Morgunblaðið - 26.05.1983, Blaðsíða 36
36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. MAÍ1983
Eiginmaöur minn og faöir okkar^" ÁRNI PÁLSSON, trésmíöameistarí, Fornhaga 17,
lést í Landspítalanum 24. maí.
Hólmfríöur Guöjónsdóttir, Vilbora Árnadóttir, Edda Arnadóttir.
Guörún Árnadóttir,
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
BJÖRN SVEINSSON,
Hraunbargi, Hafnarfiröi,
andaöist í Sólvangi 24. maí.
Quðriður Jóhannadóttir og börn.
t
Eiginmaöur minn,
ÓSKAR ÁRNASON,
Markurgötu 12, Hafnarfirðl,
andaöist 24. þ.m.
Magdalana Sigurðardóttir.
Bróöir okkar og mágur,
SKÚLI G. ODDGEIRSSON,
er látínn. Útförin hefur farið fram. Þökkum auðsýnda samúö.
Hrefna Magnúsdóttir, Sigrún Oddgeirsdóttir, Hjördís Oddgeirsdóttir. Jónas Valdemarsson, Guóni S. Guómundsson.
Móöir okkar,
MARGRÉT INGIBJÖRG GISSURARDÓTTIR frá Byggöarhorni, til heimilis aö Safamýri 93, Reykjavík,
lést 24. þessa mánaöar. Sigrún Guöbjörnsdóttir, Sigurjón Guóbjörnsson.
t
Móðir mín,
GUÐBJÖRG ERLENDSDÓTTIR
frá Þingeyri í Dýrafirði.
lést aö Fellsenda í Dalasýslu, fimmtudaginn 19. maí.
Útförin fer fram frá Kvennabrekkukirkju, föstudaginn 27. mai kl.
14.00.
Óskar Guðbjörn Óskarsson.
Útför eiginkonu minnar,
HELGU JÓNSDÓTTUR,
fyrrum húsfreyju,
Hlíö í Grafningi,
fer fram frá Kotstrandarkirkju í Ölfusi, laugardaginn 28. maí kl. 2.
Fyrir hönd fjölskyldunnar.
Guðmundur Sigurösson.
t
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÁSTVALDUR ÞÓRÐARSON,
fyrrv. hafnsögumaður, Keflavík,
Austurbrún 4,
veröur jarösunginn, föstudaginn 27. maí kl. 10.30 frá Fossvogs-
kirkju.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Áskirkju eöa Krabba-
meinsfélagiö.
Katrín Ólafsdóttir,
Helga María Ástvaldsdóttir Róbert Sigurðsson,
Katrín Ólöf Ástvaldsdóttir, Guömundur Garöar Arthursson,
og harnabörn.
Minning:
Guðmundur Helgi
Guðmundsson hús-
gagnasmíðameistari
F«ddur 13. apríl 1899
Dáinn 18. maí 1983
Hinn 18. maí sl. varð bráð-
kvaddur að heimili sínu, Túngötu
32, hér í borg, Guðmundur Helgi
Guðmundsson, húsgagnasmíða-
meistari, 84 ára að aldri. Frá 1971
hafði hann átt við vanheilsu að
stríða, er hann fyrst kenndi
hjartabilunar og lá þá sina fyrstu
legu á hjartadeild Landspftalans.
Síðast dvaldi hann þar i 2 vikur,
u.þ.b. hálfum mánuði fyrir lát sitt.
Guðmundur Helgi var fæddur
13. apríl 1899 að Tungu í Grafn-
ingi. Foreldrar hans voru Guð-
mundur Guðmundsson, ökumaður
og síðar verzlunarmaður í Reykja-
vík, og Dagbjört Grímsdóttir
(Bergsætt). Börn þeirra hjóna
voru fimm, og eru nú eftir á lífi
tveir bræður, Steingrímur, f. 1907
og Guðbjartur, f. 1920, báðir bú-
settir í Reykjavík.
Guðmundur Helgi hafði þrenn
iðnréttindi. Hann lauk prófi i
beykisiðn 1919, í trésmíði 1928, en
varð síðar húsgagnasmíðameist-
ari. Árið 1930 stofnaði hann Hús-
gagnaverzlun Reykjavíkur ásamt
Jóni Magnússyni og rak það fyrir-
tæki samfellt í nær 40 ár.
Árið 1920 kvæntist Guðmundur
Helgi Magdalenu Helgu Runólfs-
dóttur, f. 8. marz 1895. Hún lézt
eftir langvinn veikindi 1965. Börn
þeirra eru Hörður f. 12/12 1921, d.
