Morgunblaðið - 02.11.1983, Blaðsíða 38

70
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. NÓVEMBER 1983
POUCE
Sitthvaö og svolítiö um þetta
vinsælasta tríó heims í dag
Það er kannski að bera í
bakkafullan lækinn aö
ætla sér að fræða lesendur
Járnsíðunnar um hljóm-
sveitina Police — þetta
heimskunna tríó, sem á
undanförnum vikum hefur
slegist við David Bowie og
menn hans um hylli áhorf-
enda í hverri stórborginni
á fætur annarri og hefur
vart mátt á milli sjá hvorir
hafa haft betur.
Þótt ótrulegt megi viröast hetur
Police litið verið tlaggaö á Járnsíð-
unni. Ekki er þó neinum fjandskap
tyrir aö fara i garö Sting og félaga,
heldur hafa óútskýranlegir samverk-
andi þættir átt hlut aö máli. Viö ger-
um nú bragarbót á.
Upphafið
Upphafiö að stofnun Police má
rekja allt aftur til ársins 1976. Stew-
art Copeland var þá í hljómsveitinni
Curved Air, þar sem flest gekk á aft-
urfótunum — aðallega þó fjármálin.
_Þaö rann skyndilega upp fyrir
mér, aö allt heila drasliö var ekkert
annaö en skrípaleikur. Þaö skipti
engu máli hvaö viö geröum, viö vor-
um alltaf skuldum vaföir upp fyrir
haus.“
Trymbillinn Copeland hugsaöi þvi
ráö sitt og lagöi niöur fyrir sér hvern-
ig hljómsveit hann vildi stofna. Út-
koman var í hnotskurn sú, aö hann
vildi stofna afkastamikla sveit meö
eins litla yfirbyggingu og hægt væri
aö komast af meö. Síöan yrði bara
aö vona aö allt gengi upp. Hann hef-
ur sennilega ekki óraö fyrir því á
þessum tíma hver framtíö hans átti
eftir að verða.
Fljótlega náöi Copeland sambandi
við gítarleikara, Henri Padovani. Sá
var ekki mikill fyrir gítarleikara, en
kunni flest þaö sem nauösynlegt var
til aö byrja meö. Þá var eftir aö finna
_andlit“ sveitarinnar, einhvern sem
staöiö gæti í fremstu víglínu. Hann
mundi eftir náunga i hljómsveit í
Newcastle, sem hét Last Exit, og
ákvaö aö tala viö hann. Þetta var
bassaleikarinn Sting. Eftir nokkrar
fortölur tókst Copeland aö fá hann til
aö flytja niöur til Lundúna. Sting tók
því saman föggur sínar, setti konu og
barn í aftursætiö og ók áleiöis til
Lundúna.
Sorptunnutónlist
Tríóinu var gefiö nafniö The Police
og æfingar hófust fljótlega í litlu
herbergi í Mayfair, þar sem Copeland
haföi aösetur. Hann samdi sjálfur allt
efnið til aö byrja meö og þaö leiddi til
fyrstu árekstranna á milli hans og
Sting.
_Mér fundust lögin hans vera al-
gert drasl,“ segir Sting, þegar hann
rifjar þessi bernskubrek sveitarinnar
upp. _Hins vegar smitaöist ég af
kraftinum og látunum í honum. Þetta
var maöur að mínu skapi; sjálfum-
glaður, ákveöinn, dugmikill og um-
fram allt vel gefinn.“
Fyrir tilstilli Copeland tókst þeim
sveinum aö veröa sér úti um 150
pund aö láni hjá velviljuðum kunn-
ingja og fyrir þessa peninga var
fyrsta tveggja laga platan hljóörituö.
Aöallagiö á henni var „Fall Out“. Illa
gekk aö vekja á sér athygli, svo
bróðir Stewart Copeland, Miles, sem
þá var þegar oröinn virtur umboös-
maður, tók aö sér aö aöstoöa. Kom
hann þeim í samband við bandarísku
pönksöngkonuna Cherry Vanilla,
sem komin var til tónleikahalds í
Bretlandi. Átti Police aö vera „back-
up“ sveit hjá Vanilla og geröi svo á
mörgum tónleikum.
