Morgunblaðið - 21.05.1983, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. MAÍ 1983
Minning:
Sigríður Sigurfinns-
dóttir Birtingaholti
Fædd 11. júlí 1906
Dáin 16. maí 1983
Aðfaranótt 16. maí síðastliðinn
andaðist í Borgarspítalanum í
Reykjavík tengdamóðir mín, Sig-
ríður Sigurfinnsdóttir, Birtinga-
holti.
Sigríður var fædd 11. júlí 1906 í
Keflavík. Foreldrar hennar voru
hjónin Jónína Þórðardóttir, ættuð
úr Keflavík, og Sigurfinnur Sig-
urðsson, lengi íshússtjóri, ættaður
undan Eyjafjöllum. Þau hjónin
eignuðust 4 börn og var Sigríður
yngst þeirra. Hún ólst upp við
störf og leiki eins og gerðist í sjáv-
arþorpum þeirra tíma.
Hinn 14. október 1928 giftist
hún eftirlifandi manni sínum, Sig-
urði Ágústssyni frá Birtingaholti.
Þau hófu búskap í Keflavík, þar
sem Sigurður stundaði kennslu-
störf.
Vorið 1929 ræðst það svo að
ungu hjónin flytjast austur að
Birtingaholti á æskuslóðir Sigurð-
ar. Hugur hans hneigðist að bú-
skap og ekki vildi hans unga kona
letja hann þess. Fyrstu árin vann
Sigurður að búi föður síns, en vor-
ið 1934 tóku þau við búsforráðum í
Birtingaholti.
Það hefur verið stór ákvörðun
fyrir Sigríði að flytja úr Keflavík
frá ættingjum og vinum og hingað
austur í sveitir og gerast hús-
freyja á jafn fjölmennu heimili og
hér var. Þann vanda leysti hin
unga húsmóðir af stakri prýði og
ávann sér hylli allra heimil-
ismanna með hógværð og hlýrri
framkomu.
Árin líða, umsvifin aukast bæði
utan dyra og innan. Þetta þýðir
fleira fólk í heimili og meiri þjón-
ustu í fæði og klæðum og þau um-
fangsmiklu störf leiðir húsmóðirin
að sjálfsögðu. Samtímis þessu
fjölgar börnunum og móðurhönd-
in fær nóg að starfa. Börn þeirra
Sigríðar og Sigurðar eru þessi tal-
in í aldursröð: Ásthildur, gift þeim
er þetta ritar, búsett í Birtinga-
holti, börn 5; Arndís Sigríður, gift
Skúla Gunnlaugssyni. Þau búa í
Miðfelli í Hrunamannahreppi,
börn 7; Sigurfinnur, kvæntur Ástu
Guðmundsdóttur. Þau búa á Sel-
fossi, börn 4; Ágúst, kvæntur Sig-
ríði Eiríksdóttur. Þau búa í Birt-
ingaholti, börn 5; Magnús Helgi,
var kvæntur Maríu Ragnarsdótt-
ur, þau áttu tvo syni. María lést
árið 1966. Síðari kona Magnúsar
er Guðbjörg Björgvinsdóttir, þau
búa í Birtingaholti og eru börn
þeirra 3; Móeiður Áslaug, gift
Þorleifi Eiríkssyni. Þau búa í
Reykjavík og eiga 3 börn. Einnig
ólu þau upp að mestu leyti, Ásgeir,
son, sem Sigurður átti áður en þau
giftust. Hann er kvæntur Jónu
Símonardóttur og eru þau búsett í
Ameríku og eiga 5 börn.
Sigríður var alla tíð elskurík
móðir, tengdamóðir, amma og
iangamma.
Þá er þess að geta að gestagang-
ur var mikill í Birtingaholti bæði
af skyldum og óskyldum. Þar naut
hin mikla gestrisni og hlýhugur
Sigríðar sín vel. Þar var alltaf
rúm fyrir fleiri, hversu margir
sem fyrir voru. Einnig munu
gestakomur hafa verið töluverðar
í sambandi við hin ýmsu störf, er
hlóðust á bónda hennar fyrir
sveitina og hin ýmsu félög innan
hennar.
Eins og flestir vita, sem til
þekkja hefur Sigurður fengist við
tónsmíðar um áratuga skeið. Ég
hygg að Sigríður hafi verið honum
mikill styrkur í því starfi. Hún
hefur áreiðanlega verið fyrsti
áheyrandinn að verkum hans og
hennar dómur var mikils metinn.
