Morgunblaðið - 17.07.1983, Qupperneq 39
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. JÚLÍ 1983 39
að hafa eytt næstu fimm og hálfu
ári í þrennum slfkum búðum, við
Superior-vatn, Ontarío-vatn og
Hudson-flóa. Aðbúnaðurinn var
góður og Kanadamenn gerðu
okkur fært að stunda nám og
ljúka prófum. Sjálfur lauk ég
stúdentsprófi. En samskiptin við
umheiminn voru vitanlega af
skornum skammti. Þó bætti ögn
úr skák að fólkið í búðunum var
hvaðanæva úr veröldinni og ekki
einungis Þjóðverjar. Ég hafði
bréfasamband við ættingja og vini
í Þýzkalandi en sá var hængur á
að bréf voru hálft ár á leiðinni.
Heimkoman var erfið," viður-
kenndi Bendick, „en styrjöldin
hafði í raun og veru farið framhjá
okkur, sem er ekki svo ýkja mikið
harmsefni þegar hugleitt er hvað
kynni að hafa gerzt að öðrum
kosti."
Vildi búa á íslandi
Hvað tók svo við þegar heim
kom?
„Ég fór aftur til sjós. í tólf ár
sigidi ég með flutningaskipum um
heimsins höf, en vann síðan á
hafnsögubáti í Cuxhaven allt þar
til ég fór á eftirlaun á þessu ári.
Ég bý nú í Cuxhaven ásamt eig-
inkonu minni og á tvö uppkomin
börn.“
Bendick sagði að hann hefði
komið til landsins ásamt konu
sinni í byrjun mánaðarins og
hygðust þau snúa aftur með far-
þegaskipinu Eddu þann 8. júní.
Þrátt fyrir að tími væri naumur,
sagði hann að sér hefði þegar tek-
izt að hafa upp á fáeinum gömlum
kunningjum og hefði t.d. verið
einkar ánægjulegt að hitta skip-
stjórann af Hafsteini, er bjargaði
Baiha Blanka, Ólaf Ófeigsson.
Bendick hafði í hendi mynd af
ungri stúlku, er hann sagðist hafa
þekkt en síðan ekki séð í fjörutíu
og þrjú ár. Vildi hann vita hvort
Morgunblaðið sæi sér fært að
birta myndina í því skyni að kunn-
ugir gæfu sig fram. Eftir að
myndin birtist er nú komið á dag-
inn að stúlkan fluttist úr landi ár-
ið 1943 og hefur búið vestanhafs í
Flórída síðan.
Að lokum var viðmælandi
spurður hvort hann ætlaði sér að
heimsækja ísland aftur. „Það er
erfitt um það að segja. Hitt veit
ég, að ég kann vel við íslendinga
og með þeim gæti ég vel hugsað
mér að búa. Það er verst hvað ég
er orðinn gamall," sagði Bendick
og leit á frúna.
Þrettán
drukknuðu
Islamabad, l’akistan, 14. júlí. AP.
FERÐ fjölskyldu nokkurrar til borg-
arinnar Lahore í Pakistan endaði
með skelfingu í gær. 24 manns voru
á ferð í litlum vörubfl og var ferðinni
heitið á markaðstorgið. Þar átti að
kaupa mat og drykk, því fjölskyldan
var á leið upp í sveit til útivistar.
11 héltu til torgsins, en 13 urðu
eftir í vörubílnum. Þá gerðist það,
að því er talið er, að smábarn tók
bílinn óafvitandi úr handbremsu.
Rann farartækið stjórnlaust fram
af háu barði og ofan í hyldjúpan
bátaskurð. Var í gær óttast að all-
ir hefðu drukknað, en þó höfðu 8
ekki fundist.
Annað slys átti sér stað í Kar-
achi, þar voru fimm manns á
gangi á járnbrautarteinum. At-
hygli þeirra beindist að lest sem
ók eftir öðru spori. Uggði fólkið
ekki að sér er lest kom eftir spor-
inu sem það stóð á og ók hún yfir
það. Létust allir.
GRJOTGRINDUR
Á FLESTAR TEGUNDIR BIFREIÐA
Ferð þú úr
bænum um
helgina?
