Morgunblaðið - 01.05.1983, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. MAÍ 1983
43
Minning:
Benedikt Valdimars-
son verslunarstjóri
Fa>ddur 7. nóvember 1920
Dáinn 22. aprfl 1983
í dag kveðjum við Benedikt
Valdimarsson, fyrrverandi kaup-
mann í Reykjavík. Benedikt var
fæddur og uppalinn á Suðureyri
við Súgandafjörð og var þar til
tvítugs aldurs í foreldrahúsum eða
þar til hann fluttist til Reykjavík-
ur og hóf nám í Verslunarskólan-
um í Reykjavík.
Þess gætti strax er Benedikt hóf
störf, hvort sem það var við sjó-
róðra fyrir vestan eða á síldveið-
um fyrir norðan að þar fór maður
er tók hlutverk sitt alvarlega.
Skólabræður hans úr Verslun-
arskólanum gefa honum þann
vitnisburð, að hann hafi stundað
nám sitt af samviskusemi og verið
góður félagi.
Kynni okkar Benedikts hófust
fyrir liðlega 30 árum er hann gekk
í hjónaband með Elísabetu systur
konu minnar og hefur samgangur
og umgengni alla tíð haldist með
ágætum og aldrei hlaupið snurða
á þráðinn.
Á þetta mörgum árum hefur
gefist góður tími til að kynnast
manninum Benedikt Valdimars-
syni og er auðvelt að staðfesta
það, að Benedikt gekk að hverju
starfi og leik með áhuga og lagði
sig allan fram. í umgengni var
hann hinn hægláti og þægilegi
maður í framkomu, sem gerði
hann alls staðar velkominn. Hann
var mjög viðræðugóður og þannig
skapi farinn, að hann kaus að öllu
jöfnu að ræða við fólk í léttum tón
og slá á létta strengi, þannig að
menn gætu haft gaman að. Við,
sem kynntumst honum, eftir að
hann var búinn að taka á sig áb-
yrgð af starfi og sem heimilisfað-
ir, vitum þó, að þar fór frekar al-
vörugefinn maður, sem lagði sig
fram um að kynnast málum sem
best og setti sig vel inn í þjóðmál,
þó að sjávarútvegur og verslun
væri honum hugstæðust viðfangs-
efna, sem hann ræddi gjarnan
helst í þröngan hóp kunningja.
Þegar slík mál bar á góma og önn-
ur þjóðmál er einhverju skiptu,
var hann enginn já-maður, mikið
frekar hafði hann mótað sínar eig-
in skoðanir til mála og var laus við
allar eftirhermur. Aldrei sá ég
hann reiðast í slíkum viðræðum og
því síður, að hann notaði stór orð
eða væri persónulegur í dómum.
En fastur var hann fyrir og gaf
lítið eftir.
Fyrir utan skyldur sínar við
heimili og atvinnu, hafði Benedikt
mörg áhugamál og hafði mikið
yndi af að umgangast annað fólk
við ýmis tækifæri og var hann alls
staðar velkominn og vel séður,
enda þekkti hann furðu marga í
Reykjavík, þegar þess er gætt, að
hann var vestfirðingur og kom
ekki til höfuðborgarinnar fyrr en
um tvítugt. Kom þar tvennt til, að
hann var mannblendinn í hógværð
sinni, en ekki síður hversu óvenju
mannglöggur hann var á fólk.
Þurfti ekki meira til en fólk kæmi
einu sinni í verslunina til hans, þá
mundi hann þetta fólk, hvar sem
hann sá það aftur.
Þegar ég minnist á verslunina
A. Jóh. & Smith, sem hann var
Legsteinar
meðeigandi að, kemur mér i hug
hversu erfitt var, að taka hann
tali í versluninni, svo niðursokk-
inn var hann við störf sín, ýmist
við afgreiðslu, þar sem hann gaf
viðskiptavinunum ótakmarkaðan
tíma við leiðbeiningar um notkun
þessa eða hins og virtist hann þar
svo sannarlega í essinu sínu ekki
til að selja, heldur til að verða að
liði. Sama gilti er á skrifstofuna
kom, sama einbeitingin, sem ekki
mátti ónáða.
Þessi skaphöfn Benedikts, var
þó ekki einskorðuð við störf og al-
vöru. Við leik og áhugamál gat
hann brugðist við á sama hátt. Til
dæmis var hann mikill áhugamað-
ur um spilamennskuna bridge og
tók hana alvarlega ef um jafn-
ingja var að ræða og einbeitti sér
að því að ná sem bestum árangri.
En ekki sá á, að hann skipti skapi
þó miður tækist til.
Annað var það áhugamál Bene-
dikts, sem hann stundaði þegar
tækifæri og tími gafst til frá
skyldustörfum, en það var að
renna fyrir lax eða silung og var
þar sama einbeitingin, og var
hann lítt til viðtals ef eitthvað
kvikt var undir, og sagði þar til sín
vestfirski veiðimaðurinn.
