Morgunblaðið - 03.12.1983, Blaðsíða 10

10 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. DESEMBER 1983
Glæsilegir sinfóníutónleikar
Tónlist
Jón Ásgeirsson
Efnisskrá:
Tónverk eftir Johannes Brahms
Þriðja sinfónían, op. 90
Fiðlukonsertinn, op. 77
Akademíski forleikurinn, op. 80
Einleikari:
Jean-Pierre Wallez
Stjórnandi:
Klauspeter Seibel
Tónleikarnir síðastliðið
fimmtudagskvöld voru einhverj-
ir bestu tónleikar Sinfóníu-
hljómsveitar íslands. Þrennt ber
til, fyrir utan frábaeran leik
hljómsveitarinnar, og er fyrst að
telja, að flutt var tónlist eftir
tónsmið, sem ekki aðeins er þess
verður að teijast meðal mestu
tónskálda heimsins, heldur
mestur þeirra er bestir verða
kallaðir. í annan stað má svo
nefna frábæran stjórnanda,
Klauspeter Seibel, er sannarlega
kann bæði að stjórna og er auð-
heyrilega mjög vel að sér í
Brahms. Þrenningunni lokar svo
fiðluleikarinn Jean-Pierre Wall-
ez, sem er sannarlega fiðlusnill-
ingur og lék Brahms með þeim
glæsibrag að tækni og kunnátta
er ekki markmið, heldur tæki til
að ná þeim markmiðum sem
fólgin eru í listrænni og magn-
aðri túlkun á stórfenglegu tón-
máli meistarans. Eins og oft áð-
ur, svarar Sinfóníuhljómsveit ís-
iands kalli, þegar knúið er, og
ieikur þá allt á iukkuhjólum
fyrir henni. Þannig var leikur
sveitarinnar á hátíðarforleikn-
um hreint frábær og í sinfóní-
unni einnig. Eitt er það þó sem
hijómsveitin hefur ekki tamið
sér enn og það er annað styrk-
leikamat þegar leikið er fyrir
einleik. Undirritaður veit að
samhljómunin uppi á sviðinu er
önnur en úti í sal og það sem
kann að vera í góðu jafnvægi á
sviðinu, er oft á tíðum mjög mis-
sterkt úti í sal. Einkum eru það
blásarar, sem berast betur fram
í salinn, og væri vert að gera á
því athugun, hver munur þarf að
vera á styrk í leik blásaranna,
þegar leikið er undir t.d. í fiðlu-
Jcan-Pierre Wallez
konsert. Það er erfitt fyrir hlust-
anda að heyra tiltölulega þýð-
ingarlitla hljóðfærarödd hljóma
eins og einleikshljóðfæri. Þessi
vöntun á sérstökum „undir-
leiksstyrk" er verst fyrir
hljómsveitina sjálfa og það álit
sem hún skapar sér sjálf með
Klauspeter Seibel
misgóðum flutningi tónlistar á
tónleikum. Þeir sem vilja sveit-
inni illa telja að hljóðfæraleik-
arar hennar geti ekki leikið veikt
og ef satt er, er það mikill galli á
kunnáttu. Að áliti undirritaðs er
hér ekki um tæknivankunnáttu
að ræða, heldur vantar þá sátt í
samstarfi hljóðfæraleikaranna
og vilja til samstillingar, sem
hlustendur eiga kröfu til og
hljómsveitin þarf að huga að, því
óánægður hlustandi er ekki
markmiðið með starfsemi Sin-
fóníuhljómsveitar íslands. Þessi
lestur stendur allmikið á skakk
við tónleikana sjálfa, sem voru í
alla stað mjög góðir, en einmitt
þess vegna er rétt að minna á, að
leiðindi varðandi illa útfærðan
leik hljómsveitarinnar eru ekki
annarra mál en sveitarinnar
sjálfrar, hennar skaði og í raun-
inni fráhrindandi atferli gagn-
vart þeim hlustendum, er til
hennar vilja sækja fegurð og
mikilleik, sem sannarlega er
þörf fyrir í þeirri firringu er
tröllríður öllu í kringum okkur.
Sú mikla list, sem Sinfóníu-
hljómsveit fslands, Kauspeter
Seibel og Jean-Pierre Wallez
miðluðu hlustendum í Háskóla-
bíói sl. fimmtudag, er það sem
hlustendur þurfa sér til halds og
trausts og þá verður ekki spurt
um hvort hafa eigi Sinfóníu-
hljómsveit, hún verður sú svöl-
un, er ekki má undan komast að
bergja á, ef menn vilja lífi halda
og komast óskaddaðir út úr
„margrásuðu" hljóðglamri nú-
tímans.

