til hugar koma aö vera
John ótrú. John er þó ekki alveg
jafn viss um þaö.
„Þaö eru 30 ár á milli okkar og
þótt ég vildi, aö viö yrðum saman
þar til yfir lyki, þá er ég nú ekki
alveg viss um aö svo veröi,"
sagöi John.
COSPER
Eru þessi meðmælí frá frænku þinni þau einu sem
þú hefur?
Takið þátt í landssöfnun
Sjálfstæðisflokksins
Muniö gíróseöilinn.
Stjórn Landssöfnunar
Sjálfstæðisflokksins 1983.
K ^
BAGGATÍNAN
Kemur nú á markaöinn enn
þá fullkomnari og afkasta-
meiri en nokkru sinni fyrr.
Hún hleður á vagn eða bíl allt
aö 1000 böggum á klukku-
stund.
KR BAGGATÍNAN tekur
jafnt upp stutta bagga sem
langa, þunga sem létta og
vinnur sitt verk af öryggi
hvernig sem baggarnir liggja
á vellinum.
KR BAGGATÍNAN er hönnuð
fyrir íslenskar aöstæöur —
það gerir gæfumuninn.
Leitið nánari upplýsinga
KAUPFÉLAG RANGÆINGA
Hvolsvelli. Símar 99—8121 og 99—8225.
SPUNNIÐ UM STAIÍN
eftir MATTHÍAS JOHANNESSEN
18
Ihliðargötu í Arbatskí-hverfinu í Moskvu býr kona af
þýzkum ættum, sem hafði haft kunningsskap við
íslenzkan menntamann, en er nú ein ásamt barni
þeirra. í einu herbergi og eldunarplássi bak við forhengi.
Fátæk. Samt heldur konan fast við þá trú sína, að Stalín
sé sól vizkunnar og fyrir Flokkinn sé vert að deyja.
Einvaldurinn hefur að sjálfsögðu aldrei heyrt þessarar
konu getið, en kannski Yezhov. íslenzka skáldið, Halldór
Kiljan, er í Moskvu á heimleið. Slydduél kvöldið, sem
hann fer í kaffi til konunnar. Hún er greind og skemmti-
leg, þegar hún talar ekki upp úr kommúnistisku postill-
unni. Drepið á dyr um miðnætti: ókunnur maður í svört-
um frakka kemur inn. Þau fara saman. Hún inn í helli
Gúlagsins, þar sem allt breytist í flöktandi skugga, en
barnið á munaðarleysingjahæli. Skáldið til fslands um
Svíþjóð og skrifar aldarfjórðungi síðar mikla bók og
merkilega, Skáldatíma; m.a. um örlög Veru Hertsch.
Skilar þar kveðju til föður litlu telpunnar, „sem nú hlýtur
að vera orðin mikil og glæsileg sovétkona sem horfir móti
nýjum degi“.
En þetta kvöld eins og svo mörg önnur situr Stalín að
sumbli með vinum sínum. Þeir tala um hundóða manninn
í Þýzkalandi, Adolf Hitler. Og hvernig eigi að verjast
honum og hundum hans. En það veit ísienzka skáldið
ekki. (Halldór Kiljan segir löngu síðar, að einum manni
hafi Stalín treyst, aðeins einum: en þeim manni trúði
hann líka í blindni. Sá maður var Adolf Hitler. Honum
tekst jafnvel að veikja Rauða herinn innan frá með því að
koma falsboðum um Túkhachevsky og aðra foringja hers-
ins í hendurnar á rússnesku öryggislögreglunni. Stalín
fyllist ótta og tortryggni. Það magnast í hatur. Hershöfð-
inginn, móðir hans og tveir bræður eru öll hraðskotin eftir
pukurréttarhöld, svo að vitnað sé í Halldór Kiljan. Og
Stalín trúir Hitler, þar til nazistar vaða inn í Sovétríkin.
Engum nema honum. Gagnkvæm virðing milli þeirra eins
og sú virðing er, sem byggist á ótta og hatri. Og full-
komnu siðleysi þeirra, sem drottna í skjóli alræðisvalds.)
19
Október andar köldu, brautin er frosin — /
(Púsjkin, þýft. H.H.)
Lífið gengur sinn vanagang á yfirborðinu, þó að
undir niðri ríki sóttkennt óráð. fslenzka skáldið er
ánægt með ferð sína um Sovétríkin. óteljandi
minnismiðar eru hráefni í nýja bók, Gerska ævintýrið. En
skáldið er í önnum. Halldór Kiljan er að skrifa aðra bók,
mikilvægari. Heimsljós. En það er ónæðisamt á Hótel
Nasjonal þennan viðburðaríka vetur, 1937—1938. I
Moskvu ríkir veizluglaumur og hátíðahöld. Margir hafa
það á tilfinningunni, að Neró sé við völd. Það er spilað og
sungið. Og kristnir menn eiga ekki sjö dagana sæla.
Brauð og leikir. En skáldið á brýnt erindi við heiminn.
Lætur engan tefja sig. Stenzt þó ekki freistinguna að fara
á kosningafund Stalíns. Hann talar af miklum hugsjóna-
hita eins og persóna út úr Glæpi og refsingu. En öðrum
þræði eins og kærleiksríkur og yfirvegaður bóndi, sem
hefur rétt fyrir sér í einu og öllu og þarf ekki að brýna
raustina. Veit allt um mæðiveikina og hvernig á að lækna
sauðina, basta! Andleg hressing að hlusta á þessa látlausu
sannfæringu.
Höll sumarlandsins er að mestu skrifuð í „rólegu
þorpi“ í Ráðstjórnarríkjunum þennan vetur. En það er
síður en svo rólegt í réttarsalnum, þar sem Búkharin berst
fyrir lífi sínu eins og lax á ryðguðum króki. Skáldinu
finnst leiftra af honum mælskan og rökvísin en það finnst
Stalín aftur á móti ekki, eða áhugalausum túlki skáldsins,
ungri munaðarlausri stúlku úr útungunarvél ríkisins.
Henni finnast þessi réttarhöld eins og hver annar tittl-
ingaskítur. Lýsing skáldsins á þessari stúlku verður
FRAMHALD