Alþýðublaðið - 09.10.1931, Blaðsíða 3
AfcÞSÐUB&A'ÐIÐ
3
Kanpmannahöfn breytist.
Brcytingar miklar er nú verið
að gcra á Kaupmannahöfn. Göm-
ul hús eru rifin til grunna og
nýjar ‘ götur lagöar þar, sem þau
stóöu .Jaínaöarmannaméirihlutinn,
sem er mildli, er niú að láta rífa
þaö niöur, er íhaldið tildraði
upp af óforsjálni og smiekkleysi.
— Fjárhagur borgarinnar er mjög
góður.
LI staverk asýuing
Magnúsar Á. Árnasonar,
Myndhöggvari — listmálari -
tónskáld.
Hér er kostur á að kynnast
verkum listamanns. Og þess
skyldu menn minnast, að menn-
ingardrýgstu skemtistaðirnir eru
söfn sannnefndra iistaverka.
i sýninigarskálanum við Kirkju-
stræti getur nú að líta eitt slikt
safn. Þar er listaverkasýning
Magniúsar Á. Ámasonar. Þar eru
höggmyndir, — táknmyndir,
brjöstmyndir og lágmyndir, —
málverk, — landsiagsmymdir, and-
litsmyndir, táknmyndir o. fl. —
og teikningar. Einnig geta rnenn
fengið þar sönglög eftir Magnús,
svo og ljósmyndir af stamdmynd-
um hans.
Meðal höggmymdanna er Þór,
hinn sókndjarfi, þrúðugi Ás. Þar
sézt, að sá er á fierðinni, siem
ekki hvikar fyrir hverjum smá-
vægds-andblæstri. Berum hana
saman við „Anda aðgerdalei/sis-
ins“, sem hímir í keng og er
„allur að leka niður“. Enn er
,iMadurinn og heimurinn“, tákn
þess, að þekking mannsins hafi
gert hamn að herra jarðarinnar og
þar með hafi hamn lagt heiminn
að fótum sér. Hins vegar er
moldarbamið — „Aj mold ertu
kominn — „Matt. X., 34.“:
Bróðernisboðinn Kristur færir
heiminum sverð, — því að styrr
stemdur um kenningu hans; en
hann bregour ekki sverdinu. Hon-
um er engin nautn að því að
segja: „Ég er ekld kominn til að
fiytja frið, heldur sverö.“ Þvert
á móti. Hvernig hann siegir þessi
orð með sárri tilfinningu, — það
hefir Magnús markað í steininn
og leitt fram fyrir þá, siem skoða
og íhuga höggmyndina. —
Snildarverk eru mörg á sýn-
ingunni í brjóstmyndum og and-
litsmálverkum. Hvort þarf t .d.
mokkur, sem þefckir Jón Pálsson
orgelleikara, að gæta í sýningar-
skrána, til þess að sjá að hrjóst-
myndin nr. 17 er af honUm?
Tólf landsliagsmyndir eru þarma
frá Vestmanniaeyjum, allar meis^
araverk, en allra fegurst þeirra
virðist mér þó nr. 23, Egjafjalla-
jökull og Elliðaey. Það er ljóm-
andi fögur mynd. —
Vafialaust verður mörgum star-
sýnt á Mammonsmyndina. Maura-
púkasvipurinn er svo eftirminni-
VELOUR, margir litir. DÍVANTEPPI, íjölbreytt
úrval. GARDÍNUTAU, margar gerðir. GÓLF-
RENNINGAR. KÁPUTAU, sérlega fjölbreytt úr-
vali. KJÓLATAU, skozk og margar aðrar gerð-
ir. SAMKVÆMISKJÓLAEFNI, ijöJbreytt úrval.
Enn fremur fjölbreytt úrval af DÖMUTÖSKUM,
SAMKVÆMISTÖSKUM og SKÓLATÖSKUM.
Að gefnu tilefni tilkynnist, að allar okkar
vörur seljast með sama lága verðinu. j
Kensla
Undirritaður kennir í vetur sem að undanförnu:
Pýzkn, fronsku, latínn, donskn og fslenasku.
og býr menn í þessum greinum undir próf við hina
opinberu skóla.
Vegna utanvistar minnar hefst kenslan ekki fyrri en
um miðjan október. Menn gefi sig fram á heimili mínu
Lindargötu 41.
Guðbrandur Jónsson.
