Morgunblaðið - 14.05.1983, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. MAÍ 1983
37
Minning:
Jón Jónasson
Reykjum — Minning
Fæddur 1. desember 18%
Dáinn 6. maí 1983
Varla mun það geta talist mikill
sorgarviðburður né stór héraðs-
brestur þó háaldraður maður
þrotinn að kröftum bæði líkam-
lega og andlega kveðji þennan
heim. Við vitum að þetta er vegur-
inn okkar allra, hitt er f óvissu
hversu margir dagarnir verða þar
til kallið kemur. En þó þessu sé
þannig varið þá fer ekki hjá því í
hvert sinn er gamall vinur og 3am-
starfsmaður hverfur af sjónar-
sviðinu að manni finnst tilveran
vera snauðari og skarðið verði
naumast að fullu bætt. Þó engum
sem til þekktu komi andlát Jóns á
Reykjum á óvart, fór ekki hjá því
að slíkar hugrenningar komu mér
í hug er ég heyrði að hann væri
allur.
Jón var fæddur á Bjargshóli í
Miðfirði þann 1. desember 1896.
Foreldar hans voru hjónin Jónas
Jónsson og Anna Kristófersdóttir.
Þau bjuggu á ýmsum jörðum í
Miðfirði eins og títt var um fólk á
þeim árum sem ekki höfðu eign-
arhald á ábúðarjörðum sínum, en
1917 fluttu þau að Reykjum og
dvöldu þar í skjóli barna sinna það
sem eftir var æfinnar. Jón ólst
upp ásamt fjórum systkinum hjá
foreldrum sínum, en fór þó sem
smali fyrir fermingaraldur til sr.
Hálfdáns Guðjónssonar prófasts á
Breiðabólstað í Vesturhópi og var
þar í nokkur ár, var fermdur af sr.
Hálfdáni.
Jón mun hafa notið svipaðrar
tilsagnar fyrir fermingu sem al-
gengust var á þeim árum en auk
þess var hann einn vetur á alþýðu-
skólanum á Hvammstanga, og
stundaði alla algenga vinnu eftir
því sem bauðst. Meðal annars fór
hann á vetrarvertíð á Suðurnesj-
um. En eftir að fjölskyldan flutt-
ist að Reykjum stundaði hann ein-
göngu búskap, fyrst sem ráðsmað-
ur hjá Helgu Arnbjarnardóttur,
og síðar á félagsbúi með mági sín-
um og eftir það einkabúskap á
Ytri-Reykjum.
Árið 1938 kvæntist Jón Aðal-
heiði Ólafsdóttur ættaðri af
Fljótsdalshéraði, hinni mestu at-
orku- og dugnaðarkonu sem ekki
lét sinn hlut eftir liggja að sjá um
velgengni heimilisins. Þau eignuð-
ust ekki börn en fengu kjörson,
Hjört Líndal, sem nú er búsettur í
Keflavík, auk þess dvaldi margt af
börnum og unglingum langdvölum
á heimili þeirra, sum fram á full-
orðinsár og segir það sína sögu um
heimilishald og heimilislíf. Að
hætti góðra bænda sá Jón um að
Minning:
Björn Eiríksson
frá Sjónarhóli
Fæddur 9. september 1894
Dáinn 6. aprfl 1983
Kveðja frá Fimleikafélagi
Hafnarfjarðar
Þann 6. apríl sl. féll frá Björn
Eiríksson frá Sjónarhóli, Hafnar-
firði. Hann var heiðursfélagi og
einn af traustustu og einlægustu
stuðningsmönnum Fimleikafélags
Hafnarfjarðar.
Þegar félagið nú kveður þennan
heiðursmann í hinsta sinn leitar
hugurinn til liðinna ára og í hug-
ann koma margar eftirminnilegar
stundir í samvistum við hann og
fjölskyldu hans.
Þeir, sem hafa þekkt Björn heit-
inn eða lesið bækur hans vita að
hann var víkingur vinnunnar. Þar
sem fóru saman orð og athafnir.
Þessi lífsmáti Björns, að standa
fyrir sínu, í hinum óstýrilátu sjó-
um íslensks þjóðfélags, þegar það
er að berjast úr örbirgð til vel-
sældar — og þegar slík barátta
fær farsælan endi, er það ekki
fyrir neina tilviljun eða bara
heppni. Það er árangur einbeitni
og viljastyrks á að láta aldrei bug-
ast og vaxa með hverri raun.
Þetta lífsviðhorf var einkenn-
andi í fjölskyldulífi Björns og eft-
irlifandi konu hans, Guðbjargar
Jónsdóttur, en hún var honum
ómetanlegur lífsförunautur í bliðu
og stríðu.
