Morgunblaðið - 26.04.1983, Page 22

30
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. APRÍL 1983
„Hvatning til að ljúka kosningu á
einum degi kom alls staðar frá“
„Við ákváðum hér, í samráði við yfir-
kjörstjómir, að fylgjast með gangi
mála, til þess að sem bezt vitneskja
lægi fyrir um hvort Ijúka mætti kosn-
ingu á einum degi,“ sagði Ólafur Walt-
er Stefánsson, skrifstofustjóri í dóms-
málaráðuneytinu, er Morgunblaðið
innti hann fregna af því hvernig kosn-
ingar hefðu snúið við ráðuneytinu í
framhaldi af setningu bráðabirgðalaga
er heimiluðu tveggja daga kosningu í
dreyfbýli.
A laugardagsmorgun var ég f sam-
bandi við allar yfirkjörstjórnir og
eins Veðurstofuna til að fylgjast með
hvernig þetta þróaðist. Hélt því síð-
an áfram um eftirmiðdaginn og
langt fram eftir kvöldi.
Horfurnar urðu fljótt þær að það
gæti allt stefnt i þessu lyki á einum
degi. Hins vegar voru lagaákvæðin
þau að til þess að svo yrði, þurfti að
koma til ákvörðun heimamanna um
að þeir myndu ekki notfæra sér ann-
an daginn. Þar af leiðandi beindist
áhuginn að því að yfirkjörstjórnir
allar hefðu sem gleggsta vitneskju,
segir Ólafur Walter
Stefánsson í dóms-
málaráðuneytinu
bæði um færð og hvort að einhverjir
ætluðu að notfæra sér seinni daginn.
Allar upplýsingar bentu í þá átt að
fleiri og fleiri myndu ljúka, en það
þurfti tíma til að ljúka snjóruðningi
á ýmsum stöðum; á Vestfjörðum,
Norðurlandi vestra og Austfjörðum
og þau atriði gátu skipt máli. Einnig
var á timabili ekki útséð hvernig
gengi að koma kjörgögnunum. Þau
voru til dæmis ekki komin út á Dala-
tanga fyrir kjördag, en þar er sér-
stök kjördeild, þar sem ekki var
hægt að lenda þar báti í marga daga.
En það tókst á sjálfan kjördag, þar
sem veður gekk niður. Þá kom það
upp að Egilsstaðaflugvöllur lokaðist
fyrir Fokker-flugvél, og menn höfðu
úhyggjur af að þar um borð væru
einhver utankjörfundaratkvæði. Það
voru sem sagt alltaf viss atriði sem
fylgjast þurfti vel með og fá stað-
festingu á hvort mundu klárast. Það
var reynt að grafast fyrir um öll slík
tilvik og reyna að fá vitneskju um
hvort kjörstjórnir væru ekki sam-
mála um að ljúka kosningu á einum
degi.
Eg hygg að aldrei hafi verið haft
samband við kjörstjórnir í eins rík-
um mæli á kjördegi eins og nú.
Venjulega eru menn látnir í friði, en
núna var sem sagt leitað eftir þess-
ari vitneskju til að hafa á takteinum
sem gleggsta mynd af gangi mála,
ekki það að verið væri að reka a eftir
mönnum eða hafa áhrif á þá.
Eftir kvöldmat voru líkurnar
orðnar miklu meiri á því að þessu
væri að ljúka. Vitneskja mín af
ástandinu barst til yfirkjörstjórnar 1
Reykjavík, og það var mat okkar að
kosningu mundi ljúka um kvöldið, og
á þeim grundvelli hófst síðan undir-
búningur að talningu i Reykjavfk.
Síðan létu menn vita að þessu væri
lokið og ég leitaði eftir síðustu stað-
Frá talningu atkvæða á Akureyri. Ljósm. Mbi. Cunnar Berg Frá talningu atkvæða f Borgarnesi. Ljósm. Mbl. Heigi
Lárus Jónsson og frú greiða atkvæði á AkureyrL Ljómn. Gunnar Berg
Frá kosningu í Valaskjálf á Egilsstöðum.
