Morgunblaðið - 30.03.1984, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. MARZ 1984 45
Aðalheiður Jóhanns
dóttir - Minning
Fædd 10. september 1922.
Dáin 23. mars 1984.
Við sjáum hvar sumar rennur
með sól yfir dauðans haf
og lyftir f eilífan aldingarð
því öllu sem drottinn gaf.
(Matth. Jochumsson)
Hún Heiða, Aðalheiður Jóhann-
esdóttir frá Hlíð í Álftafirði, er
leyst frá þrautum. Hún hefur bar-
ist harðri baráttu við þann erfiða
sjúkdóm, sem svo marga hefur
lagt að velli, en hún Heiða var
alltaf svo vongóð og leit björtum
augum á lífið og alltaf var vonin
henni efst í huga.
Við söknum heimsóknanna
hennar, þegar hún kom með
bjarta hláturinn með sér sem
smitaði svo frá sér og vildi öllum
gott gera og hefur það líka hjálpað
henni í gegnum erfiðleikana.
Þannig var hún. Hún var ein af
sautján systkinum, dóttir hjón-
anna Málfríðar Sigurðardóttur og
Jóhannesar Gunnlaugssonar frá
Hlíð. ólst hún þar upp til fullorð-
insára. Hún giftist Arnóri Sig-
urðssyni. Þau eignuðust fimm
börn, Guðmundu, Jón, Sigmar,
Málfríði og Sigurð.
Barnabörnin eru orðin fjórtán
sem hún breiddi ömmufaðminn
yfir. Við þökkum henni allar ynd-
islegar samverustundirnar og
vottum öllum ástvinum hennar
dýpstu samúð og biðjum góðan
guð að gefa henni góða heimkomu.
HvíH hún í friði.
Filippía Kristjánsdóttir
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga
tárin eru beggja orð.
Hún Heiða er horfin yfir móð-
una miklu. Enn er höggvið skarð í
systkinahópinn hennar. Á fáum
árum hefur dauðinn hrifið burt
fjórar systur og einn bróður. Við
spyrjum: Af hverju? En fáum ekk-
ert svar. En Drottinn gaf og
Drottinn tók. Fyrir rúmum 40 ár-
um giftist ég bróður Heiðu, sem
einnig er horfinn yfir landamær-
in. Þá kynntist ég Heiðu fyrst sem
elskulegri ungri stúlku, en nokkr-
um árum seinna var hún orðin
mágkona mín í tvöföldum skiln-
ingi, því þá giftist hún Arnóri
bróður mínum og var það mikil
gæfa fyrir hann, því elskulegri
konu gat hann ekki fengið. Heiða
var alveg dásamleg kona. Það var
ávallt sólskin, þar sem hún var og
hún stráði alltaf birtu og yl, hvar
sem hún fór, því hún hafði svo
létta og góða lund. Heimilið þeirra
var rómað fyrir gestrisni og hjálp-
fýsi. Þau voru samhent í því að
gleðja aðra. Síðar, þegar börnin
þeirra giftust og barnabörnin
komu var eins og Heiða yrði ennþá
stærri í allri ástúð sinni. Barna-
börnin voru henni svo mikill gleði-
gjafi. Ég held, að hún hafi verið sú
bezta amma, sem ég hefi kynnzt.
Hún virtist helga þeim allt það
bezta, sem hún átti til.
Já, það var alltaf gleði að koma
á heimili þeirra og aldrei var hún
glaðari, en þegar allur hópurinn
þeirra var staddur hjá þeim.
Hennar er því sárt saknað af öll-
um, sem þekktu hana, þótt bróðir
minn hafi misst mest. Hún var
honum allt. Fyrir nokkrum árum
veiktist hún af þeim sjúkdómi,
sem dró hana til dauða, en þetta
bar hún með mikilli ró og æðru-
leysi og kvartaði aldrei. Hún átti
ávallt til bros og hlý orð er fólk
heimsótti hana. Sorgin er mikil
hjá bróður mínum, börnum henn-
ar og barnabörnum, sem þótti svo
vænt um ömmu sína.
En minningin lifir um dásam-
lega konu, móður og ömmu. Það
mun hjálpa þeim til að bera sorg-
ina. Ég á mikið að þakka, því hún
var mér ávallt svo góð og telpurn-
ar mínar sakna hennar sárt. Hún
var þeim svo mikil og góð frænka.
