Morgunblaðið - 17.09.1983, Side 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. SEPTEMBER 1983
17
hafði hreinsað hana af öllu söng-
„flúri“, sem á hlutverkin hefur
safnazt í tímans rás — og það ætl-
aði hreint allt um koll að keyra.
Það var baulað og öskrað, kallað
fram í og hlegið, — vantaði ekkert
nema bjórdósirnar.
— Eru kannski hópar á launum
til að baula?
— Ekki veit ég það, en stundum
er því haldið fram, að baulararnir
beiti söngvara fjárkúgun, fari til
þeirra og spyrji, hvað þeir vilji
borga þeim fyrir að baula ekki.
— Hvað veldur hvötinni til að
baula? Fær þetta fólk útrás fyrir
eigin niðurbælda getuleysistil-
finningu? Er þetta heimska,
hroki, skortur á menntun eða
menningu? Eða kannski einfald-
lega skrílseðlið?
— Það er ekki gott að segja, —
menntunarleysi er það varla, því
að margt af þessu fólki er ágæt-
lega menntað og hefur áhuga á
tónlist. Hinsvegar eru þetta yfir-
leitt ungmenni, haldin miklum
æskuhroka, sem svo oft einkennir
vissa aldurshópa. í vetur hefur svo
bætzt við, að mjög stífur áróður
hefur verið rekinn gegn óperu-
stjóranum, Lorin Maazel, sem er
bandarískur gyðingur, mjög um-
deildur og margir hafa skrifað
þetta á reikning gyðingahaturs,
sem þannig fái útrás. Ég er ekki
frá því, að meira hafi losnað um
það eftir að Bruno Kreisky lét af
kanzlara-embættinu, hann hé't
öllu slíku vel í skefjum. — Merki-
legur maður, Kreisky, — ég er
mikill aðdáandi hans og stefnu
hans í utanríkismálum. Það væri
kannski ekki jafn mikil spenna í
heiminum í dag og raun ber vitni
ef fleiri væru eins og hann; nógu
skynsamir og nógu sterkir til að
halda sjálfstæði og einurð gagn-
vart báðum stórveldunum í senn.
★ ★ ★
Margt mætti fleira tíunda úr
samtali okkar þessa morgunstund,
en hér sem oftar setur rýmið
skorður. Ég spurði Kristin að lok-
um, hvert hann stefndi, — á frægð
og frama? Hann svaraði:
— Ég neita því ekki, að ég vildi
gjarnan afla mér viðurkenningar
sem söngvari; ekki endilega
frægðar — sízt ef hún á að greið-
ast því verði að vera á sífelldum
þeytingi og búa í ferðatözkum.
Hljómleikaferðalag í eina viku var
nóg til að sannfæra mig um, að ég
gæti ekki hugsað mér að lifa slíku
lífi — að vera alltaf fjarri fjöl-
skyldu og ástvinum. Úti í Vínar-
borg hef ég hitt söngvara, sem
bíða eftir því að verða frægir og
ríkir. Það skiptir mig ekki máli,
mig langar til að syngja, reyna á
sjálfan mig í söngnum, finna
framfarir, keppa að ákveðnum
markmiðum, feta mig áfram. Ég
vonast til að geta framfleytt mér
og fjölskyldu minni með söngnum
og það gleður mig að finna hvatn-
ingu og góðar móttökur hér
heima. Ég vona að ég háldi áfram
að þroskast músikalskt og tækni-
lega, ella verður söngurinn eins og
hver önnur rútína — og ég held að
lífið sé heldur lítið spennandi taki
maður ekki framförum, hvert sem
viðfangsefnið er.