Ljónm. Mbl. Ólafur
Orðsending frá „meindýri"
Þorgeir Þorgeirsson sendir mér
kveðju í Morgunblaðinu 20. apríl
sl. Þorgeir hefur löngum verið
þrætugjarn og oft valið þá leið til
að falla ekki alveg í gleymsku að
birta úr sálarkirnu sinni dylgjur
og róg í dagblöðum. Með þessu
móti hafa blaðalesendur þurft að
kannast við manninn, en ekki er
hann líklegur til að vekja á sér
verulega athygli fyrir annað. Ný-
lega sendi hann frá sér þvætting
um formann Rithöfundasambands
íslands, hræring öfundar og ill-
kvittni sem á sér m.a. þá skýringu
að hann hefur sagt sig úr þessum
samtökum, treystir sér ekki að því
er virðist til að vinna að hugðar-
efnum sínum í samvinnu við
óverðuga. Þessi skrif voru svo ræt-
in að flestir kenndu í brjósti um
höfundinn, aðrir fengu á honum
enn meiri skömm en áður. Var
orðstír mannsins ekki mikill fyrir.
Nú mun röðin komin að undir-
rituðum sem sér það til óhelgi að
skrifa um þýðingar Þorgeirs Þor-
geirssonar á verkum Williams
Heinesens. Þessar þýðingar eru
þrátt fyrir ýmsa sérvisku í orða-
vali vel unnar og á Þorgeir þakkir
skildar fyrir þær.
Það vex Þorgeiri í augum að
undirritaður var í fyrra valinn
einn af fulltrúum Rithöfundasam-
bands íslands til að sækja þing
rithöfunda í Færeyjum. Þar hef ég
víst eingöngu talað við „lítilmót-
legt“ fólk að dómi Þorgeirs. Það
skal viðurkennt að þeir ungu rit-
höfundar sem ég hitti í Færeyjum
lögðu á það meiri áherslu, að
halda fram sínum höfundum, þ.e.
a.s. þeim sem skrifuðu á færeysku,
en mönnum eins og William
Heinesen sem á danska móður og
hefur samið helstu verk sín á
dönsku. En það sem ég átti við
með orðinu „tómlæti" er ekki síst
það að Heinesen er ekki mikið
þekktur utan Skandínavíu. Hann
fékk hálf Bókmenntaverðlaun
Norðurlandaráðs á sínum tíma
móti Olof Lagercrantz, en hefur
ekki enn fengið Nóbelsverðlaun
þótt hann eigi þau skilið að mati
undirritaðs.
Nú upplýsir Þorgeir, þýðandi
Heinesens og sennilega kunningi,
að Heinesen hafi hafnað Nóbels-
verðlaunum 1975 fyrir bók sem
ekki var komin út. Turninn á
heimsenda nefnist bókin. Þorgeir
ætti að vita það að menn fá ekki
Nóbelsverðlaun fyrir eina bók
heldur höfundarverk í heild og
ólíklegt hlýtur það að teljast að
sænska akademían taki ákvörðun
um að veita Nóbelsverðlaun fyrir
bók sem enginn hinna átján hefur
lesið. Þetta hlýtur að vera eitt-
hvað sem borið hefur á góma í
einkasamræðum rithöfundar og
þýðanda þegar þeir hittust í Fær-
eyjum. Því verður ekki með orðum
lýst sem lagt er á fræga rithöf-
unda. En vonandi hefur William
Heinesen ekki beðið af því tjón að
sitja uppi með Þorgeir Þorgeirs-
son í Færeyjum og þurft að eyða
dýrmætum tíma sínum í nöldur-
mennið. Það er eiginlega krafta-
verk að Heinesen skuli hafa lifað
það af.
