Morgunblaðið - 10.11.1983, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. NÓVEMBER 1983
37
um kveð ég vin minn og mág með
söknuði og mun ég ávallt geyma
minningu hans í mínu hjarta.
Konu hans og börnum sendi ég
samúðarkveðju mína á þessari
sorgarstundu.
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega óháð því, sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum
[lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki —
(Tómas Guðmundsson)
Sigrún Baldursdóttir
Vor æska, fegurð, fjör og yndi,
það fölnar oft, er varir síst.
Það fýkur burt sem fis í vindi
og fyrr en nokkur við því býst.
Mitt pund svo gef mér geyma hér,
að geti ég æ því skilað þér.
(H. Kampmann, Vald. Briem)
Pétur fæddist 21. desember 1950
á sjúkrahúsi Siglufjarðar, sonur
hjónanna séra Róberts Jack, sem
þá var sóknarprestur í Grímsey,
og konu hans, Sigurlínu Guðjóns-
dóttur. Var hann yngstur fjögurra
barna þeirra hjóna.
Pétur naut ekki þeirrar gæfu að
þekkja móður sína. Þegar hann
var 9 mánaða var honum komið
fyrir hjá góðri konu í Grímsey,
Kristínu Valdimarsdóttur í Greni-
vík, meðan móðir hans fór til
lands að leita sér lækninga.
Þaðan átti hún ekki aftur-
kvæmt. Hún andaðist 6 mánuðum
síðar.
Þótt ég hafi reynt að ganga
Pétri í móðurstað, þá vita allir að
stjúpa getur aldrei orðið það sama
og góð móðir.
Þegar Pétur var rétt ársgamall
veiktist hann svo hastarlega að
honum var ekki hugað líf. Læknir
var tilbúinn á Siglufirði að reyna
að komast til Grímseyjar, en eng-
um bát var fært út í þann veðra-
ham sem þá var. Vinur Róberts,
sem var herlæknir hér þá, bauðst
til að reyna að fljúga út og kasta
sér niður í fallhlíf, en það var
heldur ekki hægt. Má nærri geta
hve sálarangist foreldranna var
þá daga sem hann var í lífshættu,
móðirin liggjandi fársjúk á
sjúkrahúsi í Reykjavík og faðirinn
yfir henni þar. En Pétur átti að fá
að vera með okkur enn um stund,
en hann bjó að einhverju leyti að
þessum veikindum allt sitt líf.
Pétur stendur enn ljóslifandi
fyrir mér eins og ég sá hann fyrst.
Þá var hann eins og hálfs árs, ný-
farinn að ganga, stuttur og feitur
stubbur, óskaplega hjólbeinóttur
og með það rauðasta hár sem ég
hef séð á nokkru barni. En um leið
og bros breiddist yfir litla kringl-
ótta andlitið, geislaði af honum og
það hefði verið steinhjarta sem
ekki bráðnaði við að mæta slíku
brosi. Alla hans ævi var stutt í
þetta bros, enda held ég að brosið
meðal annars hafi laðað alla að
honum sem honum kynntust.
Þegar ég kom til Grímseyjar
kom ég með lítinn dreng með mér,
sem ég átti. Þeir voru jafn gamlir
og ólust þeir upp sem bræður frá
fyrstu tíð, en Erlingur dó af slys-
förum 17 ára gamall.
Eftir að við Róbert giftumst flutt-
um við til Kanada.
Ferðalagið var Pétri mjög erfitt
vegna þess að það var sama með
hvaða farartæki ferðast var, alltaf
var hann kastandi upp. En það var
ekki verið að væia eða vola heldur
bara brosið eftir hverja gusu.
Þetta eltist af honum á einu ári.
í Kanada vorum við tvö ár, þar
eignaðist hann litla systur, sem
hann sá ekki sólina fyrir. Árið
1955 komum við aftur til íslands.
Eftir það ólst hann upp í föður-
húsum, þar til hann fór að fara að
heiman í skóla og vinnu og síðar
stofnaði hann sitt eigið heimili.
Pétur ólst upp í stórum systk-
inahóp. Eldri börnin, eins og við
kölluðum þau, voru fimm, fjórir
drengir og ein stúlka. Nú eru tveir
þeirra hofnir yfir móðuna miklu.
