Morgunblaðið - 11.12.1983, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. DESEMBER 1983
+
Tengdasonur minn og mágur,
ANDREW CALTAGIRONE,
lést í Wappinger Falls, New York, 4. desember.
Bálför hans hefur fariö fram.
Þökkum sýnda samúö. .
Asta Magnúsdóttir,
Guórún Tómasdóttir.
t
Móðir okkar,
ELÍN JÓNSDÓTTIR,
Sörlaskjóli 34,
lést í Borgarspítalanum 9. desember.
Börnin.
+
Móöir okkar,
NÍELSÍNA ÁSBJÖRNSDÓTTIR ARNDAL,
Bræöraborgarstíg 53,
Reykjavík,
andaöist þann 27. nóvember aö Sólvangi í Hafnarfirði.
Jaröarförin hefur fariö fram.
Elísabath,
Katrfn,
Helgi.
+
Elskulegur eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
HLÖÐVER EINARSSON,
vélamiöur,
Njaröargötu 33,
veröur jarösunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík þriöjudaginn 13.
desember kl. 13.30.
Sigurrós Edda Ófeigsdóttir,
Þórdís Hlööversdóttir, Ellert Jón Jónsson,
Hildur Hlööversdóttir, Gunnlaugur Guömundsson,
Sigríöur Hlööversdóttir, Guömundur Ragnar Ólafsson
og barnabörn.
+
Útför
MAGNÚSAR GUÐMUNDSSONAR,
Reykjahlíó 12,
fer fram frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 13. desember kl. 10.30.
Elísabeth Vilhjálmsson
og börn hins látna.
+
Útför
STEFANÍU G. JÓNSDÓTTUR
frá Kirkjubóli, Noröfiröi,
Heíðargeröi 51, Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 12. desember kl. 15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Stefanía Hrönn Guömundsdóttir.
+
Eiginmaöur minn,
GÍSLI GESTSSON,
Skólageröi 65,
veröur jarösunginn frá Kópavogskirkju þriöjudaginn 13. desember
kl. 15.00.
Stefanía Bjarnadóttir.
+
Útför móöur okkar og ömmu,
SVEINLAUGAR LILJU JÓNSDÓTTUR,
fer fram frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 13. desember kl. 15.00.
Jón Eldon,
Sveinn Eldon,
Hlín Eldon,
Helga Eldon,
Einar Eldon
og barnabörn.
Minning:
Stefanía Jónsdótt-
ir frá Kirkjubóli
Stefanía Jónsdóttir frá Kirkju-
bóli er látin eftir erfiða sjúkdóms-
raun seinustu missera. Hún fædd-
ist að Efri-Skálateigi í Norðfjarð-
arhreppi 8. júní árið 1900, og voru
foreldrar hennar hjónin Jón Þor-
leifsson bóndi þar og Guðríður
Pálsdóttir. Hún var yngst 5
systkina. Þau eru nú öll látin,
Þorleifur bróðir hennar lézt sl.
haust 87 ára að aldri. Meðan Guð-
ríður gekk með Stefaníu varð hún
fyrir þeirri þungu sorg að missa
mann sinn úr lungnabólgú. Ekkja
með 5 börn í ómegð á lítilli bújörð
sýndist ekki eiga margra kosta völ
um aldamót. Oddviti sveitarinnar,
sem raunar var enginn annar en
sóknarpresturinn, kom líka næsta
vor og reyndi að leiða henni fyrir
sjónir, hvert óráð það væri að ætla
að halda búrekstrinum áfram.
Raunar blasti ekki annað við en
selja búið og tvístra fjölskyldunni.
En Guðríður tók erindi hans fá-
lega, sagðist halda áfram að búa
og mundi halda hópnum saman,
og við það sat. Og börnum sínum
kom hún upp og það með sæmd.
