Morgunblaðið - 08.07.1983, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 8. JÚLÍ 1983
hans, er hélst óslitinn fram til árs-
ins 1970, þegar hann gerðist
starfsmaður í álverksmiðjunni i
Straumsvík, en þar starfaði hann
allt til dauðadags.
Vigfús var lengst af stýrimaður
á ýmsum togurum, svo sem Faxa,
Röðli, Akurey og Elliða og stund-
um skipstjóri. Fórust honum sjó-
mannsstörfin vel úr hendi að áliti
þeirra, er til þekktu. Má því segja
að sjómannsævi hans hafi spann-
að tima þríþættrar þróunar
togaraútgerðar á íslandi, þ.e.a.s.
tíma gamalla togara fyrri stríðs-
áranna, nýsköpunartogaranna er
til lands kom á árunum
1947—1949, og svo nú seinast
hinna svokölluðu síðutogara. Þessi
stórtæku veiðiskip hafa að mínu
mati stuðlað að því, öðrum
atvinnutækjum fremur, að „flytja
þjóðinni auð, sækja barninu
brauð, færa björginni grunn undir
framtíðarhöll", eins og hafnfirska
skáldið kvað forðum.
Fiskveiðar íslendinga hafa að
öðrum atvinnugreinum þjóðlífsins
ólöstuðum, verið burðarás íslensks
atvinnulífs og gert fámennri þjóð
við ystu höf kleift að lifa menn-
ingarlífi til jafns við stærri þjóðir.
Vigfús var hinn vörpulegasti
maður á velli, hár og þrekinn,
rauðbirkinn, hærður vel, andlits-
drættir skarpir og festulegir, en
undir hvelfdum, loðnum brúnum
tindruðu glettin en hlý augu, hlé-
drægur í öllu fasi og nánast feim-
inn, en yfirvegaður við erfiðar að-
stæður sem oft kom sér vel á löng-
um sjómannsferli. Hann var
íþróttagarpur á sínum yngri ár-
um, synti Engeyjarsund aðeins 18
ára gamall og fékk m.a. verðlaun í
öllum greinum íþrótta á sjó-
mannadaginn 1941.
Sakir sundkunnáttu sinnar
bjargaði hann a.m.k. tveim
mannslifum frá drukknun, í annað
skipti háseta á togaranum Akur-
ey, er féll útbyrðis á hafi úti.
Hinn 1. maí 1945 festi Vigfús
ráð sitt, er hann gekk að eiga
frænku mína Jóhönnu Sigríði
Andrésdóttur frá Siglufirði. Hún
var dóttir þeirra merkishjóna
Ingibjargar Jónsdóttur og Andr-
ésar Hafliðasonar kaupmanns í
Siglufirði, en þau hjón settu svip á
bæjarlíf Siglufjarðarkaupstaðar
alla sína búskapartíð.
„Hanna frænka" eins og við
systkinin kölluðum hana, var
glæsileg kona, og er mér enn í
fersku minni, er hún kom heim í
Aðalgötu 19, með brúðguma sinn,
hversu myndarleg ungu brúðhjón-
in voru. Þau hjón eignuðust 4 börn
saman, en eina stúlku átti Vigfús
áður en hann kvæntist. Nær alla
sína búskapartíð bjuggu Jóhanna
og Vigfús í Hafnarfirði, lengst af
að Vesturgötu 40.
Nú þegar lífssól þessa vinar
míns er til viðar gengin, vil ég
fyrir hönd tengda- og venslafólks
síldarbæjarins norðan heiða, færa
aldraðri móður Vigfúsar, systkin-
um hans og venslafólki, börnum
hans öllum og eiginkonu, frú Jó-
hönnu Sigríði, okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Stefán Skaftason.
í dag er borinn til hinztu hvíld-
ar einn af samstarfsmönnum okk-
ar, Vigfús Sigurjónsson, fyrr-
verandi skipstjóri, og síðan hlið-
vörður hjá Islenzka álfélaginu hf.
í Straumsvík frá 1969 til dauða-
dags.
Vigfús fæddist þann 19. nóv-
ember 1920 í Hafnarfirði, næst
elsta barn Sigurjóns heitins Ein-
arssonar, skipstjóra og Rannveig-
ar Vigfúsdóttur.
Hann var Hafnfirðingur allt
sitt líf, Hafnfirðingur af beztu
gerð, og var heimabæ sínum til
mesta sóma. í Hafnarfirði ólst
hann upp f foreldrahúsum, gekk
þar í skóla og fór snemma á sjó.
Hann tók stýrimannapróf, öðlað-
ist skipstjóraréttindi, og stundaði
sjómennsku um áratuga skeið.
Þann 1. apríl 1969 var hann ráð-
inn sem hliðvörður hjá ISAL og
þann dag hófust kynni okkar og
samstarf. Á þessari stundu er mér
ljúft að votta, að aldrei á þessum
14 árum hefur fallið skuggi á þetta
samstarf okkar, enda Vigfús fyrir-
myndar starfsmaður af þeirri
kynslóð sem hafði lifað kreppuár-
in miklu og öðlast dýrmæta lífs-
reynslu á þessum erfiðisárum,
sem kom honum að góðum notum
alla tíð síðan. Hann var sérstak-
lega skyldurækinn, iðinn, ákveð-
inn og vinnuglaður, en óhræddur
að segja sína meiningu þegar þess
þurfti. Sem fyrrverandi skipstjóri
var hann vanur að virða lög, regl-
ur og aga, og fastur á því að þeim
yrði framfylgt. Það kom glögglega
fram í starfi hans sem hliðvörður.
