Morgunblaðið - 14.05.1983, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. MAÍ 1983
39
fclk í
fréttum
Twiggy í örmum mótleikara sfna, Tommy Tune, eftir aö þau slógu
loks í gegn.
Twiggy slær í gegn
Meryl Streep
skærasta
stjarnan á
hvíta tjaldinu
+ Hún er Ijóshærö og fölleít meö
andlit, sem minnir á postulíns-
brúóu, og hún lifir ákaflega ein-
földu lífi. Þá líður henni best þeg-
ar hún er sem lengst í burtu frá
glaumnum og gleöinni í Holly-
wood.
Hér erum viö að ræða um Meryl
Streep, tvöfaldan Óskarsverö-
launahafa og eina skærustu
stjörnuna á hvíta tjaldinu um þess-
ar mundir. Lífiö hefur ekki alltaf
veriö dans á rósum fyrir Meryl.
Hún var óhamingjusöm og ein-
mana sem barn og unglingur.
Segist hafa veriö glaseygð og
nefstór stelpa, sem alltaf leit út
fyrir aö vera eldri en hún raun-
verulega var.
Meryl var gift leikaranum John
Cazale og lék á móti honum í
mörgum myndum eins og t.d.
„Guðfööurnum“ og „Deer Hunter“.
Þau voru ákaflega hamingjusöm
en John Cazale lést fyrir aldur
fram úr krabbameini. Eftir dauða
hans lagöi Meryl haröar aö sér en
nokkru sinni og framinn lét ekki á
sér standa. Fyrri Óskarsverðlaunin
fékk hún fyrir leik sinn í myndinni
„Kramer v. Kramer" á móti Dustin
Hoffman en þau seinni fyrir mynd-
ina „Val Sophiu", sem viö fáum
vonandi aö sjá sem fyrst.
Meryl er nú gift myndhöggvar-
anum Don Gummer og eiga þau
þriggja ára gamlan dreng. Meryl á
von á ööru barni og hefur því tekiö
sér frí frá störfum um sinn.
+ Hin fyrrum þvengmjóa
Twiggy gerir nú stormandi
lukku á Broadway í söngleikn-
um „My One And Only“ eftir
Gershwin. Twiggy hélt upp á
sigurinn meö mikilli veislu nú
um daginn og var þar margt
frægra manna samankomiö,
m.a. Sir Laurence Oliver.
„Hún var himnesk, hreint
stórkostleg,“ sagöi Sir Larry eins
og hann vill láta kalla sig og er
ekki vanur aö hrósa öörum en
Shakespeare gamla. Twiggy fékk
aö heyra fleira fallegt og var al-
veg í sjöunda himni.
„Þetta er dásamlegt eftir alla
erfiöleikana, en nú eru þeir aö
baki,“ sagöi Twiggy.
Þaö vantaði ekkert á erfiðleik-
ana. Frumsýningin var kölluö
stórslys, leikstjórinn var rekinn
og mótleikari Twiggyar, Tommy
Tune, baö áhorfendur afsökunar
eftir hverja sýningu. Svo fór allt
aö ganga betur, en Twiggy segist
eiga sinn þátt í hve illa gekk fyrst.
Hún stóö nefnilega í því aö skilja
viö manninn sinn, bandaríska
leikarann Michael Whitney, sem
hún hefur búiö meö í mörg ár og
á eina dóttur meö.
Símaskráin
1983
Afhending símaskrárinnar 1983 hefst mánudaginn
16. maí til símnotenda.
í Reykjavík veröur símaskráin afgreidd á Aöalpóst-
húsinu, gengiö inn frá Austurstræti, mánudag til
föstudags kl. 9—17.
í Hafnarfirði veröur símaskráin afhent á Póst- og
símstööinni Strandgötu 24.
í Kópavogi verður símaskráin afhent á Póst- og sím-
stööinni; Digranesvegi 9.
Varmá í Mosfellssveit veröur símaskráin afhent á
Póst- og símstööinni.
Þeir notendur, sem eiga rétt á 10 símaskrám eöa
fleirum, fá skrárnar sendar heim.
Símaskráin verður aöeins afhent gegn afhend-
ingarseölum, sem póstlagðir hafa verið til símnot-
enda.
Athygli skal vakin á því að símaskráin 1983 gengur
í gildi frá og meö miðvikudeginum 1. júní 1983.
Frá sama tíma fellur úr gildi símaskráin 1982 vegna
fjölda breytinga, sem oröiö hafa frá því hún var gefin
út- Póst- og símamálastofnunin.
SPUNNTÐ UM STALÍN
eftír MATTHÍAS JOHANNESSEN
áhcyrn. Og svo auðvitað mynd af Lenín. Djilas fer að
hugsa um, að Stalín hafi unnið eitt afrek á ævi sinni: að
flýja ekki frá Moskvu í stríðinu. Eins og Alexander keis-
ari. Fyrir bragðið trúði því enginn, að Þjóðverjar næðu
borginni á sitt vald. Það gaf fólki þrek og trú á, að borgin
yrði varin. Annars hefði brostið flótti í liðið. Og samt er
Stalín lífhræddur heigull, það þykist hann vita. Eða hvað?
