Morgunblaðið - 14.07.1983, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. JÚLÍ 1983
39
vélaverkfræði, en Rafteikning á
sviði rafmagnsverkfræði. Hér
skulu aðeins nefnd verkefni fyrir
Hitaveitu Reykjavíkur, Hitaveitu
Suðurnesja, Hitaveitu Akraness
og Borgarfjarðar, Járnblendiverk-
smiðjuna á Grundartanga og Kís-
ilmálmvinnsluna á Reyðarfirði.
Við mörg þessara verkefna áttum
við einnig gott samstarf við aðrar
verkfræði- og arkitektastofur.
Ennfremur var náið og gott sam-
starf við margvíslegar húsbygg-
ingar, svo sem sjúkrahús, skóla,
skrifstofuhúsnæði o.fl.
Þegar Fjarhitun hf. þurfti að
nota allt húsnæðið að Álftamýri 9
flutti Rafteikning í annað hús-
næði, en samskipti voru alltaf ná-
in, vegna sameiginlegra verkefna.
Á árinu 1978 hófst undirbúningur
að því að þessi fyrirtæki, ásamt
Arkitektastofunni sf., reistu sam-
an skrifstofuhús að Borgartúni 17,
og þangað fluttu öll fyrirtækin í
ársbyrjun 1982.
Guðmundur var góður stjórn-
andi, fljótur að setja sig inn í mál,
og finna kjarna þeirra, ákveðinn
en þó lipur í samskiptum. Hann
var reglusamur í öllum rekstri,
fjármál fórust honum einkar vel
úr hendi og hjá honum stóð allt
sem stafur á bók. Þessum eigin-
leikum kynntist ég sérstaklega
þegar unnið var að undirbúningi
og byggingu Borgartúns 17.
Á árum áður hygg ég að Guð-
mundi hafi fundist að ég og félag-
ar mínir í Fjarhitun eyddum mikl-
um tíma í veiðiferðir á sumrin, því
að allir höfum við mikið yndi af
laxveiðum. Þó skildi hann þetta að
nokkru, því að á Akranes-árum
hans hafði hann tekið bakteríuna,
og veiddi talsvert mikið í Borg-
arfjarðaránum.
Um margra ára skeið fór hann
ekki í veiðiferðir, en tók aftur upp
þráðinn fyrir nokkrum árum, og
naut þess í ríkum mæli að fara til
veiða með fjölskyldunni og vinum
sínum. Hann gekk í Stangaveiðifé-
lag Reykjavíkur, og þegar hann
var að sækja um veiðileyfi hjá fé-
laginu leitaði hann oft ráða hjá
mér. Þannig áttum við sameigin-
legt áhugamál utan vinnunnar, og
í amstri dagsins gat oft verið upp-
lyfting í að segja eina og eina
veiðisögu. Það varð þó ekki fyrr en
á síðastliðnu sumri að Guðmundur
og Gulla fóru með okkur hjónum
og nokkrum öðrum völdum vinum
í eina af Borgarfjarðaránum. Það
voru yndislegir dagar, og því var
ekkert hik á því hjá hjónahópnum
að fá veiðileyfi í sömu á nú í
sumar, og það á besta tíma. Veiði-
ferðin er framundan, en Guð-
mundur verður ekki með, menn-
irnir ráðgera, en Guð ræður. Guð-
mundar verður sárt saknað. Ég
mun ætíð verða þakklátur fyrir
hið gæfuríka og nána samstarf
sem við áttum saman í tæp 16 ár,
en mest þakka ég að hafa eignast
vináttu Guðmundar Jónssonar.
Guðmundur átti því láni að
fagna að eiga elskulegan lífsföru-
naut, Guðfinnu Jóhannesdóttur
(Gullu). Hennar harmur er mest-
ur, svo og barnanna og annarra
náinna ættingja.
Fyrir hönd starfsfólks Fjarhit-
unar hf. færi ég henni og fjöl-
skyldunni dýpstu samúðarkveðjur.
Karl Ómar Jónsson
Vinur minn Guðmundur Jóns-
son er látinn. Hann varð bráð-
kvaddur fimmtudaginn sjöunda
þessa mánaðar, 56 ára að aldri.
