Morgunblaðið - 17.09.1983, Qupperneq 32
32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. SEPTEMBER 1983
Þorbjörg Andrés-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 18. júlí 1960
Dáin 10. september 1983
Hugrekki, hreysti og sú innri
gleði sem elur andlegan þrótt er
efst í hugum okkar í minningunni
um Lilluna, eins og hún Þorbjörg
litla var kölluð, nú þegar hún er
öll og þessi fínlega stúlka er ekki
lengur á meðal okkar.
Er við fluttum á Sunnubraut
fyrir meira en nítján árum voru
auðar næstu lóðir í kringum
okkar, en næstu nágrannar voru
Andrés og Þorbjörg með barna-
flokkinn sinn. Brátt tókst góður
kunningsskapur og vinátta með
börnum okkar, sem hefir haldist
þó ekki séu þau lengur í nábýli.
Yngst í þessum glaða systkinahópi
var Þorbjörg litla. Hún birtist
brátt og kom að líta til nágrann-
anna nýju, og helzt til lítillar dótt-
ur okkar sem þá var í barnakerru.
Hún var grönn og smávaxin, nokk-
uð hömluð á fótum, en bar með sér
birtu og þokka, þvi hún var ljúf í
fasi, athugul og skýr í tali. Ekki
var hún heldur uppburðarlaus.
Hún gaf sig að litlunni og hjalaði
við hana, en þá hefir hún verið um
það bil fjögurra ára.
Það var athyglisvert við þetta
barn, sem átti þá nokkuð erfitt um
gang, að aldrei bar hún sig illa eða
kvartaði um að hún gæti ekki.
Nokkuð fljótlega minntist hún á
það brosandi að þessi fóturinn
væri svolítið lasinn, nokkuð lasn-
ari en hinn, og því þyrfti hún að
æfa hann meira og gera hann
duglegan. Þannig var hennar
kynning á málinu afgreidd. Það
líður mér seint úr minni hve hug-
rökk og kotroskin þessi bjarteyga
litla hetja var er hún útskýrði at-
riðið um bæklun sína eða hreyfi-
hömlun, en svo var það mál frá og
útrætt. Það var sem ætti hún mik-
inn varaforða bjartsýni og ham-
ingju, kjarks og áræðni. Alltaf var
hún Ijúf og broshýr hún Þorbjörg
litla er maður hitti hana, og ef
hún þá ekki gat farið eins hratt og
hin börnin þá var athyglin því
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
GUOMUNOUR BJARNI JÓHANNESSON,
Þorgrímsstöðum,
andaöist í Sjúkrahúsinu á Hvammstanga 10. september. Jaröar-
förin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hins látna. Þökkum auö-
sýnda samúö. Sérstakar þakkir færum viö læknum og ööru starfs-
fólki Sjúkrahússins á Hvammstanga fyrir alla hlýju og umönnun í
veikindum hans á liðnum árum.
Þorbjörg Valdimarsdóttir,
Jónína Guómundsdóttir, Hólmgeir Björnsson,
Ásbjörn J. Guómundsson, Kristln Guöjónsdóttir,
Valdís Guömundsdóttir, Jón Guðmundsson,
Vigdís A. Guðmundsdóttir, Karl Magnússon,
Guömundur Guömundsson, Sigríóur Eiríksdóttir,
Kjartan Ingvi Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför föðursystur minnar,
ELÍNAR ÞORGERÐAR MAGNÚSDÓTTUR,
Dunhaga 13,
fer fram frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 20. september kl. 15.00.
Þeir sem vildu minnast hinnar látnu eru vinsamlegast beönlr aö
láta líknarstofnanir njóta þess.
Ingibjörg Magnúsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og jaröarför,
GUOMUNDAR ÁGÚSTS GÍSLASONAR,
pípulagningarmeistara.
Sórstakar þakkir til starfsfólks Samvinnuferöa á Rlminl.
Stefanía Guömundsdóttir,
Jörundur S. Guðmundsson, Anna Vigdís Jónsdóttir,
Jón Guömundsson, Kristjana Eiösdóttir,
Finnur Guömundsson, Margrét Sveinbjörnsdóttir,
Sigríóur S. Guómundsdóttir, örn Steinar Sigurösson,
Gísli S. Guömundsson, Þórdis Baldursdóttir.
t
Innilegar þakkir færum viö öllum sem vottuöu okkur hlutteknlngu
og vinarhug viö andlát og útför mannsins míns, fööur, tengdafööur
og afa,
BJÖRNS STEINDÓRSSONAR,
Hólsgötu 6, Neskaupstað.