Fjarvera vegna veikinda var
nær óþekkt, þar til hinn ógnvekj-
andi sjúkdómur náði yfirhöndinni
og varð honum að aldurtila langt
um aldur fram, enda aðeins sextíu
og tveggja ára að aldri. Stuttu
fyrir andlát hans hittumst við á
götu í Hafnarfirði. Hann var
brosmildur, vingjarnlegur og
vongóður um að koma til vinnu á
ný innan skamms. Andlát hans
var með þeim blæ sem einkenndi
Fædd 20. maí 1899
Dáin 30. júní 1983
Far þú í friði
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þann 30. júní síðastliðinn lét
frænka mín Hólmfríður Bene-
diktsdóttir frá Esifirði. Góð
frænka og nafna er gengin. Með
fátæklegum orðum langar mig nú
til að minnast hennar. Nú er ég
horfi til baka verða heimsóknir
mínar og foreldra minna á Lauga-
veginn til Fríðu frænku svo ljóslif-
andi fyrir mér. Já, á Laugaveg 11
bjó hún nafna mín og þegar ég
fárra ára gömul kom með foreldr-
um mínum i heimsókn til hennar
líf hans. Hann lifði eins og karl-
manni sæmir, uppréttur, óhrædd-
ur, heiðarlegur og stórhuga, og
þannig dó hann.
Vigfús lætur eftir sig eiginkonu,
Jóhönnu Andrésdóttur, þrjá upp-
komna syni og tvær uppkomnar
dætur. Um leið og við starfsmenn
íslenzka álfélagsins kveðjum hinn
látna samstarfsmann með sorg og
söknuði, vottum við Jóhönnu, son-
um hans og dætrum, móður hans
og systkinum dýpstu samúð okkar.
Hans Jetzek.
Sjaldan erum við jafn rækilega
minnt á fallvaltleika lífsins og
hverfulleika, eins og þegar gamlir
vinir okkar sem við sjáum alltof
sjaldan, falla fyrir ljá dauðans.
f þetta sinn var ljáfarið, skár-
inn, djúpur og breiður, þegar vin-
ur minn Vigfús Sigurjónsson féll
að velli langt um aldur fram.
Það er engan veginn auðvelt
þá bakaði hún oftast pönnukökur
handa okkur og hvergi hef ég
fengið eins góðar pönnukökur eins
og hjá henni, hún var meistari í
þeirri gerð eins og svo mörgu öðru.
Hún var alveg einstaklega barn-
góð, smekkleg og alltaf hress og
kát. Heimili hennar var öllum
opið og öllum tók hún með opnum
örmum. Seint gleymi ég kjólunum
sem hún færði mér. Þeir voru fal-
legir enda valdir af Fríðu frænku
minni.
Vágestur var á ferð sem lækna-
vísindin unnu ekki á. Mjög var af
henni dregið undir það síðasta en
ekki vildi Fríða frænka tala um
vanheilsu sína við aðra heldur sló
öllu upp í grín er talað var um
veikindi hennar.
27
verk að skrifa kveðjuorð um gaml-
an vin sinn. Minningar löngu lið-
inna tíma verða skyndilega ljóslif-
andi og skýrar. Atburðir og atvik
frá þeim tíma, þegar við vorum
báðir ungir menn, orð og athafnir,
allt sem maður hélt að væri horfið
í gleymsku, verður skyndilega
ljóslifandi eins og það hefði gerst
nýlega. Og manni verður ljóst að
þessar minningar eru verðmæti
sem ekki verða metnar. Þær eru
það sem eftir er, þegar góður
drengur er horfinn af sviði okkar.
Ég veit það, að margir hinna
gömlu félaga hans hugsa svipað og
ég geri, þegar ég þakka fyrir þann
tíma sem við áttum saman. Gott
væri að margir væru honum líkir.
Ég og kona mín sendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur tiL
konu hans, barna, móður og systk-
ina.
Haukur Kristjánsson.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
henni fyrir það sem hún var mér
og bið ég guð að varðveita hana.
Blessuð sé minning góðrar
nöfnu. Syni og ættingjum hennar
votta ég samúð mína.
Fríða Ben
Minning:
Hólmfríður Bene-
diktsdóttir
VIÐ REYKJANESBRAUT SÍMI 1540
JUVEL HVEITI 2 KG
MAGGI SÚPUR
CHEERIOS 425 GR
COCO-PUFFS 340 GR
SMJÖR VzKG
SMJÖRVI 300 GR
EGG PR. KG
TILBODS- LEYFT
VERD VERD
26.00 32.40
8.00 13.70
70.80 93.90
71.30 91.40
72.20 96.35
47.45 62.00
60.00 83.00
OG BJÓÐUM JAFNFRAMT:
KRYDDLEGIN LAMBARIF ........ 39.00 PR. KG
KRYDDLEGINN LAMBAFRAMPART ... 99.00 PR. KG
KRYDDLEGIN NAUTARIF ........ 69.00 PR. KG
KRYDDLEGINN NAUTAFRAMHRYGG...176.00 PR. KG
ÞÚ GERIR BESTU KAUPIN í SAMKAUP