I

Alltaí í skemmtilegum íélagsskap

■QsmcIv,
Með
einhverjum
öðrum
^ Theresa Charles
Meö einhverjum öörum
Rósamunda hrökklaðist úi hlutverki „hinnar
konunnar", því það vaid deginum ljósaia að
Norrey mundi aldrei hvería írá hinni auðugu
eiginkonu sinni, - þrátt íyrir loíorð og fullyrðing-
ar um að hann biði aðeins eítir að íá skilnað.
Hversvegna ekki að byrja upp á nýtt með ein-
hverjum öðmm?
Else-Marie Nohr
Einmana
Lóna á von á barni með unga manninum, sem
hún elskar, og hún er yíir sig hamingjusöm. En
hún haíði ekki minnstu hugmynd um, að hinar
sérstöku aðstœður í sambandi við þungunina
haía stofnað lífi bœði hennar sjálírar og barns-
ins í hœttu. - Hugljúí og spennandi ástarsaga.
ELSE-MARIE NOHR
EINMANA
. ErikMikv
ASTOG
BLEKKING
Erik Nerlöe
Ást og blekking
Súsanna var foreldralaust stofnanabam, sem
látin var í svokallaða heimilisumönnun hjá
stjúpíoreldmm Torbens. Með Torben og henni
takast ástir og hún verður óírísk. Peim er stíað
sundur, en mörgum ámm seinna skildi hún að
hún hefui verið blekkt á ósvííinn hátt. Og það
versta var, að það var maðurina sem hún hafði
giízt, sem var svikarinn.
Else-Marie Nohr
Systir María
Nunnan unga var hin eina, sem möguleika
haíði á að bjarga flugmanninum sœrða, sem
svo óvœnt haínaði í vörzlu systranna. En slíkt
björgunarstarí var lííshœttulegt. Yíir þeim, sem
veitti óvinunum aðstoð, vofði dauðadómur, -
og ílugmaðurinn ungí var úr óvinahernum. Æsi-
lega spennandi og fögur ástarsaga.

SVSTIR MARÍA
SaRland
Segðu já.
Samantha
Barbara Cartland
SegÖu já, Samantha
Samantha var ung og saklaus og gœdd sér-
stœðri íegurð og yndisþokka. Grœn augu henn-
ar viitust geyma alla leyndaidóma veraldar.
Sjálí áttaði Samantha sig ekki á því íyrr en hún
hitti David Durham og vaið ástíangin aí honum,
að hún var aðeins fáfróð og óreynd lítil stúlka,
en ekki sú líísreynda sýningarstúlka, sem mynd-
ir biitust aí á síðum tízkublaðanna. '
Eva Steen
Hann kom um nótt
Bella vaknar nótt eina og sér ókunnan mann
standa við rúmið með byssu í hendi. Maðurinn
er hœttulegui morðingi, sem er á ílótta undan
lögreglunni og œtlar að þvinga hana með sér
á ílóttanum. Hún hatar þennan mann, en á
nœstu sólarhringum verður hún vör nýrra og
hlýrri tilfinninga, þegar hún kynnist ungum syni
morðingjans.
Euo ítccn
Hflfin Hom
um non
SIGGE STARK
Engir karlmenn,
takk
Sigge Stark
Engir karlmenn, takk
í sveitarþorpinu var hlegið dátt að þeim, furðu-
fuglunum sex, sem höíðu tekið Steinsvatnið á
leigu. Þcer hugðust reka þar búskap, án aðstoð-
ar hins sterka kyns, - ekki einn einasti karlmað-
ur átti að stíga íœti inn fyrir hliðið. — En Karl-
hataraklúbburinn fékk íljótlega ástœðu til að
sjá eítii þessari ákvörðun.
Sigge Stark
Kona án íortíðar
Var unga stúlkan í raun og vem minnislaus,
eða var hún að látast og vildi ekki muna fortíð
sína? Þessi furðulega saga Coru Bergö er saga
undarlegia atvika, umhyggju og ljúlsárrar ástar,
en jaínlramt kveljandi afbrýði, sársauka og níst-
andi ótta. En hún er einnig saga vonar, sem ást-
in ein elur.
SIGGE STARK
AM FORT1ÐAR
Já, þœi eru spennandi ástarsögurnai írá Skuggsjá