Oft varð ég þess var að loknum
konsertum eða öðrum söng, sem
Sigurður stjórnaði, að hann vildi
heyra hennar álit og mat það mik-
ils á hvorn veginn sem það var.
Já, það var oft söngur og gleði,
sem ríkti í Birtingaholti og þar
upp til fjallanna átti Sigríður sitt
helgisetur. Þar iifði hún sínar
bestu stundir í faðmi fjölskyld-
unnar innan um blóm og tré, er
hún hafði sjálf ræktað sér til ynd-
is og ánægjuauka.
Á langri ævi fer ekki hjá því að
fólk mæti andstreymi og sorgum.
Sigríður fór ekki varhluta af því.
Slíkar stundir stóð hún af sér með
sterka trú að leiðarljósi.
Þegar árunum fjölgar slitnar
líkaminn. Sigríður átti við van-
heilsu að stríða á síðustu árum og
varð að dvelja á sjúkrahúsum af
og tii en náði sæmilegri heilsu á
milli og dvaldi þá heima. Þá var
hún létt og kát og gerði að gamni
sínu eins og henni var svo eigin-
legt.
Síðustu vikurnar dvaldi hún í
Borgarspítalanum í Reykjavík og
þá oft sárþjáð. Maður hennar
dvaldi eins mikið hjá henni þessa
síðustu daga og hann gat. Það var
henni mikill styrkur. Móeiður,
yngsta dóttir hennar, var henni
líka mikil stoð og stytta á síðustu
dögunum. Hin systkinin heim-
sóttu móður sína eins oft og þau
gátu því við komið.
Við hjónin og yngri dóttir okkar
heimsóttum Sigríði þriðjudaginn
10. mai. Þá var hún svo máttfarin
að hún gat varla talað. Þó var
hugsunin alltaf sú sama hjá
henni, bjóða sæti og góðgæti úr
konfektkassa, spyrja um barna-
börnin og þeirra fjölskyldur.
Þegar ég kvaddi hana í síðasta
sinn lagði hún hendina á kinnina á
mér eins og hún gerði oft við slík
tækifæri. Þó hendin væri þreytt
og sjúk stafaði frá henni þessi
mikla hlýja og kærleikur, sem ein-
kenndi líf þessarar góðu konu og
við þekktum svo vel, sem næst
henni stóðum.
Föstudaginn 13. maí gekk Sig-
ríður undir mikla skurðaðgerð.
Aðgerðin tókst vel en líkaminn
var orðinn veikburða og þoldi ekki
álagið og andaðist hún aðfaranótt
16. maí sem áður segir.
Kynslóðir koma, kynslóðir fara.
Hinn 13. maí fæddust okkur hjón-
unum tvær sonardætur, tveir
ljósgeislar sem ég á ekki betri ósk
til handa en að þær megi eignast
hjartahlýju langömmu sinnar.
Margt er ósagt en hér verður
staðar numið. Ég kveð tengdamóð-
ur mína með virðingu og þakklæti
og bið henni blessunar í nýjum
heimkynnum. Tengdaföður mín-
um bið ég þess, að hin styrka
hönd, sem öllu stjórnar megi
styðja hann á ókomnum árum.
Útför Sigríðar verður gerð frá
sóknarkirkju hennar að Hrepphól-
um í dag. Þar á þeim fagra og
friðsæla stað, verður hún lögð til
hvílu meðal ættingja og vina.
— í fjarska leikur Stóra-Laxá
sitt volduga tónverk af misjöfnum
styrkleik eftir árstíðum.
Guðmundur Ingimarsson
f dag verður til moldar borin að
Eyvindarhólum undir Austur-
Eyjafjöllum Ragnhildur Sigurð-
ardóttir frá Rauðafelli í sömu
sveit. Þar fæddist hún 30. nóvem-
ber 1895, þar ólst hún upp og þar
dvaldi hún lengst af. Ragnhildur
lést 6. mái sl. á Hjúkrunardeild
Heilsuverndarstöðvarinnar við
Barónsstíg í Reykjavík eftir langt
heilsuleysi og ellikröm.
