Morgunblaðið - 19.07.1983, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚLÍ 1983
vH&Llói Téngckxsonur þi'r\n hefijr verib
sendur" í vi6 sk.iptc\£erb í 3rrvánu&i."
ást er...
... ad hjálpa hon-
um með krossgát-
una.
TM R*g U.S Pat. Oft -aH ríghts resífvwt
• 1983Los Angeles Tlmes Syndicate
Þú hefðir átt að spyrja í bflasol-
unni hvort hann þyldi vatn.
Ég bið forstjórann afsökunar, en
ég kom til þess eins að reða um
hækkun launanna.
Hver skyldi þá ekki spá?
Einar Ingvi Magnússon skrifar:
„Heill og sæll Velvakandi.
Vilhjálmur nokkur Alfreðsson
skrifar þér bréf þann tíunda júlí
síðastliðinn og varpar fram þeirri
spurningu hvort stefnt sé að gjör-
eyðingu á þessi jörð með kjarn-
orkustyrjöld.
Þar sem ég veit að þúsundir
manna bera ugg og kvíða í brjósti
fyrir þeim hörmungum sem yfir
vofa öllu mannkyni hér á jörð,
langar mig, og tel það að vísu
skyldu mína sem kristins manns,
að greina frá orðum Biblíunnar
varðandi þetta.
Já, Biblían segir okkur, bæði í
Nýja og Gamla testamentinu, að
voðafyrirburðir, sem án efa eru
afleiðingar kjarnorkuspreng-
ingar, muni leggja í rúst sið-
menningu okkar tíma.
Jesús Kristur sagði lærisvein-
um sínum skýrlega frá þessum
endi og bað þá um að boða öllum
mönnum hann og einnig hvað
tæki við. í upphafi segir frá því
að hér á jörðu átti að vera sælu-
ríki, þar sem mennirnir lifðu í
sátt og samlyndi sín á milli og við
Guð skapara sinn. Jörðin var og
vissulega er ennþá undraeyland í
geimnum. Eða hvað er hún annað
Sigurjón Jónsson skrifar:
„Velvakandi góður.
Gunnar Thoroddsen, fyrrum
forsætisráðherra, fékk nýlega
birta langa grein í Morgunblaðinu,
þar sem hann reynir að afsaka
hina einkennilegu setu ríkis-
stjórnar sinnar; þ.e.a.s. þrásetu
hennar í aðgerðaleysi, sem varð til
þess að auka allan vanda í lands-
málum, svo sem dýrtíðarflóð og
atvinnuleysi. Svo að notað sé
málfar handknattleiksmanna, þá
reyndi Gunnar með lítt skiljan-
legri ákefð að „hanga á boltanum",
líkt og Svavar (sá með spurninga-
þáttinn) gerði síðar, þegar hann
reyndi „að hanga á umboðinu".
I tilefni af þrásetu Gunnars
Thoroddsen mun margur hafa
hugsað líkt og Oliver Cromwell
forðum, er hann sagði við það
þing, sem breskir sagnfræðingar
en vistlegur bústaður í víðáttu al-
heimsins, búin öllum hugsanleg-
um þægindum, eða með öðrum
orðum, Edens garður þar sem af
nógu er að taka?
En þar sem illt og gott tekst á
um völdin hér á jörð, og Guð gaf
mönnunum frjálsan vilja til að
velja og hafna, tóku sumir það
ráð að snúa baki við Guði og fara
sínar leiðir. Vegna þess að ofríki
hins illa þjarmar nú að mönnun-
um og kúgar saklaust blóð, dýr og
náttúruna alla er tilveran öll orð-
in sjálfri sér sundurþykk.
„En jörðin mun verða að auðn
vegna íbúa hennar, sökum ávaxt-
arins af gjörðum þeirra." (Míka
7:13.)
„Ég litaðist um og sjá, aldin-
garðurinn var orðinn að eyði-
mörk og allar borgir mannsins
gjöreyddar." (Jer. 4:26.)
„Jörðin viknar og kiknar, heim-
ur bliknar og kiknar, tignarmenn
lýðsins á jörðu blikna. Jörðin
vanhelgast undir fótum þeirra, er
á henni búa, því að þeir hafa
brotið lögin, brjálað boðorðunum
og rofið sáttmálann eilífa. Þess
vegna eyðir bölvun jörðinni og
íbúar hennar gjalda, þess vegna
hafa nefnt the Long Parliament:
You have sat long enough. In the
name of God, go. — Þau orð
endurtók svo Leo Amery
(1873—1955) löngu síðar, er hann
átti sinn þátt í því að koma Neville
Chamberlain frá völdum á örlaga-
árinu 1940.
Sem sagt: Máttvana og duglaus-
ar ríkisstjórnir eiga að sjá sóma
sinn í að víkja.
Virðingarfyllst,
með þökkum fyrir birtingu."
farast íbúar jarðarinnar af hita,
svo að fátt manna er eftir orðið."
(Jes. 24:4-6.)
„Þá daga mun verða slík þreng-
ing að engin hefir slík verið frá
upphafi sköpunarinnar, sem Guð
skapaði, allt til þessa, og mun eigi
verða. Og ef Drottinn hefði eigi
stytt dagana kæmist enginn mað-
ur af, en sakir hinna útvöldu, sem
hann hefir útvalið, hefir hann
stytt dagana." (Mark. 13:19—20.)
En hvað er þá til bragðs að
taka? Jesús sagði lærisveinum
sínum að hver sem reyndi að
bjarga lífi sínu myndi týna því en
hver sem setti traust sitt á sig
myndi hólpinn verða.
„Leitið til mín svo þér megið
lífi halda," (Amos 5:5) segir
Drottinn, og þau orð hrópa menn
um allan heim, þeir sem þekkja
veg hjálpræðisins gegnum Jesúm
Krist, ef verða kynni að fólk legði
við hlustir sínar.
„Þá mun hann senda út engl-
ana og hann mun safna sínum
útvöldu saman frá áttunum fjór-
um, frá endimörkum jarðar til
endimarka himins." (Mark.
13:27.)
„Þá munu tveir vera á akri.
Annar er tekinn burt og hinn
skilinn eftir. Tvær munu mala í
kvörn, önnur er tekin og hin skil-
in eftir." (Matt. 24:40—42.)
Atburð þennan kallar Biblían
burthrifninguna, en það er þegar
allir trúaðir verða hrifnir burt af
jörðunni til fundar við Drottinn í
loftinu.
Eftir þessa ógurlegu tortím-
ingu hefur Drottinn lofað mönn-
unum nýrri jörð þar sem réttlæti
býr og dauðinn er ekki lengur til.
(Opinb. 21:1—4.)
A meðan lítill hópur manna
veit um þessa aðsteðjandi hættu
og grætur yfir meðbræðrum sín-
um og systrum sem ráfa til eilífr-
ar sjálfseyðingar, syngja aðrir
gleðisöngva yfir sætu víni og
henda gaman að vælinu í spá-
mönnum liðinna alda og sinnar
eigin samtíðar.
Þá hef ég upp raust míná og
vitna i Amos 3:8 þar sem stendur:
Hafi Herrann Drottinn talað,
hver skyldi þá ekki spá?“
GÆTUM TUNGUNNAR
í orðinu austur er au stutt, og framburður þess vegna
aust-ur (en ekki au-stur).
Eins er vestur borið fram vest-ur (en ekki ve-stur).
Eiga að sjá sóma
sinn í að víkja