Bjarní Sigurðardóttir,
Sigmar Björnsson, Elsa Benediktsdóttir,
Hallbjörg Björnsdóttir, Sveinn Kristinsson,
Steindór Björnsson, Halldóra Ásmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Eiginmaöur minn, faöir, sonur og bróöir,
LÝDUR SIGTRYGGSSON,
til heimilis aó
Björnebssrstien 63, Rykkin, Noregi,
lést í sjúkrahúsi í Osló föstudaglnn 16. september sl.
Klara Sigtryggsson, Lill Ann Giasver,
Anna Lýósdóttir, Ragnar Sigtryggsson,
Hermann Sigtryggsson,
og tengdafólk.
1 Minning:
Theodór Sigurgeirs-
* son Brennistöðum
vökulli og setningar hennar skarp-
ar og hnyttnar.
Er fram leið og' hún 6x voru
gerðar margar og erfiðar skurðað-
gerðir á fótum hennar, svo að þeir
voru orðnir nokkuð eðlilegir að
sjá. En með mikilli ást og alúð
foreldranna og ástundum hennar
tókst henni að styrkja líkams-
krafta sína svo hún mætti verða
færari að takast á við lífið í henni
veröld okkar. Hún átti líka dug og
áræðni til að bera eins og tíðkað
var í hennar foreldrahúsum, og
var keik og broshýr er maður
mætti henni seinna einni gang-
andi niðri í bæ með skólatöskuna
sína að koma heim úr skóla. Hún
tók þátt í íþróttum fatlaðra og
skaraði fram úr. I skólagönguni
lauk hún stúdentsprófi, en hafði
ekki enn lagt út í sitt framhalds-
nám, en vann við skrifstofustörf í
Búnaðarbankanum.
Það er birta og heiðríkja yfir
minninguni um Þorbjörgu litlu,
sem var á vissan hátt mikill sigur-
vegari. Megi því minningin um
hana verða okkur og öðrum leið-
arljós. Við fjölskyldan á Sunnu-
braut 36 sendum við fráfall henn-
ar innilegar samúðarkveðjur til
Þorbjargar, Andrésar og systkina
hennar.
Jóhanna Guðmundsdóttir
Mig setti hljóða þegar sú fregn
barst mér seinnipart laugardags,
að Tottý, eins og hún var jafnan
kölluð, yngsta mágkona mín og
vinkona væri látin. Það var erfitt
að trúa því þá og er enn.
Ég kynntist Tottý fyrst fyrir 11
árum og allt frá fyrstu tíð bund-
umst við sterkum vináttuböndum.
Við höfum alltaf getað rætt sam-
an og trúað hvor annarri fyrir
hugðarefnum okkar. Það eru ófáar
kvöldstundirnar sem við höfum
setið saman tvær gegnum árin, því
alltaf var Tottý eins og einn af
heimilisvinum fjölskyldu minnar
og Stefáns. Tottý setti markið
ætíð hátt í daglegu lífi. Hún gekk
ekki líkamlega heil til skógar, en
aldrei nokkurn tíma kvartaði hún
eða vorkenndi sjálfri sér. Hún
naut þess að lifa, skemmta sér í
góðum félagsskap og sinnti vinn-
unni og áhugamáli sínu, sundinu,
af kappi. Við höfum haft það fyrir
venju, systkinin og mágfólk, að
hittast reglulega heima hjá hvert
öðru og njóta góðs félagsskapar
hvers annars. Fyrir tveimur vik-
um hittumst við öll síðast, en eng-
um datt í hug að það yrði í hinsta
sinni sem Tottý yrði meðal okkar.
Hún ljómaði af lífsgleði og fram-
tíðin virtist brosa við henni. En nú
er stórt skarð höggvið í vinahóp-
inn og eftir stendur aðeins minn-
ingin ein.
Eg þakka Tottý fyrir allar ynd-
islegu stundirnar sem við höfum
átt saman og kveð góða vinkonu
að sinni.