Hann hafði víst sýnt á sér aðra hlið í byltingunni. Þá
sömu og menn höfðu séð í föðurlandsstríðinu mikla gegn
nazistunum. En hann hefur ekki komizt til Parísar eins
og Alexander keisari. Ekki enn.
Djilas reynir að gæla við góðu hliðarnar á goði heims-
kommúnismans. En honum er hálfillt. Getur ekki ein-
beitt sér. Er óvanur víndrykkju. Hefur ógeð á þessum
viðstöðulausu kvöldmáltíðum, sem Stalín býður félögum
sínum til frá 22—4 um nætur. Alltaf sama tilefnið. Og
borðið svignar af mat og ávöxtum. Drykkja og ofát. Og
villimannlegt skraf um stjórnmál. Bería klúr, talar um
vodkablöndu, sem hafi slæm áhrif á eistun. Stalín ætlar
að fara að hlæja, en hættir við, þegar hann sér svipinn á
Djilas. ógeð! Svona var það einnig, þegar hann hitti þá í
marz 1944 og apríl 1945. Þá átti að setja beitu fyrir hann:
Sæll, ég heiti Katia, sagði rödd gleðikonu í símann. Og
það jafnvel á Hótel Metropole, sem honum líkar miklu
betur en ósköpin á Moskvu. Gott meðan það kemur vatn
úr krönunum! Gott kvöld, hver ert þú? Katia! Djilas
þekkir enga Katia í Moskvu. Hættu þessu! segir hann. Og
leggur símtólið á. Og þetta eiga að heita góðir kommún-
istar! Hann gretti sig þá. Og hann grettir sig einnig núna.
Skolar þessari ógeðfelldu minningu niður með bjórnum.
Eða þegar Stalín móðgaðist við hann vegna þess hann
gagnrýndi sovézka hermenn fyrir að nauðga júgóslavnesk-
um konum. Stalín öskraði. Grét eins og barn. Yfirmaður
Rauða hersins! Faðir þessara útkeyrðu steppudrengja!
Þessara útvarða frelsisins! Þessara boðbera heims-
kommúnismans! Stalín er óútreiknanlegur, það veit Djilas
nú. En hann veit einnig, að hann getur lifað lífinu án ástar
á honum. Vonar með sjálfum sér, að unnt sé að vera
kommúnisti og frjáls manneskja. Honum er ómögulegt að
greina á milli þess, hvenær Stalín er að leika og hvenær
hann er hann sjálfur. Hann gengur svo upp í hlutverki
sínu, að hann breytist ósjálfrátt í þá persónu, sem hann
þarf að leika hverju sinni. Hann getur jafnvel grátið í
viðurvist útlendinga yfir því, að sovézkir hermenn eru
sakaðir um grimmd og nauðganir í nýfrelsuðum löndum.
Ungar konur ekki fyrr komnar undan járnhæl Hitlers og
böðla hans en þær eru þvingaðar með valdi undir þessa
sveittu steppustráka, sem fullnægja frumstæðustu hvöt-
um dýrsins með orð Lenins á vörum. Stalín öskrar: Þið
skiljið ekkert! Þið getið ekki sett ykkur inn í neitt! Þeir
eru úrvinda, langt að komnir! Hvað er á móti því, að þeir
gamni sér við konur! Gengur svo að nærstaddri eiginkonu
Djilasar, tekur utan um hana, hrópar: Nú verð ég kærður
fyrir nauðgun!
Djilas hryllir sig í herðunum, fyllist viðbjóði. Hann
stendur upp og gengur um gólf. Viðurkennir fyrir sjálf-
um sér, að Stalín er einn af grimmustu harðstjórum
sögunnar. Þykist nú vita, að hann hefur sjálfur ánetjazt í
lygavef. Strengir þess heit, að hann skuli komast út úr
honum, hvað sem það kosti. óhjákvæmilegt, að uppgjör
fari fram milli Júgóslavíu og Sovétríkjanna. Stalíns og
Titós. Guð má vita, hvort látið verði sverfa til stáls. Ekki
ólíklegt, eins og Stalín talar um bræðrabönd slavneskra
þjóða. — Já, viðstöðulaust af tilfinningasemi um Slava.
Og Rússland, en ekki Sovétríkin. Djilas veit það er ekkert
til í raun og veru, sem heitir lenínismi, stalínismi, maó-
ismi, titóismi — heldur einungis: marxismi. Með það
veganesti fer hann heim til Júgóslavíu á morgun. Hann er
að gera upp hug sinn. Fræinu hefur verið sáð. Ávöxturinn
bíður síns tíma.
Hann er hryggur. Finnst hann vera i sporum J.K. í
Réttarhöldum Kafka, þegar dyravörðurinn hlcypir hon-
um ekki inn í réttlætið. Hann þolir ekki kröfuna um að
hafa það heldur sem nauðsynlegt er en það, sem satt er.
FRAMHALD