Morgunblaðið - 03.02.1984, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. FEBRÚAR 1984
Markús Ulfar Skær-
ingsson — minning
Fæddur 6. ágúst 1962.
Dáinn 28. janúar 1984.
Árið 1959 fluttu þau Hjördís
Braga systir mín ásamt eigin-
manni sínum Úlfari Skæringssyni
og Áslaugu dóttur þeirra, sem þá
var þriggja ára, vestur til Banda-
ríkjanna og settust að í bænum
Aspen í Colorado-fylki. Eftir hér
heima varð sonur Hjördísar, Sig-
urður Einarsson, sem ber nafn afa
síns í Holti. Aspen er vinsæll og
eftirsóttur bær til iðkunar vetrar-
íþrótta, en líka bær menningar,
fornrar sögu og mikilla hefða.
Það er skemmst af að segja að
þau höfðu sitthvað að leggja af
mörkum í þessu samfélagi margra
og ólíkra þjóða í litla bænum.
Bæði voru vel gefin, dugleg og góð-
ir íþróttamenn. Þau hófu fljótlega
vinnu við Skíðaskóla Aspen og
hafa unnið þar nær óslitið til
þessa dags. Úlfar við kennslu og
stjórnun, en Hjördís við kennslu.
Þau settu saman fallegt heimili
fyrir vestan, enda bæði þekkt sem
fagurkerar og unnendur fallegra
hluta. Heimili þeirra var rómað
fyrir gestrisni og skemmtilegheit
og hefur margur íslendingurinn,
sem hefur gist heimili þeirra fyrir
vestan orðið til þess að bera hróð-
ur þeirra heim.
Fyrir vestan fæddust þeim tvö
börn. Fyrst Markús Úlfar og svo
Edda nokkrum árum seinna. Þau
voru samhent um það Hjördís og
Úlfar að veita börnum sínum að-
eins það besta, sem þau sjálf og
nýja landið gat boðið upp á.
Við hér heima fylgdumst með
litlu íslensku frændbörnunum
fyrir vestan og það gladdi okkur
alltaf innilega, þegar þeirra var
getið til góðra hluta. Það var gam-
an, þegar við fengum myndir og
blaðaúrklippur, sem sögðu frá litl-
um íslenskum dreng, sem flaug
um fjöllin háu á skíðunum sínum,
úrræðagóður, kjarkaður og út-
sjónarsamur. Ljóshærður, frekn-
óttur og bláeygur kútur, sem aldr-
ei var hægt að festa almennilega á
mynd, því hann gat aldrei verið
kyrr, slík var atorkan. Árin liðu og
Markús Úlfar var ekki lengur lítill
kútur, heldur ungur maður, sem
lífið blasti við og miklar vonir
voru bundnar við.
En hér hefur orðið á skjótur og
hörmulegur endir, er okkur bárust
þau ótíðindi að vestan um síðustu
helgi, að Markús Úlfar hefði orðið
fyrir slysaskoti og látist af sárum
sínum í sjúkrahúsi í Denver laug-
ardaginn 28. janúar.
Ég veit að margir gamlir vinir
þeirra Hjördísar og Úlfars hugsa
til þeirra í djúpri samúð á þessari
miklu sorgarstund í lífi þeirra.
Það hefur verið fagurt til fjalla
hér á fslandi þessa síðustu daga.
Síðvetrarsólin gyllir snæviþakta
fjallatinda og gæðir ægifegurð.
Hinstu kveðju og þökk fyrir
kynnin við góðan dreng sendum
við vestur um haf að kistunni
hans. Við biðjum þess að geislar
góðra minninga bregði birtu og yl
umhverfis legstaðinn hans, sem
nú mun varðveita líkama hans við
rætur hinna fögru Klettafjalla.
Elsku Hjördís og Úlfar, mér er
svo átakanlega ljós vanmáttur
minn á þessari stundu, orðvana
bænir, máttvana hendur. En
+ * Faöir okkar, tengdafaöir og afi, GUOMUNDUR R. ODDSSON, fyrrverandi forstjóri, | lést í Borgarspitalanum 1. febrúar. + Maöurinn minn og faöir okkar, GUÐVARÐUR VILMUNDARSON, skipstjóri, lézt þriöjudaginn 31. janúar í Borgarspítalanum.