Ég bið algóðan Guð að gefa
þessu fólki öllu styrk í framtíð-
inni. En minning hennar lifir
áfram.
Hvíl í friði hjartans vina mín,
hvíld í Drottni hlaut nú sálin þín.
Það sár er djúpt með sverði dauðans rist,
er særir oss, er þig nú höfum misst.
Þ.G.
Olga Sig.
Minning:
Guðmundur Magn-
ússon — Hóli
Fæddur 10. mars 1912.
Dáinn 4. mars 1984.
Þegar ég heyrði lát vinar míns
Guðmundar á Hóli, komu mér í
hug þessar ljóðlínur Bólu-
Hjálmars:
Vinir mínir fara fjöld
feigðin þessa heimtar köld,
ég kem eftir kannski í kvöld
með klofinn hjálm og rafinn skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð og
sindagjöld.
Enn er höggvið skarð í vinahóp-
inn, þrír afbragðsmenn allir úr
bændastétt eru horfnir á átta
mánuðum, hér í nágrenni ísa-
fjarðar (allir bráðkvaddir). Mikill
er sá missir fyrir okkur hér, sem
höfum lifað og starfað með þess-
um ágætu stéttarbræðrum í
40—50 ár. Það er mikil birta yfir
minningu þessara ára.
Guðmundur Magnússon fæddist
að Hóli 10. marz 1912, yngsta barn
hjónanna Magnúsar Pálma Tyrf-
ingssonar bónda á Hóli og konu
hans, Helgu Óiafsdóttur frá
Minna-Hrauni í Skálavík. Afi
hans, Tyrfingur Pálmason, bjó á
Hóli á undan syni sínum, sonur
Pálma Ásmundssonar á ósi í Bol-
ungarvík, en móðir Magnúsar var
Karitas Bárðardóttir, ljósmóðir í
Bolungarvík í rúm 40 ár, vel metin
kona.
Á Hóli ólst Guðmundur upp í
stórum og glöðum systkinahópi.
Þegar kraftar og þroski leyfðu
vann hann að öllum bústörfum
sem þeirrar tíðar búskapur krafð-
ist, enda snemma laginn og verk-
séður. í Barnaskóla Bolungarvíkur
naut hann góðrar fræðslu til
fermingaraldurs. Þrjá vetur
stundaði hann sjómennsku. En 18
ára gamall fer Guðmundur í Bún-
aðarskólann á Hvanneyri og út-
skrifast þaðan sem búfræðingur
1932. Seinni vetur hans að Hvann-
eyri var hann matarstjóri. Var
það talin virðingarstaða meðal
skólapilta, enda mikið starf sem lá
á bak við þann titil, haustvinna öll
við slátrun gripa, stölturt á öllu
þessu kjöti fyrir þetta stóra mat-
arfélag, öll innkaup úr Borgarnesi
og flutningur á sjó, svo allt reikn-
ingshald yfir allan fæðiskostnað,
þetta var mikið starf. Það bendir
okkur á hve snemma menn komu
auga á forystu- og starfshæfileika
Guðmundar.
Stór hluti nemenda Halldórs
Vilhjálmssonar á Hvanneyri voru
menn hlaðnir orku, áhuga og
bjartsýni á íslenskan landbúnað,
svo áhrifarík var kennsla hans,
enda fór þeirra áhrifa að gæta
víða í sveitum landsins uppúr
1920—30 og sumstaðar löngu fyrr.
Það má segja um Guðmund á
Hóli að hann hafi ekki slitið skón-
um utan sinnar sveitar, því heim
fór hann að Hóli frá prófborðinu
og í búskapinn með móður sinni og
systkinum, en Helga var þá búin
að vera ekkja frá 1921, og bjó þá
með börnum sínum áfram til 1936
eða þar til Guðmundur kaupir þá
jörð og bústofn og fer að reka
sjálfstæðan búskap. Til þess tíma
var Jón bróðir Guðmundar
bústjóri hjá móður sinni. Hann
var maður mjög búhygginn og
vinnusamur en missti heilsuna
fyrir aldur fram.
