Morgunblaðið - 04.11.1983, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. NÓVEMBER 1983
43
Minning:
Ingveldur Gyða
Ástvaldsdóttir
Fædd 7. september 1931
Dáin 27. október 1983
Ástarfaðir himin hæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn i dag og alla daga
í þinn náðar faðm mig tak.
Góð vinkona okkar, Gyða Ást-
valdsdóttir, lést í Landspítalanum
þann 27. október sl. eftir mikla
baráttu við erfiðan sjúkdóm, sem
ber svo marga ofurliði. Þrátt fyrir
miklar framfarir á sviði læknavís-
inda, eru ennþá ekki fundin ráð til
þess að stemma stigu við þeim
sjúkdómi nema að litlu leyti.
Hann fellir marga, jafnt unga sem
gamla, en vonandi tekst læknum
að fagna sigri innan tíðar.
Á unga aldri veiktist Gyða af
berklum og var um tíma mjög sjúk
á Vífilsstöðum. Þar kynntist hún
Sigurði Magnússyni frá Söndum á
Akranesi, sem einnig var sjúkling-
ur þar. Þau felldu hugi saman, og
þegar bæði höfðu náð bata, voru
þau gefin saman í hjónaband þann
1. maí 1952.
Þrettán árum síðar kynntumst
við hjónin þeim, er við stofnsett-
um heimili okkar á Akranesi, og
bjuggum öll að Krókatúni 4A, þau
á neðri hæðinni ásamt Sigríði
dóttur sinni. Samgangur var mik-
ill á milli heimilanna; þau urðu
nánir vinir okkar. Bæði voru þau
hjón ljúf í framkomu, er gott var
að umgangast, sem sagt sannir og
einlægir vinir. Börnin okkar, Elías
og Ingibjörg, kunnu líka vel að
meta vinsemd þeirra og hugulsemi
í þeirra garð, enda gættu þau
ósjaldan bús og barna fyrir okkur,
þegar við þurftum að bregða
okkur í burtu.
Það var á vissan hátt með sökn-
uði, er við fluttum frá þeim í nýja
Landsbankahúsið vorið 1973, eftir
tæplega 8 ára sambýli. Alltaf
hélst samt mikill vinskapur á
milli okkar, þótt flust væri búferl-
um til Hvolsvallar sumarið 1977.
Heimsóknir voru gagnkvæmar.
Svo hændur var Elías sonur okkar
að þeim, að eftir að við fluttumst
austur, fór hann til þeirra eftir
jólin, því hann gat hvergi hugsað
sér gamlárskvöld annars staðar en
hjá Gyðu og Sigga á Akranesi.
í þjóðfélagi okkar eru gerðar
miklar kröfur, þess vegna var svo
lærdómsríkt að kynnast þeim
hjónum, sem gerðu mestar kröfur
til sjálfra sín. Allt fór þeim vel úr
hendi, enda voru þau samhent og
samtaka um að láta gott af sér
leiða. Hjónaband þeirra var far-
sælt alla tíð.
Sigríður, einkabarn þeirra, er
nú búsett á Akranesi, og býr með
dönskum manni, Erik Jeppesen.
Þau eiga tvo syni og er annar ný-
fæddur. Eldri sonurinn dáði afa
sinn og ömmu og átti mikil ítök í
þeim.
Á sl. sumri var svo komið, að
Gyða var flutt fársjúk í Landspít-
alann. Þar gerðu færir læknar og
frábært hjúkrunarlið sitt besta til
þess að bjarga iífi hennar, en
„maðurinn með ljáinn" varð hlut-
skarpari. Við heimsóttum Gyðu
reglulega í sjúkrahúsið; hún bar
veikindi sín vel, var æðrulaus, og
það gladdi okkur í hvert skipti,
þegar hún var svo hress að geta
rætt við okkur. Þá fundum við, að
hugur hennar var allur hjá fjöl-
skyldunni og öðrum ástvinum.
Síðast þegar við komum að
sjúkrabeði hennar, nokkrum dög-
um fyrir andlátið, mátti hún ekki
mæla, en blíðu augun hennar
sögðu meira en nokkur orð.
Við erum mjög þakklát fyrir
þær samverustundir er við áttum
með þeim hjónum, og sendum Sig-
urði, aldraðri móður Gyðu, Siggu,
Erik, ungu drengjunum ásamt
öðrum ástvinum einlægar samúð-
arkveðjur.