Um mörg undanfarin ár hefir
vinnustaður okkar verið í sama
húsi og síðast sá ég Guðmund dag-
inn fyrir andlátið, þá fullfrískan
að því er virtist og hressan að
vanda. Því er enn í huga mér ein-
hver óraunveruleika blær yfir því,
að Guðmundur skuli vera horfinn
fyrir fullt og allt, að ég geti aldrei
oftar átt von á að mæta honum á
förnum vegi eða leita til hans um
ráð eða til að spjalla um eitthvað
til tilbreytingar í dagsins önn.
Ég kynntist Guðmundi fyrst
fyrir meira en þrjátíu árum á
Ákranesi. Reyndar er „kynnst"
varla rétta orðið því aldursmunur
okkar, sem með árunum týndist,
var slíkur þá að kynnin voru mjög
einhliða. Þá, eins og oftar, voru
allir smástrákar á Akranesi á kafi
í fótbolta og við litum auðvitað
upp til stóru strákanna í meist-
araflokki og fylgdumst vel með
sérkennum þeirra og töktum. Guð-
mundur var einn þeirra og í því
liði, sem síðar hefur verið kennt
við gullöld, mjög snjall og
skemmtilegur leikmaður, eld-
snöggur kantspilari.
En það var fleira, sem vakti að-
dáun okkar á Guðmundi. Hann
var áberandi glæsilegur maður í
útliti og framgöngu, bar með sér
blæ stórborgarmannsins, enda
kominn alla leið frá Reykjavík,
þar sem hann hafði áður leikið
með meistaraflokki KR Á Akra-
nesi var hann reyndar gjarnan
kenndur við það félag og kallaður
Guðmundur KR-ingur. Það lýsir
vel heilsteyptri lund Guðmundar,
að hann gat þannig meðal fót-
boltastrákanna verið kenndur við
aðalkeppinauta Skagamanna þá,
„erkifjendurna", og samt haldið
fullum vinsældum meðal nýju fé-
laganna.
Með „gullaldarliði" ÍA lék Guð-
mundur í mörg ár og varð m.a.
þrisvar sinnum íslandsmeistari.
Hann átti einnig sæti í knatt-
spyrnuráði Akraness og þjálfaði
yngri flokkana. Hann stuðlaði
mjög að samskiptum við Reykja-
víkurfélögin, ekki síst í yngri
flokkunum. Oft var hann farar-
stjóri í keppnisferðum þeirra og
kannski var það engin tilviljun að
hvergi voru móttökur eins góðar
og hjá KR-ingum — að öllum öðr-
um ólöstuðum.
Á Akranesi kynntist Guðmund-
ur konu sinni Guðfinnu Jóhann-
esdóttur, Gullu, fallegri stúlku og
góðri konu, og frá þessum löngu
liðnu dögum standa þau mér enn
ljóslifandi fyrir hugskotssjónum,
ung og glæsileg.
Árið 1967 hefjast svo eiginleg
kynni okkar Guðmundar er við
fyrir tilviljun lentum í sama húsi
með teiknistofur okkar, sem þá
voru nýlega stofnaðar.
Það kom fljótt í ljós að Guð-
mundur og hans fólk voru góðir
nágrannar og innan tíðar voru við
farnir að hjálpast að um ýmislegt
smálegt. Stofurnar stækkuðu og
þegar að því kom, að húsnæðið var
orðið of lítið, varð að ráði að við
tækjum sameiginlega húsnæði á
leigu og hefðum samvinnu um
vissa þætti í rekstrinum. Og enn
fluttum við og héldum samstarfi
en réðumst loks í að byggja saman
yfir teiknistofurnar, ásamt verk-
fræðistofunni Fjarhitun. í öllu
þessu samstarfi varð okkur aldrei
sundurorða og það ber fyrst og
fremst að þakka Guðmundi, dugn-
aði hans, ósérhiífni og sanngirni.