Sá, er þetta ritar, átti fáein, síð-
búin minningarorð um systur
Ragnhildar, Guðlaugu Sigurðar-
dóttur frá Skógum, í Morgunblað-
inu 8. maí sl., en hún var jarðsett í
Vestmannaeyjum 8. apríl sl. Svo
undarlega vildi til, að í þessu sama
tölublaði birtist einnig dánartil-
kynning Ragnhildar, og eru þá lát-
in tíu af systkinunum frá Vestur-
bænum á Rauðafelli. Aðeins eitt
er eftir, bróðirinn Árni Sveinbjörn
Kjartan, verkamaður í Vest-
mannaeyjum, en hann var yngstur
þeirra systkinanna ellefu. Vísast
til ofannefndrar greinar, hvað
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu Ifnubili.
í dag kveðjum við hinstu kveðju
góða og elskulega konu, Sigríði
Sigurfinnsdóttur, húsmóður í
Birtingaholti í meira en hálfa öld.
Hún hefur kvatt þetta jarðiíf og
ástvinina alla — að sinni — á
þessum dásamlega árstíma, þegar
allur gróður er að lifna og veita
okkur ánægju og unað. Ég veit að
hún hefði kosið sér sjálf að leggj-
ast til hvíldar í vorblænum við
gróðurilm og fuglasöng og hvað er
ljúfara þreyttum líkama en að fá
að hvílast.
Sigríður unni öllum gróðri og
átti ómældar ánægjustundir í
skrúðgarðinum við heimili sitt,
enda ber hann þess merki með
gróskumiklum trjágróðri og þar
hafa nú yngri hendur tekið við að
hlúa að trjánum hennar og planta
nýjum.
Hún hafði ákaflega mikla
ánægju af að fylgjast með vexti
trjánna á brekkunni fyrir ofan
bæinn sinn og oft sýndi hún mér
út um eldhúsgluggann litla hríslu
í brekkunni sinni.
Það verður tómlegt að koma á
„loftið" og horfa út um gluggann
hennar næst og þó, — við eigum
svo bjartar og hlýjar minningar
um góða konu, móður, ömmu og
langömmu að þær hljóta að ylja
okkur um ókomna tíð.
Ég er innilega þakklát fyrir að
hafa átt hana að tengdamóður og
þakklát fyrir árin, sem við áttum
saman, hún var ævinlega veitand-
inn í okkar samskiptum og ákaf-
lega elskuleg amma. Ég mun aldr-
ei gleyma þeirri elskusemi sem
hún sýndi litlum sonarsyni, sem
dæmdur er til ævilangrar andlegr-
ar fötlunar, en þannig var allt
hennar viðmót við menn og mál-
leysingja.
Ég bið guð að bera smyrsl á sár-
in og blessa okkur öllum minning-
una um hana. Tengdadóttir
varðar foreldra þeirra systkina og
ættir.
Þegar Ragnhildur var tuttugu
og tveggja ára gömul, missti hún
móður sina og föður sinn þrem ár-
um síðar. Svo atvikaðist að hús-
stjórnarstörfin á heimilinu lögð-
ust á herðar henni, en Sigurður,
bróðir hennar, tók við öðrum bús-
forráðum. Bjuggu þau systkinin
við góðan orðstír á Rauðafelli, þar
til Sigurður lést, árið 1960, en þá
var jörðin seld. Ragnhildur flutt-
ist þá til Reykjavíkur og fékk inni
hjá bróðurdóttur sinni, Aðal-
björgu Skæringsdóttur, og manni
hennar, Hermanni Guðjónssyni á
Óðinsgötu 15. Átti hún þar gott
atlæti og vinum að fagna, en undi
sér ekki fullkomlega við svo
breyttar aðstæður. Hún var því
mjög ánægð yfir að mega dvelja á
sumrum austur á Rauðafelli, hjá
nýju húsbændunum þar, frænku
sinni Sigurþóru Sigurþórsdóttur
og manni hennar, Ástþóri
Tryggvasyni. Eiga þau hjón þakk-
ir fyrir skilninginn og góðvildina
við gömlu konuna, svo og bræður
bóndans, þeir Ólafur og Finnur, og
allt þeirra fólk. Og fyrst ég er far-
inn að nefna vini Ragnhildar með
nöfnum, þá má ég ekki gleyma
nágrönnum hennar á hinum
Rauðafellsbæjunum, þeim raun-
góðu hjónum Ragnhildi Guðjóns-
dóttur og Jónasi Hjörleifssyni,
sem um áratugi voru nánasta
samferðarfólkið, ásamt Bergþóru
Auðunsdóttur og Sigurþóri Skær-
ingssyni, bróðursyni Ragnhildar
og öllum börnunum á Rauðafelli.