Kristinn rís á fætur, — segist
farinn að synda. Þannig heldur
hann sér í líkamlegri þjálfun eins
og lærifaðir hans, Guðmundur
Jónsson. „Hér heima syndi ég á
hverjum degi,“ segir hann, „en það
gat ég ekki gert í Vín, þvf að ég var
yfirleitt í skólanum, þegar sund-
staðir voru opnir. En það kom ekki
að sök,“ bætir hann við hlæjandi,
„þar sem ein af skyldunámsgrein-
unum í skólanum var ballett og
musical-dans og þá tíma varð ég
að sækja, hvort sem mér líkaði
betur eða verr. Þarna voru aðal-
lega með mér japanskir söngnem-
ar og aðrir ekki hærri í loftinu og
ég segi þér satt, að ég var eins og
fíll í músahjörð. Sennilega hefði
ég getað fjármagnað námið með
því að selja aðgangseyri að dans-
tímunum; þetta var býsna spaugi-
legt — en ég var hughreystur með
því að ég yrði sennilega aldrei lát-
inn dansa á sviði."
Ljósm: Kristján Örn Eliasson.
Fjórmenningarnir úr Vetrarmynd framan við eitt verka Magnúsar Tómassonar. Talið frá vinstri: Magnús, Bragi, Baltazar og Þorbjörg.
Fjórða sýning Vetrarmyndar:
Ólíkum listarerkum
saman
I DAG klukkan 16 verður opnuð
myndlistarsýning „Vetrar-
myndar". Sýningin er haldin í
sýningarsal Listasafns alþýðu
við Grensásveg. Á sýningunni
eru verk eftir Baltazar, Braga
Hannesson, Magnús Tómasson
og Þorbjörgu Höskuldsdóttur.
Alls eru á sýningunni fjörutíu
verk, flest olíumálverk. Fyrsta
sýning Vetrarmyndar var hald-
in í desember 1977 í kjallara
Norræna hússins, önnur sýn-
ingin var 1979 og sú þriðja á
Kjarvalsstöðum 1981. Alls hafa
fimmtán myndlistarmenn tekið
þátt í þessum sýningum, og nú
sýna þau fjögur sem átt hafa
verk á öllum fyrri sýningum.
Blaðamaður leit við á Grens-
ásveginum í vikunni, þar sem
fjórmenningarnir voru í óða
önn að hengja upp verk sín, og
spurðist fyrir um hvers kyns
félagsskapur Vetrarmynd væri.
„Þetta er formlegt félag," sagði
Baltazar, „það er að segja að
það var stofnað með formlegum
hætti á sínum tíma, en við
reynum eins og við getum að
hafa þetta sem óformlegast á
allan hátt!“ Bragi og Magnús
tóku í sama streng með óform-
legheitin, og sögðu frelsi lista-
mannanna innan hópsins ótak-
markað, enda væri á það lögð
áhersla af aðstandendum Vetr-
armyndar, að á sýningum gætti
fjölbreytni í vali myndefnis og
annarra listaverka, og ólíkum
listaverkum og listastefnum er
gert jafnhátt undir höfði.
Myndirnar á sýningunni, sem
opnar í dag, eru mjög ólíkar.
Þorbjörg sýnir myndir þar sem
Rætt við listamennina Þorbjörgu
Höskuldsdóttur, Braga Hannesson,
Baltazar og Magnús Tómasson
hún blandar saman „perspekt-
ífi“ og landslagi, Bragi er með
mikið stílfærðar landslags- og
húsamyndir, Baltazar málar ís-
lenskt veður í sínum verkum,
og Magnús er með skáldskap og
fantasíur í sínum myndum, og
sækir myndefnið í mörgum til-
vikum í gríska fornsögu og goð-
amyndir, sem lengi hefur verið
honum hugleikið viðfangsefni.
„Það er rétt að grísk goða-
fræði höfðar til mín,“ sagði
Magnús, „og þá alveg sérstak-
lega ef hún vísar og höfðar á
einhvern hátt til nútíðarinnar.
