Morgunblaðið - 10.07.1983, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. JÚLÍ 1983
41
í gðaprert um deUdina.
„Kak*n“ tilbúin úr ofninum.
Lindn og Jón Þorgeir GuAbjðrnsson bfiVa á meAan skrifað er í bckur þeirra.
Fötluðum börnum
lítið hjálpað
með vorkunnsemi
Rœtt við foreldra Lindu
Þegar Linda var lögst fyrir og sofnuð ræddi
blm. við foreldra hennar, þau Sigrúnu Bald-
vinsdóttur og Sigurð Arnórsson, en þau starfa
bæði innan foreldrafélags barna með sérþarfír.
Fyrst voru þau spurð hvort mikill munur
væri á að annast hreyfihamlað barn eða heil-
brigt og sögðu þau að uppeldi Lindu fylgdu
vissulega ýmsir erfiðleikar umfram það sem
gerðist með synina. Annars væru engir erfið-
leikar svo miklir að þeir væru ekki yfirstíg-
anlegir, foreldrar og aðstandendur mættu
ekki einblína um of á fötlun barns síns og
erfiðleika henni samfara. Hverju barni
fylgdu of margar bjartar hliðar til þess og
ekki sögðust þau geta hugsað sér heimilið án
Lindu.
Aðspurð sögðust þau telja það mjög æski-
legt að fötluð börn væru inn á heimilum sín-
um, þar sem því yrði við komið, og töldu það
ómetanlegan styrk fyrir Lindu að alast upp
með bræðrum sínum. Með því að fötluð börn
væru hvorki látin finna til vanmáttar síns né
þeim vorkennt um of, væri þeim best hjálpað.
Sá tími kæmi að þau þyrft að gera sér fulla
grein fyrir fötlun sini, slík uppgötvun hlyti
alltaf að vera áfall og því þyrftu hreyfihöml-
uð börn eins og Linda uppörvun og traust
umfram vorkunn. Á þann hátt væri þeim
auðveldað að standa á eigin fótum.
Hvað framtið Lindu varðar sögðu þau hjón
að fram til þessa hefði uppeldi hennar ekki
verið svo frábrugðið uppeldi og umönnun
annarra barna, að undanskildu fyrsta árinu
en þá lá Linda í 9 mánuði á spítala. Vanda-
mál fatlaðra barna yxu með þeim og erfiðara
hefði verið að ala þau systkinin þrjú ef ekki
hefði notið við ómetanlegrar aðstoðar fjöl-
skyldna þeirra beggja, Sigrúnar og Sigurðar.
„Linda getur verið á barnaheimilinu við
Víðivelli fram til sex ára aldurs, en þá von-
umst við til að aðstaða verði fyrir hana til að
fara í venjulegan forskóla. Annars hugsum
við sem minnst um framtíðina. Hver dagur
með Lindu og drengjunum er of dýrmætur til
að eyða honum í hugsanir um hluti sem ger-
ast eftir mörg ár,“ sögðu þau að lokum.
ve
fannst markverðast. Linda taldi það
merkilegast við gærdaginn að hún
hafði farið til ömmu og sofnað þar.
Þá dró Guðrún Svava upp spjald
sem á var mynd af lambi og kind.
Ræddu börnin um kindina, hvað
hún segði og hvað hún gæfi af sér.
Næst hófst leikfimitími og fór
Linda í sjúkraþjálfun hjá Gíslnýju
Báru Þórðardóttur, þroskaþjálfa,
sem jafnframt er deildarstjóri sér-
deildarinnar eða „Kisudeildar" eins
og hún er kölluð. Linda lagðist á
dýnu og Bára tók af henni spelkurn-
ar. Þjálfunin sem Linda fær á hverj-
um degi byggist upp á fótaæfingum
ýmiskonar og fótanuddi. Eru slikar
æfingar skipulagðar fyrir hvert
barn sérstaklega. Linda gerði æf-
ingarnar af miklum eldmóð, enda
stúlkan lítt gefin fyrir uppgjöf.
Að þjálfunartíma loknum var
Linda sett aftur i spelkurnar og
gekk hún í göngugrindinni inn á
baðherbergi til að láta þvo sér. Þá
léku börnin sér í frjálsum leiktíma
sem oft er notaður til útiveru, en
rigningin sá til þess að leikir fóru
fram innandyra þennan dag. Að
loknum leik hófst samverustund og
fóru börnin með Guðrúnu Svövu inn
í sama herbergið og Linda gerði æf-
ingarnar í, settust eða lögðust á
dýnur og létu fara vel um sig. Var
mikið spjallað og sungið og klappað
eftir hvert lag.
Eftir hressilega samverustund
var hádegismatur borðaður en að
honum loknum var hvíldartími þar
sem hver og einn lagðist undir sæng
og sofnaði.
Hvíldartíma lauk um kl. 14.30 og
eftir að allir voru vaknaðir byrjaði
tími sem skiptist í frjálsan leiktíma
og talkennslustund fyrir þá sem
þess þurfa. Linda lék sér í dúkku-
horninu fram að kaffitíma þegar
allir settust saman, borðuðu kex og
drukku mjólk.
Að loknum kaffitíma var frjáls
leiktími og samverustund en Linda
fór þá inn á almennu deildina, en á
henni eru um 60 börn. Krakkarnir á
„Kisudeild" fara flest í hálfa
klukkustund á degi hverjum og leika
sér á almennu deildinni. Þar er að
finna bílahorn, smíðahorn, leskrók
og heimilishorn. Linda valdi strax
eldhúskrókinn i heimilishorninu og
sýndi mikil tilþrif í húsmóður-
störfum. Hún tók til við „bakstur”,
notaði dúk sem deig, setti i form og
stakk inn ( ofn. Beið siðan þar til
kakan var tilbúin.
Bakstrinum lauk um það leyti
sem ávaxtatfmi var að hefjast á
sérdeildinni svo Linda fór inn, beið
og borðaði epli á meðan fóstrurnar
skrifuðu f bækur barnanna. Sá hátt-
ur er hafður á, til að sem best tengsl
séu á milli foreldra og starfsmanna
sérdeildarinnar, að börnin koma á
hverjum degi með stílabækur sem í
eru skrifuð skilaboð og annað sem
tengist hverju barni.
Þegar búið var að skrifa f bók
Lindu og setja á hana heimferðar-
bleiu fór hún heim með mömmu.
Komu þær mæðgur við f verslun á
leiðinni og fannst Lindu búðarferðin
hreint ævintýri. Þegar heim kom lék
Linda sér við bræður sfna, þá Arnór,
sem er eins og hálfs árs, og Harald,
sem er þriggja mánaða gamall. Sfð-
an sagði hún pabba og mömmu frá
því sem gerst hafði á barnaheimil-
inu. Eftir kvöldverð fór pabbi með
Lindu inn f svefnherbergi, klæddi
hana f náttföt og tók úr spelkunum
og þegar fjölskyldan hafði verið
kysst góða nótt lagðist þreytt
þriggja ára gömul stúlka á koddann
sinn og sofnaði vært.
ViðbarAir dagsins ræddir viA kvtfldverAarborAiA.