Árið 1938 verða þáttaskil í lífi
Guðmundar. Hann giftist Krist-
ínu Örnólfsdóttur frá Breiðabóli í
Skálavík, prýðiskonu sem kom frá
Kaupmannahöfn eftir veru þar til
að búa sig undir lífsstarfið. Þeirra
sambúð hefur verið með miklum
sóma. Hún hefur bjó manni sínum
hlýlegt og fallegt heimili. Svo
eignuðust þau 5 mannvænleg
börn, sem settu svip á þetta fal-
lega og friðsæla heimili, þau eru
Helga, Margrét, Bárður, dýra-
læknir á Húsavík, Karítas og Örn-
ólfur, öll löngu fullorðin, gift og
eiga afkomendur.
t
Þökkum innilega öllum þeim er sýndu okkur samúö og hlýhug við
andlát og útför
HILMARS HELGASONAR,
fyrrverandi formanns SÁÁ.
Sórstakar þakkir færum við formanni og stjórn SÁÁ.
Stefán Hilmar Hilmarsson,
Helgi Hrafn Hilmarsson,
Hannes Hilmarsson,
Katrín E. Thorarensen og
fjölskylda.
Aðalbjörg Ásgeirsdóttir,
Helgi Gíslason,
Hervör Hólmjárn,
Birgir Helgason og
systkini.
Strax og Guðmundur tók við
bústjórn var hafist handa með
jarðrækt og byggingar reistar úr
steinsteypu, bæði fjós og hlaða
ásamt votheysgeymslu. Ennfrem-
ur voru endurbyggð fjárhús og
hlaða úr timbri og járni. Það vafð-
ist heldur ekki fyrir Guðmundi að
byggja, því hann var smiður af
guðs náð og lék allt í höndum
hans. Meðan við höfðum engan
dýralækni mátti segja að Guð-
mundur væri kallaður hvernig
sem á stóð ef kýr veiktist, og var
sú hjálp veitt fljótt og vel, án
launa. Svo kom Bárður sonur
hans, sem leysti hann af hólmi og
var dýralæknir hér um nokkur ár,
eftirsóttur og farsæll í starfi.
Við skynjum svo margt, þó við
ekki skiljum. Hvers vegna líkar
manni vel við einn en ekki annan?
Hugleiðingar af þessu tagi leita á
huga minn við andlát Guðmundar
Magnússonar. Hann er einn þeirra
manna sem ég held ég megi segja
að mér hafi þótt vænt um frá
fyrstu kynnum.
Vorið 1933 flyt ég frá Bitrufirði
með mína fjölskyldu á eyðibýlið
Hanhól í Bolungarvík, og þá í
sláttarbyrjun unnum við Guð-
mundur saman nokkra daga. Upp
frá því hófust okkar kynni. Mað-
urinn var huggulegur, kurteis og
viðræðugóður. Skoðanir okkar
féllu flestar í sama farveg og með
vaxandi samstarfi á fleiri sviðum
skapaðist traust vinátta, sem
aldrei hefur borið skugga á þessi
rúm 50 ár. Þeir eru orðnir margir
fundirnir sem við höfum setið
þessi ár víðsvegar um landið. Eitt
af okkar samstarfsbralli var er við
hófum laxaklak í Syðradalsvatni.
Við tókum hrogn úr hrygnum og
náðum í hæng og frjóvguðum í
bala. Búið var að hlaða klakhús úr
torfi við uppsprettulind skammt
frá Hóli. Guðmundur sá um þetta
allt um veturinn og útkoman varð
undra góð, þrátt fyrir litla þekk-
ingu og frumstæð skilyrði. Og
mikil var gleði okkar um sumarið
þegar sílunum var sleppt í Króka-
lækinn á Hanhóli, þar sem Ólafur
á Hellulandi í Skagafirði taldi ein
þau bestu skilyrði fyrir seyði sem
hann hafði séð.
Guðmundur var gæddur góðum
forystuhæfileikum, og þess nutu
sveitungar hans og samferðafólk.
Á slíka menn hlaðast jafnan mikil
störf í málefnum samtíðarinnar
og verður þar ekki undan komist.
Hann gegndi fjölmörgum trúnað-
arstörfum fyrir sveit sína, hérað
og land.