0 Bezta tyrkneska cigaretturnar í 20 stk. pökkum
^ sem kosta kp. 1,25, eru :
1 Statesman. 1
Zi
H Tnrkish Westminster 0
0 Cigarettnr. ^
H A. V. I hverjum pakka ern samskonar fallegar
0 landslagsmyndir ogiCommander-eigarettnpSkknm 0
^ Fást í ollnm verzlnnum. ^
lega uppmálaður. Merki doliar-
ans, krossins og kylfunnar, sem
gœypt eru á enni hans hvert
við annars hlið, tákna fjárgræðgi
þess, sem eimskis svífist, og trú-
hræsni fépúkans, sem lætur bá-
súna, iað hann sé máttarstólpi
kirkjunnar. Og fólkið fellur á kné
frammi fyrir Mammoni, — ímynd
„hins almáttuga dolteTa". —
Þar eð tjósakostur er ekki
þarna til þess að hafa kvöldsýn-
ingar, er sýningin að eins opin
frá kl. 10 árd. til 5 síðd., enda
njóta málverkin sín langbezt við
dagsbirtu. Sýningin stendur yfir
fram yfir aðra helgi hér frá.
Magnús kom heim frá Ameríku
í fyrra vor, fyrir alþingishátíð-
ina. Þiað, sem getur að líta á sýn-
imgunni, hefir hann flest gert síð-
an, að frá töldum hiuum 10 tákn-
rænu höggmyndum, sem fyrstar'
eru taldar. í sýningaxskránni. Hitt
er mestalt rúmlega árs vinna. Það
er sannarlega vel að verið.
Ég ætla, að ánægjan af þvi að
koma á sýningu Magnúsar og
skoda hana vel muni endast leng-
ur heldur en af því að sækja 7
miðlungs-kvöldskemtanir á einni
viku, og ekki eru útgjöldin neitt
sambæxileg. Þeim, sem ekki hafa
ráð á að skemta sér fyrir fé nema
sjaldan, er líka heilræði að taka
þessa sýningu fram yfir margt
annað, sem á toðstólum er.
Gudm. R. Ólafsson
úr Grindavík.
Athagasemd
nm uppgötvanir.
Það hafa margir spurt mig um,
hvernig ætti að fana að utanlands
með patentumsóknir. Flestir, sem
hafa minst á þetta við mig, hafa
virzt vera Jtræddir um, að upp-
fundningum yrði stolið frá þeim;
en það er varla nein hætta á því.
Menn verða að koma sér í sam-
band við patent-agenta; eru þeir
mönn í þjónustu ríkisins eða pat-
ent-deildarinnar, og uppgötvunum
á að vera eins óhætt í höndum
þeirra edns og hjá stjórnxnni eða
patent-skrif stofu ríkisins; þeár
sjá svo um að gera skjölin klár
til iínnlagningar á patent-deiid-
ina. 1 Englandi má yfirleitt fá
upplýsingar um patent-agenta o.
þ. u. 1. hjá bóksölum, og er það
jauglýst í reglugerð fyrir paterat-
umsækjendur. Ég skrifaði fyrst
fil Patent-deiidarinniar ensku, The
Patent Office, og fékk reglur
iþessar. í þeim er flesf, sem menn
þurfa að vita viðvík'jandi þessu
efni. Annars hefi ég skrifað um
þetta efni fyr í Vísi
Félag uppfyndingamanna, The
Institute of Patenters, var stofn-
að 1919, og hefír það aðsetur sitt
(og skrifstofur í London, 39 Vic-
toria St. Félagið hefir stækkað
mjög mikið og hefir niú mörg
þúsund meðlimi víða um heim.
Menn höfðu fundið til þess, að
félagsskapur á þessu sviði væri
nauðsynlegur, og væntu að það
miðaði til bóta, sem raun hefir
á orðið. Víða um heim mun féliag
þetta vera alkunnugt af merki
því, sem það hefir haft á ritum
sínum og auglýsingum. Var það
smiðja þannig útl)úin, að það var
bulluhylki, sem blés; bullan var
í sambandi við ballans, sem gekk
í legu á háum stöpli; var svo;
hjól mikið, sem hreyfði ballansinn
og bulluna, og nokkur partur af
hjólinu niðrji í jörðinni eða undir-
laginu. í fyrstu var ekki gott
að sjá hvaða verkfæri þetta átti
að vera, en þegar maður fór að
skoða það, kom í ljós að það
var smiðja. — En nú er félagið
mikið til hætt að nota þetta
merki. — Ég hefi fengist við
þessa uppgötvana-starfsemi tals-
vert, þó ég hafi jafnan verið í
vafia um hvort nokkuð yrði á
því að græða fyrir. mig, en nu
er að glæðast yfir því utanlands.
Skyldi ég því ráða þeim, sem
hafa uppgötvanir, til að halda í
áttina þó erfitt kunni að gar^a
og gefast ekJri upp.
P. J.