Morgunblaðið - 07.07.1983, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. JÚLÍ 1983
^VötnsKrcxrvi tve'ir-mu, vafcns'krctni
iveir-mu. Mí^ vantar at v/afcm!"
... að reyna að skilja
skapvonsku hennar.
TM Reo U S. P»t Ott — all rtgWs rsserved
» 1979 Los Anpeles Tlmes Syndlcste
Ég er ekki heima, mér heyrist það
vera páfagaukskellingin í næsta
húsi!
Með
morgunkaffinu
HÖGNI HREKKVlSI
„Það er ekki af matarskorti, sem maðurinn drepur rjúpur f þúsundatali, skýtur niður heilar hjarðir af hreindýrum eða
beinir skotum sínum að smáfuglum sér til gamans gegnum opna bflglugga.“
Réttlæti og mannúð
eiga að stjórna fram-
komu okkar við dýrin
Steinunn Þ. Guðmundsdóttir
skrifar:
„Velvakandi.
Er dýralífi íslenskrar náttúru
að hnigna? Þetta er spurning, sem
ég hefi velt fyrir mér. Ennfremur:
Er umgengni okkar við dýrin eins
og vera ber? Það er vert að hug-
leiða það, áður en verður um sein-
an.
Nú eru margar dýrategundir
ofsóttar, bæði á sjó og landi. Næg-
ir þar að nefna selina og hreindýr-
in, þótt nefna mætti fleiri. Nú er
svo komið að allur hringormur í
fiski á að vera selum að kenna.
Sérhver amlóði má murka úr þeim
lífið. Kropparnir af þeim velkjast í
fjörugrjótinu. Heyrst hefur að það
eigi að mala þá sundur handa
refa- og minkabúum.
Flestöll dýr eru varnarlaus
gagnvart manninum. Hann hefur
örlög þeirra í hendi sér. Hann
metur þau til fjár, en hugsar
minna um að sýna þeim skilning
og vináttu. Hann telur sig eiga
þau, þau séu hluti af nægtabúri
hans. En þegar maðurinn varpar
frá sér skyldum og ábyrgð, svíkur
hann lífið og þá menntun sem
hann hefur hlotið.
Selurinn á að éta svo mikið. En
hvað gerir maðurinn? Hann gerir
gott betur, hann spillir og eyði-
leggur; snýr við heilum lífríkjum
náttúrunnar, með blóðuga slóðina
á eftir sér. Það er ekki af matar-
skorti sem hann drepur rjúpur í
þúsundatali, skýtur niður heilar
hj^rðir hreindýra, eða beinir skot-
um sínum að smáfuglum sér til
gamans gegnum opna bílglugga.
Og hvar er mannúðin, þegar hann
leggur lifandi grásleppuna á
borðstokkinn og kreistir úr henni
hrognin. En svo tala menn um
dauðan sjó.
Maðurinn er orðinn óvinur dýr-
anna. Athuganir hans á þeim, sem
birtar eru almenningi, eru án
ábyrgðar, án þekkingar. Hann
giskar á fjölda einstaklinga í
dýrastofni og lætur síðan deyða
þau eftir vafasömum reikningsað-
ferðum, sæll og ánægður við skrif-
borð sitt.
Höfum við hugleitt, hvað það er
orðið erfitt fyrir dýrin að lifa og
bjarga sér, þegar allur úrgangur
fer orðið niður í lokuð ílát og er
síðan brennt? Hér áður sátu sjó-
fuglar að dýrlegum krásum á
steinum og skerjum og skildu eftir
gnægð matar fyrir önnur dýr. Nú
er fjaran líflaus og tóm. Vötn og
ár ísi lögð langt fram á vor.
Við erum að miklast af því að
eiga fálka og örn. Höfum við hugs-
að út í það, að þessir fuglar svelta
heilu hungri og finnast veikir eða
dauðir af næringarskorti. Við töl-
um um að hreiður þeirra séu
rænd, en það getur margt komið
fyrir ungana, meðan foreldrarnir
eru í þrotlausri fæðuleit langtím-
um saman, jafnvel árangurslausri.