5/4 1922, Guðbjörg Rúna, húsmóð-
ir f. 2/10 1923, Dagbjört, banka-
fulltrúi, f. 4/9 1925, d. 26/11 1968,
Gunnar Magnús, hrl., f. 12/2 1928
og Óskar, framkv.stj., f. 20./5 1933.
Einnig ólu þau upp dóttur Guð-
bjargar Rúnu, Önnu Magdalenu
Leósdóttur, húsmóður, f. 7/3 1945.
Fyrir u.þ.b. 30 árum kom ég
fyrst á heimili tengdaforeldra
minna, Guðmundar Helga og
Magdalenu. Heimilisbragur þar
bar svip myndarskapar, reglusemi
og festu. Guðmundur Helgi var
hinn trausti og svipmikli hús-
bóndi, en húsmóðirin mild, hlý og
hljóðlát. Árið 1946 veiktist
Magdalena alvarlega og náði aldr-
ei fullri heilsu að nýju. Dóttir
þeirra Dagbjört tók þá við hús-
móðurstörfum og annaðist einnig
móður sina af stakri alúð siðustu
æviár hennar, jafnframt vinnu
utan heimilis. Sem nærri má geta
hljóta veikindin að hafa haft mikil
áhrif á Guðmund Helga, þótt aldr-
ei tjáði hann hug sinn þar um. En
allan tímann hélt Magdalena sinni
óbifanlegu geðró og sálarstyrk og
hefir það orðið öðrum í fjölskyld-
unni til hjálpar. Hún lézt sem fyrr
er getið 1965. Á því sama ári
veiktist Dagbjört og andaðist
þremur árum síðar eftir hetjulega
baráttu við ólæknandi sjúkdóm.
Frá þessum tímamótum var
Guðmundur Helgi einn á heimili
sínu og annaðist að mestu um sig
sjálfur. Var hann mjög hirðusam-
ur og hélt jafnan heimili sínu í
góðu horfi.
Guðmundur Helgi var svipmik-
ill skapfestumaður bæði í sjón og
raun. Hann var hinn sanni ættfaö-
ir, sem náið fylgdist með hverjum
sínum afkomanda og ætíð reynd-
ist sínum nánustu óbilandi bak-
hjarl til síðasta dags. Ávallt
mundi hann afmælisdaga allra af-
komenda sinna og hafði ætíð sam-
band við þá á afmælisdaginn með
gjöf eða öðrum hætti.
Hann var bókamaður og átti
gott bókasafn, en á unga aldri hóf
hann að viða að sér bókum, og
voru þær jafnan valdar af kost-
gæfni. Hann hafði sérstakan
áhuga á þjóðlegum fróðleik og
ættfræði og var hafsjór af fróðleik
um þau efni. Átti hann í bókum
sínum kært athvarf og ótæmandi
hugðarefni, er hann var orðinn
einn á heimili sínu hin síðari ár.
Metta Bergs-
dóttir — Minning
Fædd 16. október 1902
Dáin 17. maí 1983
Ég hefi stundum fengist við að
letra á blað um látna vini mína, og
hefur mér fundist það létt verk.
Því ætti það að verða mér ennþá
léttara að rita um Mettu Bergs-
dóttur, tengdamóður mína, en þó
er það svo, að mér er tregt bæði
tungu og penna að hræra og æði
orðavant. Ekki stafar það þó af
því að af fáu sé að taka, heldur
hvar grípa skal niður.
Þegar ég lít til baka gleður það
meira en ég kann að koma orðum
að, að allt frá því er ég komst í
fjölskyldu tengdaforeldra minna,
fyrst óformlega á vordögum 1951
og síðar formlega á haustdögum
1954 með brúðkaupi okkar hjóna,
svo og æ síðan, hefir aldrei öfugt
orð farið milli okkar tengdamóður
minnar og mín. Því hefur braut
okkar samskipta verið böðuð sól
og yl og er það ekki að undra, því
að frá Mettu stafaði æ hlýja og
birta og öllum vildi hún vel gjöra,
en það er nú erfitt í heimi hér og
það var máske veikasti hlekkurinn
í hennar fari. En í veikleikanum
reis hún hæst, því að hún átti
stórt og heitt hjarta, enda brast
það að síðustu. Hjartagæzku
hennar fann ég hvað gleggst gagn-
vart foreldrum mínum og þó eink-
um móður minni þá er hún hafði
misst heilsuna og háði strangt
dauðastríð. Þá var það Metta sem
heimsótti hana oft og tíðum, og
það var sem móðir mín, þá mál-
laus vegna sjúkdóms, gæti tjáð sig
með augunum við Mettu og þetta
get ég aldrei fullþakkað. Það sann-
aðist í henni sem skrifað var um
aðra konu: „Hún var drengur góð-
ur.“
Fullu nafni hét hún Jónína
Metta og var fædd 16. október
1902 í Reykjavík, dóttir hjónanna
Þóru Magnúsdóttur frá Miðseli í
Reykjavík, af Hlíðarhúsa- og
Grundarættum og Bergs Jónsson-
ar frá Sanddalstungu í Norður-
árdal, af Borgarfjarðar- og Dala-
ættum.