Hálfsystkinin voru 5, fjórar
stúlkur og einn drengur.
Pétur var aldrei neinn hálfbróð-
ir. Þetta var bara hann Pétur
bróðir, sem allir elskuðu og alltaf
gat komið öllum í gott skap. Hann
hafði svo ríkt ímyndunarafl að
hann gat verið eldrauður í framan
og boginn í baki við að bera eitthv-
að níðþungt, þótt hann væri ekki
með neitt í höndunum. Og ef ein-
hver var í leiðu skapi þurfti hann
ekki annað en fara eitthvað að
sprella og allur leiði var rokinn út
í veður og vind.
Á Tjörn var tvíbýli og á hinu
búinu voru fjögur börn á líkum
aldri og Pétur, þrír drengir og
stúlka. Var oft margt brallað og
mikill samgangur á milli og hélt
sú vinátta til dauðadags, þótt leið-
ir skildu.
Af yngri systkinum sínum var
hann svo elskaður að þegar hann
kom heim úr skóla eða annars
staðar frá, þá komst hann varla
inn úr dyrunum áður en þau voru
komin upp í fangið á honum og
var þá sjaldnast langt að bíða þar
til eitt var komið á háhest og ann-
að á handlegginn.
Það má ef til vill líta á það sem
táknræn tengsl milli systkina að
af öllum þeim fjölda sem þátt tóku
í leitinni að skipbrotsmönnum af
Hafþóri, að það skyldi falla í hlut
systur Péturs að finna hann lát-
inn.
Pétur var enginn námsmaður,
en hann var samt ákveðinn í því
að ná sér í einhver réttindi. Hug-
urinn hneigðist snemma að vélum.
Hann var ekki gamall þegar hann
fór að skrúfa eitt og annað sundur
og reyna að koma því saman aftur.
Hann var tvo vetur í Hlíðardals-
skóla í Ölfusi.
Ég man eftir því annan vetur-
inn sem hann var þar, að börnin
voru að fara í skólann eftir jólafrí.
Þeir voru þá þrír að fara í Hlíð-
ardalsskóla. Og átti eins og vant
er með heimavistarskóla að borga
skólagjald til vors þegar komið
var úr jólafríi. Þeir voru með 15
þús. kr. hvor, var þetta allt í þús-
und króna seðlum. Þeir dreifðu
seðlunum um allt stofugólf til að
sjá hversu mikið þetta væri. Þá
segir Pétur: „Haldið þið að væri
nú munur að kaupa bíl fyrir þessa
peninga, í staðinn fyrir að fleygja
þeim í skóla.“ Pétur fór svo að
læra bifvélavirkjun hjá Sigfúsi
heitnum Bjarnasyni í Heklu og fór
í Iðnskólann og lauk prófi í þtirri
iðn.
Þá voru öll alsystkinin komin
suður. Þau eru: Davíð, sem er flug-
vélavirki, býr í Garðabæ, María,
býr í Svíþjóð, og Róbert Jón, raf-
virkjameistari í Reykjavík. Hálf-
systkinin eru Ella Kristín, býr á
Akureyri, Anna og Jónína Guð-
rún, búa í Reykjavík, og Sigurður
Tómas og Sigurlína Berglind, enn
í námi. Ennfremur átti Pétur
hálfsystur allmiklu eldri en hann,
Hildi Eggertsdóttur, búsett í
Reykjavík.
6. september 1975 giftist Pétur
eftirlifandi eiginkonu sinni, Elínu
Guðmundsdóttur, og eignuðust
þau þrjár dætur, Irisi Blómlaugu 9
ára, Fjólu Burkney 6 ára og
Hrafnhildi Díu 4 ára. Fyrst
bjuggu þau hjá foreldrum Elínar í
Reykjavík. Pétur stofnaði sitt eig-
ið bílaverkstæði með öðrum en
það gekk ekki. Hann gat ómögu-
lega verið að rukka menn sem ekki
gátu borgað eða selt sína vinnu
fullu verði. Þá fluttu þau í Borg-
arnes og bjuggu þar um tíma,
festu síðan kaup á lítilli íbúð á
Njálsgötunni, en árið 1980 fluttu
þau í Stykkishólm og hafa búið
þar síðan. Fyrir tveimur árum
festu þau kaup á einbýlishúsi þar
og unnu bæði myrkranna á milli
við að kljúfa það. Nú þegar mestu
fjárhagsörðugleikarnir eru að
baki og útlit fyrir bjartara fram-
undan, þá er klippt á þráðinn.
