Morgunblaðið - 11.05.1984, Page 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. MAÍ 1984
Svi,
pmyndir úr borginni
Eftir óiaf Ormsson
„Fyrirgefðu vinur, ég
ætlaði ekki að snuða þig
u
„FYRIRGEFÐU vinur, en ég *tl-
aöi ekki að snuða þig, það eru
hérna tv*r krnnur afgangs ...“
Þegar flytja á í nýtt hverfi í
borginni úr Hlíðunum og yfir í
Norðurmýri þá er auðvitað byrj-
að á að tilkynna aðseturskipti á
manntalsskrifstofu og til ýms-
issa félagasamtaka, blaða og
tímarita sem hafa verið tekin í
áskrift. Síðan er pakkað niður
bókum og öðrum lauslegum
munum í kassa og allt haft til-
búið þegar stundin rennur upp
að hringt er í sendibílastöð og
beðið um stóran bíl sem getur
tekið búslóðina í einni ferð. Á
mánudagsmorgni er bílstjórinn
beðinn um að koma ekki síðar en
klukkan hálfátta, flutningum
þarf að vera lokið um eða eftir
hádegi vegna þess að sá sem
flytur vinnur vaktavinnu og þarf
að stimpla sig inn um miðjan
dag. Sendiferðabíllinn kemur
síðan á mánudagsmorgni klukk-
an níu. Stór og voldug bifreið
sem í sólskini dagsins skyggir á
ailt útsýni, hvað um það með bif-
reiðinni koma tveir vaskir menn
og þetta gengur fyrir sig á met-
tíma. Þegar ég hafði grafið út-
varpstækið upp úr kassa í flutn-
ingabílnum, gengið með það inní
nýja íbúð og stungið tenglinum í
innstungu í herbergi sló klukkan
tólf á hádegi hjá Ríkisútvarpinu
við Skúlagötu og skömmu síðar
hóf Jóhannes Arason, þulur, að
lesa tilkynningar og byrjaði á
liðnum fundir og mannfagnaður.
Svo líða dagar og þegar búið er
að koma sér fyrir í nýrri vistar-
veru, raða inní skápa bókum og
myndum uppá vegg, ákveða hvar
sófasettið skuli vera, borðstofu-
borðið, fataskápurinn og annað
sem tilheyrir búslóðinni þá er
farið í skoðunarferð um hverfið
og hver minningin af annarri
rifjast upp frá liðnum árum,
Norðurmýrin á sér nefnilega
sögu, þar hafa kynslóðir alist
upp.
Bvggðin reis að verulegu leyti
á árunum í kringum 1940 þegar
styrjöld geisaði úti í hinum stóra
heimi og göturnar sem eru litlar
og þröngar og með einstefnu
fyrir bifreiðir eru kenndar við
hetjur íslendingasagnanna,
Gunnarsbraut við Gunnar á
Hlíðarenda, Kjartansgata við
Kjartan Ólafsson, Flókagata við
Hrafna-Flóka, Auðarstræti við
Auði djúpúðgu, Bollagata við
Bolla Þorleifsson, fóstbróður
Kjartans Ólafssonar, Hrefnu-
gata við Hrefnu Ásgeirsdóttur,
konu Kjartans, Mánagata við
Þorkel mána Þorsteinsson og
þannig má halda áfram að telja
upp götur í Norðurmýrinni sem
kenndar eru við kappa íslend-
ingasagnanna en það er löng
upptalning og efni í aðra grein
um hverfið sem ekki er ætlunin
að skrifa.
