Morgunblaðið - 11.08.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. ÁGÚST 1983
221
» far se-m munum fljúga yfir Sjó, Kynnum
viáf ykkur effciríarc*nc<í vam&ro&ger&ir, c-f
tíL fi<á|car/atííns.sar /cæmi
Zoi?C 25...
Í£<-Aai
.. .að leyfa hon-
um aö taka þátt í
mara þonhlaupi
TM Reo U.S Pat Otf -all riohts reserved
61983 Los Angeles Tlmes Syndlcate
Óhræddur. — Því ættir þú að vera
einmitt sá af hverjum 10 sem
sprautaðir eru með þessu efni, sem
veikjast á eftir?
Með
morgunkaffínu
HÖGNI HREKKVÍSI
Skilningur og skýringar
Þorsteinn Guðjónsson skrifar:
Velvakandi.
„Tilvera huldufólks" nefndist
grein sem Páll H. Árnason skrif-
aði og birti í Velvakanda 28. júlí
sl. Tilefni hennar var greinin
„Heima er best“ um huldufólkið í
Hallandsbjörgum, en þar hafði
náttúrufræðingur bent á að skýra
mætti huldufólkstrúna samkvæmt
kenningu Nýals um fjarsambönd
lífsins.
Enginn þarf að ímynda sér að
tilvera huldufólks sé aðeins við-
fangsefni nokkurra hérvillinga,
sem ekki þarf að taka mark á,
heldur mun þó nokkur ef ekki
verulegur hluti þjóðarinnar láta
sig þá hluti nokkru varða. Við göt-
una þar sem ég bý hafa verkfræði-
legar framkvæmdir mótazt af því
sem trúað hefur verið um þessi
efni, — og hver sem ekur Vestur-
landsveg út úr bænum, kemst
varla hjá því að taka eftir klofna
steininum á vinstri hönd, sem
varla væri þarna eins og hann er,
ef ekki væri einhver ástæða fyrir
því. Dæmin eru svo mörg að ekki
þarf að rekja þau lengra. En að
því er skýringar snertir er Páll H.
Árnason grenilega ekki á sama
máli og náttúrufræðingurinn, því
að hann telur að „mismunandi
bylgjulengdir himingeimsins" séu
þarna rétta skýringin. En slíkt er
nú ekki annað en gamall misskiln-
ingur á eðlisfræðinni eins og hún
var fyrir nærri hundrað árum,
sem hefur reynzt furðu lífseigur,
þótt hann sé alveg rakalaus.
Eitt skemmtilegasta dæmi, sem
ég þekki um það, hvernig þessi
mál gátu skýrzt á einfaldan hátt í
samtali manna, var það, þegar
landsþekktur björgunarmaður og
flugmaður (hlynntur spíritisma)
ræddi við mann, sem skýrði þessi
efni út frá kenningu Nýals. Efnis-
lega var samtals þeirra á þá leið,
að flugmaðurinn sagði: I dagleg-
um störfum mínum nota ég ýmis
leitartæki og fjarskiptatæki sem
byggjast á geislun, sem ég hvorki
sé né skynja með skynfærum mín-
um. Gæti þetta ekki verið eitthvað
líkt með hinar undarlegu sýnir og
reynslu sumra manna? Gætu þær
ekki byggzt á einhverri ósýnilegri
geislun, sem sumir sjá en aðrir
ekki. Eru ekki ósýnilegir heimar
allt í kringum okkur?
Hinn svaraði: Er það ekki svo,
að öll þessi ósýnilega geislun, sem
þú talar um, sé frá efni til efnis,
frá tæki til tækis, þar sem tækið
og efnið eru af þeim sama heimi
— alheimi efnisins — sem við sjá-
um og verðum vör við með skyn-
færunum? Það er ekki efnið, sem
hefur hina mismunandi öldutíðr.i,
heldur hinar ýmsu tegundir geisl-
unar: ljós, útvarpsgeislun, röntgen
o.s.frv. Og mætti þá ekki líta svo á
að ófreskissýnirnar, sem sumir sjá
en aðrir ekki, séu fjarsambands-
sýnir, bornar á milli af einhvers-
konar geislun. — Flugmaðurinn
þagði við litla stund en sagði svo:
Þú segir nokkuð nýtt. Þetta hef ég
aldrei hugleitt fyrr.
Um það að „jafnvel geti sami
líkami hýst fleiri en einn anda“,
sem Páll H. Árnason hefur eftir
Biblíunni — það er líklega sagan
um svínin sem steyptu sér niður
þverhnípið, sem hann hefur í huga
— væri rétt að bíða eftir úrskurði
guðfræðinga, ef þeir skyldu hafa
áhuga á málinu. En sammála er ég
P.H.Á. um það að margt mun vera
satt í þessum fornu sögum og er
mikils virði að nú skuli loks vera
hægt að skýra þær. Það er skiln-
ingurinn en ekki skilningsleysið
sem hefur manninn á hærra stig
— enda mun enginn láta sér detta
í hug að halda öðru fram.
UNBLAÐIÐ, PIMMTUDAGUR 28. JÚLl 1983
mm
Tilvera huldufólks
Páll H. Árnafion, Vestrn-Þór-
laugnrgerði, Vestmannaeyjum,
skrifar.