Höröur Guðmundsson, Steinunn Kristjánsdóttir, Helgi Ágústsson, Hervör Jónasdóttir og barnabörn. Gyöa Oddsdóttir og börn.

t Eiginmaöur minn og faöir okkar, JÓN G. BENEDIKTSSON, Suöurgötu 7, Vogum, lést í Landakotsspítala aöfaranótt 1. febrúar. Helga Þorvaldsdóttir, Sigríöur S. Jónsdóttir, Ólafur Þór Jónsson, Særún Jónsdóttir. + Móöir mín, tengdamóöir, systir, amma og langamma, HÓLMFRÍÐUR ÓLADÓTTIR BALDVINSSON, kaupkona, Freyjugötu 36, veröur jarösungin frá Hallgrímskirkju föstudaginn 3. febrúar kl. 15.00. Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast bent á Hallgríms- kirkju eða líknarstofnanir.
Elín Geira Óladóttir,
+ Systir mín. Gylfi H.S. Gunnarsson, Júlíana Magnúsdóttir, Geir H. Gunnarsson, Ragnheiöur Sveinsdóttir, Hólmfríður Gunnarsdóttir, Sigríöur S. Gunnarsdóttir og barnabarnabörn.
SIGRÚN GÍSLADÓTTIR, fyrrverandi tóniistarfulltrúi Ríkisútvarpsins, Sólvallagötu 33, Reykjavík, er látin. Fyrir hönd ættingja, Theodór Gíslason.
+ Faöir minn, tengdafaöir og afi,
ÓLAFUR FRIÐRIKSSON, Grænumörk 1, Selfossi, veröur jarösunginn frá Selfosskirkju laugardaginn 4. febrúar kl. 11.00.
+
GUÐJÓN GUÐMUNDSSON, Stórholti 28, Alda Ólafsdóttir Wessman, Ragnar Wessman og barnabörn.
ðndðöist i Landakotsspítala 31. jaiiúar.
Börn og tengdabörn. +

+ Bróöir okkar, BORGÞÓR EINAR ODDSSON, andaöist í Landspítalanum þriöjudaginn 31. janúar. Jarðarförin fer fram frá Kapellunni i Fossvogi miövikudaginn 8. febrúar kl. 15.00. Nina Oddsdóttir, Helgi Scheving Jóhannesson. Eiginmaöur minn og faöir okkar, MAGNÚS PÉTURSSON, fyrrverandi lögreglumaöur, veröur jarösunginn frá Eyrarbakkakirkju, laugardaginn 4. febrúar kl. 14.00. Bílferö veröur frá Hátúni 12 (Sjálfsbjargarhúsinu) kl. 12.30. Vilborg Eiríksdóttir, Andrés, Björn og Pétur Magnússynir.

■
+ Eiginmaöur minn, faðir, tengdafaöir og afi, HALLDÓR M. ÁSMUNDSSON, Snorrabraut 33 A, Reykjavík, lést í Borgarspítalanum 26. janúar 1984. Jaröarförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík mánudaginn 6. febrúar 1984 kl. 13.30. Jarðsett veröur i Keflavíkurkirkjugaröi. Guöríöur Siguröardóttir, Guöríóur Halldórsdóttir, Vilhjálmur Sv. Arngrimsson, Erla Hrönn Vilhjálmsdóttir, Arngrímur Vilhjálmsson. + Faöir okkar, tengdafaöir og afi, SIGURÐUR ORMSSON, Hólmaseli, veröur jarösunginn frá Villingaholtskirkju laugardaginn 4. febrúar kl. 15.00. Guórún Siguröardóttir, Pélína Siguröardóttir, Sigrún Siguróardóttir, Guömundur Sigurösson, Jósep Sigurósson, tengdabörn og barnabörn.
hjarta mitt grætur með ykkur
þessa skelfingarstund. Guð al-
máttugur styðji ykkur og huggi.