Það er ýmislegt að gerast í
Norðurmýri frá morgni til
kvölds. Fyrri part dags eru kett-
ir mjög áberandi og fara á kost-
um. Þeir koma saman árla morg-
uns í húsagörðum og hugleiða
sjálfsagt lífsbaráttuna á nýjum
degi. Yfirleitt eru þetta heimil-
iskettir, mjög svo spakir og
vingjarnlegir og líka við þá sem
eru nýfluttir í hverfið og einn
þeirra var t.d. kominn inná mitt
gólf hjá mér daginn sem ég flutti
og lét þannig að mér fannst
hann vera að bjóða mig velkom-
inn. Hann strauk trýninu upp
við mig, hljóp síðan í tröppurnar
við næsta hús og fylgdist þaðan
með þegar húsgögn voru borin
úr sendiferðabilnum yfir i íbúð-
ina. Þessi sami köttur var dag-
inn eftir að elta lítinn fugl í
garðinum fyrir utan húsið og þá
fannst mér hann hreint ekki
vingjarnlegur á svipinn. Samt
mun ég taka hann sem vin og
rétta að honum ýsubita stöku
sinnum, hann á það skilið, grey-
ið.
Frá sjöunda áratugnum eru
góðar minningar tengdar Norð-
urmýrinni og fólki sem þar bjó
og sumt býr þar enn tuttugu ár-
um síðar. Á horni Mánagötu og
Gunnarsbrautar hefur verið
verslað með matvæli í áratugi og
kaupmaðurinn lipur, kurteis og
svo heiðarlegur að ég veit dæmi
þess að hann hljóp á eftir við-
skiptavini út á Gunnarsbraut og
sagði:
— Fyrirgefðu vinur, ég ætlaði
ekki að snuða þig, það eru hérna
tvær krónur afgangs, og svo rétti
hann viðskiptavininum aurinn
og báðir voru glaðir, viðskipta-
vinurinn og kaupmaðurinn.
Á Mánagötu númer sex bjuggu
á sjöunda áratugnum feðgar sem
eru mér kærir og einnig bjuggu á
Hrefnugötu númer tvö feðgar
sem í minningunni stafar birtu
af, Einar Olgeirsson og sonur
hans, Ólafur heitinn Einarsson,
sem lést fyrir aldur fram og er
öllum harmdauði sem hann
þekktu.
Stór og voldug tré eru víða í
húsagörðum í Norðurmýri og um
sumur er indælt að ganga um
hverfið og anda að sér gróður-
ilminum. Guðbergur Bergsson
rithöfundur býr á Vífilsgötu og
um daginn sá ég hann ganga um
hverfið með arkir í hendi, virtist
hann niðursokkinn í lestur og
ekki er víst að hann hefði einu
sinni veitt því athygli þó stræt-
isvagn hefði ekið um Gunnars-
brautina og flautað.
Þeir sem búa í Norðurmýri eru
í alfaraleið, strætisvagnaferðir
tíðar í næsta nágrenni og í
hverfinu er fiskbúð, með glænýj-
an fisk á hverjum morgni, apó-
tek við Rauðarárstíginn og kjöt-
búð við sömu götu. Og við
Snorrabrautina sem liggur með-
fram Norðurmýri eru ýmsar
verslanir sem bjóða allt mögu-
legt, allt frá matvælum til hann-
yrða, hekl og útsaum eða handíð
kvenna eins og það heitir.
Góður vinur sem ólst upp i
Norðurmýri á árunum upp úr
1950—'60 telur að jafnaldrar
sínir muni eiga góðar minningar
úr hverfinu. Þar voru fjölmörg
strákafélög sem áttu í harðri
baráttu sín á milli um húsagarð-
ana og göturnar. Mest áberandi
voru „Rauði rýtingurinn", lík-
lega kommafélag, og „Svarta
hauskúpan" með stjórnleysi að
leiðarljósi.
Þrjátíu árum síðar er fyrir
löngu orðin rótgróin byggð í
Norðurmýri og engar umtals-
verðar breytingar allt árið um
kring, nema þegar gróðurinn
tekur við sér á vorin og þá er líka
skemmtilegt að ganga um Norð-
urmýri...
_ Æ-
Bensfnstöð á Alftanesi
- eftir Álfhildi
Frióriksdóttur
„Hverra eru hagsmunirnir?“
I Morgunblaðinu 18. 4. sl.birtist
útdráttur úr greinargerð þeirra
Ólafs E. Stefánssonar ráðunauts
og Þorkels Helgasonar dósents
sem báðir eiga sæti í skipulags-
nefnd Bessastaðahrepps. Greinar-
gerð sem þeir lögðu fyrir hrepps-
nefnd Bessastaðahrepps.