Velvakandi
I maíhefti „Heima er best" er
talsvert rætt um huldufólk og
byggðir þess i Halllandsbjörgum
gegnt Akureyri og víðar Einnig er
brugðið upp nokkrum kenningum
um tilveru þess og hverakonar
skynjun það sé, er komi mðnnum i
samband við það.
Þar er m.a. drepið á þá áiyktun,
sem dregin er af kenningu dr.
Helga Pjetursa, að „Það sem þús-
undir milljóna hafi álitið lif i and-
aheimi eða goðheimi, aé Hfið á
Mismunandi bylgjulengdir him-
ingeimsins, — sem útvarpið hefur
svo rckilega kynnt okkur; þar sem
hver og ein bylgjulengd er sem
sjálfstæður persónuleiki, ef svo
má að orði komast, og geta jafnvel
bent til orða Jesú um margvisleg
hfbýli í húsi föðurins, — sýna
okkur og sanna að margvísleg
lífsmynstur geta lifað og dafnað
hlið við hlið, og það i eins nánu
sambandi og sál okkar og Ifkami.
Jafnvel getur sami Hkaminn hýst i
einu fleiri en einn anda. og svo
segir Biblian.
Þó sanna sálfarirnar að sálin,
eða andinn, er á annarri bylgju-
eins og flestar sálfarir gerast, þó
að sumir virðist stundum geta
stjórnað þeim sjálfir, eins og hlýt-
ur að gerast, þegar menn geta
sannað nærveru sfna i mikilli fjar-
lægð, á fyrirfram ákveðnum tima
Mörgum fínnst óskiljanlegt
hvernig huldufólk á að geta búið
við sömu bjargræðisvegi og við, til
lands og sjávar, án þess að við
verðum þess vör, meira en raun
ber vitni. T.d sjáum við aldrei
sleginn blett af þvf. En þetta er
alveg eðli lífsins samkvæmt.
Eru ekki vfsindin sammála um
það, að ekkert f sköpuninni verði
að engu; bó svo virðist. bá_sé að^
Hvaða rétt höfum við til að dæma?
-
:
sem sýndu slíkt hið sama, nema
hvað á myndinni væri fullorðinn
maður í stað unglings og umhverf-
ið skemmtistaður fullorðinna hér í
borg í stað grasflatar í Þjórsár-
dal?“
Jónas K. skrifar.
„Ágæti Velvakandi.
Lengi getum við fullorðnir
hneykslast á unglingum. Um síð-
ustu verslunarmannahelgi voru
haldnar útisamkomur víða um
landið. Að vanda voru þær flestar
sóttar af unglingum og að vanda
mikið um drykkjuskap. Mikið var
um þessar skemmtanir skrifað í
blöð og oftar með neikvæðum tóni
en jákvæðum.
Vissulega er það langt frá því að
vera jákvætt þegar íslands unga
æska getur ekki notið þess að vera
úti í náttúrunni án þess að hafa
vín við hönd. Keyrði þó um þver-
bak þegar heil opna í einu dag-
blaðanna var sett undir myndir af
dauðadrukknum ungmennum, ráf-
andi blaut og köld um svæðið í
Þjórsárdal. Víst er að einhverjir
unglingar hafa verið þarna til
skammar, en ekki finnst mér hægt
að setja alla undir sama hatt og
gefa alhliða mynd af unglingum á
þennan hátt.
Hvaða menn erum við fullorðnir
svo til að dæma aðra? Ekki minn-
ist ég þess að hafa komið á
skemmtistað hér í borginni svo
ekki yrði á vegi mínum dauða-
drukkinn gestur. Munurinn er ein-
faldlega ekki svo mikill. Það að sjá
dauðadrukkinn ungling og dauða-
drukkinn fullorðinn mann er
hvort tveggja jafnhörmulegt. En
hvorugur er í aðstöðu til að dæma
hinn. Annar drekkur vín sam-
kvæmt lögum en hinn ólöglega.
Ef upplýsa á unglinga um skað-
semi áfengis á Iíkama þeirra og
hug þá er það ekki gert á þennan
hátt. Það sem síðan verra er við
slíkan fréttaflutning sem ég hef
minnst á, er að dagblöð skuli
birta, væntanlega í leyfisleysi,
myndir af fólki sem ekkert veit af
sér. Hvemig myndum við fullorð-
nir taka því ef birtar væru myndir
Þessir hringdu . . .
Hvolpur á flækingi
Anna Þorgrímsdóttir hringdi.
Um síðustu helgi var ég á ferð
uppi í Kjós við Meðalfellsvatn. Þar
varð á vegi mínum lítill hvolpur,
tveggja til fimm mánaða gamall,
ljósbrúnn með hvítar framfætur
en dökkur á baki. Sögðu mér
heimilismenn að hann hefði verið
þarna á flakki í þrjár vikur.
Ef einhver kannast við þennan
litla vinalega hvolp er hann beð-
inn að hringja í mig og sækja
hann. Síminn er 43637.
Söfnum fyrir
hjartaþræð-
ingartæki
Sigurveig Halldórsdóttir hringdi:
Mig langar til að minna á gíró-
reikning sem samtök hjarta- og
æðasjúkra hafa stofnað númer
23700-0. Þeim peningum sem safn-
ast á þennan reikning verður varið
til kaupa á hjartaþræðingartæki
sem mikil þörf er á.