Morgunblaðið - 17.09.1983, Page 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. SEPTEMBER 1983
Myndlistarsýning
Sigþrúðar Pálsdóttur
SIGÞRÚÐUR Pálsdóttir (Sissú)
opnar í dag kl. 17.00 myndlistarsýn-
ingu í Verslanahöllinni að Laugavegi
26, 2. hsð (inngangur er einnig frá
Grettisgötu).
Sissú stundaði nám á ítaliu og í
Kaupmannahöfn og veturinn
1977—78 nam hún í The Arts Stu-
dents League of New York. Hún
lauk BA-prófi í myndlist frá The
School of Visual Arts í New York
1982.
Sissú tók þátt í skólasýningum á
vegum The School of Visual Arts
og The Arts Students League.
Einnig hélt hún sýningu á mynd-
vefnaði og málverkum á veitinga-
stað Palssons í New York.
Þetta er fyrsta einkasýning
Sissú hér á landi.
Sýningin er opin frá kl. 14—19
og 20—22 daglega og stendur til
30. september.
Dagur í Djúpinu
Myndlist
Bragi Ásgeirsson
Dagur Sigurðarson er sem
kunnugt er ekki einasta skáld
heldur hefur hann einnig feng-
ist við myndgerð um árabil.
Minnisstæðar eru mér sýningar
hans og Völundar Björnssonar
fyrir margt löngu. Þær minna
mig nefnilega á nýbylgjumál-
verkið svonefnda en þeir strák-
ar voru víst á undan timanum,
ens og raunar margir fleiri, en
það er annað mál.
Þegar fyrri myndir Dags voru
grófar og litirnir hvellir og
skerandi ásamt því að vera með
sterku ívafi einstefnupólitíkur,
— þá eru myndir hans i dag
mun þroskaðri og hrifmeiri í út-
færslu allri. Dagur sýnir 24
myndir í Djúpinu við Hafnar-
stræti, allar frekar litlar en ein-
mitt í þeirri stærð er hentar í
þessu sérstæða rými. Dagur er
sem fyrri daginn ekkert að tví-
nóna við hlutina en hefur til að
bera mun þroskaðri kennd fyrir
lit og formi en ég hef séð frá
hans hendi áður. I stuttu máli
er þetta langheillegasta og um
leið sterkasta sýning frá hálfu
Dags Sigurðarsonar til þessa. I
myndunum er á stundum ein-
mitt sú dýpt og formræna hugs-
un er ég sakna oft hjá ný-
bylgjumálurunum ungu. Þá er í
þeim upprunalegur litrænn
kraftur.
Langar mig hér til að vísa til
nokkurra mynda máli mínu til
stuðnings en þær eru „Ævin-
týri“ (1), „í djúpinu" (5), „Lista-
maður og fyrirsæta" (13), „Við
bálið" (16) og „Bláskeggur" (19).
Allar eru þetta myndir er grípa
og eru gerandanum til sóma —
myndskáld er hann vissulega.
Þetta er ein af þeim sýning-
um, sem koma manni á óvart en
þeim fer mjög fækkandi — hún
minnir mig um margt á sýningu
Thors Vilhjálmssonar á þessum
sama stað nema að myndmálið
er annað og þó skáldlegt, mett-
að póesíu eins og sagt er.
Það er alveg óhætt að mæla
með innliti á þessa sýningu og
listamanninum óska ég áfram-
haldandi landvinninga á sviði
pentskúfsins.
Bragi Ásgeirsson.
Buxur
Fernar buxur
Barnabuxur
Sértilboð á buxum í
stærðunum 25 - 30
kaupirðu tvennar buxur færðu
þær þriðju í kaupbæti.
Föt
Stakir jakkar
Vetrarjakkar
Blússur og sumarjakkar
Peysur
Skyrtur
Vesti
Bolir
Ýmislegt í 50 króna horninu.
Opið laugardag 10-16.
kr. 300,-
kr. 1.000,-
kr. 150,-
kr. 150,-
kr. 1.900,-
kr. 900,-
kr. 800,-
kr. 400,-
kr. 350,-
kr. 50,-
kr. 150,-
kr. 100,-
ADflm#
Krókódíll í bandi
Kvikmyndir
Ólafur M. Johannesson
Nafn á frummáli: Alligator.
Ilandrit: John Dayles.
Kvikmyndun: Joseph Magine.
Tónlist: Craig Hundley.
Leikstjóri: Lewis Teague.
Það þarf svo sem engan að
undra þótt lítil telpa velji sér
krókódíl fyrir gæludýr í henni
Ameríku því þar tíðkast að grísir
sofi í náttfötum til fóta og ekki er
óalgengt að menn dragi á eftir sér
„gælugrjót". Hitt er máski óvenju-
legra að þegar krókódíl er sturtað
niður af reiðum pabba þá lifi hann
ekki aðeins af förina niðrí skólp-
ræsið heldur blási út uns hann lík-
ist fornsögulegri skepnu. En of-
vöxtur á sér stað þegar króksi tek-
ur að narta í hundshræ sem hafa
hlotið hormónagjöf á dularfullri
rannsóknarstofu í eigu auðjöfurs
nokkurs. Slíkum furðuverkum
kynnast menn ef þeir leggja leið
sína niðrí A-sal Regnbogans að
sjá mynd sem nefnist í pró-
grammi: Alligator (einnig nefnist
skepnan svo í megintexta pró-
grammsins). Án þess ég vilji vera
með málhreinsunarstæla þá
mætti kalla skepnuna krókódíl eða
eigum við kannski ekki lengur orð
yfir allt sem er hugsað á jörðu?
Annars er söguþráður þessarar
myndar ekki svo óvenjulegur þeg-
ar að er gáð því allt frá árinu 1924
er skrýmslamyndin „The Lost
Krókódíllinn geóir sér á þjónustustúlku.
World“ sá dagsins ljós hafa
streymt af færiböndum kvik-
myndaiðjuveranna myndir er
sýna dýr í yfirstærð. Ýmist hafa
dýrin orðið fyrir geislun eða etið
einhvers konar töfralyf eða ein-
angrast á afskekktum svæðum. Þá
er til í dæminu að skyndilega hafi
komist á kreik ógnarlegar skepnur
sem lengi hafa verið huldar
mönnum og er Hákarlamynd
Steven Spielberg eitthvert besta
dæmið um slíkt. Svo má ekki
gleyma hreinræktuðum ævintýra-
myndum þar sem dýr af yfirstærð
leika mikilvægt hlutverk eða hver
man ekki eftir Sjöundu ferð Sim-
baðs Sæfara.
Krókódíllinn telst frekar í hópi
hryllingsmynda á borð við „Jaws“
eða „The Black Scorpion" og „The
Giant Claw“. Sem slík þjónar
þessi mynd bærilega hlutverki
sínu í það minnsta fékk ég stöku
sinnum fiðring í magann, enda
þótt flest væri samkvæmt formúl-
unni.
Undirritaður er reyndar orðinn
dálítið þreyttur á formúlumynd-
um gerðum samkvæmt uppskrift-
inni: metsölubók plús kvikmynd
samasem: söluvara — en slíkar
myndir virðast svo til eingöngu á
boðstólum í kvikmyndahúsum
borgarinnar þessa stundina. Heið-
arleg undantekning er mynd Lár-
usar Ýmis óskarssonar, Andra
dansen. Mikið væri nú gaman ef
kvikmyndahúsin vikju annað slag-
ið frá iðnaðarframleiðslu vestur-
strandar Bandaríkjanna. Heimur-
inn er ekki bara Holljrwood.