ASETNING
ÁSTAÐNUMl
BIFREIÐA
SKEMMUVEGI 4
KOPAVOGI
SIMI 77840
Kverkstæðið
nosfcós
Ljósm. ÓUfur K. Magnússon
FAGNAÐARFUNDUR — Gustav Bendick, fyrrverandi háseti af þýzka flutn-
ingaskipinu Baiha Blanka (t.h.) tekur í höndina á manninum sem bjargaði
honum fyrir fjörutíu og þremur árum, Ólafi Ófeigssyni, fyrrverandi skip-
stjóra á Hafsteini. Það virtist síður en svo spilla ánægjunni að hvorugur gat
skilið hinn.
Blankamenn „eigi
hamingjusamlegir“
í bókinni Virkið í norðri, I. bindi, skrifar Gunnar M. Magnúss:
„Baiha Blanka mennirnir léku
lausum hala og var á þeim sá
veraldarbragur, að heimamönn-
um þótti þeir oflátar nokkrir og
eigi svo hamingjusamlegir til
langdvalar hér sem vingan frá
þeirra hálfu skyldi sýna. Sá
grunur gerðist áleitinn meðal
borgarbúa, að Blankamennirnir
væru ekki venjulegir skipbrots-
menn, heldur menn í dulargerf-
um, sem sendir voru hingað til
þess að vinna ákveðið verk á
ákveðinni stundu. Út af þessari
grunsemd tilkynnti lögreglu-
stjóri þýzka ræðismanninum að
Blankamönnunum væri bönnuð
útivist eftir kl. 9 að kvöldi. Þessi
fyrirskipun hafði að vísu enga
stoð í lögum eða fyrirmælum
hlutlauss ríkis og var sett fram í
nokkurri tvísýnu. En svo brá við,
að Þjóðverjarnir tóku hana tií
greina, möglunarlaust að kalla.
Héldu þeir til dvalarstaða sinna
á hinum fyrirskipaða tíma.
Stundum kom það fyrir, að þeir
vildu sækja fundi eða samkomur
síðla kvölds eða að næturlagi.
Var þá venja, að Gerlach ræðis-
maður hringdi til lögreglustjóra
og óskaði eftir undanþágu frá
hinum fyrirskipuðu reglum.
Voru slíkar undanþágur veittar.
En jafnframt var fylgzt með
framferði þeirra.
Er tímar liðu styrktist sá
grunur lögreglustjóra, að Baiha
Blanka mennirnir væru dulbúnir
hermenn, sem hér skyldu vera til
taks, ef innrás yrði gerð. Hafði
lögreglustjóri nokkurn viðbúnað
til þess að mæta Blankamönn-
um, ef í illt færi. Bjó hann lög-
reglulið Reykjavíkur vopnum og
gerði ýmsar ráðstafanir í kyrr-
þey. Fengu lögreglumenn eigi að
víkja brott og bjuggu um sig í
loftherbergi í lögreglustöðinni í
Pósthússtræti og höfðust þar við
um nætur.“
Um brezka hernámið þann 10.
maí segir Gunnar M. Magnúss
m.a.: „Lagði herliðið strax leið
sína að bústað þýzka ræð-
ismannsins og að gistihúsum
þeim, sem Þjóðverjar af skipinu
„Baiha Blanca" höfðu undanfar-
ið dvalið á. Voru Þjóðverjarnir
teknir fastir og ásamt ræð-
ismanni Þjóðverja fluttir um kl.
9 f.h. um borð í eitt herskipið."
fyrir þá sem vilja
vera svolítió
Alfa Romeo verksmiðjurnar hafa frá upphafi
framleitt bíla sem þurft hafa að ganga i gegnum
hinar erfiðustu raunir á kappakstursbrautum um
allan heim. Hin fjölmörgu gullverðlaun sem Alfa
Romeo hefur sótt á þessar brautir eru ótvíræð
sönnun þess að vel hefur til tekist.
Við framleiðslu á fólksbílum fyrir almennan
markað hafa verksmiðjurnar gætt þess fullkom-
lega að viðhalda hinum ótrúlega góðu aksturs-
eiginleikum kappakstursbílanna, kraftinum og
öryggisbúnaði. Ennfremur vekur hin sérstæða
og fallega ítalska teikning þessa bíls alls staðar
verðskuldaða athygli.
Verð aðeins frá kr. 293.000
Þú ert svolítið mikið „Spes“
ef þú ekur á Alfa Romeo
JÖFUR
Nýbýlavegi 2 - Kópavogi - Sími 42600