Frábæra vinkonu kveðjum við
hjónin með ósk um fararheill á
nýrri vegferð.
Anda þinn lát æ mér stjóma
auðsveipan gjör huga minn,
og á þinnar elsku vegum
inn mig leið í himinn þinn.
(St.Th.)
Blessuð sé minning Gyðu.
Denna og Sveinn
Mig langar til að minnast mág-
konu minnar með nokkrum
kveðju- og þakkarorðum frá mér
og fjölskyldu minni.
Gyða, eins og hún var alltaf
kölluð, fæddist í Hafnarfirði 7.
Minning:
Jón Böðvarsson
símaverkstjóri
Fæddur 13. ágúst 1912.
Dáinn 26. október 1983.
Að kvöldi þess 26. síðastliðinn
lést vinur minn, Jón Böðvarsson.
Bar lát hans snöggt að þar sem
hann var í heimsókn hjá starfs-
bróður sínum. Kunningsskapur og
vinátta okkar hófst fyrir mörgum
áratugum, þegar við ungir byrjuð-
um að starfa hjá jarðsímadeild
bæjarsímans. Hann var ötull og
áhugasamur starfsmaður og
ágætasti félagi og naut hann fá-
dæma vinsælda hjá öllum, sem
hann þekktu, og bar margt til.
Ríkur þáttur í fari Jóns var hjálp-
semi og ræktarsemi við þá, sem í
erfiðleikum áttu og skipti þá ekki
máli hvort unnið var af kappi í
steypuvinnu fyrir unga félaga,
sem voru að byggja eða helgar
notaðar í heimsóknir til þeirra
eldri sem hættir voru störfum og
stytta þeim stundir í ellinni og
einverunni.
Jón var í áratugi tengingamað-
ur við jarðsíma, en það er ná-
kvæmnisstarf, oft við erfið skil-
yrði í skammdegi og vetrarveðr-
um, sérstaklega áður fyrr þegar
tækjakostur var frumstæðari en
nú er, en það var einn þáttur í
skapgerð Jóns að færast í aukana
í hlutfalli við erfiðleikana. Fyrir
rúmum áratug var Jón skipaður
símaverkstjóri, og starfssvið hans
var jarðsímaverkstæðið, en starf-
semi þess byggist mikið á því að
taka á móti niðurteknu efni,
hreinsa það og lagfæra til endur-
nýtingar. Þá komu sér vel uppeld-
isáhrif þess sem fæddur er í byrj-
un aldarinnar, að fleygja engu
nema öruggt væri að það væri til
einksis nýtt, en árvekni í slíku get-
ur sparað stórfé hjá stórri stofn-
un. Þó gerði Jón undantekningar á
slíku, ef um mjög gamla hluti úr
dreifikerfinu var að ræða, og hann
taldi hafa söfnunargildi. Kæmi
mér ekki á óvart að að símamenn
21. aldar litu á það sem Jón hélt til
haga sömu augum og við nú am-
boð genginna kynslóða.
september 1931, dóttir hjónanna
Sigríðar Benjamínsdóttur og
Ástvaldar Þorkelssonar. Hún var
fimmta í röð sjö systkina. Systir
hennar, Sigrún, andaðist árið
1970, þá 41 árs, og sér nú öldruð
móðir þeirra á eftir annarri dóttur
sinni yfir móðuna miklu, þangað
sem við förum öll.
Ég kynntist Gyðu fyrst árið
1953, þá kom ég í fjölskyldu henn-
ar. Hún var þá flutt upp á Akra-
nes, en alltaf var gaman þegar
Gyða kom í heimsókn í Hafnar-
fjörðinn. Hún var með afbrigðum
orðheppin og gamansöm. Oft var
mikið hlegið þegar allir voru
komnir saman, þá var hún hrókur
alls fagnaðar þó hún væri ekki
alltaf frísk. Ung stúlka varð hún
fyrir því að veikjast og varð að
leggjast inn á Vífilsstaðahæli og
var það mikil reynsla fyrir unga
stúlku. Þar varð hún þeirrar gæfu
aðnjótandi að kynnast góðum
pilti, Sigurði Magnússyni frá
Akranesi. Þau giftu sig 1. maí 1952
og hófu búskap á Akranesi og
bjuggu þau þar allan sinn búskap.