Guðmundur Jónsson var fram-
kvæmdastjóri Rafteikningar hf.
allt frá stofnun fyrirtækisins og
undir hans stjórn varð hún ein
stærsta og virtasta rafmagnsverk-
fræðistofa landsins. Auk stjórun-
arstafsins hafði Guðmundur yfir-
umsjón hjá fyrirtækinu með öllum
raflagnateikningum í hús. Á því
sviði unnum við saman að fjöl-
mörgum verkum og þá kynntumst
við vel frábærri faglegri þekkingu
hans og reynslu. Guðmundur var
sívökull við að fylgjast með tækni-
nýungum. Þegar við bættust
óvenju góðir stjórnunarhæfileikar
og sú regia hans að lofa aldrei
meiru en hann gat staðið við, er
ekki að undra að sameiinlegir
viðskiptavinir okkar voru jafnan
ánægðir með starfsframlag Guð-
mundar og hans manna. Það sem
erfiðast er að tjá sig um er þó það,
sem mest er um vert í minning-
unni um góðan dreng, en má segja
með einu orði: vinátta.
Starfsfólk arkitektastofunnar
þakkar að leiðarlokum fyrir gott
samstarf og vináttu við Guðmund
Jónsson.
Við Örnólfur og eiginkonur
okkar vottum Gullu og börnunum,
Jóni Þór, Ölmu og Hrefnu, móður
Guðmundar og bróður, tengda-
móður, tengdabörnum og barna-
börnum innilega samúð okkar.
Orraar Þór Guðmundsson
Traustur maður er fallinn frá —
langt um aldur fram.
í dag er borinn til grafar Guð-
mundur Jónsson, framkvæmda-
stjóri Rafteikningar hf. í Reykja-
vík. Hann var fæddur í Reykjavík
2. júlí 1927, og lést 7. júlí sl.
Æviferill hans verður ekki rak-
inn hér, því aðrir kunna honum
betri skil. Við viljum hins vegar
aðeins minnast manns sem við öll
höfðum samskipti við daglega,
flest okkar árum saman.
í fyrirtæki með fáa starfsmenn
er framkvæmdastjórinn líkastur
fjölskylduföður. Þannig var Guð-
mundur, gott að leita til hans,
ráðagóður, traustur, leysti mál
sem fyrir hann voru lögð. Umfram
allt munum við þó minnast hans
fyrir orðheldni hans og nákvæmni
við alla samninga. Aldrei þurftum
við að fylgjast með hvort rétt
væru reiknuð launin eða rétt tald-
ir unnir tímar. Alltaf stóð allt eins
og starfur á bók hjá Guðmundi.
Guðmundur, ásamt meðeigend-
um sínum, hefur byggt upp fyrir-
tæki sem byrjaði smátt, með ein-
um starfsmanni, og fékkst í upp-
hafi aðallega við að teikna raf-
lagnir í hús. En það hefur vaxið
yfir í ráðgjafarfyrirtæki, sem
undanfarin ár hefur fengist við
stærstu iðnaðar- og virkjunar-
verkefni sem íslendingar eru nú
að vinna að. Hann var sá eini af
eigendum fyrirtækisins sem hefur
unnið við það samfellt frá stofnun
þess 1965. Á sviði ráðgjafar í
raftæknimálum á íslandi hlýtur
hans því að verða minnst sem
brauðryðjanda.
Framundan eru í fyrirtkinu
mörg verkefni, stór og smá. Mun-
um við í framtíðinni sakna trausts
félaga við úrlausn þeirra.
Gullu, Jóni Þór, ölmu og Hefnu
ásamt öðrum aðstandendum Guð-
mundar vottum við samúð okkar á
sorgarstundu.
Starfsfélagar í Rafteikningu.
Guðmundur Jónsson, stofnandi
og framkvæmdastjóri Rafteikn-
ingar hf., varð bráðkvaddur
fimmtudaginn 7. júlí og verður
jarðsettur frá Hafnarfjarðar-
kirkju í dag.
Hann var fæddur í Reykjavík 2.
júlí 1927 og var því réttra 56 ára
þegar hann lést. Foreldrar hans
voru Jón Jónsson, sem lengi var
verkstjóri hjá Almenna bygg-
ingarfélaginu og látinn er fyrir
fáum árum, og Þóra Guðmunds-
dóttir, sem lifir son sinn í hárri
elli. Guðmundur var sá eldri
tveggja bræðra. Hinn er Grétar,
verkstjóri hjá Jarðborunum ríkis-
ins.