Raunar var hún afburðakona fyrir
sakir áræðis og atorku og vílaði
ekki fyrir sér að ganga í karl-
mannsverk og datt ekki í hug að
láta hlut sinn fyrir neinum. Aftur
á móti mátti hún ekkert aumt sjá,
og sögð var hún hafa líknarhendur
enda ljósmóðir flestra barna í
grennd sinni um árabil, var nær-
færin við þá, sem sjúkir voru og
óbrigðull formælandi þeirra, sem
stóðu höllum fæti í lífinu.
Stefanía ólst upp með móður
sinni og kippti í kynið. Hún fór
ung í vinnumennsku á næsta bæ,
en giftist Guðmundi Sveinssyni
12. febrúar 1921, og hófu þau þá
þegar búskap á Kirkjubóli í Norð-
firði í sambýli við foreldra Guð-
mundar. Þar bjuggu þau um 30
ára skeið að undanskildum nokkr-
um misserum, sem þau bjuggu í
Neðri-Skálateigi, og var heimili
þeirra jafnan rómað fyrir mynd-
arbrag og reisn. Árið 1951 brugðu
þau búi. Störfuðu þau þá um skeið
+
Eiginmaður minn, og faölr okkar,
SIGURDUR EGILSSON,
bóndi Stokkalæk,
veröur jarösunginn frá Keldnakirkju þriöjudaginn 11. desember kl.
14.00.
Húskveöja veröur frá heimili hins látna sama dag kl. 13.00.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Kristín Oberman
og börn.
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar og tengdafaöir,
ÁRNI JÓNSSON,
kaupmaður,
Lólandi 19,
veröur jarösunginn frá Bústaöakirkju þriöjudaginn 13. desember
kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hins látna er vinsamlegast bent á líknar-
stofnanir.
Sigurlaug Jónsdóttir, Jón Þór Árnason,
Páll Árnason, Ragnar Árnason,
Ásdís Árnadóttir, Jón Bergsveinsson.
+
Ástkaer eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÞORVALDUR SIGURÐSSON,
kennari,
Meöalholti 15, Reykjavík,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 12. desember
kl. 10.30.
Ingibjörg Einarsdóttir,
Kolbrún Þorvaldsdóttir, Andrés Haraldsson,
Edda Þorvaldsdóttir, Pétur Jónsson,
Ingunn Þorvaldsdóttir, Kristján Richter
og barnabörn.
við Eiðaskóla, þar sem Stefanía
var ráðskona skólaheimilisins, en
fluttist alfarin til Reykjavíkur
1953, þar sem þau bjuggu síðan.
Þeim hjónum varð fjögurra
barna auðið og eru tvö þeirra lát-
in. Mann sinn missti Stefanía árið
1970. Áfram bjó hún í húsi sínu í
Heiðargerði í Reykjavík unz yfir
lauk, ásamt dótturdóttur sinni,
sem alizt hafði upp hjá henni frá
bernsku.
Stefanía hlaut að vekja athygli
hvar sem hún fór. Hún var einörð
í skoðunum og skorinorð í máli,
svo að enginn fór í grafgötur um,
hvar hún stóð. Hún átti í ríkum
mæli stórlyndi fornkvenna, þó var
hún mest í ætt við Halldóru, konu
Víga-Glúms, sem batt „sár þeirra
manna, er lífvænir eru, úr hvorra
liði sem eru“. Vissulega var hún
einatt nærfærin við þá, sem sjúkir
voru, svo að af bar. Hitt var þó
jafnvel meira um vert, hve henni
var lagið að græða þau sár, sem
ekki urðu alltaf séð í fljótu bragði.
Sárir leituðu hennar gjarnan, og
við hlið hennar uxu þeir, sem sóttu
hennar fund, með því að hún af
kjarki sínum og úrræði veitti
auknu þori frá brjósti til brjósts.
Og hún var ein þessara hisp-
urslausu manna, sem við hljótum
að dá og leyfist að kveða fastar að
orði en öðrum, af því að allir vita,
að hugur fylgir máli og menn sjá
þá sjálfa ganga fram fyrir skjöldu,
leggja sig alla í bardagann til að
bjarga því, sem bjargað verður.
