Morgunblaðið - 18.12.1983, Blaðsíða 1

Heims um ból 54
Sjávarhættir 58/59
Rita Hayworth 62/64
Pottarfm 70
Á Drottins degi 74
Mats Wibe Lund 80/81
Sunnudagur 18. desember
Myndasögur 86
Á förnum vegi 87
Dans/bíó/leikhús 88/91
Velvakandi 92/93
Gulleyjan 100 ára 94/95
R Æ T T V I Ð ÞURIÐI PALSDOTTUR SONGKONU
„Spuröu
aldrei aðra hvort þú hafir
verið góð“
VIÐTAL: HILDUR HELGA SIGURÐARDÓTTIR
Hver er munurinn á
góðri söngkonu og
prímadonnu? Það verður
ekki skilgreint eftir
magni og vægi hlutverka
eingöngu, varla einu
sinni eftir frammistöðu í
hvert og eitt skipti. Gald-
urinn, sem gerir suma að
stjörnum og aðra ekki,
felst auðvitað í miklum
hæfíleikum og ómældri
vinnu, en einnig í ein-
hverju óáþreifanlegu,
sem ekki verður neglt
niður í eitt hugtak. Það
bara er þarna og það
sem gerir það áþreifan-
legt er að allir finna þaö,
jafnt leikir sem lærðir í
listinni. Sönn príma-
donna er nefnilega ekki
bara einhver sem slær
reglulega í gegn á stóru
sviði og gerir þess á milli
leikstjórunum lífið leitt
með dyntum og skapofsa,
eins og ein goðsögnin um
hina sígildu ímynd
hljómar. Hún getur allt
eins verið lítil stúlka sem
stendur ein á stóru sviði í
fyrsta sinn og finnst hún
aldrei hafa átt annars
staðar heima, eða efni-
legasti nemandinn, sem
syngur fyrir ítalska tón-
listaraðalinn í glæsihöll-
um Mflanó-borgar en
ákveður síðan að fórna
ekki öllu öðru fyrir
frægðina í hinum stóra
heima, snýr heim og
syngur þá reyndar fleiri
og fjölbreyttari hlutverk
en flestar aðrar söngkon-
ur íslenskar. — En sönn
prímadonna getur lika
leyft sér að hverfa af
óperusviðinu í fjórtán ár,
mæta síðan aftur til leiks
og sýna að hún hefur
engu gleymt og hefur
ennþá „Metrödd“ eins
og einn gagnrýnandinn
orðaði það á dögunum.
SgE
ayr t i
Því fer þó fjarri að Þuríður
Pálsdóttir hafi haft tilefni
til þess að gleyma neinu er
söng varðar þau ár sem hún hef-
ur verið fjarri óperusviðinu, því
þeim hefur hún varið í að efla
vöxt og viðgang söngmenntar í
landinu með þeim glæsilega
árangri, sem nú er að skila sér á
þessu sama sviði. Og það var ein-
mitt eitt af því sem verið var að
Íakka er hún var heiðruð á sviði
slensku óperunnar í Gamla bíói
að aflokinni frumsýningu á
óperunum Símanum og Miðlin-
um eftir Menotti. En það hefur
varla farið fram hjá mörgum, að
Þuríður fer með aðalhlutverkið í
þeirri síðarnefndu.
„Hef aldrei
litið á neitt hlutverk
sem mína eign“
Miðillinn var fyrsta óperan,
sem flutt var á íslensku hér á
landi. Það var í Iðnó, haustið
1952, leikstjóri var Einar Páls-
son, bróðir Þuríðar og hún söng
þá hlutverk Moníku, dóttur
svikamiðilsins Böbu, en í því
hlutverki var Guðmunda Elias-
dóttir. Hlutverk Moníku er nú í
höndum Katrínar Sigurðardótt-
ur, sem reyndar er nemandi Þur-
íðar úr Söngskólanum.
— Og hvernig tilfinning skyldi
það svo vera að standa á sviði
rúmum þrjátíu árum seinna í
nýju hlutveki í sama verki?
„Ég hef aldrei litið á neitt
hlutverk sem mína eign,“ segir
Þuríður. „Þó að ég hafi sungið
Moníku á sínum tíma er hún mér
allsendis óviðkomandi núna.
Hins veg;.r finnst mér reglulega
gaman að heyra stelpurnar tína
upp hlutverkin mín. Hver söng-
kona skapar sér sinn persónu-
lega stíl. Katrín er t.d. allt önnur
Moníka en ég var. Eins var með
Pamínu Ólafar Kolbrúnar í
Töfraflautunni. Það er slæmt ef
fólk getur ekki slitið sig frá því
sem er liðið og ég hef ómælda
ánægju af því að sjá nýjar og
öðruvísi túlkanir og uppfærslur
á hluverkum mínum og annarra.
Ég held til dæmis að ég hafi séð
flestar þær Ragnheiðar Bryn-
jólfsdætur, sem stigið hafa á
fjalirnar og haft gaman af þeim
öllum, hverri á sinn hátt. Til-
finning fyrir hlutverki ræðst
líka af umgerðinni á hverjum
tíma. Túlkunin verður til í sam-
vinnu við leikstjóra, þá sem gera
sviðsmynd og búninga og leggja
hönd á sýninguna á annan hátt,
þannig að um eiginlegan saman-
burð getur aldrei verið að ræða,“
segir Þuríður og ljóstrar því upp
í leiðinni, að skemmtilegasta
SJÁ NÆSTU SÍÐU
Morgunbladid/Fridþjófur.