Hver skilur slíkt?
En ástin er björt sem barnsins trú,
hún blikar í ljóssins geimi,
og fjarlægð og nálægð, fyrr og nú,
oss finnst þar í eining streymi.
Frá heli til lífs hún byggir brú
og bindur oss öðrum heimi.
(Einar Ben.)
Ég held að ef hægt er að tala um
að maður sé fullkomlega ham-
ingjusamur, þá hafi Pétur verið
það þegar hann hélt á sínu eigin
afkvæmi fyrsta sinni. Þegar
yngsta systir hans, þá 10 ára,
heyrði að hann væri búinn að
eignast dóttur, sagði hún, með
miklum söknuði í röddinni: „Nú á
ég Pétur ekki lengur." Ég held að
þar hafi hún mælt fyrir munn
allra systkina hans. Eftir það
snerist allt hans líf um stelpurnar
hans eins og hann sagði oft, þá
átti hann jafnt við konu sína og
dætur.
Ein aðalástæðan fyrir því að
hann fór sem vélstjóri á Haförn-
inn í ágúst síðastliðinn var sú, að
þar var styttri vinnutími, oftast
komið að landi um miðjan dag.
Það gaf honum meiri tíma með
stelpunum sínum fjórum eins og
hann sagði brosandi við mig í
sumar, þegar hann var hér heima
með fjölskyldu sína, kátur að
vanda, 5. ágúst í 70 ára afmæli
pabba síns. Að öllum öðrum feðr-
um ólöstuðum, þá held að leitun
hafi verið að öðrum eins og Pétri.
Einhvern veginn fannst mér alltaf
að Pétur yrði ekki gamall, hefur
þar líklega alltaf verið í undirmeð-
vitund hræðsla við að upp kæmi í
honum krabbamein, en móðir
hans var undirlögð af því þegar
hún gekk með hann. Nú hefur hún
fengið litla drenginn sinn til sín
aftur.
Ég held að allir sem kynntust
Pétri hafi verið sammála um að
þar væri drengur góður og sýndi
hann það fram á síðustu stundu,
þar sem hann beið eftir félaga sín-
um á örlagastundu, sem hann vissi
að var hjartaveill. Það siðasta,
sem sást til hans af þeim sem
björguðust, var að hann hafði náð
í björgunarhring, hélt sér í hann
með annarri hendi en utan um fé-
laga sinn með hinni. Þannig hurfu
þeir saman í hina votu gröf.
Ég vona til Guðs að elsku litlu
dæturnar eigi eftir að komast
stóráfallalaust í gegnum lifið, þær
eru svo ungar og geta ekki skilið
af hverju pabbi kemur ekki oftar
heim til þeirra. Og elsku Elín mín,
hvað get ég sagt, orð eru svo mátt-
lítil, en þú veist að við hjónin,
systkinin öll og fjölskyldur þeirra
stöndum með þér og biðjum þann
sem öllu ræður að milda sárustu
sorgina.
Eg ferðast og veit, hvar mín för stefnir á
ég'fer til Guðs himnesku landa,
ég fer, uns ég verð mínum frelsara hjá
og framar ei skilnaðarsorgin má
né annað neitt ástvinum granda.
(B.S. Ingmann, Stefán Thorarensen)
Sjúpmóðir
Ég vil hér með koma á framfæri
okkar innilegasta þakklæti til
allra þeirra sem þátt tóku í björg-
unarstörfum og leit að þeim sem
fórust með Haferninum. Megi Guð
blessa þá í lífi og starfi.
Á timanum taka ber vara
hann tíðum fer burtu svo skjótt,
og enginn veit óðar en líður,
nær ævin er runnin í nótt.