Þau eignuðust eina dóttur, Guð-
björgu Sigríði, sem býr á Akra-
nesi, maður hennar er Erik Jeppe-
sen og eiga þau 2 drengi. Eldri
drengurinn þeirra, Sigurður, var
augasteinn ömmu sinnar, en þann
yngri, sem er 5 vikna gamall,
auðnaðist henni ekki að sjá.
Gyða var góð og elskuleg hús-
móðir og unni heimili sínu. Alltaf
var Gyða heima og var gott að
koma í heimsókn og á fjölskyldan
góðar og ljúfar minningar um það.
Útför hennar fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 4. nóvember.
Eiginmanni hennar, dóttur og
fjölskyldu, móður og systkinum
sendi ég mínar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Guð blessi Gyðu og hafi hún
þökk fyrir allt og allt.
Svana
Jón hafði um tveggja ára skeið
unnið aðeins hálfan daginn, enda
heilsu og þreki hrakað mjög hin
síðustu misseri, og ætlaði hann að
hætta um næstu áramót.
Víst hefðum við allir hjá jarð-
símadeildinni viljað hafa Jón
lengur, fá hann í heimsókn á
vinnustað og rifja upp gamlar
minningar. Og þó! Við fávísir
menn vitum ekki alltaf hvað er
okkur sjálfum fyrir bestu hvað þá
öðrum. Engan mann þekki ég jafn
illa til þess fallinn að vera dæmd-
Minmng:
Hörður Sigmunds-
son stúrimaður
Fæddur 9. júní 1937.
Dáinn 26. október 1983.
í dag kveðjum við vin okkar og
bekkjarbróður, Hörð Sigmunds-
son, sem varð bráðkvaddur á
heimili sínu þann 26. október sl.,
47 ára gamall. Útför hans verður
gerð frá Fossvogskapellunni.
Hörður fæddist á Þingeyri við
Dýrafjörð þann 9. júní 1937. For-
eldar hans voru Þorvaldína Ida
Samsonardóttir og Sigmundur
Jónsson, sem bæði eru látin. Hörð-
ur ólst upp hjá móðurömmu sinni
til fimm ára aldurs. Eftir að hún
lést ólst hann upp hjá föður sínum
að Meiragarði við Dýrafjörð. Á
unglingsárunum stundaði Hörður
ýmsa almenna vinnu, en árið 1957
hélt hann til Reykjavíkur og réð
sig til sjós hjá Skipaútgerð ríkis-
ins, þar sem hann var í strandsigl-
ingum til haustsins 1961, er hann
hóf nám í Stýrimannaskólanum,
og þaðan lauk hann farmanna-
prófi vorið 1964. Hann var stýri-
maður hjá Jöklum hf. og Skipaút-
gerð ríkisins um hríð. Einnig vann
hann við innréttingasmíði, en vor-
ið 1970 réðst hann til Gúmmíbáta-
þjónustunnar og var þar næstu
fjögur árin, en eftir það var hann
óslitið stýrimaður hjá Eimskipa-
félagi íslands, nú síðast á Múla-
fossi.
Árið 1960 kvæntist Hörður eft-
irlifandi konu sinni, Þórlaugu
Guðmundsdóttur, dóttur hjón-
anna Þórnýjar Jónsdóttur og Guð-
mundar Vilhjálmssonar, Berg-
staðastræti 6, Reykjavík. Þau
hjónin eignuðust tvær dætur,
Þórnýju, fædd 1960, sem er búsett
í Grindavík, og Helgu, fædd 1%2,
sem býr hjá móður sinni. Hörður
og Þórlaug bjuggu lengst af á
Bergstaðastræti 6, en árið 1978
fluttu þau í nýja íbúð sína í Flúða-
seli 18.
Hörður var alla tíð hress og
hraustur. Hann var vel greindur
og mjög góður námsmaður, tók
námið í Stýrimannaskólanum al-
varlega og lauk þaðan prófi með
glæsibrag, þó svo að hann hefði
varla notið nokkurrar barnaskóla-
menntunar í æsku. Það var gott að
leita aðstoðar hans í náminu, bæði
var hún veitt með gleði og ekki
komið að tómum kofanum. Hann
var einnig mjög góður verkamað-
ur og naut mikils trausts i því
ábyrgðarmikla starfi að yfirfara
og laga gúmmíbáta, sem svo
margir eiga allt sitt undir að ekki
bregðist á örlagastund.
ur úr leik vegna elli og lúa, sitja
með hendur í skauti og horfa á
aðra menn vinna. Jón Böðvarsson
var maður hinna virku daga. Jón
var mikill gæfumaður f einkalífi.
