Morgunblaðið - 08.05.1983, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. MAÍ 1983
45
Kveðjuorð:
Sumarliði Guðmunds
son Siglufirði
Á milli Eyjafjarðar og Skaga-
fjarðar gengur fram skagi mikill,
Tröllaskagi, og teygir himinhá
þverhnípt björg í sjó fram. Inn í
Tröllaskaga gengur frá norði lítill
fjörður, Siglufjörður, varinn fjöll-
um á þrjá vegu en nesi í norður,
gegn öldum úthafsins. Þar er ein
bezta lífhöfn landsins.
Allar götur frá því Þórmóður
rammi nam þarna land í árdaga
íslandsbyggðar og fram undir sl.
aldamót var þarna fámenn og ein-
angruð byggð, sem horfði einkum
til sjávar, hvað lifibrauð og af-
komu snerti. Hún var þó í meiri
snertingu við umheiminn en ýms-
ar grösugri sveitir vegna þess að
þar leituðu erlend veiðiskip skjóls,
er veðurguðir brugðu á leik. Og
það vóru frændur okkar, Norð-
menn, sem lögðu drög að því ná-
lægt sl. aldamótum, hvað síðar
varð um framtíð mála í þessari
byggð, er þeir hófu hvalveiðar og
síldveiðar á þessum slóðum með
höfuðstöðvar í Siglufirði.
Um það bil er fyrsti tugur ald-
arinnar kveður flytzt til Siglu-
fjarðar tvítugur Eyfirðingur,
Sumarliði Guðmundsson, skó-
smíðameistari, og haslar sér þar
völl til frambúðar. Þegar hann
kom til Siglufjarðar var þar fárra
húsa þorp, sem smám saman óx og
efldist í miðstöð síldveiða og
síldariðnaðar í landinu. Segja má
að þessi atvinnugrein, sem lengi
malaði gull í þjóðarbúið, einmitt á
þeim áratugum er þjóðfélagið tók
stökkbreytingu frá fátækt og
frumbýlingshætti til bjargálna,
hafi verið fyrsta stóriðjan á ís-
landi.
Sumarliði Guðmundsson var
virkur þátttakandi í þeirri byggð-
arsögu, sem höfundur tilverunnar
og bæjarbúa skráði á tímans rás
norður þar. Hann og staðurinn
áttu samleið í hálfa öld — og lifðu
saman sætt og súrt, því öll ævin-
týri taka enda, einnig síldarævin-
týrið, sem þetta byggðarlag
byggðist utan um.
Sumarliði Guðmundsson fædd-
ist að Nýjabæ í Hörgárdal 22. apr-
íl 1889. Hann lézt í Landakotsspít-
ala 1. maí sl., 94 ára að aldri. For-
eldrar hans vóru Sigurlaug Guð-
mundsdóttir og Guðmundur Guð-
mundsson, sem þar bjuggu þá og
næstu 8 árin unz fjölskyldan flutti
að Skipalóni í sömu sveit. Ungur
að árum hélt hann til Akureyrar
og nam þar skósmíði hjá Guð-
mundi skósmíðameistara Vigfús-
syni.
Að námi loknu hélt Sumarliði
til Siglufjarðar, sem fyrr segir,
gekk þar að hverri vinnu sem
bauðst fyrst í stað, en ekki hafði
hann lengi dvalið í nýjum heim-
kynnum er hann kom sér upp eig-
in verkstæði, sem hann rak af
myndarskap í rúma hálfa öld, um
árabil ásamt verzlun. Sjálfs sín
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
vildi hann vera og varð. Hann var
í hópi þeirra sem fékk borgarabréf
til verzlunarreksturs.
Sumarliði kvæntist föðursystur
minni, Sigurlínu Níelsdóttur,
Þingeyingi að ætt, árið 1913. Tveir
bræður hennar, Friðbjörn og
Finnur, byggðu hús sin í Siglu-
firði. Þau hvíla nú þrjú systkinin í
kirkjugarðinum í fjallshliðinni,
ofan kaupstaðarins. Þar verður
Sumarliði einnig Iagður til hinztu
hvílu á morgun, mánudag, 9. maí.
Sigurlína og Sumarliði eignuð-
ust þrjá syni: Kára, starfsmann
SR, sem býr á Siglufirði, Arthúr,
verkstjóra í Reykjavík, og Hrein,
kaupmann í Reykjavík.
Sumarliði var annálað snyrti-
menni, bæði í sjón og raun. Eng-
inn var svikinn af verkum hans,
sem báru hagleik hans og smekk-
vísi vitni. Hann átti til að neita
viðgerð, ef sýnt þótti, að ekki væri
unnt að leysa hana vel af hendi, en
hvert verk sem hann vann var
vitnisburður um vand- og vel-
virkni.
Sumarliði starfaði lengi í Iðnað-
armannafélagi Siglufjarðar og
samtökum sjálfstæðismanna á
staðnum. Hann var að eðlisfari
dulur og ekki ailra, eins og sagt er,
en sannur vinur var hann vinum
sínum; og félagsskap eða lífsskoð-
un, er hann batzt að vandlega
skoðuðu máli, eins og hans var
vandi, var hann trúr. Hann var í
fáum orðum sagt dæmigerður
fulltrúi þess dugnaðar- og
drengskaparfólks, sem Siglufjörð
sat á uppgangstímum staðarins á
fyrri helmingi þessarar aldar.
Betri einkunn en felst í þeim orð-
um kann ég ekki að gefa nokkrum
manni.
Hann fluttist til Reykjavíkur
fljótlega eftir lát frú Sigurlínu, en
hún var kölluð árið 1963. Síðustu
æviárin dvaldi hann að Elliheimil-
inu Grund og undi hag sínum vel.
Sonur hans, Hreinn, og hans
ágæta kona, Anna Hallgrímsdótt-
ir, litu alla tíð vel með honum og
gáfu honum margan gleðidaginn,
sem ég veit að hann var innilega
þakklátur fyrir.
Ég þakka vini mínum, Sumar-
liða Guðmundssyni, samleið og
vináttu, sem aldrei bar skugga á.
Hann er nú á heimleið í tvennum
skilningi, heim til Siglufjarðar og
heim í þá lífhöfn er okkar allra
bíður. Eg og mínir vottum að-
standendum hans hluttekningu,
Stefán Friðbjarnarson
HJA OKKUR NA GÆÐIN IGEGN
Við hjá Ramma h.f. í Njarðvík notum eingöngu úrvals við frá Norður-Kirjalalandi
(Karelia) í Finnlandi. A svo norðlægum slóðum vaxa trén hægt. Árhringir trjánna liggja því
þétt — viðurinn verður betri en annars hefði orðið raunin. í sögunarmillu Nurmeksen Saha
er viðurinn flokkaður eftir gæðum og útliti. Við kaupum af þeim eingöngu I. flokk.
Og við notum ekkert annað timbur. Kröfur okkar eru því mun meiri en þær sem gerðar
eru samkvæmt íslenskum staðli IST 41. Þar ná ákvæðin aðeins til þeirra flata sem eru
sýnilegir. Hjá okkur ná gæðin í gegn.
*NURMES*
I. FLOKKUR
NUR*MES
2. FLOKKUR
NURMES
3. FLOKKUR
ga-
urðaverksmiðja
NJARÐVÍK Sími 92-1601 Pósthólf 14 Söluumboð í Reykjavík: IÐNVERK H.F. Nóatúni 17, sími 25930 og 25945