Hversu sönn eru ekki þessi orð
sálmaskáldsins. Áður en við vitum
af, er einn af okkur farinn, í þetta
sinn bróðir okkar, sem okkur þótti
öllum svo vænt um.
Hann var sonur hjónanna séra
Róberts Jack og Sigurlínar Guð-
jónsdóttur. Missti hann móður
sína er hann var á öðru ári, en var
það lánsamur að fá það skarð fyllt
að mestu, þar sem önnur góð kona
varð honum sem móðir stuttu
seinna og var hann jafn tengdur
henni og hennar eigin börn, ekki
gerði hún neinn greinarmun á
okkur. Við vorum tíu systkinin og
ólumst upp saman á prestsetri
norður í landi og það gefur að
skilja að þegar börn eru alin upp í
sveit, tengjaát þau sterkari bönd-
um en ella, þar sem fáir aðrir leik-
félagar eru til staðar, og eru
margar minningarnar frá þeim
dögum, sem við ósjálfrátt leitum
til, er svona stendur á.
Pétur óx hratt og fór að heiman
eins og við hin, var í Reykjavík og
lauk sínu iðnnámi í bifvélavirkjun
og þar hitti hann eftirlifandi konu
sína, Elínu Guðmundsdóttur.
Við yngri systkinin munum
helst eftir honum sem góðum leik-
félaga, því alltaf gátum við farið
til hans er okkur leiddist og var
hann aldrei of stór til að leika við
okkur smáfólkið og ekki síst sýndi
hann dætrum sínum þennan eig-
inleika. Hann lét fjölskylduna
ganga fyrir öllum veraldlegum
gæðum og eyddi hann mörgum
stundum með þeim í leik og
kennslu, t.d. prjónaskap.
Hann var sannur vinur vina
sinna og það sem hann sagði stóð
sem stafur á bók. Pétur var trú-
hneigður mjög og bað alltaf Fað-
irvorið með stelpunum sinum á
kvöldin.
Allt frá því hann var lítill
hnokki á leið vestur um haf með
tveimur bræðrum sínum og for-
eldrum, þar sem þeir í sameiningu
bræddu hjörtu allra er urðu á vegi
þeirra, skein lífsgleðin úr augum
hans.
Hann byrjaði snemma að hafa
áhuga á ljóðum og dundaði við að
yrkja sér til gamans.
í Stykkishólmi unnu þau hjónin
mikið að félagsmálum og var hann
m.a. meðlimur í JC og Rotary.
Víst er hægt að segja miklu
meira, en eitt er víst að við sökn-
um bróður okkar og þetta skarð
verður aldrei fyllt í lífi okkar og
þá sérstaklega í lífi Elínar og
telpnanna þriggja, írisar, Fjólu og
Diu litlu.
Okkur þykir öllum vænt um
ykkur og viljum hjálpa eins og við
getum, en munið samt að Guð er
sá sem veitir bestu og mestu
hjálpina.
„Dvel hjá mér, Guð, því dimma tekur ótt,
dvel hjá mér, Herra, bráðum kemur nótt.
Nær sérhver aðstoð bregst í heimi hér,
ó, herra Jesús, vertu þá hjá mér.“
Með kveðju frá systkinum
Rosenthal Studio-Linie dómnefndin telur óaðfinnanlega, eru
í meira en aldarfjórðung hefur Rosenthal unnið teknir upp I þann heiðursflokk listmuna
náið með yfir 100 listamönnum og hönnuðum. sem einu nafni nefnast Studio-Linie.
Árangur þessarar samvinnu er heilt safn fagurra Þannig hefur kaupandinn fullkomna
muna sem hver endurspeglar það besta úr tryggingu fyrir þvi að fá eingöngu muni
listastefnu hvers tima. með mikið listrænt gildi.
Domnefnd Rosenthal Rosenthal sérverslanir
Hver hlutur sem til greina kemur að beri nafn Listmunir ur Rosenthal Studio-Linie eru
Rosenthal Studio-Linie er metinn af óháðri eingöngu seldir í sérdeildum vonduðustu
dómnefnd. Aðeins þeir munir, sem listmunaverslana og i Rosenthal
verslunum viðsvegar um heim.
crciÖlitcimcóhsrinni