Hann kvæntist árið 1939 Hólm-
fríði Sigurðardóttur frá Vigdísar-
stöðum í Húnavatnssýslu, og eign-
uðust þau 6 börn, Böðvar lyfja-
fræðing, Sigurð stýrimann,
Bjarna tæknifræðing, Skúla sím-
verkstjóra, Ingibjörgu húsmóður
og Harald bifvélavirkja. Má nærri
geta hvílíkur harmur er í húsi hjá
ástvinum hans öllum og þó sér-
staklega eiginkonu við svo sviplegt
fráfall, og vona ég að það verði
henni huggun harmi gegn að
minnast liðinna gleðidaga á heim-
ili þeirra og ekki síður sumranna
mörgu, sem hún dvaldist með
börnin á æskuslóðum sínum og
minnist ég þess að oft kvaddi Jón
okkur með barnslegri tilhlökkun,
þegar hann fór norður i sumaleyfi
að hitta hópinn sinn. Það voru
hans sólarlandaferðir.
Hólmfríður og Jón áttu miklu
barnaláni að fagna og veit ég að
nú nýtur hún þess að hafa skjól og
og umhyggju hjá sínum tápmiklu
afkomendum. Þar á hún innistæðu
sem ekki mun þrjóta, hversu
margir sem æfidagar verða. Við
allir hjá jarðsímadeildinni vottum
ástvinum Jóns innilega samúð og
hluttekningu.
Sigurður Guðmundsson.
Hörður var frekar hlédrægur og
tranaði sér ekki fram, en hann
kom til dyranna eins og hann var
klæddur og ávann sér vináttu og
traust okkar allra. Helsta tóm-
stundaiðja hans var söfnun mynt-
ar o.fl.
Við kveðjum góðan dreng og
þökkum allar samverustundir. Við
vottum eftirlifandi konu hans,
dætrum og skyldmennum dýpstu
samúð. Herði óskum við alls hins
besta á nýjum brautum.
Bekkjarbræður
Kjördæmisráð Alþýðu-
flokks á Vesturlandi:
Átaks þörf í
skólamálum á
Vesturlandi
„ÞING kjördæmisráðs Alþýðu-
flokksins í Vesturlandskjördæmi,
haldið í Borgarnesi hinn 22. október,
fordæmir þá stefnu ríkisstjórnar
Framsóknarflokks og Sjálfstæðis-
flokks að láta launþega eina greiða
allan herkostnað í stríðinu við verð-
bólguna, samhliða því sem laun-
þegasamtök hafa verið svipt þeim
grundvallarmannréttindum að
semja um kaup og kjör,“ segir með-
al annars í stjórnmálaályktun þings-
ins.
I ályktuninni segir, að ekki hafi
verið ágreiningur um að grípa
þyrfti til róttækra aðgerða og að
Alþýðuflokkurinn hefði verið
reiðubúinn að taka þátt i þeim, en
með þeim skilyrðum að byrðunum
yrði jafnað niður eftir efnum og
ástæðum. Þá segir að ríkisstjórnin
hafi vegið að kjörum láglauna-
fólks á Islandi með þeim hætti, að
fjárhagsgrundvöllur fjölmargra
heimila sé brostinn, og að kjör
aldraðra og öryrkja hefðu einnig
verið rýrð meira en dæmi væru til.
„Til þess að ná raunverulegum
árangri þarf samstarf launafólks,
atvinnurekenda og ríkisvalds. Með
þeim hætti einum getur skapast
sú þjóðarsátt um aðferðir á sviði
efnahagsmála sem er forsenda
raunverulegs árangurs," segir í
lok ályktunarinnar.
Þingið lýsti þungum áhyggjum
vegna þess ástands sem ríkir í
húsnæðismálum grunnskóla á
Vesturlandi. Nefndir eru sérstak-
lega þrír staðir sem brýnna úrbóta
er þegar þörf, en þeir eru Akranes,
Varmaland og Stykkishólmur.
Skorað er á fjárveitingarvaldið að
sjá um að í kjördæminu verði unnt
að fullnægja fræðsluskyldu og
heitir þingið á þingmenn að beita
sér fyrir úrbótum.