Ragnhildur Sigurðardóttir gift-
ist ekki og eignaðist ekki afkom-
endur, en hún var barngóð og börn
hændust að henni. Fjöldi barna og
unglinga hefur hlaupið léttum fót-
um um Rauðafellsstéttarnar um
daga Ragnhildar og eiga góðar
minningar um gæskuríku og
gjafmildu konuna í Vesturbænum.
Þar voru þau velkomin og áttu sér
athvarf. Óg hvað mig áhrærir, þá
annaðist hún mig í frumbernsku
minni og gekk mér í móður stað
Hún amma innfrá er dáin. Allt-
af er það svo að dauðinn kemur
okkur í opna skjöldu, jafnvel þó
vitað hafi verið um tíma að hverju
dró.
Okkur, barnabörnin hennar
framfrá, langar til að flytja henni
þakkir fyrir liðna daga. Það er
ljúft að láta hugann reika til baka,
því við eigum öll í fórum okkar svo
mikið af góðum minningum um
ömmu sem átti til óendanlega
hjartagæsku og blíðu handa öllum
barnabörnunum sínum.
Hún kenndi okkur margt sem
við munum hafa að veganesti alla
tíð. Eitt var það í fari hennar sem
okkur er öllum minnisstætt og
vert er til eftirbreytni, aldrei hall-
aði hún orði á nokkurn mannn og
tók ævinlega svari lítilmagnans.
Hún var tilfinningarík og okkar
gleði var hennar og okkar sorg var
hennar.
Hún amma átti afmæli 11. júlí
og er það sá tími sem sumarið er
hvað fallegast, næturnar bjartast-
ar og blómin skarta sínu fegursta.
Það var því snemma siður barn-
anna í Birtingaholti að trítla
niður að Hundalæk þennan dag og
tína vatnasóleyjavönd handa
ömmu og færa henni. Alltaf voru
hennar viðbrögð eins, hún hefði
ekki orðið glaðari þó við hefðum
fært henni allt gull heimsins.
Kannske tritla einhverjir
barnsfætur frá Birtingaholti II.
júlí í ár og tína sóleyjar handa
ömmu. Hún verður án efa jafn
glöð og áður og fylgist vel með frá
sínum nýju heimkynnum.
Afa okkar sendum við hugheilar
samúðarkveðjur og biðjum algóð-
an guð að styrkja hann og hugga.
Krakkarnir framfrá
árum saman, meira og minna. Ég
þekkti því mannkosti móðursystur
minnar alfarið. Hún var gull af
manni.
Þegar Ragnhildur var um átt-
rætt, varð hún fyrir því slysi að
beinbrotna illa. Frá þeim tíma
varð hún sjúklingur og varð að
dvelja á sjúkrahúsum í Reykjavík
upp frá því. Það er erfitt að vera
þannig kippt út úr samfélaginu, ef
svo má að orði kveða, og miklar
þakkir á allt það fólk, sem annað-
ist frænku mína í kröm hennar og
létti henni lífið með heimsóknum
og á annan hátt. Guð blessi því
hjartahlýjuna og fórnarlundina.
Nú er líkami Ragnhildar Sig-
urðardóttur lagður til hinstu hvílu
í faðmi ástkærra heimahaga, með-
al horfinna ættmenna og vina.
Hún er komin heim.
Blessuð sé minning Ragnhildar
Sigurðardóttur frá Rauðafelli.
Trausti Eyjólfsson,
Hvanneyri, Borg.
Leiörétting
í minningargrein í blaðinu í gær
um Gunnar Kristján Markússon
var sú prentvilla að þar sem
standa átti reynsla Gunnars við
hin ólíkustu störf, stendur í grein-
inni hin ólíklegustu. Þetta skal
hér með leiðrétt.
t
Móöir okkar,
ODDNÝ ÞÓRA MAGNÚSDÓTTIR,
lést í St. Jósepsspítala Hafnarfiröi, fimmtudaginn 19. maí.
Börn hinnar látnu.
t GUÐRÍDUR D. JÓNSDÓTTIR,
frá Tröö Álftanesi,
Reykjavíkurvegi 20, Hafnarfirói,
lést 19. maí. Magnús Sveinjónsson.
Minning:
Ragnhildur Sigurðar-
dóttir frá Rauðafelli