Árið 1934 var Guðmundur kos-
inn í stjórn Búnaðarfélags
Hólshrepps og var þar enn, þar af
20 ár formaður. Fulltrúi á aðal-
fundum Búnaðarsambands Vest-
fjarða frá 1955 að nokkrum fund-
um undanteknum. Endurskoðandi
þessa sambands um áraraðir og
áttum við þaðan margar góðar
minningar, ekki síst frá síðast-
liðnu vori. Ennfremur nokkur ár á
fundum Stéttarsambands bænda.
Framkvæmdastjóri Ræktunar-
sambands Hóls-, Eyrar- og Súða-
víkurhreppa frá 1962 til 1976, er
það var sameinað Ræktunarsam-
bandi Vestur-lsafjarðarsýslu. í
stjórn Mjólkursamlags ísfirðinga
nokkur ár og framkvæmdastjóri
við byggitigu Mjólkurstöðvarinnar
á ísafirði. Þá reyndi mikið á
hugkvæmni og dugnað Guðmund-
ar, peningar lágu þá ekki á lausu,
svo mörg hliðarspor þurfti að taka
til að bjarga málunum svo stöðin
kæmist upp, og það tókst.
í sveitarstjórn var Guðmundur
kosinn 1962, starfaði þar í 20 ár,
en gaf ekki kost á sér lengur. í
skólanefnd í 20 ár. Eftir að hann
hætti búskap kenndi hann 3 vetur
við Gunnskólann í Bolungarvík. f
mörg ár var hann bókavörður
bæjarins, og annaðist það með
prýði eins og öll störf sem honum
voru falin. Á þessari upptalningu
sést að maðurinn hefur komið víða
við og notið trausts samtíðar sinn-
ar.
f allri sinni félagsmálastarf-
semi var Guðmundur samvinnu-
þýður, friðsamur, góðgjarn en
fastur fyrir og raunsær mála-
fylgjumaður ef með þurfti. í öllu
dagfari var hann ávallt hinn prúði
sómamaður, óáleitinn við aðra og
friðelskandi, það var hans aðals-
merki. Aldrei minnist ég þess að
hafa heyrt blótsyrði úr hans
munni, en gamansamur og ræðinn
var hann á gleðistundum. Slíkum
mönnum er mannbætandi að
kynnast.
Útför Guðmundar fór fram í
Hólskirkju við mikið fjölmenni, og
kom þar best í ljós að margir
söknuðu vinar í stað og vildu sýna
honum virðingu að skilnaði. Érfi
var drukkið í þeirra húsi að Hóli,
með miklum myndarbrag. Frú
Kristín, börn og makar endur-
spegluðu þann höfðingsbrag og
hlýhug sem þar var þekktur.
Fyrir öll kynni og vinsemd um
hálfrar aldar skeið viljum við nú
þakka af heilum hug. Við hjónin
sendum þér Kristín og börnum
innilegar samúðarkveðjur, og
óskum þess að hækkandi sól megi
veita huggun og ró við hið skyndi-
lega fráfall góðs eiginmanns og
föður.
Blessuð sé minning hans.
Hjörtur Sturlaugsson,
Fagrahvammi.
| Kirkjur á landsbyggðinni: |
Messur BÍLDUDALSKIRKJA: Sunnudag- askóli kl. 11. Guösþjónusta kl. 14. Fermingarbörn lesa ritning- argreinar. Organisti Bjarney Þóröardóttir. Sóknarprestur. EGILSSTAÐAKIRKJA: Sunnu- dagaskóli kl. 11. Messa kl. 14. g Kirkjukaffi aö loklnni messu. g Sóknarprestur. ^ KIRKJUHVOLSPRESTAKALL: u Sunnudagaskóli í Hábæjarkirkju á sunn Guóspjall dagsins: Jóh. 6.: Jesús mettar 5 þús. manna. I. 10.30. Prestur og börn irkjustarfinu á Hellu koma eimsókn. Fjölskylduguösþjc sta í Árbæjarkirkju kl. iudaginn Föstumessa í Kálfholtskirkju kl. 21.30. Auöur Eir Vilhjálmsdóttir. SEYÐtSFJARÐARKIRKJA: A morgun, laugardag, kirkjuskóli kl. 11. Fjölskyldumessa á sunnu- daginn kl. 14. Sr. Magnús úr Björnsson. , VÍKURPREST AK ALL: Kirkju- ,n. skólinn í Vík á morgun, laugar- I4 dag, kl. 11. Guðsþjónusta í Víkurkirkju á sunnudag kl. 14. Sóknarprestur.