Þar lýsa þeir andstöðu sinni við
fyrirhugaða byggingu bensín-
stöðvar og sjoppu, á svonefndu
Grandastykki við heimreiðina að
forsetasetrinu Bessastöðum (Ekki
furða).
Þá rekja þeir meðferð þessa
máls í hreppsnefndinni og virðist
manni hún fremur óvenjuleg og
skringileg. Meðal annars er byrjað
á að biðja hreppsnefnd að falla frá
forkaupsrétti á landspildunni.
Einhversstaðar er maðkur í
mysunni, því ekki þurfum við
Álftnesingar bensínstöð hér á
meðan allir þurfa að sækja vinnu
og þjónustu út fyrir byggðarlagið.
Svo ekki eru það hagsmunir íbú-
anna sem ráða í þessu máli fremur
en stundum áður. Og furðulegt má
það heita að íbúar hreppsins skuli
fyrst fá fregnir af þessu í dagblöð-
um, í grein sem Hannes Pétursson
skáld skrifar í Morgunblaðið þeg-
ar hann fregnar af málinu og
nefnir „Smekkleysu".
Ég vil kalla það siðleysi að ætla
að byggja bensínstöð á þessum
stað. Það yrði byggðarlaginu til
skammar og þjóðinni til van-
sæmdar, nema ætlunin sé að for-
seti Islands leiti sér búsetu ann-
arsstaðar.
Því endurtek ég spurningu
þeirra Ólafs og Þorkels: „Hverra
eru hagsmunirnir?."
Hver á svonefnt Grandastykki
þar sem bensínstöð á að rísa?
Er það innan- eða utansveitar-
maður, eða kannske hreppsnefnd-
armaður?
Hverjir eru þeir sem vantar
bensínstöð hér?
Því er ekki leitað álits fólksins í
hreppnum?
Eða eru þetta nauðþurftir
meirihluta hreppsnefndar?
Þessarar sjálfskipuðu lands-
frægu hreppsnefndar sem með
siðlausu fláræði kom sér til valda
og svifti íbúana kosningarétti
1982.
Fyrir nokkrum árum sótti einn
aðili um verslunarleyfi hér, þáver-
andi hreppsnefnd boðaði þá kven-
félagskonur til fundar og leitaði
álits þeirra á málinu. Svarið var
skýrt og einróma: „Engar sjoppur
hér út á Álftanes."
Nú er ekki hugað að vilja fólks-
ins. Bensínstöð á Grandann er fá-
ránleiki! Við viljum engan „Geit-
háls“ hingað.
Hvert er hlutverk skipulags-
stjóra ríkisins?
Hefur skipulagsstjóri ríkisins
ekki vald eða vilja til að koma í
veg fyrir þennan bensínstöðvar-
ósóma?
Getur hann samþykkt mann-
virkjagerð á nokkrum hundaþúf-
um hér og smá túnbleðli þar, bara
ef einhver landeigandi óskar þess?
Verður ekki að liggja fyrir sam-
þykkt aðalskipulag og deiliskipu-
lag byggðarlagsins áður en mann-
virkjum er dritað niður hingað og
þangað?
Megum við enn um árabil fá að
njóta þeirrar friðsældar og nátt-
úrulífs sem dró okkur hingað út á
Álftanes, frá skarkala og mengun
bæja og borgar?
Álfhildur Friðriksdótlir er húsmóö-
ir á Álftanesi.
SÍ+- JM <r»s' ^ ^ ^ $1 !§>
Gódcin daginn! OD tn Xa
MorKunbladid/FriÖþjófur.
Veiðimaðurinn,
vopnið og fengurinn
Veiðimaðurinn, vopnið og fengurinn. Hann Valdemar Traustason í Grímsey
var fengsæll á fuglinum þegar Mbl. heimsótti Grímsey fyrir nokkru. í það
skipti lágu 24, en 50 þar á undan. Hann sagði að fuglinn hefði ekki verið
svona feitur lengi og taldi það góðs vita.