Morgunblaðið - 26.04.1983, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. APRÍL 1983
39
Kristín Stefánsdótt
ir — Minningarorö
Þegar dauðinn kallar vini okkar
skyndilega á fund sinn og það á
unga aldri, þá stöndum við hljóð
og spyrjum hvers vegna og af
hverju einmitt hún eða hann.
Svarið fáum við ekki hérna megin,
því vegir guðs eru órannsakanleg-
ir.
Við skólasysturnar sátum hljóð-
ar, þegar við komum saman dag-
inn eftir andlát Kristínar og ein
úr hópnum segir: Hún Sissa er dá-
in, hún dó í gær.
Já, Sissa, eins og við kölluðum
hana alltaf, hafði einmitt verið ein
af okkur, og nú var hún horfin
héðan úr þessu lífi, aðeins 46 ára
gömul.
Við minnumst Kristínar eins og
hún var áður en stormar lífsins
fóru að fara um hana hörðum
höndum. Munum hana unga og
glæsilega með ljósa hárið sitt, fal-
lega brosið og ekki sízt hennar
hljóðiátu, prúðu framkomu.
Kristín var kona, sem ekki vildi
láta bera mikið á sér og hafði ekki
hátt um baráttu sína við iífið. Bezt
kom það í ljós, þegar hún háði sitt
síðasta stríð við ólæknandi sjúk-
dóm.
Ég vil fyrir hönd okkar skóla-
systranna þakka henni samver-
una, og nú veit ég að Kristín er
aftur komin með blíða brosið sitt í
öðrum og betri heimi.
Bið ég góðan guð að vera með
ástvinum hennar og lýsa þeim
veginn áfram.
Ólöf Ásgeirsdóttir
Ólöf Bjarnadótt-
ir Minningarorð
Fædd 8. október 1907
Dáin 15. aprfl 1983
Fjarskalega er dauðinn afstætt
hugtak, og þó er hann hið eina
sem við vitum með vissu að bíður
okkar allra. Seint eða snemma,
alltaf óvænt, oft óvæginn, en
stundum líknandi eins og nú.
Ólöf háði langt og strangt stríð
við einn skæðasta sjúkdóm okkar
tíma og hafði fyrir löngu sætt sig
við sinn skapadóm. Þó mátti hún
þreyja þorrann og góuna með
hjálp nútíma læknavísinda. Því
miður hvarfla stundum að manni
efasemdir í garð vísindanna þegar
lífi, sem virðist lokið, er haldið
gangandi til þess eins að hjartað
megi halda áfram að slá.
35 ár er ekki langur tími í eilífð-
inni, en þó nokkuð af mannsæv-
inni. Á fimmta tug þessarar aldar
lágu leiðir okkar Ollu fyrst saman.
Ég lítil stelpa — hún fuiltíða
kona. Um þessar mundir var gat-
an, sem við áttum báðar eftir að
búa við lengi — hún reyndar það
sem eftir lifði ævinnar — óðum að
byggjast og fólkið flutti inn í hús-
in sín smátt og smátt. Þetta var
vinaleg gata og allir þekktu alla,
létu sig varða hver annan. Hlut-
verkaskipan innan fjölskyldunnar
var í föstum skorðum, heimilisfað-
irinn aflaði tekna með vinnu utan
heimilis en konan „eldaði og
spann", gætti bús og barna. A
þessum tíma datt okkur börnun-
um víst tæplega í hug að hlutirnir
gætu verið á annan veg!
Olla var að sjálfsögðu barn síns
tíma. Öllum tíma sínum og kröft-
um varði hún í þágu eiginmanns
og 5 barna. Heimilið var notalegt,
hreint og fágað og þangað var gott
að koma. Ég man að mér, örverp-
inu á mínu eigin heimili, þótti
gaman að koma til Ollu og leika
við hennar börn, eða snúast í
kringum yngsta barnið á heimil-
inu.
