Morgunblaðið - 11.05.1984, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. MAl 1984
29
Ragnhildur Eyjólfs
dóttir — Minning
Fædd 13. október 1917
Dáin 3. maí 1984.
Það eru páskar, heiður himinn
og glaðasólskin, hvergi sér í dökk-
an díl, allt er þakið snjó, það er
fagurt um að líta á heiðinni. En
samt er eins og dökkur skuggi
hvíli yfir öllu. Ragnhildur og
Ármann eru ekki mætt í sumar-
bústaðinn sinn um þessa páska.
Við vitum að Ragnhildur liggur
helsjúk á sjúkrahúsinu. Hún var
kona glæsileg, og starfskrafturinn
ótrúlega mikill og lífsgleðin geisl-
aði af henni.
Það var sama hvernig veðrið
var, alltaf var Ránka, eins og við
kölluðum hana okkar í milli, kom-
in út og farin að hlúa að trjánum
eða gróðursetja ný.
Við minnumst hennar þar sem
hún stendur á morgunsloppnum
og veifar til okkar. Og þegar húm-
aði þá leiddust þau hjónin hönd i
hönd frá okkur yfir móana í átt að
þessum unaðsreit sem þau höfðu
búið sér og unnu svo mjög.
Hjartans þökk fyrir allar sam-
verustundirnar er við áttum sam-
an á heiðinni okkar síðastliðin tíu
ár.
Guð blessi minningu hennar.
Kæri Ármann, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur til þín og
fjölskyldu þinnar.
Sigga og Grétar.
„Minningar margar vakna og
mikils er að sakna" — nú er við
kveðjum einlægan vin og sam-
starfsmann, Ragnhildi Eyjólfs-
dóttur, en hún var fædd 13. októ-
ber 1917. Foreldrar hennar voru
Ögmundína Ögmundsdóttir og
Eyjólfur Gíslason, skipstjóri.
Ragnhildur var einkabarn sem gaf
foreldrum sínum bæði styrk og
gleði. Fallega brosið hennar kall-
aði mann til sín og styrkurinn sem
hún gaf fylgdi manni.
Fyrstu kynni verða oft sterk í
minningunni og segja meira en
maður greinir á stundinni. Árið
1969, á aðalfundi Bandalags
kvenna í Reykjavík, var kosið í
Orlofsnefnd húsmæðra og mikil
umskipti. Boðaði ég þá til fyrsta
fundar og þær fjórar konur sem
þá komu inn í nefndina þekkti ég
lítið eða ekki, en mikið var mér í
mun að vita hvaða persónugerðir
byggju með þessum konum, því að
ég hafði fastmótaðar skoðanir á
því hvað farsælast væri fyrir
Orlof húsmæðra.
Frá þessum fyrsta fundi varð
þessi hópur sem ein heild eða
keðja og óx sem slíkur í samstarf-
inu sem var á þann veg að í hvert
sinn er ég óska málefni velfarnað-
ar þá grípur þessi mynd hugann.
Einn traustasti hlekkurinn í þess-
ari keðju var Ragnhildur Eyj-
ólfsdóttir. Hennar sterki persónu-
leiki, gleði og atorka, kom strax í
ljós en skýrðist samt æ betur eftir
því sem samstarfsárin urðu fleiri,
en saman vann þessi hópur í 9 ár.
Þegar starfinu lauk þá stoð einlæg
og traust vinátta eftir sem hægt
var að byggja á.
Ragnhildur var húsfreyja af
bestu gerð. Smekkvísin, gestrisn-
in, hlýjan og gleðin sátu þar í önd-
vegi og þess nutu allir sem hún
umgekkst. Ragnhildur Eyjólfs-
dóttir fékk mikla hæfileika í
vöggugjöf. Hún var hefðarkona í
þess orðs fyllstu merkingu, háttvís
og ljúfmannleg.
f Orlofsnefnd húsmæðra gegndi
hún bæði gjaldkera- og ritara-
störfum af mikilli prýði og hygg-
indum, sem hún væri með eigið fé.
Öll sín störf framkvæmdi hún
vel og fljótt, enda var eftir henni
sóst til forustu og ábyrgðarstarfa í
mörgum félagasamtökum, m.a.
Oddfellow-reglunni, Kvenfélagi
Laugarnessóknar og Thorvald-
sensfélaginu.
„Veist ef vin átt,
þann er vel trúir,
far þú að finna oft. —“
Þessi lífspeki sannaðist í sam-
fundum okkar. Við efndum til
fagnaðar eigi sjaldnar en einu
sinni til tvisvar á ári, alla tíð frá
fyrstu fundum og höfðum jafnan
mikið við og skörtuðum okkar
besta í veraldlegum og andlegum
skilningi, enda minningarnar
gulls ígildi og rósirnar ilma. Eitt
sinn er við hittumst á heimili
Ragnhildar mættum við allar með
rauða rós til að rétta húsfreyjunni
og tjá henni þannig hug okkar.
