Morgunblaðið - 13.07.1983, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. JÚLÍ 1983
Harald G. Haraldsson og Jón Júlíusson í hlutverkum sínum í leikriti Þórunn-
ar Sigurðardóttur, Guðrúnu, sem sett var á svið á síðasta leikári Leikfélags
Reykjavíkur.
Leikfélag Reykjavíkur:
Rúmlega 61 þúsund
áhorfendur á leikárinu
RÚMLEGA 61 þús. áhorfendur sóttu sýningar Leikfélags Reykja-
víkur á síðasta leikári; en því lauk nú fyrir skemmstu með leikför
um Suðvesturland þar sem leikrit Kjartans Ragnarssonar Jói var
sýnt, segir m.a. í fréttatilkynningu frá Leikhúsinu. 8 leikrit voru
sýnd á leikárinu; þar af 4 af íslenzkum toga. Hassið hennar mömmu
eftir Dario Fo hlaut hins vegar mesta aðsókn, en rösklega 22 þús.
manns sáu leikritið á 34 sýningum. Tvö íslenzk verk voru frumsýnd
á leikárinu. Annars vegar Skilnaður eftir Kjartan Ragnarsson, sem
sýndur var 54 sinnum og urðu áhorfendur tæplega 9 þús., og hins
vegar Guðrún eftir Þórunni Sigurðardóttur. Þá var haldið áfram á
nýloknu leikári að sýna Jóa eftir Kjartan Ragnarsson og Sölku
Völku. Urðu sýningar á Jóa 50 talsins í vetur, en 142 alls. Auk
ofangreindra leikrita voru þrjú erlend verk frumsýnd á leikárinu:
írlandskortið eftir Brian Friel, franski gamanleikurinn Forseta-
heimsóknin eftir Regó og Bruneau og sænska leikritið Úr lífi ána-
maðkanna eftir Per Olof Enquist.
I fréttatilkynningunni kemur
einnig fram að fyrsta verkefni
næsta ieikárs verður leikrit Jökuls
Jakobssonar Hart í bak undir leik-
stjórn Hallmars Sigurðssonar.
Frumsýningin verður 14. sept. nk.;
en á þeim degi hefði höfundur orð-
ið fimmtugur.
8 leikstjórar og 33 leikarar

störfuðu hjá Leikfélaginu í vetur
og voru 17 þeirra síðarnefndu
fastráðnir. 5 leikmyndahönnuðir
áttu verk hjá leikhúsinu á liðnu
leikári. Leikhússtjórar voru Stef-
án Baldursson og Þorsteinn Gunn-
arsson. Formaður Leikfélagsins er
nú Jón Hjartarson, en fram-
kvæmdastjóri Tómas Zoéga.
"..3V0 feSRGÐI VIÐ RROHERRR'- SRMVISKU MINNRR
VEGNR OG SEM RI^NEYTISSTJÖRI ÞINN HLV'T ÉG
RÐ LEG6JR TIL RÐ VK> BVRJUM R RtoHERRRBÍLUNUM"
The Dark Crystal
Nýjasta afkvæmi Prúðuleikarapabbanna
— eftir Sigurbjörn
Aðalsteinsson
Einu sinni I öóru sólkerfí langt
langt í burtu frá okkur, lifðu verur
mikillar speki og dyggóar. Þær
bjuggu í stórum kastala vió strönd
Sandhafsins neðan himins hinna
þriggja sóla. Land þeirra var land
fegurðar, gnægðar og góövilja.
Síðan, eins og oft gerist, fóru
þessar verur í burtu og skildu eftir
„Hinn dökka krystal“ og mátt
hans sem vitni um dularfulla burt-
Tór þeirra. Kaldur skuggi féll á ver-
öldina og vissi á illt.
Ríki Skeksesa, af skriðdýraætt,
hófst. Þeir hertóku kastalann. Þeir
tóku krystalinn dökka í sínar
hendur og notuðu mátt hans til
ills. Þeir sem snérust gegn skrið-
dýrunum dóu. Jafnvel spádómur-
inn forni, um að smáar verur af
ætt Gelfinga myndu binda enda á
veldi Skeksesanna, gat ekki stöðv-
að þá, því þeir höfðu fangað hinn
fagurrauða hvirfilvind og drepið
alla af ætt Gelfinga.
En einhversstaðar lifði ungling-
urinn Jen ennþá. Hann var Gelf-
ingi.
Á þennan hátt hefst nýjasta
afkvæmi Jim Henson og Frank
Oz, kvikmyndin The Dark Cryst-
al.