Guðmundur lærði rafvirkjun á
árunum 1944—1948 og vann síðan
um hríð hjá þeim Knúti og Ár-
manni á Akranesi, en réðst fljót-
lega sem eftirlitsmaður til Raf-
magnsveitna ríkisins og hafði
jafnframt með höndum eftirlits-
störf fyrir Rafveitu Akraness
meðan hann var búsettur þar.
Hann stundaði nám við raf-
magnsdeild Vélskólans 1951—1953
og lauk þaðan prófi. Það var þá
það lengsta sem hægt var að kom-
ast í námi fyrir rafvirkja hérlend-
is. Síðar aflaði hann sér há-
spennuréttinda.
Guðmundur vann sem eftirlits-
maður með háspennu- og lág-
spennulögnum hjá Rafmagnsveitu
ríkisins, síðustu fimm árin sem yf-
ireftirlitsmaður. Árið 1965 stofn-
aði hann ásamt Agli Skúla Ingi-
bergssyni, verkfræðingi, fyrirtæk-
ið Rafteikningu og starfaði sem
framkvæmdastjóri þess til dauða-
dags.
Arið 1946 kynntist Guðmundur
eftirlifandi eiginkonu sinni, Guð-
finnu Jóhannesdóttur. Þau gengu í
hjónaband 4. desember 1948.
Börnin eru þrjú: Jón Þór, rafvirki,
f. 1947, í sambýli við Jónu Guð-
varðardóttur, leirlistamann. Alma
Hanna, f. 1951, gift Braga Sigur-
vinssyni, starfsmanni ISAL, og
Hrefna f. 1952, gift Einari Ein-
arssyni, tæknifræðingi. Barna-
börnin eru 6.
Öll eru börnin búsett í nágrenn-
inu og samband fjölskyldunnar
náið.
Ég kynntist Guðmundi fyrst að
marki sumarið 1975, þegar hann
bauð mér að gerast meðeigandi í
Rafteikningu og ég sló til. Áður
höfðum við vitað hvor af öðrum,
og átt smávegis samskipti sem
nægðu til að ég var óhræddur við
að fara í samvinnu við hann og
Egil Skúla.
Frá þessum tíma höfum við
starfað saman svo náið, að þegar
hann fellur frá með svo skyndi-
legum hætti finnst mér ég missa
hluta af sjáifum mér. Því er mér
nú „tregt tungu að hræra" er ég
minnist hans.
Þegar ég lít til baka yfir þessi
átta ár, sé ég, að verkefnunum
hefur verið ójafnt skipt. Hann sá
alfarið um erfiðu málin í fyrir-
tækinu: fjármál, innheimtu,
skatta, starfsmannamál og hús-
næðismál, auk þess sem hann
hafði umsjón með öllu sem varaði
raflagnateikningar í byggingar.
Hann bar því hitann og þungann
af rekstrinum.
Nú, þegar hans nýtur ekki leng-
ur við, hygg ég að sú spurning eigi
oft eftir að koma upp í hugann við
úrlausn aðkallandi vandamála
hvað Guðmundur hefði gert í þeim
sporum.
Guðmundur var glöggskyggn
maður og gætinn, traustur maður
og áreiðanlegur og gæddur mikl-
um stjórnunar- og skipulagshæfi-
leikum. Til hans þótti mér allra
manna best að leita með vanda-
mál. Erfið mál urðu jafnan auð-
veldari viðfangs eftir viðræður við
hann.
Guðmundur var á yngri árum
frækinn íþróttamaður. Hann byrj-
aði ungur að æfa knattspyrnu með
KR í Vesturbænum, og þegar
hann fluttist til Akraness varð
hann einn af leikmönnum „gull-
aldarliðs" þeirra Skagamanna.