Mágkona
Fæddur 22. september 1895.
Dáinn 4. ágúst 1983.
Theodór Sigurgeirsson, sem lést
4. ágúst sl. í Dvalarheimili aldr-
aðra í Borgarnesi, var jarðsunginn
frá Reykholtskirkju í Borgarfirði
11. ágúst.
Theodór var fæddur að Efri-
Brunná í Dalasýslu 22. september
1895. Foreldrar hans voru Sigur-
geir Sigurðsson og kona hans, Jór-
unn Eyjólfsdóttir. Sigurgeir var
kominn af bændum í Dalasýslu.
Hann var Sigurðsson bónda á Hól-
um í Hvammssveit, Árnasonar
bónda á Leysingjastöðum, Jóns-
sonar bónda í Magnússkógum,
Pálssonar.
Jórunn, móðir Theodórs, var
dóttir Eyjólfs Bjarnasonar bónda
á Múla í Gilsfirði og Jóhönnu
Benediktsdóttur og átti Eyjólfur
hana áður en hann giftist. Eyjólf-
ur í Múla var Bjarnason, prests í
Garpsdal, Eggertssonar prests í
Stafholti, Bjarnasonar, Pálssonar
landlæknis og konu hans, Rann-
veigar Skúladóttur, landfógeta
Magnússonar.
Jórunn, móðir Theodórs, var
lærð ljósmóðir. Hún átti mörg
hálfsystkin og voru sum þeirra vel
kunn. Má þar nefna Höllu skáld-
konu á Laugabóli, Stefán bónda á
Kleifum, Guðmund Geirdal o.fl.
Foreldrar Theodórs bjuggu
nokkur ár á Skáldstöðum í Reyk-
hólasveit. Þar missti Jórunn heils-
una og þau hjón brugðu búi. Átta
ára gamall fór Theodór í fóstur til
Hallfreðs Eyjólfssonar, móður-
bróður síns og konu hans, Krist-
rúnar Jónsdóttur. Þau bjuggu að
Gróustöðum og Bakka í Geirdal.
Þau reyndust Theodóri mjög vel
og leit hann alltaf á Kristrúnu
sem sína aðra móður. Hjá þeim
átti hann heima til fullorðinsára.
Á unglingsárum var Theodór í
vinnu á ýmsum bæjum í nágrenn-
inu, m.a. á Tindum og í Króks-
fjarðarnesi. Snemma árs 1915 fór
Theodór til Reykjavíkur í atvinnu-
leit. Hann starfaði fyrst á neta-
verkstæði, sem Sigurjón Péturs-
son á Álafossi átti. En um sumar-
ið vann Theodór í Gróðrarstöðinni
í Reykjavík hjá Einari Helgasyni.
Þar var kennd ræktun matjurta
og jarðvinnsla með hestaverkfær-
um. Frá hausti 1915 til vors 1919
vann Theodór hjá Landverslun-
inni í Reykjavík, en hún var starf-
rækt á stríðsárunum fyrri. Sum-
arið 1919 var Theodór kaupmaður
á Brennistöðum í Flókadal, og í
Skógum, að hálfu á hvorum stað.
Þá kynntist hann Þóru Árnadótt-
ur, sem seinna varð eiginkona
hans.
Haustið 1919 keypti Theodór
litla verslun að Óðinsgötu 30 í
Reykjavík, ásamt öðrum manni.
Síðar eignaðist hann verslun að
Nönnugötu 5.
Fyrstu árin í Reykjavík hélt
Theodór heimili með móður sinni
en fyrsta desember 1928 kvæntist
hann Þóru Árnadóttur frá Brenni-
stööum. Við Nönnugötu bjuggu
þau í sjö ár. Árið 1935 fluttust þau
hjónin að Geithálsi í Mosfellssveit
þar sem þau höfðu dálítinn búskap
og greiðasölu. Vorið 1938 fluttust
þau hjón að Brennistöðum í
Flókadal og tóku þar við búskap af
Árna, föður Þóru og Bjarna, syni
hans, sem þar höfðu búið. Þar með
hófst aðal ævistarf þeirra hjóna.