Við fyrstu sýn virðist þetta
ekki ósvipað innihaldi þeirra
ævintýra sem J.R.R. Tolkien
skapaði fyrst með sögu sinni af
Bilbo Baggins af ætt Hobbita í
öðru sólkerfi langt langt í burtu
fra okkur. í sögum Tolkiens er
háð barátta á milli góðs og ills
um yfirráð yfir hring sem gerir
hvern þann ósýnilegan sem ber
hann á fingri sér. í The Dark
Crystal stendur baráttan hins
vegar um máttugan kristal. Á
honum er þó einn galli. Það
vantar brot í hann sem kemur í
veg fyrir að hið góða nái yfir-
höndinni í heiminum aftur.
Og heimurinn var að deyja
vegna harðstjórnar Skekses-
anna.
Langt í burtu í dal nokkrum
sem þeir höfðu ekki enn náð yf-
irráðum yfir, dvaldi ættflokkur
seiðkarla. Þeir voru uppalendur
Gelfingsins unga, jen.
Og sá tími kom að Jen var
sendur úr dalnum með verkefni
að leysa. Á leið sinni inní hið
óþekkta hittir Jen annan ungan
Gelfing. Hún hét Kira. Saman
ætluðu þau að endurheimta
týnda brotið úr kristalnum áður
en brautir sólanna þriggja skær-
ust og eyddu öllu góðu í heimin-
um.
Bretarnir Jim Henson og
Frank Oz eru löngu heimsþekkt-
ir fyrir sköpun sína á Prúðuleik-
urunum. Jim, hinn eiginlegi fað-
ir prúðanna, er röddin á bak við
Kermit, Dr. Tönn, hundinn
Rowlf, Waldorf og sænska kokk-
inn svo einhverjir séu nefndir.
Frank á rödd Fossa, Svínku og
Dýra auk þess sem hann stjórn-
aði álfinum Yoda í The Empire
Strikes Back. Einnig mátti sjá
hann í litlu hlutverki í myndinni
An American Werewolf in Lond-
on.
Hugmyndin að TDC fæddist
fyrir sex árum í samtali á milli
Jim Henson og dóttur hans Lisu.
Útlit persónanna í myndinni
kom svo nokkru síðar er Jim sá
ævintýrabók með teikningum
eftir ungan Breta, Brian Froud.
En þó að Jim Henson hefði
þarna fundið mann til að skapa
persónurnar var ekki til neitt
sem heitið gæti handrit að
myndinni. Hann hafði söguna í
kollinum en hann vantaði tíma
og næði til að koma henni á blað.
Það gerðist í febrúar árið 1977
þegar hann varð veðurtepptur
ásamt annarri dóttur sinni,
Cheryll, á Kennedy-flugvellinum
í New York. Þauð feðginin luku
þá við tuttugu blaðsíðna grind
utan um ævintýrið. Eftir það
komu aðrir „Prúðuleikarar“ inní
myndina, m.a. Frank Oz, David
„Gonzo“ Golez og David Odell
sem byrjaði að gera handrit úr
þeim blaðsíðum sem Jim og
Cheryll höfðu skrifað.
Þar sem ljóst var að gerð TDC
yrði geysilegt verk, fannst Jim
að fólk sem stóð að kvikmyndun-
inni sjálfri yrði að kynnast betur
áður en lagt væri í ’ann. Þau
byrjuðu þess vegna á því að gera
myndina The Great Muppet
nm, mmu
/# V
V

Vandi
barna
í um-
ferðinni
Eitt mesta vandamál barna í
umfcröinni er hversu lítil þau
eru. Allt Iftur öðruvísi út frá sjón-
arhæð barns en hjá okkur hinum
fuljorðnu. Þetta getum við sann-
reynt með því að setjast á hækjur
okkar, t.d. á gangstéttarbrún. Þá
fáum við sömu yfirsýn og börnin.
Ef bíl hefur verið lagt við gang-
stéttarbrúnina, sjáum við ekki yf-
ir hann, þannig að ógjörningur er
að sjá hvort bflar nálgast eftir
akbrautinni. Við þetta bætist svo
að bæði heyrn og sjón barna eru
vanþroskuð, svo enn erfiðara
verður fyrir þau að átta sig á að-
vífandi hættu. Ökumenn leiða
ekki hugann nógu oft aö því;
svona er börnum ætlað að gæta
sín í umferðinni.
Smæð barnanna skapar líka
erfiðleika hjá bílstjórum. Ein-
att eiga þeir í erfiðleikum með
að koma auga á þau, t.d. við
þær aðstæður sem hér hefur
verið lýst. Myndirnar sem hér
fylgja með voru teknar um dag-
inn á Hverfisgötu og sýna
nokkuð skýrt þann mun sem er
á yfirsýn barna og fullorðinna.
Sömu aöstæður frá sjónarhorni barns (110 sm).