Þó vinnuálag væri mikið á full-
orðna fólkinu minnist ég margra
ánægjulegra sunnudagsbíltúra
með Öllu og Guðjóni ásamt börn-
unum. Stundum var farið upp að
Rauðavatni eða eitthvert enn
lengra og ævinlega var gómsætt
nesti með í farangrinum. í minn-
ingunni er alltaf sólskin og blíða.
Sú kynslóð, sem fæddist um og
eftir síðustu aldamót, er trúlega
sú, sem mestrar þjóðfélagsbreyt-
ingar hefur lifað. Mér er til efs að
nokkur komandi kynslóð eigi eftir
að upplifa annað eins. T.a.m. þótti
það ekki í frásögur færandi þó að
Olla þyrfti framan af að þvo allan
sinn þvott í þvottalaugunum
gömlu, nokkuð, sem nútímabörn
eiga bágt með að skilja, sem von-
legt er. Miklar breytingar hafa
líka átt sér stað á flestum sviðum
síðan um miðbik aldarinnar.
Starfsvettvangur konunnar er
ekki lengur einskorðaður við
heimilið.
„Gatan okkar“ hefur breyst —
stór hópur þess fólks, sem flutti
inn í húsin sín um líkt leyti og
Olla, er nú komið til annarra
heimkynna. Margt burtkallaðist
því miður allt of snemma. En lífið
gengur sinn gang, að vísu með sí-
felldum breytingum, og öll deyjum
við ofurlítið í hvert sinn og ein-
hver okkur kær kveður. Að lokum
förum við öll sömu leið. E.t.v. hitt-
umst við þá aftur — tínumst inn í
húsin okkar smátt og smátt og lát-
um okkur aftur og áfram varða
hvert annað.
Ollu minni óska ég góðrar ferð-
ar — þakka samfylgdina og bið
hana að flytja kveðju mína.
Guðjóni og börnum þeirra bið
ég blessunar.
Áslaug Benediktsdóttir
Eins og nótt fylgir degi, þá er
það víst að öll munum við deyja.
Ólöf Bjarnadóttir lést að
morgni hins 15. apríl sl. Það var
fagurt og heiðskírt veður þann
dag, líkt og lífshlaup þessarar
góðu konu var. Kannski var það
ekki tilviljun, að þennan dag áttu
þau hjónin gulibrúðkaup. Fimm-
tíu ára samveru lokið, samveru
sem ég hygg að ekki hafi borið
skugga á. Það er eitthvað fagurt
við þessa tilhögun forsjónarinnar.
Ungur kom ég á heimili þeirra
hjóna Ólafar og Guðjóns Guð-
mundssonar. Þar var mér strax
tekið hið besta, og um 20 ára skeið
hefi ég notið hlýju og velvilja á
heimili þeirra. Þar var gott að
koma og jafnan tekið á móti gest-
um, sem þeir væru komnir langan
veg og þeim veittur hinn besti
beini. Gott var ungviðinu að koma
á Laugateiginn og fundu börnin
sannarlega hvað að þeim sneri.
Lítill lófi var lagður í hönd ömmu
og kannski lumaði hún á einhverju
góðgæti.
Ólöf var Snæfellingur. Ung
missti hún föður sinn og varð
móðir hennar, Þorbjörg, að leysa
upp systkinahópinn og vinna fvrir
sér við hin ýmsu störf. Ólöf ólst
því upp við fremur kröpp kjör og
ef til vill var það þess vegna sem
hún hafði svo ríka samúð með
lítilmagnanum, hún mátti ekkert
aumt sjá, hvort sem það voru
menn eða málleysingjar.
Löngu sjúkdómsstríði er lokið.
Fyrir tveimur og hálfu ári kenndi
Ólöf þess sjúkdóms er nú hefur
lagt hana að velli. Hún æðraðist
ekki, lagði líf sitt í hendur Guði.