Gunnvör Braga
í dag verður kvaddur hinztu
kveðju vestur í Aspen í Colorado í
Bandaríkjunum, hann litli bróðir
minn. Hann var sonur móður
minnar, Hjördísar B. Sigurðar-
dóttur og manns hennar, Úlfars
Skæringssonar, en þau hafa búið
vestur þar frá árinu 1961. Þar
fæddist Markús, en hann átti þá
fyrir systur, Áslaugu, sem fæddist
1956, og aðra eignaðist hann 1966
sem heitir Edda. Aðeins einu sinni
á sinni stuttu ævi kom Markús til
fslands, árið 1964, og dvaldi þá
sumarlangt á heimili okkar hjón-
anna. Það var löngum gaman
sumarið það, og oftlega skemmt-
um við okkur konunglega í návist
Markúsar litla og dóttur okkar á
sama aldri. Seinna áttum við
mörg tækifæri til að vera með
Markúsi og fjölskyldunni í lengri
og skemmri tíma í Bandaríkjun-
um. Þar fylgdumst við með honum
verða að unglingi, með þeim fyrir-
gangi sem því tilheyrir, og síðar
að ungum glæsilegum manni, sem
á allt lífið fyrir sér. Markús varð
snemma frábær íþróttamaður,
sem þó lagði mesta rækt við skíða-
íþróttina. í þeirri íþrótt varð hann
fljótt liðtækur og góður keppnis-
maður á unglingsaldri, þó að ekki
yrði hann einn hinna örfáu, sem
útvaldir eru á því sviði. En allt til
hinztu stundar naut hann þess
ríkulega að líða niður erfiðar
skíðabrekkur, einn og með sjálfum
sér. Skíðaíþróttin er engri annarri
lík, köld, þögul og krefjandi, og
þeir sem hafa stundað hana af al-
vöru, finna oft til þessarar kennd-
ar. Markús tefldi oft á tvær hætt-
ur því að öðruvísi komast ungir
djarfhugar ekki að því hvar mörk-
in liggja. En þrátt fyrir þá hörku
sem keppnismanninum er nauð-
synleg, var hann blíður, sannur og
auðsærður. Hann hafði sterka
réttlætiskennd, sem hann vildi að
aðrir í kringum hann hefðu einnig,
en það vildi bregðast eins og geng-
ur. Það var fjör í Markúsi, en það
kom ekki í veg fyrir það að endir
var bundinn á hans fjör, í hörmu-
legu slysi 28. janúar sl. Þegar
manni berast slíkar fréttir, stöðv-
ast allt, tíminn og skilningurinn
og enginn botn fæst í tilganginn.
Það eitt er þó ljóst að gagnvart
tilverunni erum við magnlaus,
nánast leiksoppar atburðanna.
Ekkert bætir sáran og djúpan
missi ástvina, en tíminn græðir þó
flest sár. Minningin ein lifir og
vermir, og að henni ber okkur að
hlúa. Ég bið guð að styrkja ykkur,
mömmu, Úlfar og Eddu, Áslaugu,
Philip og Kristínu Björgu, og bið
hann að gefa ykkur styrk til að
brosa í gegnum tárin og vona.
Sigurður Einarsson
Nú þegar sólin hefir ögn þokast
upp á himininn til að þíða freðna
jörð og skammdegismyrkrið er að
víkja fyrir geislum hækkandi sól-
ar, sem ylja hjörtum og sinni
okkar, hér norður á íslandi, hafa
þau sorglegu tíðindi borist okkur
að ungur frændi, Markús Skær-
ingsson, hafi látist af slysförum
vestur í Ameríku.
Orð eru lítils megnug og van-
máttur manns verður alger. Vinir,
systir, mágur og systkini hins
látna, megi Drottins útrétta hönd
leiða ykkur og styrkja á þessari
sorgarstund.
Markús var sonur hjónanna
Hjördísar B. Sigurðardóttur og
Úlfars Skæringssonar skíðakenn-
ara, hann var fæddur og uppalinn
í Aspen í Colorado á heimili ást-
ríkra foreldra þar sem vegur og
velgengni barnanna er sett ofar
öllu öðru. Megi hann hvíla í faðmi
Drottins.
Áslaug Sigurðardóttir
Um sólarris er siglt frá æskuströndum,
um sólarlag mun öllum skilað heim.
Vér hefjum för í leit að nýjum löndum,
með lífsþrá, gleði og byr í skautum tveim.
Og djarft er vonað, hvar sem hendir voði
er heitum bundin tryggð og bræðralag.
En fyrr en varir brestur feigðarboði
og bróðir hnígur fyrir miðjan dag.
(S. Einars.)