Hann var áhugamaður um fé-
lagsmál og starfaði að slíkum
málum, m.a. starfaði hann í sam-
tökum ungra sjálfstæðismanna á
Akranesi. Hann starfaði einnig í
Lions-hreyfingunni og var jafnan
tilbúinn að veita góðu máli lið.
Guðmundur Jónsson á að baki
langan starfsdag og árangursrík-
an, þó hann hafi fallið frá langt
um aldur fram. Ungur var hann
valinn til að hafa með höndum
eftirlit og ábyrgð og úr hópi eftir-
litsmanna var hann valinn til að
vera yfirmaður. Hann var talinn
frábær í því starfi. Síðar stofnaði
hann fyrirtæki, sem hann var alla
tíð framkvæmdastjóri fyrir og óx í
hans höndum á 18 árum úr því að
vera eins manns stofa í 16 manna
traust ráðgjafarfyrirtæki.
Vinnudagar hans voru margir
og vinnutíminn langur lengst af,
því hann var ósérhlífinn maður.
Það var fyrst nú í sumar að hann
fór að minnka vinnuálagið og eyða
helgunum með fjölskyldunni í
nýreistum sumarbústað á fögrum
stað.
Framundan voru mörg ár við
störf og margar ánægjustundir í
hópi fjölskyldunnar, þegar kallíð
kom með svo skyndilegum hætti.
Hans er því sárt saknað.
Við, meðeigendur hans og sam-
starfsmenn í Rafteikningu, sökn-
um vinar og stjórnanda, en sárast-
ur er söknuðurinn hjá fjölskyldu
hans.
Við hjónin sendum Gullu, börn-
unum, aldraðri móður hans og
öðrum aðstandendum innilegar
samúðarkveðj ur.
Tryggvi Sigurbjarnarson.
SVAR MITT
eftir Billy Graham
Trúarvissa
Er nokkur leið til þess að öðlast vissu þess, að eg sé kristinn,
og að eignast frið í hjarta?
Já, með því að trúa því, sem Guð segir í orði sínu!
Hugsum okkur, að frægur auðmaður kæmi til yðar,
þegar þér væruð skuldum vafinn og ættuð ekki grænan
eyri, og hann tilkynnti yður hátíðlega, að hann ætlaði
að greiða allar skuldir yðar og fullnægja öllum óskum
yðar. Þér skiljið, að þetta mundi valda róttækum breyt-
ingum á öllum högum yðar — ef þér tryðuð orðum
þessa velgjörðamanns. Ef þér tækjuð orð hans trúanleg
og vilduð þiggja, að hann sýndi yður höfðingsskap,
kæmust þér upp úr skuldum og fátækt. Þér færuð að
njóta sumra þeirra gæða, sem fá má fyrir peninga.
Nú kemur Jesús Kristur til sérhvers manns og segir:
„Eg er kominn, til þess að þeir hafi líf og hafi nægtir"
(Jóh. 10,10). Hvernig getum við verið vissir um það?
Jesús Kristur sagði líka: „Eg er vegurinn, sannleikurinn
og lífið" (Jóh. 14,6). Hann er sannleikurinn. Við getum
treyst orðum hans. Við getum fundið sálum okkar hvíld
um tíma og eilífð með því að reiða okkur á orð hans. Við
getum fundið fótfestu í fyrirheitum hans og komizt að
raun um, að við stöndum á bjargi, því að Kristur mun
aldrei sleppa af okkur hendinni.
Þetta er trúin, sem frelsar og veitir yður frið í hjarta.
Það er Jesús Kristur og hann einn, sem getur gætt
tilveru okkar tilgangi, krafti og friði.
Einhver hefur sagt: „Án Jesú Krists, sem er vegur-
inn, er enginn fær vegur til. Án Jesú Krists, sem er
sannleikurinn, er engin þekking til. Án Jesú Krists, sem
er lífið, er ekkert markmið til.“
Það er dásamlegt að geta veitt Jesú Kristi viðtöku og
eiga frið hans í hjartanu. Þér getið öðlazt samfélag við
Krist. Þá takið þér undir með Páli, er hann talar um
„son Guðs, sem elskaði mig og lagði sjálfan sig í sölurn-
ar fyrir mig“ (Gal. 2,20).