En kæri Þorgeir, ljúflingur
hófsamrar umræðu! Eg sætti mig
ágætlega við það að vera kallaður
„meindýr" og „svöng mús“ þegar
þau orð gubbast upp úr þér. Einn-
ig er ég stoltur af póstþjóns-
nafnbótinni því að mér hefur aldr-
ei dottið í hug að ég væri slík ger-
semi að ríkið ætti að sjá fyrir mér.
Ég hef ekki heldur talið að venju-
leg störf væru fyrirlitleg.
Að lokum skal ég hrella þig með
því að ég ætla að halda áfram að
skrifa um þýðingar þínar á Heine-
sen í Morgunblaðið og vona að þér
miði vel áfram við þýðingarnar,
enda fer það þér betur en þessi
aumu vottorð um heilsu þína sem
þú sendir frá þér þegar verst
gegnir. Ég ætla líka að leyfa mér
að gagnrýna það hjá Heinesen,
hinum mikla höfundi, sem mér
þykir miður. Um skáldsöguna í
Svörtukötlum sem er orðin nokkuð
aldurhnigin og ber þess víða
merki, fjallaði ég lofsamlega um
hér í blaðinu, en mun hafa drepið
á öfgafulla framsetningu á köfl-
um. Þú stendur að vísu að mörgu
leyti einn, Þorgeir, en af því að þú
ert að senda verk eftir þig eða í
þýðingu þinni á almennan markað
verðurðu að una því að þau séu
dæmd af fleiri aðilum en jábræðr-
um þínum.
Ég minnist hinna gömlu daga
þegar þú varst að vísu afkastalít-
ið, en efnilegt skáld. Glutraðu ekki
niður hæfileikum þínum í hlut-
verki kverúlantsins. Það er sorg-
legt þegar sæmilega af guði gerðir
menn verða að eins konar vítum
til varnaðar og eyða dögum sínum
í karp og vitleysu í anda íslensks
vanmáttar.
Jóhann Hjálmarsson.
Gítartónleikar
í Hafnarfirði
og Hveragerði
Gítarleikararnir Símon ívarsson og
Arnaldur Arnarson halda tónleika í
Hafnarfirði og Hveragerði, í Hafnar-
fírði í kvöld kl. 20.30 í Hafnarfjarðar-
kirkju, og á fostudagskvöldið í Hvera-
gerðiskirkju, einnig kl. 20.30. Á efn-
isskránni er Vínarklassík og spænsk
og suður-amerísk tónlist.
Þeir Símon og Arnaldur luku báð-
ir lokaprófi frá Tónskóla Sigursveins
í gítarleik undir handleiðslu Gunn-
ars Jónssonar. Símon fór síðan til
framhaldsnáms til Vínarborgar og
lauk þaðan einleikaraprófi vorið
1980. Arnaldur stundaði fram-
haldsnám í Manchester og lauk því
námi 1982.
Lýst eftir
stolnum bfl
Rannsóknardeild lögreglunnar í
Reykjavík hefur beðið Mbl. að auglýsa
eftir bifreiðinni R-69017, sem stolið var
frá Háaleitisbraut 43 sl. fimmtudag.
Bifreiðin er Austin Mini, árgerð
1974, brún að lit. Þeir, sem vita um
eitthvað um bifreiðina eru beðnir að
snúa sér til lögreglunnar.
Gunnar Gunnarsson
hefur um langt skeið
verið einn virtastt hofund-
ur á Norðurlondum
Ritsafn
Gunnars Gunnarssonar
J k. j \
Saga Borgarættarinnar Vargur í véum
Svartfulg Sælir eru einfaldir
Fjallkirkjan I Jón Arason
Fjallktrkjan II Sálumessa
Fjallkrikjan III Fimm fræknisögur
Vikivaki Dimmufjöll
Heiðaharmur Fjandvinir
S r ^ r
Almenna Bókafélagiö
Autturdroti 18,
•Imi 25544.
Skammuvagur 38
slmi 73055.
V,
r