Morgunblaðið - 08.05.1984, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. MAÍ 1984
„ Er ennþá híiLfvirbu fyrir börn f9,,
HÖGNI HREKKVlSI
LBDJU6LÍMA E'/NU 5INN/ ENN ?/ "
Atkvæðagreiðsla um hunda-
hald í Reykjavík fari fram
Skúli Helgason prentari skrif-
ar:
„Mig hefur lengi grunað að
borgarfulltrúar okkar ígrundi
ekki reglur þær sem þeir eru að
samþykkja í borgarstjórn og
borgarráði, handa okkur hinum
til þess að fara eftir. Þessi
grunur minn er nú því miður
orðinn að fullri vissu og er þá
illa farið með traustið sem
maður hefur hingað til leyft sér
að bera til þessa ágæta fólks.
Fyrir mörgum áratugum (ca.
1920) var samþykkt, með alls-
herjar atkvæðagreiðslu hér í
borg, að banna allt hundahald.
Þar sem borgarstjórn er aðeins
framkvæmdaaðili borgaranna,
ber henni skylda til að fram-
fylgja slíkri samþykkt undan-
bragðalaust. Samþykktir gerð-
ar af borgurunum í allsherjar
atkvæðagreiðslu hljóta að vera
svo réttháar að borgarstjórn á
ekki með nokkru móti að geta
gengið á svig við þær.
Núna virðist Davíð borgar-
stjóri halda að sér sé heimilt að
hundsa samþykkt sem þessa
með því að leyfa nokkrum
broddborgurum að halda hunda
gegn „ákveðnum og ströngum
skilyrðum". Dettur Davíð í hug
að við hinir treystum honum til
að framfylgja þessum
„ströngu" reglum sem hann
segist ætla að setja fyrir þessu
hundahaldi? Þegar við blasir að
hann og aðrir borgarstjórnar-
fulltrúar hafa ekki einu sinni
reynt að framfylgja því banni
sem þó var ákveðið af almenn-
ingi? Allsherjar samþykktir
hljóta að vera gerðar til þess að
skýlaust sé farið eftir þeim, og
það vald sem borgarstjórnin
fylgir, nær alls ekki til að
fylgja slíkum reglum. Ef þessu
á að breyta verur borgarstjórn
fyrst að leita álits borgaranna í
allsherjar atkvæðagreiðslu og
síðan ráða þau úrslit en ekki
geðþótti einstakra manna hver
endirinn verður.
Þar sem Davíð og aðrir í
borgarstjórn gera núna, er
svipað aðferðum herforingja
sem segja: „Skjóttu fyrst og
spyrðu svo“. Hingað til hafa
Mannhatarar og vímuefnaneytendur:
Geta alþingis-
menn legið undir
þessum orðum?
Anna Guðmundsdóttir skrifar:
„Ég vil biðja alla að lesa grein
um ölmálið í DV Iaugardaginn
7. apríl sem Guðsteinn Þengils-
son læknir skrifar.
Eftir að hafa lagt fram veiga-
mikla ástæðu í 9 liðum fyrir því
að sterkt öl sé ekki veitt eða selt
á íslandi, endar hann grein sína
með þessum orðum:
„Ástæðurnar gegn því að
seldur verði sterkur bjór á ís-
landi eru allar svo veigamiklar
og afgerandi að til þess að
æskja þess að hefja sölu hans
hér tel ég að þurfi annað hvort
hina hörðu lund mannhatarans
eða hina veiku lund vímuefna-
neytandans, nema þá að algjört
skilningsleysi komi til.“ (Let-
urbreytingar eru Önnu Guð-
mundsdóttur.)
Geta alþingismenn, samvisku
sinnar vegna, játast eða legið
undir þessum hörðu orðum? —
Ég spyr í fullri alvöru.
þessi vinnubrögð ekki verið til
þess fallin að taka þau til fyrir-
myndar.
Nýlega samþykkti borgarráð
að í gamla mið- og vesturbæn-
um sé bannað að aka hraðar en
30 km á klukkustund. Hvernig
haldið þið að upplitið á hæst-
virtum borgarráðsmönnum
yrði ef ég og kannski nokkrir til
viðbótar, kæmum til þeirra með
beiðni um að okkur yrði leyft að
aka þarna um á 100 km hraða
gegn þeim „ströngu skilyrðum"
að við tryggðum bílana okkar
sérstaklega og „lofuðum" að
láta skoða bremsurnar í þeim
einu sinni í mánuði. Myndir þú
ekki, minn kæri Davíð, um-
svifalaust verða við þessari
bráðnauðsynlegu beiðni?
Davíð Oddsson og ýmsir aðr-
ir í borgarstjórn hafa hvað eft-
ir annað lýst því yfir í fjölmiðl-
um, hversu geysilega mark-
tækar skoðanakannanir fjöl-
miðlanna séu. Ekki síst ef þær
sýna vaxandi fylgi við þann
flokk sem viðkomandi telur sig
kominn frá.
Ég hugsa til þín, vinur
Sigurbjörg Jónsdóttir hringdi og upplýsti okkur
um þetta kvæði sem spurt var um í Velvakanda
fyrir skömmu:
„Ég hugsa til þín vinur og hlýt því engan blund.
Þá heyri ég myrkrið anda um kalda vetrarstund
og höfði mínu þreyttu ég halla á svæfilinn
og hníga sorgartárin um grátna og föla kinn.
Þá einmana ég vaki og allt er kyrrt og hljótt
og ímyndunin reikar um hljóða vetrarnótt.
Mér finnst því sem ég heyri fótatakið þitt
og finni hjartasláttinn við særða brjóstið mitt.
Af fegins huga vinur í för ég slóst með þér,
yfir fjöll og dali lífsins um kólgu þrunginn veg.
Þar saklaus æskugleðin í sálum okkar bjó
og sólin brosti í heiði í vorsins kyrrð og ró.
Hvert gullkorn sálu þinnar þú geymdir handa mér
og göfga vildi ég allt sem býr í fari þér.
Þú gafst mér ástir þínar. Þú gafst en aftur tókst
það get ég fyrirgefið því nú er allt mér ljóst.
Ég gaf þér allt það besta sem Guð mér hafði veitt
en gleði mín er horfin því nú er allt svo breytt.
Þú sóaðir því besta sem sál þín átti til
en svikavefi þína ég ekki rekja vil.
Vorið fagra kemur, þá vetur kaldur flýr,
við vanga þína leikur úr suðri blærinn hlýr.
En minnstu þeirra tíma að margan gleðifund
í maí við áttum saman um heiða og bjarta stund.
Yfir hafið breiða ég hlýja rétti mund.
Hugurinn er órór, ég festi engan blund.
En sál mín þráir friðinn, sumar bjart og hlýtt
og sól og ást frá Guði sem hjarta mitt fær þýtt.
Ég flýti mér að kveðja, ég finn að máttur þverr
en feginn vildi ég lifa mína hinstu stund hjá þér.
En Guð sem öllu ræður hann gefi þér sinn frið
og geislum ástarinnar, þá hefi skilið við.