Það eru réttlæti og mannúð,
sem eiga að stjórna framkomu
okkar við dýrin. Það er lág-
markskrafa. Það ættu að vera
mörg svæði á heiðum uppi, þar
sem dýrum náttúrunnar gæfist
kostur á að verða sér úti um mat,
sem við mennirnir hefðum fært
þeim. Nóg fellur til af óteljandi
nægtaborðum okkar. Og dýrin eru
þakklát og nægjusöm og þau veita
okkur af vináttu sinni og gleði. Án
þeirra væri mannlífið kalt og
snautt.
Að lokum þetta: Hjálpum dýr-
unum í lífsbaráttu þeirra, sem er
hörð og miskunnarlaus. Veitum
þeim skjól og vernd eftir mætti.
Komum í veg fyrir ómannúðleg
fjöldadráp."
Þessir hringdu . . .
Fyrirspurn til
forráðamanna SVR
Hrafnhildur Gísladóttir hringdi
og hafði eftirfarandi að segja:
— Ég bý í Breiðholtinu og sæki
vinnu niður í Dugguvog og veit
til þess, að margir fleiri eru í
svipaðri stöðu, búa í Breiðholt-
inu, en vinna í verksmiðjuhverf-
inu hér í Vogunum. Sumir bíl-
stjóranna hjá SVR eru svo liprir
að hleypa manni út undir
brúnni, biðji maður þá um það,
en aðrir eru nú ekki alltof hrifn-
ir af því, allra síst á mesta anna-
tímanum, þegar mikið er í vögn-
unum og erfitt að stansa vegna
umferðarinnar. Nú langar mig
til að varpa þeirri spurningu
fram, í von um að forráðamenn
SVR verði svo vænir að svara,
hvort ekki sé í bígerð, að hafa
biðstöð þarna fyrir fólkið sem
vinnur í þessu hverfi? Mér er
kunnugt um að fólk úr Árbæj-
arhverfi sem vinnur í hverfinu í
kringum Dugguvog er í svipaðri
aðstöðu og við Breiðhyltingarn-
ir, því að fyrsta stoppistöð Ár-
bæjarvagnsins eftir að hann
stoppar við Nesti er „uppi við
Hest“ á Miklubrautinni, fyrir
neðan Rauðagerði. Og þaðan er
drjúgur spölur niður í verk-
smiðjuhverfið í Vogunum. Ef
okkur Breiðhyltingum er ekki
hleypt úr undir brúnni, verðum
við einnig að fara með vagninum
á fyrrnefnda stoppistöð.
Finnst við konur
mega vera stolt-
ar af henni
9263—6313 hringdi og hafði eft-
irfarandi að segja: — Ég vil
árna Ragnhildi Helgadóttur
menntamálaráðherra heilla í
starfi. Mér finnst við konur
mega vera stoltar af henni í
þessari stöðu. Hún er vel mennt-
uð kona og glæsileg og hefur áð-
ur staðið í sviðsljósinu. Má þar
m.a. minnast á hana í forsæti
Norðurlandaráðs hér og stóð
hún þar sannarlega jafnfætis
körlunum. Ég vil einnig minnast
Auðar Auðuns sem fyrstu konu í
ráðherrastóli, sem hún skipaði
með sóma. Ég óska þeirri ríkis-
stjórn, sem nú situr, alls góðs í
störfum. En minnumst, að verð-
ur er verkamaðurinn launa
sinna.
Fyrirspurn til
flugmálastjóra
Garðar Sigurgeirsson hringdi
og hafði eftirfarandi að segja:
— Mig langar til að koma á
framfæri fyrirspurn til flug-
máiastjóra. Er það ekki mörkuð
stefna yfirvalda flugmála að
hlífa fólki eftir því sem hægt er
við ónæði af völdum flugumferð-
ar, m.a. með banni á næturflugi
yfir höfuðborgarsvæðið? Hvað
gerði nauðsynlegt að leyfa
hávaðasamt þotuflug yfir þessu
svæði kl. 6.25 í morgun (þriðju-
dag 5. júlí)?
Ragnhildur Helgadóttir