Er Metta var ung að aldri fluttu
foreldrar hennar til Hafnarfjarð-
ar, er Bergur varð skipstjóri á
kútter Surprice hjá Einari Þor-
gilssyni, kaupmanni, og hefur vin-
átta æ haldist milli ættfólks
þeirra Einars og Bergs.
Metta gekk í Flensborgarskól-
ann í Hafnarfirði. Hún hélt síðar
til Kaupmannahafnar, gekk þar í
húsmæðraskóla og hannyrðaskóla,
en hún var frábær hannyröakona,
svo og húsmóðir.
í Kaupmannahöfn kynntist hún
Björgvini Friðrikssyni, er nam
bakaraiðn þar í borg, en hann varð
síðar bakarameistari hér heima,
lengi í Rúgbrauðsgerðinni.
Þau Metta og Björgvin gengu í
hjónaband í Holmens kirkju í
Kaupmannahöfn þann 16. marz
1926. Um hríð bjuggu þau í Kaup-
mannahöfn þar sem Björgvin
stundaði iðn sína, en fluttu heim
Guðmundur Helgi var mjög fé-
lagslyndur og tók lengi virkan
þátt í margþættu félagslífi.
Gegndi hann m.a. ýmsum trún-
aðarstörfum í félögum og samtök-
um iðnaðarmanna.
Skaphöfn tengdaföður míns var
mjög skýr. Á alla lund var hann
karlmannlegur. Hafði fastmótað-
ar og sjálfstæðar skoðanir, sem
hann lét í ljósi af einurð og
hreinskilni við hvern sem var.
Hann var ómyrkur í máli og gat
verið hrjúfur. Þótt yfirborðið væri
e.t.v. á þá lund, var jafnan grunnt
á gamansemina. Hann var fastur
fyrir og lét ógjarnan hlut sinn, ef
því var að skifta, en virti skoðanir
annarra og var sanngjarn. Hann
var orðheppinn og átti létt með að
kasta fram stökum, en tilfinn-
ingar sínar bar hann ekki á torg.
Tengdafaðir minn var raungóð-
ur maður og hjálpfús og mér var
hann sem annar faðir, ætíð góður
og traustur. Ég kveð hann með
söknuði og hjartans þökk.
Guð blessi minningu góðs
manns.
Guðbjörg Pálmadóttir
Vinur minn, Guðmundur H.
Guðmundsson, húsgagnasmíða-
meistari og fyrrum bæjarfulltrúi
Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík,
lézt á heimili sínu, Túngötu 32,
miðvikudaginn 18. maí, en hann
var veill fyrir hjarta.
Guðmundur H. varð 84 ára,
fæddur 13. apríl 1899 í Tungu í
Grafningi. Hann var sonur Guð-
til íslands 1928 og áttu þar heima
æ síðan, siðustu 17 árin að
Hrefnugötu 7.
Þeim varð fjögurra dætra auðið,
auk þess ólu þau upp kjörson.
Barnabörn og barnabarnabörn eru
nú nær þremur tugum.
Það var forn háttur að bera þá
til grafar á skjöldum, er í orrustu
féllu. — Mín góða tengdamóðir
féll ekki í orrustu á annan hátt en
sem allir falla í — orrustu lífsins
— því berum við tengdasynir og
dætrasynir hana á skjöldum í dag.
Góður Guð veiti henni þá heim-
komu til landa eilífðarinnar, er
svo góðri konu hæfir — því kveð
ég tengdamóður mína með síðasta
versi Sólarljóða:
„Hér vié skiljumHt
og hitUst munum
á feginsdeKi fira;
Drottinn minn
gefi dauðum ró,
en hinura líkn, er lifa.“
Halldór ólafamn