Hún kunni ekki að spara sjálfa
sig, og hvort sem í hlut átti skyld-
ur eða óvandabundinn hikaði hún
ekki við að létta þeim róður, sem
bjuggu við andstreymi.
Um hana gilti það, sem fyrr var
kveðið, að:
bæði af henni gustur geðs
og gerðarþokki stóð.
Ég býst við, að meðan hún var
húsfreyja i Norðfjarðarhreppi
hafi ekki orðið þar mörg dauðsföll
án þess hún kæmi til og hjúkraði
eða hlynnti að, og svo þegar yfir
lauk hjálpaði hún til við að undir-
búa kistulagningu og útför. Per-
sónulegan vanda samferðamanna
af ýmsu tagi var hún ótrauð að
takast á við, og það stóð vissulega
enginn einn, sem átti hana Stef-
aníu á Kirkjubóli að.
Heimilið á Kirkjubóli var um
margt sérstætt og til fyrirmyndar.
Þar lifðu þrjár kynslóðir í ein-
drægni undir sama þaki. Þar voru
ekki aðeins foreldrar Guðmundar,
meðan þau lifðu. Þar vistuðust
iðulega aldraðir til lengri eða
skemmri dvalar. Þangað komu
börn og unglingar og fóru þaðan
ekki síðan fyrr en fulltíða. Þar var
líka óvenjuleg risna, gestir og
gangandi komu og fóru, þar sem
öllum var tekið tveimur höndum
og hverjum og einum stóðu rausn-
arlegar veitingar til boða. Og hús-
móðirin var stórvirk, myndar-
bragur auðsær á öllu, sem hún
tókst á hendur hvort sem var í
eldhúsi eða við handavinnu og
saumaskap af ýmsu tagi.
Örlæti Stefaníu var og við-
brugðið og undarlega nösk var
hún að finna, hvað helzt mátti
koma að góðu haldi hverju sinni,
enda skyggn á mannlegt eðli og
mannleg kjör, auk þess að vera
skyggn á það, sem öðrum er ekki
gefið að sjá.
Ekki býst ég við, að unnizt hafi
tími til mikils bóklestrar í hús-
móðursessi á mannmörgu sveita-
heimili kreppuáranna. Þá var það
enn, að munnleg frásögn var í há-
vegum höfð og mikils metin til
varðveizlu í trúu minni. Stefanía
var sjór að fróðleik um persónu-
sögu og gamlar sagnir um fjörðu
austur. Og enn á efstu árum var
frásögn hennar mögnuð spennu
þess sögumanns, sem er á mörkum
listrænnar snilli. Og seinustu dag-
ana, sem hún lifði, var minnið enn
óbrenglað og frásagnargáfan
óhögguð. Og fremur en tala um
veikindi sín og „aumingjaskap"
var hugurinn vakinn og sofinn við
atburði dægranna. Og ég býst við,
að hún hafi á seinustu vikum átt
þá ósk fremsta að fá að deyja með
óbrenglað minni og hugarstyrk.
Og sú ósk hennar rættist, þessarar
konu, sem alltaf vildi og gat borið
höfuðið hátt.
Bjarni Sigurösson
Lúsfuhátíð í
Norræna húsinu
ÍSLENSK-sænska félagið efnir til
Lúsíuhátíðar á sjálfri Lúsíumessu
þriðjudaginn 13. desember. Verður
hátíðin í Norræna húsinu og efst kl.
20.
Þar flytur Heimir Pálsson,
menntaskólakennari, Lúsíulof-
gjörð, og Esbjörn Rosenblad,
sendiráðunautur, flytur kvæði. Kl.
21 kemur Lúsía með þernur sinar
og syngja þær Lúsíusöngva.
Ennfremur skemmta Sigrún Jó-
hannesdóttir og Gunnar Gutt-
ormsson með söng og gítarleik,
sungin verða jólalög og önnur
skemmtan höfð í frammi.
Þar verða og hefðbundnar veit-
ingar svo sem kaffi með tilheyr-
andi „lussekatter".
(FrétUtilkynning.)