Þegar Björn kynnist íþrótta-
hreyfingunni vegna þátttöku allra
barna hans, hverju af öðru í
íþrótta- og félagsstarfi FH, verður
hann þess fullviss að stuðningur
við slíka starfsemi er einmitt í
anda þeirrar lífsskoðunar, sem
hann sjálfur hafði sett sér. Sjálfur
segir hann í æviminningum sínum
Heill í Höfn, sem Guðmundur
Þórðarson ritaði: „Þegar ég sá
fram á það, að ég myndi hætta að
vinna, fór ég um margt að hugsa.
Ég hafði alla jafna stutt að fram-
gangi Fimleikafélags Hafnar-
fjarðar, og ekki minna, eftir að
Birgir sonur minn fór að stunda
þar handbolta, með þeim árangri,
að landsfrægur er. öll þjálfun lík-
amans er nauðsynleg, og heilbrigð
keppni í íþróttum er alltaf mann-
bætandi og þroskandi og því góður
skóli í lífsbaráttunni. Það varð því
að ráði hjá okkur hjónunum, að
afhenda Fimleikafélagi Hafnar-
fjarðar Sjónarhól, til eignar og
umráða eftir okkar dag.
Samband Björns og fjölskyldu
hans við FH og þá sérstaklega
handknattleiksliðið, er hóf feril
sinn 1954 með að verða íslands-
meistarar í 2. flokki karla og ári
síðar vann fslandsmeistaranafn-
bótina í meistaraflokki karla —
varð ekki svo lítið. Með réttu má
segja að Sjónarhóll varð athvarf
og heimili þessara vösku sveina,
sem færðu FH og heimabæ sinn
Hafnarfjörð upp í æðsta veldi
handknattleiksins, er þeir léku 7
af 10 leikmönnum í landsliði ís-
lands 1958 og 1961, en íslenska
landsliðið undir stjórn hins ein-
staka þjálfara og „föður FH“
Hallsteins Hinrikssonar varð í 6.
sæti heimsmeistarakeppninnar
það ár — árangur sem seint mun
gleymast.
Samtakamáttur sá er batt þessa
ungu FH-inga og þjálfara þeirra
saman, sem raun bar vitni, varð
að miklu leyti sá grundvöllur, sem
færði liðinu hinn eftirtektarverða
árangur á þessum árið 1954—1967.
Samtakamátturinn og bróður-
þelið milli allra er hlut áttu að
máli hefur vafalaust snert Björn
og opnað augu hans fremur öðru
fyrir því að hlúa betur að slíku
starfi og eins og áður er sagt var
það ekki gert með neinum vettl-
ingatökum.
Það þarf því engan að undra þá
ákvörðun þeirra hjóna, Björns og
Guðbjargar, um að ánafna FH hús
sitt Sjónarhól eftir þeirra dag, því
eins og Björn heitinn útskýrði
þetta oft, þá var það einlæg ósk
þeirra að leggja fram sinn skerf
til íþróttastarfsins innan FH, er
stuðlað gæti að því að hafnfirskt
æskufólk gæti átt kost á að njóta
athvarfs í íþróttastarfi, umvöfðu
þeim íþróttaanda í orði sem æði,
er þau hjónin höfðu kynnst af eig-
in raun í Fimleikafélagi Hafnar-
fjarðar.
Um leið og við vottum Guð-
björgu Jónsdóttur, eftirlifandi
konu Björns, börnum hans og öðr-
um aðstandendum samúð vegna
fráfalls hans og minnumst með
gleði þeirra stóru stunda, þegar að
sigurhátíðir félagsins fóru fram
með glæsibrag að Sjónarhól, þar
sem samhygð og vinátta var í
fyrirrúmi, þökkum við fyrir hina
mörgu, sem báru gæfu til að vera
með og njóta þeirrar hlýju og góðu
áhrifa, sem þar voru allsráðandi.
Blessuð sé minning Björns Eiríks-
sonar.
+
Ástkær móöir okkar, tengdamóöir og amma,
ÞÓRLEIF STEINUNN MAGNÚSDÓTTIR,
Lyngholti 8, Kaflavík,
sem lést 5. maí verður jarösungin frá Keflavíkurkirkju í dag laug-
ardaginn 14. maí kl. 14.00.
Ásta M. Siguröardóttir,
Sigurbjörn Þ. Sigurösson,
Þorsteinn B. Sigurösson,
Margrét áigurðardóttir,
Sigríður Siguröardóttir,
Þórhalla M. Siguröardóttir,
Helga Siguröardóttir,
Guömundur B. Guölaugsson,
Sigrún Helgadóttir,
Anna María Eyjólfsdóttir,
Stefén Bjarnason,
Eövald Lúðvíksson,
Antonió Penalver,
Darrel Bearuvalt
og barnabörn.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóöir og amma,
GUDRÚN LILJA JÓHANNESDÓTTIR,
Boröeyri,
lést í Landspítalanum 11. maí sl.