Að leiðarlokum er margt að
þakka. I hjarta mínu varðveiti ég
margar góðar minningar, sem
ekki verða hér tíundaðar. Af
kynnum mínum við Ólöfu hefi ég
auðgast. Hún er ein sú besta
manneskja sem ég hefi kynnst.
Blessuð sé minning hennar.
S.G.
+
Útför eiginmanns míns, föður okkar og afa,
BALDURS GUÐMUNDSSONAR,
fyrrverandi framkvæmdastjóra,
Hóteigsvegi 23,
fer fram frá Fossvogskirkju, miðvikudaginn 27. apríl kl. 3.
Blóm vinsamlega afbeðin, en þeir, sem vildu minnast hans, láti
Hjartavernd njóta þess.
Sigurjóna Jóhannesdóttir,
Gunnlaugur Stefón Baidursson,
Guóbjörg Þórdis Baldursdóttir,
Jóna Margrót Baldursdóttir
og barnabörn.
Birting afmœlis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður.
Þess skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera
vélrituð og með góðu línubili.
+
Útför móöur minnar, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR
fró Kirkjubæ,
fer fram frá Dómkirkjunni, miðvikudaginn 27. apríl kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á að láta Hrafnistu njóta
þess.
Höröur Daníelsson, Kristín Þorkelsdóttir,
Heiöar Rafn Haróarsson, Daöi Haröarson,
Þorkell Sigurður Harðarson.
+
Faöir okkar,
KRISTJÁN EGGERTSSON,
Þverholti 18B,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 28. apríl kl.
10.30.
Fyrir hönd ættingja, Rósa Kriatjónsdóttir,
Katrfn Kristjónsdóttir,
Þorvaldur Kristjónsson,
Kristjón Kristjónsson.
+ Móðir okkar og tengdamóðir, .
MARÍA SÍMONARDÓTTIR,
Sólvallagötu 7A,
verður jarösungin frá Fossvogskapellu, þriöjudaginn 26. apríl kl.
13.30. Blóm afþökkuö.
Lovísa Júlíusdóttir, Þórarinn Sigurgeirsson,
Óskar K. Júlíusson, Þórunn Sveinbjarnardóttir,
Alfreð Júlíusson, Erna Marelsdóttir.
+
Eiginmaður minn, sonur, faðir og afi,
INGÓLFUR ARNÓR MAGNÚSSON,
veröur jarösunginn frá Fossvogskapellu þriöjudaginn 26. april kl.
10.30 f.h.
Kolbrún Óskarsdóttir,
Magnús Grímsson,
Ásdís Magnea Ingólfsdóttir, Bjarni Þórarinsson,
María Ingólfsdóttir, Hreiðar Elmers
og barnabörn.
+ Móöir okkar og tengdamóðir,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR BACHMANN,
Tómasarhaga 37,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni í dag kl 3 e.h.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlega bent á kristniboð
KFUM.
Jón G. Hallgrímsson, Þórdís Þorvaldsóttir,
Halla Bachmann, Helgi Bachmann,
Helga Bachmann, Helgi Skúlason,
Hanna Bachmann, Jón K. Ólafsson.
+
Þökkum sýnda samúð við andlát frænku okkar,
EUFEMIU ÓLAFSSON
Lilla Juhler,
Georg Ólafsson,
Dagný Georgsdóttir,
Effa Georgsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir samúö og hlýhug viö andlát og útför föður
okkar, tengdafööur og afa,
BALDVINS ÓLAFS BALDVINSSONAR
fró Árgerði, Ólafsfirði.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks sjúkradeildar Krist-
ness, fyrir góöa hjúkrun.
Guö blessi ykkur öll.
Sigurfinnur Ólafsson, Svana Jónsdóttir,
Rósa Ólafsdóttir, Síguröur Ingimundarson,
Regína Ólafsdóttir, Eggert Gíslason
og barnabörn.