Benedikt var mikill aðdáandi ís-
lenskrar náttúrufegurðar og tók
ferðalög um ísland fram yfir
utanlandsreisur, enda mun hann
aðeins hafa farið einu sinni til út-
landa og þá í verslunarerindum og
lét lítið yfir. Hins vegar var hann
búinn að fá áhuga fyrir jarð-
myndunum á íslandi og flóru ís-
lands og hafði viðað að sér lesefni
um þau mál og er ekki vafi á að
þar var á ferðinni nýr áhugasam-
ur leikmaður, sem hefði tekið við-
fangsefnið fösturn tökum, eins og
flest annað, sem hann tók sér fyrir
hendur.
Ég hefi minnst hér svila míns
Benedikts eins og ég kynntist hon-
um á liðlega 30 ára samfylgd á
þeim vettvangi, sem frá hefur ver-
ið skýrt. En sá þáttur er þó ósagð-
ur, sem mest segir um manninn
sjálfan, og það sem hann tók fram
yfir allt annað. Það var fjölskyld-
an og heimilið, eiginkonan, börnin
og skyldulið. Umhyggjan fyrir
heimilinu og fjölskyldunni gekk
fyrir öðru og lét hann sér ekkert
óviðkomandi og var ævinlega
nærstaddur ef vanda bar að hönd-
um, með skilningi og hjálpsemi.
Benedikt Valdimarsson var
kvæntur Elísabetu Thorarensen
frá Reykjafirði á Ströndum og
eiga þau tvær dætur, Kristínu og
Elísabetu. Barnabörn Benedikts
eru þrjú og voru það alltaf miklar
hamingjustundir er þau komu í
heimsókn til afa, en ekki þurfti
afabörn til, því Benedikt hafði alla
tíð mikið yndi af börnum og gaf
þeim góðan tíma.
Um leið og ég sendi Elísabetu
mágkonu minni, dætrum og öðru
skyldfólki Benedikts, kveðju frá
okkur hjónum og fjölskyldu okkar,
þá hefi ég það eitt að segja, að
hvar sem Benedikt fór, var hann
ykkur til sóma, og minning um
góðan dreng mun styrkja ykkur í
sorg og söknuði nú og um alla
framtið.
Vilhelm lngimundarson
Að kvöldi 22. þ.m. lést að heimili
sínu hér í Reykjavík, Benedikt
Valdimarsson, fyrrum verslunar-
stjóri, eftir löng og erfið veikindi.
Benedikt var vestfirskur að
uppruna. Faðir hans var Súgfirð-
ingur í ættir fram, og segir um
hann í Súgfirðingabók: „Hann var
einn af fyrirmönnum Súganda-
fjarðar í þrjá fjóððu hluta aldar,
sistarfandi áhugamaður efnis og
anda, fyrsti og mesti bátasmiður
héraðsins, fróðleiksmaður,
einkum á sögu, og skrifaði margt."
Móðir Benedikts hét Kristín
Benediktsdóttir, ættuð frá Meiri-
hlíð í Bolungarvík. Var talið mikið
jafnræði með þeim hjónum, vegna
mannkosta þeirra og dugnaðar.
Heimili þeirra var til fyrirmynd-
ar.
Undirritaður kynntist Benedikt
þegar hann var orðinn fulltíða
maður. Hafði hann þá lokið námi i
Núpsskóla og Verzlunarskóla ís-
lands. Jafnframt námi hafi hann
stundað sjómennsku og unnið
fyrir námi sínu svo sem best varð
gert á þeim erfiðu tímum, sem þá
gengu yfir þjóðina.
Ég tel mig hafa verið lánsaman
að kynnast Benedikt. Árið 1945
byrjaði hann starf hjá A. J6-
hannsson & Smith hf., sem ég
veitti forstöðu. Urðum við síðan
sameignarmenn og góðir vinir.
f lok síðasta stríðs var margt
erfitt í verslunarrekstri, en skap-
ferli Benedikts lagaði sig mjög vel
að öllum aðstæðum. Hann var
hægur, en vann að verkefnunum
af kunnáttu og glöggum skilningi.
Öllum, sem honum kynntust,
fannst hann þægilegur og ljúfur í
umgengni. Viðskiptavinunum
veitti hann þjónustu svo sem best
var á kosið. Hann var grandvar
maður og drengur góður.
Það er ekki ætlunin að skrifa
hér langt mál, enda veit ég að slíkt
var ekki að skapi Benedikts. Einn
þátt í fari hans langar mig þó til
að geta um, áhuga hans á göngu-
ferðum úti í náttúrunni og nátt-
úruskoðun. Eyddi hann mörgum
stundum við gróðursetningu á af-
mörkuðum reit Súgfirðinga í
Heiðmörk. Hlúði hann þar að
nýgræðingum af stakri kostgæfni,
enda laginn til margra hluta.svo
sem ættmenn hans.
Fyrir röskum 8 árum veiktist
Benedikt, eins og áður er að vikið,
og átti hann ekki afturkvæmt til
starfa eftir það. Kona hans, Elísa-
bet Thorarensen, var honum mikil
stoð í veikindunum og stundaði
hann af alúð og kærleika. Einnig
naut hann góðrar hjúkrunar á
sjúkrahúsum.