Kveöjuathöfn fer fram í Fossvogskirkju þriöjudaginn 17. þessa
mánaöar kl. 10.30 f.h.
Brynjólfur Snmundsson,
dœtur, tengdasynir og barnabörn.
fénaður sem hann hafði undir
hendi fengi nóg fóður og góða um-
hirðu en sérstakt yndi hafði hann
af hestum, tók oft að sér að temja
hesta og átti sjálfur ágæta hesta,
enda oft á ferðalögum, meðal ann-
ars póstur frá Hvammstanga
fram í Miðfjarðardali í mörg ár
áður en bílar komu þar við sögu.
Þegar líða tók á búskapartíð
þeirra hjóna færðu þau sig aðeins
um set og settust að á Laugar-
bakka en þá voru þar komin nokk-
ur hús. Höfðu þau þar gróðurhús
og nokkrar kýr. Einnig hafði Jón
þar bréfhirðingu á hendi, þar
þekktist enginn lokunartími held-
ur sífellt opið hús og afgreiðsla og
önnur fyrirgreiðsla talin sjálfsögð
hvenær sem var og auk þess alltaf
veitingar á borðum, og virtist sem
þau hjón væru fremur þiggjendur
en veitendur svo mikla ánægju
höfðu þau af að taka á móti gest-
um.
Jón var mjög félagslyndur mað-
ur og hafði mikla ánægju af glað-
værð og góðum félagsskap. Hann
var einn af stofnendum Ung-
mennafélagsins Grettis og í fyrstu
stjórn þess. Síðar var hann lengi í
skattanefnd Ytri-Torfustaða-
hrepps. Ég, sem þessar línur rita,
vann með honum að þessum mál- -
um og get vart hugsað mér betri
samstarfsmann.
En svo fór að lokum eins og alls
staðar þegar ellin knýr dyra þá
verður að hætta öllum umsvifum.
Síðustu þrjú ár höfðu þau hjón
bæði dvalið á sjúkraskýlinu á
Hvammstanga en þó þau hefðu
þar góða umönnun eftir því sem
ástæður leyfðu mun Jón oftast
hafa verið með hugann í sveitinni
og við störfin þar. Hann andaðist
þar eftir erfiða sjúkdómslegu
þann 6. þ.m.
Við hjónin kveðjum Jón með
besta þakklæti fyrir trygga vin-
áttu og minnumst margra
ánægjulegra samfunda frá liðnum
árum. Aðalheiði vottum við samúð
okkar og óskum henni alls vel-
farnaðar.
Benedikt Guðmundsson
+
Fósturmóðir okkar og tengdamóöir,
KRISTJANA ÓLAFSDÓTTIR,
vistkona é Hrafnistu,
lést í Landspítalanum aö kvöldi 11. mai.
Sigríöur Finnbogadóttir,
Stefón Vilhelmsson,
Friörik Kristjónsson,
Nanna Júliusdóttir.
+
Ástkær móöir okkar, tengdamóölr, amma og langamma,
ARNDÍS BENEDIKTSDÓTTIR,
Noröurbrún 1,
sem lóst 5. mai sl. verður jarösungin frá Fossvogskirkju þriðjudag
inn 17. mai kl. 15.00.
Benedikta Sigmundsdóttir,
Júlía Einarsdóttir, Kór Guömundsson,
Freygeröur Pólmadóttir, Sigurgeir Þorkelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir fyrir samúö og hlýhug viö andlát og útför unnustu
minnar, dóttur okkar og systur,
BRYNDÍSAR BJÖRGVINSDÓTTUR,
Svióugöröum.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks a7 á Borgarspítalanum fyrir
góöa umönnun.
Oddur Magnús Oddsson,
Selma Albertsdóttir, Davíð Axelsson,
Sigríöur Siguröardóttir, Guömundur Sigurösson
og systkini.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug vegna andláts og útfarar
móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
ÞÓRU ÁGÚSTU ÓLAFSDÓTTUR.
Margrét Þóröardóttir, Jón Guðmundsson,
Fríóa Matzat, Felix Matzat,
Helga Stoner, Roy Stoner,
Þorlókur Þóröarson, Björg Ranversdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúð og vináttu viö andlát og
útför
SIGURLAUGAR SIGURJÓNSDÓTTUR
fré Steinnesi.
Jakob Sigurjónsson, Guömundur Þorsteinsson,
Ólína Benediktsdóttir, Gísli Á Þorsteinsson,
Sigurlaug Þorsteinsdóttir, Ragnar Þórarinsson
og fjölskyldur.