Einhverra hluta vegna sætti Sting
sig aldrei viö pönkiö og útslagið
geröu tónleikar þeirra í Roxy, sem þá
var aöalsamkomustaöur pönkaranna
í London á gullskeiöi pönksins, og
siöan aðrir tónleikar í Nashville. Þar
sagöi Sting m.a.: _Já, nú ætlum vlö
aö spila doldiö pönk — sem þýöir aö
textarnir eru eitraöir og tónlistin al-
gert drasl ..." Pönkararnir vildu
hvorki sjá eöa heyra þennan mann
framar.
Litla platan var send á markaö og
þrátt fyrir misjafna dóma seldist hún
í 2.000 eintökum, sem dugði til þess
aö greiða allan kostnaö viö hana og
gott betur — þaö varö smá afgang-
ur.
En Sting var áfram ósáttur viö
pönkiö og leiddist aö spila undir hjá
Cherry Vanilla og vildi aö þremenn-
ingarnir legöu meiri áherslu á eiglö
efni. Þá fannst bæöi honum og
Copeland, sem hæfileikaskortur
Padovani væri aö veröa þeim æ
Stewart Copeland gefur
linsunni auga.
léku .Roxanne" svo fyrir hann í fullrl
lengd. Eftir aö hafa lýst öllum lögun-
um sem „drasli" tók Miles bakföll af
gleöi yfir „Roxanne". Lagiö var tekiö
upp á segulband og Miles þusti meö
þaö til A&M-plötufyrirtækisins, sem
bókstaflega gleypti viö því.
Þótt „Roxanne" væri fínt lag veigr-
aöi BBC sér viö því aö leika þaö á
þeim forsendum aö textinn í því væri
vafasamur. Þaö kom þó ekki f veg
fyrir umtalsveröar vinsældir lagsins.
Leið Police lá sföan til V-Þýskalands,
en öll „promotion" virtist hafa farið í
handaskolum. Hvorki gekk né rak
þegar Miles datt í hug aö reyna fyrir
sér í Bandaríkjunum, aöeins ör-
skömmu eftir aö upptökum á fyrstu
breiöskífunni, „Outlandos D’Amour",
meiri fjötur um fót. Þeir höföu því
augun hjá sér og leituöu í rólegheit-
unum aö nýjum gítarleikara. Leiö
þeirra lá til Parísar voriö 1977, þar
sem þeir „hituöu upp“ fyrir hljóm-
sveitina Strontium 90. Gítarlelkari
hennar var Andy Summers.
Summers tekur viö
Summers haföi á sér gott orö sem
Police í góöu formi.
gítarleikari og haföi komiö ótrúlega
víöa viö sögu á ferli sfnum. Sting
tókst aö telja hann á aö koma meö
þeim Police-mönnum aftur til Lund-
úna og ræöa málin frekar. Sjálfur
haföi Summers lengi viljaö komast i
sveit, þar sem hann væri aöal- en
ekki aukahjól, eins og hann hafði
lengstum veriö.
Hann sá Police leika í Marquee-
klúbbnum fræga og segir um þann
atburö: „Jeminn, ég ætlaöi ekki aö
trúa þessu. Þetta var akkúrat þaö
sem mig langaöi til aö gera. Mig
haföi alltaf langaö til aö leika f tríói.
Ég haföi þaö strax á tilfinningunni, aö
ég væri rétti maöurinn í þessa
hljómsveit."
Þaö varö úr aö Summers gekk til
liðs viö þá Copeland, Sting og Pado-
vani. Sá síöastnefndi varö þó ekki
langlífur í sveitinni eftir aö Summers
var kominn í flokkinn. Hann gekk f
sveitina í júlf 1977 og mánuöi sföar
var ferill Padovani á enda. Police var
orðið tríó á ný.
Smám saman vék það efni sem
Stewart haföi veriö aö baxa viö aö
Andy Summeri yfir sig ánægöur.
semja og lög Stings uröu ráöandi á
æfingum. Lag hans „Roxanne" varö
einmitt til þess aö ferill tríósins tók
vinkilbeygju. Þannig vildi til, aö Mlles,
bróöir Stewart, „droppaði" inn á æf-
ingu hjá þeim einmitt þegar þeir voru
aö fitla viö „Roxanne". Þeir leyföu
honum fyrst aö heyra allt annað efni
sem þeir höföu í fórum sínum, en
Líf Deildar
1 hangir nú
aðeins á
bláþrðeði
Deild 1, eins og sveitin var skipuð í sumar.