Á Brennistöðum bjuggu þau
myndarbúi. Ekki var tilveran þó
alltaf dans á rósum. Tvær heims-
styrjaldir lifðu þau. Heimskrepp-
Eiginkona mín, t ÓLAFÍA ÁRNADÓTTIR,
Laugarnesvegí 72,
lést aöfaranótt auglýst síðar. 16. september í Landakotsspítala. Jaröarförin
Brynjólfur Þorsteinsaon og fjölskyldur.
an lét þau ekki ósnortin fremur en
aðra Iandsmenn. Þá áraði svo illa,
að bændur urðu sjálfir að taka við
öllum þeim afurðum sínum, sem
kaupfélögin gátu ekki selt. Mæðu-
veikin herjaði og Theodór, eins og
aðrir bændur víðast á landinu,
varð að skera niður allan sinn
fjárstofn. Vestfirðingar höfðu
sloppið við þessa illræmdu pest
vegna einangrunar sinnar og fékk
Theodór nýjan fjárstofn þaðan.
En sjaldan er ein báran stök. Það
var harður vetur, bæjarlækurinn
sem verið hefði í klakaböndum
braust úr farvegi sínum eina nótt-
ina og flæddi inn í fjárhúsin. Þar
drukknuðu fimmtíu kindur. Þetta
var mikið áfall fyrir heimilið.
Sveitungarnir hugðust stofna til
samskota eins og góðum grönnum
sæmdi, en þau hjón voru of stolt
til þess að þiggja slíka hjálp þótt
hún væri boðin af einlægni og
náungakærleika. Og með þeim
dugnaði og ósérhlífni, sem ávallt
einkenndi þau hjónin, tókst þeim
að endurnýja bústofninn og bæta
við hann. Þau bjuggu myndarbúi á
Brennistöðum allt til ársins 1967
að þau leigðu Árna syni sínum
sinn jarðarhluta. En frá því árið
1963 höfðu þau búið á hálfri jörð-
inni.
Síðustu æviárin var Theodór
mjög heilsuveill og mikið við rúm.
Hann þjáðist af illkynjaðri hey-
mæði og var auk þess mjög fóta-
veikur. Dvaldist hann af og til á
Akranesspítala, en þar var hann
einmitt þegar kona hans, Þóra,
sem hafði haldið heimili fyrir þau
hjón að Brennistöðum, var flutt
mikið veik á spítalann. Þaðan átti
hún ekki afturkvæmt.
Konumissirinn varð Theodóri
mikið áfall. Þótt hann bæri harm
sinn í hljóði var auðfundið að
hann þráði nú þá stund að hann
mætti sofna svefninum eilífa.
Þóra Árnadóttir var fjölhæf, vel
menntuð og mikilhæf kona, komin
af góðum ættum. Theodór Sigur-
geirsson hafði meðfædda hæfi-
leika sagnaþuls, þótt hann léti
ógert að skrá á blað hugsanir sín-
ar. Skemmtilegri sögumann hefi
ég ekki hlýtt á. Einkum fórst hon-
um vel að segja frá liðnum atburð-
um. Var þá sama hvort hann sagði
frá uppvaxtarárum sínum i Geira-
dal, dvöl sinni í Reykjavík frosta-
veturinn mikla eða spænsku veik-
inni, sem herjaði á landsmenn.
Frásagnir Theodórs af samtíðar-
mönnum sínum voru leiftrandi af
kímilegum atburðum, glettni og
lifandi mannlýsingum. Það var
ávallt hátfð á Einarsnesi 78 í
Reykjavík þegar tengdaforeldrar
mínir elskulegir komu til að dvelj-
ast hjá okkur hjónunum og börn-
um okkar um lengri eða skemmri
tíma. Börn þeirra hjóna, Þóru
Árnadóttur og Theodórs Sigur-
geirssonar eru: Valgerður sem er
gift Kristjáni Jónssyni, leikstjóra.
Þau eru búsett í Reykjavík og eiga
tvö börn, Rannveigu og Theodór,
auk tveggja dætra Valgerðar,
Þóru og Heiðu. Þóra er gift Ragn-
ari Þorsteinssyni og eiga þau þrjá
syni, Halldór Gunnar, Þorstein
Theodór og óskírðan son, nýfædd-
an. Þau búa f Reykjavík. Heiða,
sem einnig er búsett í Reykjavík