Nú að leiðarlokum minnumst
við gamlir samstarfsmenn góðs
félaga og þökkum ánægjuleg
kynni.
Guðs blessun veitist honum að
fenginni hvíld.
Konu hans og öðrum aðstand-
endum votta ég og fjölskylda mín
innilega samúð.
Aðalsteinn Jóhannsson.
Framleiðum ótal
tegundir legsteina.
Allskonar stærðir og
gerðir. Veitum fúslega
upplýsingar og ráðgjöf
um gerð og val
legsteina.
I
S.HELGASON HF
STEINSMHUA
SKEMMUVEGI 48 SÍMI 76677
+
Þökkum innilega auösýnda samúó og vináttu viö andlát og útför
eiginmanns míns, fööur okkar og tengdafööur,
PÁLS pálssonar,
Drápuhlíö 19.
Sólveig Kolbeinsdóttir,
Kolbeinn Pálsson,
Málfríöur Pálsdóttir, Björgólfur Jóhannsson,
Steinunn Páisdóttir.
Ingvar Jónsson
- Minningarorð
Góðvinur minn Ingvar Jónsson
andaðist á hjúkrunardeild Hrafn-
istu hér í Reykjavík 19. apríl 1093.
Ingvar fæddist 21. febrúar 1897
að Asmundarstöðum I Rangár-
vallasýslu og voru foreldrar hans
Jón Magnússon frá Snjallsteins-
höfða og Ragnhildur Bárðardóttir.
Nokkurra vikna gamall var
Ingvar sendur í fóstur til Jóhann-
esar Magnússonar frá Skarfanesi
og fyrri konu, hans Þorbjargar.
Minntist hann þeirra jafnan hlý-
lega. Einkum Þorbjargar.
Átján ára fluttist Ingvar til
Reykjavíkur og átti þar oftast
heima upp frá því og vann alla
algenga vinnu til lands og sjávar.
Alla tíð var hann eftirsóttur til
starfa enda verkhygginn, duglegur
og farsæll í öllu sem honum var
trúað fyrir.
Um nokkurra ára skeið var
hann leigubílstjóri og síðar gerði
hann út sinn eigin vörubíl. Á
þeirra tíma mælikvarða var hann
brautryðjandi á því sviði.
Ingvar var hollráður og tryggur
þeim sem hann átti geð við en
fjarhuga öllum prettum og kæru-
leysi.
Eg vil þakka guði fyrir að leyfa
mér að kynnast Ingvari, skoðun-
um hans og kringumstæðum.
Eftirlifandi bróður hans, frænd-
fólki öllu og vinum óska ég guðs
blessunar.
Gestur Hallgrímsson
SVAR
MITT
eftir Billy Graham
Himininn
Eg heyri ekki marga predikara taia um himininn. Trúið þér
því, að himinn sé til í bókstaflegri merkingu? Haldið þér, að
þar séu perluhlið og gullgötur? Ef þér trúið því, eru margir
predikarar sama sinnis og þér?
Margt er á huldu um lífið að loknu þessu lífi, og eg
ætla mér ekki þá dul að greiða úr því. Samt trúi eg
með fullri vissu á himininn. Jesús talaði margsinnis
um hann. Hann ræddi um „englana á himnum",
„krafta himinsins", og að „verða hafinn upp til him-
ins.“
Páll postuli talaði líka oft um himininn. Hann
skrifar, að „reiði Guðs opinberast af himni" (Róm.
1,18), „hús vort frá himnum" (2. Kor. 5,2), um föður-
inn, „sem hvert faðerni fær nafn af á himni og
jörðu" (Efes. 3,15), um að „einnig þér eigið drottin á
himni" (Kól. 4,1).
Eg Jóhannes lýsir himninum nákvæmlega. Tveim-
ur heilum kapítulum í Opninberunarbókinni ver
hann til þess að lýsa hinni helgu borg. Þó að ætla
megi, að lýsingarnar séu að einhverju leyti táknræn-
ar, er augljóst, að himininn er staður, raunverulegur
staður og eftirsóknarverður.
Hvað er til skáldlegra eða tignarlegra en þessi
undursamlega lýsing: „Sjá, tjaldbúð Guðs er meðal
mannanna, og hann mun búa hjá þeim, og þeir munu
vera fólk hans, og Guð sjálfur mun vera hjá þeim,
Guð þeirra." (Opinb. 21,3)? Þó að dýrðin á himnum
kæmist ekki í hálfkvist við lýsingu Biblíunnar, vildi
eg samt ekki missa af honum. En nú eru tákn venju-
lega minna virði en veruleikinn. Þess vegna höfum
við ástæðu til að halda, að himininn sé annað og
meira en mannshugurinn fær skilið.
+
Eiginmaöur minn,
BENEDIKT VALDIMARSSON,
fyrrv. verslunarstjóri, Gautlandi 13,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík, mánudaginn 2.
maí kl. 13.30.
Þeir sem vildu minnast hans láti líknarstofnanir njóta þess.
Elisabet Thorarensen,
börn, tengdabörn og barnabörn.