Myndirnar á þessari sýningu
eru gerðar í olíu, acryl og gulli;
í sumum myndanna hef ég not-
að 24ra karata gull til að ná
fram sérstakri áferð. — Það
geri ég til dæmis í myndum þar
sem Mídas kemur við sögu,
gríski konungurinn sem varð
fyrir þeirri ógæfu að allt sem
hann snerti varð að gulli. — Að
öðru leyti vil ég sem minnst um
þessi verk segja, fólk verður að
koma og sjá þau! Ég get þó sagt
það, að nú er ég með mun
stærri verk en ég hef haft áður,
því undanfarið hef ég einkum
verið með mjög litlar myndir.
Þessi verk eru hins vegar stór
og fyrirferðarmikil, og það er
gaman að sjá hvernig þau koma
út í þessum skemmtilega sal, þó
ég sé varla búinn að venjast því
ennþá að sjá þau hér utan
vinnustofunnar."
„í stað þess að mála landslag,
sem ég hef mikið gert, hef ég að
undanförnu einbeitt mér að
veðrinu," sagði Baltazar, þegar
hann var spurður um verkin á
sýningunni. „Islensk veðrátta
er mjög skemmtileg," sagði
hann ennfremur, „mér líkar vel
við þetta rok og alla bleytuna
hér! — Mest skoða ég landið af
hestbaki, og þá ekki síður í leið-
inlegu veðri en góðu. Ég er ekki
viss um að fólk geri sér al-
mennt grein fyrir því hvað átt
er við, þegar talað er um lands-
lag. Hér á landi er að minnsta
kosti 80% þess sem við sjáum í
landslaginu ekkert annað en
veður! — Rigning og þoka,
snjór og sól, ský og svo fram-
vegis. Allt þetta hefur úrslita-
áhrif á hvernig landslagið kem-
ur manni fyrir sjónir, ekki síst
hér á landi þar sem veðrabrigð-
in eru svo ör! — Þetta er ég að
reyna að sýna í myndum mín-
um.“
Bragi Hannesson kvaðst
fyrst og fremst halda sig við
landslag og húsamyndir. „Ég
stílfæri þetta mikið, nota
sterka liti og stóra fleti, sem
stillt er saman, reyni að spila á
liti og form til að ná fram nátt-
úrustemmningu, en fyrirmynd-
irnar eru allar teknar úr ís-
lensku landslagi, úr Heiðmörk,
Húsafelli, Hítardal og víðar. —
Ég geri ekki nema frumdrög að
myndunum á staðnum, síðan
lýk ég við þær heima. Það geri
ég meðal annars til að verða
ekki um of háður fyrirmyndun-
um,“ — Bragi, sem er banka-
stjóri að starfi, sagðist hafa
fengist við að mála allt frá
1969, í tómstundum, og væri
ekki ætlunin að breyta því.
„Þetta hefur verið tómstunda-
gaman hjá mér, og ég vil helst
halda þvi þannig og það þýðir
ekki að ég leitist ekki við að
gera góðar myndir!"
„Ég á óskaplega erfitt með að
lýsa með orðum því sem ég er
að mála,“ sagði Þorbjörg, „og
ætli það verði ekki að gilda um
þessi verk eins og önnur hjá
mér! Ég blanda saman lands-
lagi og perspektífi, geri það til
að fá fram dýpt og andstæður,
oft er gott að nota flísar eða
annað tilbúið af mafinavöldum
til að vekja athygli á andstæð-
unni; einhverju ósnortnu í
landslaginu. — Þetta er ekki
tilheyrandi neinni stefnu í
myndlistinni held ég, en ég hef
verið að mála talsvert á þessum
nótum allt frá 1970, en allt það
landslag sem ég nota í myndun-
um á sér ákveðnar fyrirmyndir
í íslensku landslagi. — Viðbótin
er svo úr mínum hugarheimi!"
Sýning þeirra fjórmenninga
úr Vetrarmynd opnar sem fyrr
segir klukkan 16 í dag, laugar-
dag, og eru öll verkin 40 til sölu.
- AH.