Ekkert hefur frést af
högum hljómsveitarinnar
Deildar 1 um langa hríö
og héldu víst allir áreið-
anlega að sveitin heföi
sungið sitt síöasta. Svo
mun þó ekki vera. Eftir
a.m.k. tveggja mánaöa
algert hlé hefur flokkur-
inn ákveðið aö efna til
nokkurra tónleika/dans-
leikja í þessum mánuði.
Eftir því sem Járnsíðan
kemst næst má næsta
víst telja þetta fjörbrot
Deildar 1.
Þrátt fyrir aö í Deild 1 mætist
fimm mjög sterkir pólar veröur
því ekki í móti mælt aö þeir eru
ákaflega ólíkir. Mannaskipti uröu
strax mikil í sveitinni áöur en hún
„komst a götuna". Eftir mikiö
brambolt gat flokkurinn loks
komiö fram fyrir almenningssjón-
ir en þá strax varö Ijóst, aö mikiö
þyrfti til ef takast ætti aö halda
utan um sveitina. Ekki vantaöi
hæfileikana, en andstæöurnar
voru algerar.
Eftir tiltölulega stuttan feril
hætti Ásgeir Bragason, trymbill.
Kom Magnús Stefánsson í hans
staö, en geröi stuttan stans aö
því er best var vitaö. Hóf síöan
smölun í eigin sveit. Þá bárust
fregnir af því aö Richard Korn
heföi veriö aö reyna aö smala í
sveit, en oröiö lítt ágengt. Þaö er
vitaö mál, aö Eiríkur Hauksson,
söngvari Deildar 1, lítur báru-
járnsrokkiö hýru auga (eyra?) og
eftir því sem Járnsíöan kemst
næst haföi hann hugsaö sér til
hreyfings í þeim efnum á síöustu
vikum. Hvort hann hefur lagt þau
áform á hilluna í kjölfar þessa
fjörkipps Deildar 1 er ekki vitaö.
Hefur gefið 140 milljónir til
líknarstarfa á þessu ári:
Yoko Ono í vandræðum
með að finna gjafafé
ÞÓTT nokkur ár séu liðin
frá því Bítillinn John Lenn-
on var skotinn til bana af
vitfirringi hefur til þessa
lítið gengið á þær eigur,
sem hann skildi eftir sig
og kona hans, Yoko Ono,
erfði. Nú virðist á hinn
bóginn sem Yoko sé í fjár-
þörf og hyggist selja eyj-
una Dornish, sem Lennon
keypti og hugðist dvelja á
þegar hann vildi útiloka
sig frá umheiminum. Eyja
þessi er skammt undan
strönd írlands, nánar til-
tekið í Clew-flóa.
Það er ekki eyöslusemi í heim-
ilishaldinu, sem er þess valdandi
aö Yoko telur sig þurfa aö selja
eyjuna nú. Hún hefur alla tíö ver-
iö einlægur friöarsinni og segir
aö ástandiö í heiminum í ár sé
þess eðlis, aö hún hafi séö sig
knúna til aö láta 5 milljónir doll-
ara (140 milljónir íslenskra
króna!) af hendi rakna til góö-
gerðarstofnana af ýmsu tagi. Nú
vantar hana meiri peninga til
þess að gefa.
Eyjan Dornish er ekki stór um
sig, aöeins 7,6 hektarar, en gæti
reynst Yoko drjúg tekjulind fyrir
þá sök eina, aö hún er í eigu
Lennon. Opinbert mat hljóðar
upp á 5.000 sterlingspund
(210.000 krónur), enda eyjan
klettótt í meira lagi. Þó er á henni
nokkurt undirlendi, en byggingar
eru engar.
Lennon, sem átti afa fæddan í
Dyflinni, keypti Dornish fyrir
1.550 pund (65—66.000 krónur)
áriö 1967 og hugðist nota hana
sem sumarleyfisdvalarstaö. Af
einhverjum ástæöum varö ekkert
úr byggingu íbúöarhúss á eynni
en Lennon fór aöeins einu sinni