Rósin varð eftir það ávallt tákn
gleði okkar.
Ranghildur giftist 13. janúar
1940 Armanni Friðrikssyni skip-
stjóra og útgerðarmanni. Börn
þeirra eru 3 og barnabörnin 10 allt
gjörvilegt myndarfólk.
Heimili þeirra hjóna er glæsi-
legt, hús og búnaður allur er fögur
og hlý umgjörð um hið trausta og
góða samspil þeirra og fjölskyld-
unnar.
Eitt ljóð Kristjáns frá Djúpa-
læk var Ragnhildi einkar hugleik-
ið og mikill lærdómur. Lokaorð
þess eru:
„Ég endurtek í anda
þrjú orð við hvert mitt spor
fegurð, gleði, friður.
Mitt faðirvor."
Ég sendi Ármanni, börnum
þeirra og barnabörnum einlæga
samúð mína og samstarfshópsins
nú á kveðjustund.
Steinunn Finnbogadóttir
Föstudaginn 11. maí kl. 13.30
e.h. verður jarðsungin frá Bú-
staðakirkju í Reykjavík, Ragn-
hildur Ey.jólfsdóttir, Goðalandi 13
Rvk., er andaðist á kvennadeild
Landspítalans eftir stutta en erf-
iða sjúkdómslegu.
í dag kveðjum við Ragnhildi
Eyjólfsdóttur, sem alltaf var svo
lífsglöð og hraust, þar til nú fyrir
um hálfu ári síðan að hún kenndi
þess meins, er varð henni að ald-
urtila. Hún barðist hetjulegri bar-
áttu við sjúkdóminn ægilega, sem
svo alltof margir falla fyrir um
aldur fram. Hún var sannkölluð
hetja og sýndi það best síðustu
vikurnar að hún var vel undir það
búin að fara þessa ferð. Hún
kvartaði aldrei en reyndi að vera
hress í bragði í návist vina. Hún
vissi fyrr, betur en aðrir, að
hverju stefndi, því stuttu fyrir
andlátið, gat hún á óskiljanlegan
hátt harkað svo af sér að hún gat
fengið heimfararleyfi í einn sól-
arhring, en þann tíma notaði hún
til þess að kalia fjölskyldu sína
saman til að kveðja, og var það
hinsta samkoma fjölskyldunnar.
Ragnhildur var trúuð kona, og
vissi hvert hún átti að sækja þann
styrk og þann kraft er til þurfti til
að koma þessari hinstu ósk sinni í
framkvæmd.
Ragnhildur var fædd í Vest-
mannaeyjum, einkadóttir foreldra
sinna Ögmundínu Ögmundsdóttur
og Eyjólfs Gíslasonar skipstjóra,
ólst hún þar upp til um sex ára
aldurs, að hún flyst með þeim til
Reykjavíkur. Á fyrsta ári sínu í
Reykjavík kynntist hún jafnöldru
sinni Unni Runólfsdóttur, urðu
þær fljótt miklar vinkonur, sátu
saman í barnaskóla, stunduðu
íþróttir og fóru saman í Kvenna-
skólann, þannig liðu æskuárin við
nám og leik. Það eru því margar
æskuminningarnar sem leiftra
fyrir hugskotssjónum Unnar,
þessa dagana, sem hún vill nú á
þessari kveðjustund þakka, ekki
síst fyrir órofa vináttu og tryggð,
sem aldrei bar skugga á um 60 ár.
13. janúar 1940 gekk Ragnhildur
að eiga eftirlifandi mann sinn
Ármann Friðriksson skipstjóra og
útgerðarmann í Vestmannaeyjum.
Þau flytja búferlum þaðan árið
1944 til Reykjavíkur og hóf Ár-
mann útgerð héðan. Stuttu eftir
komu þeirra hingað tók Ragnhild-
ur að sér fyrirgreiðslu útgerðar-
innar í landi og sinnti því starfi í
mörg ár eða allt til þess tíma að
Ármann hætti sem skipstjóri og
kom í land, enda umsvif þá orðin
mikil.
Á þessum árum kom best I ljós
yfir hversu miklum dugnaði og
starfsorku Ragnhildur bjó. Börnin
þá ung, þau elstu að byrja skóla-
göngu, heimilið því á erfiðu og við-
kvæmu stigi, þegar við bætist er-
ilsamt fyrirgreiðslustarf fyrir
bóndann er á hafinu var að afla
fiskjar. Við sem þekktum hana
best á þessum árum vissum að
hún átti margar andvökunætur á
eintali við þann eina er kann að
hlusta án þess að trufla.
Ragnhildur var félagslynd kona
að eðlisfari, og naut þess að vera í
góðum félagsskap, og láta gott af
sér leiða.
Fljótlega eftir komu í Laugar-
nessókn, tók hún virkan þátt í
störfum Kvenfélagsins þar og
vann því mikið og fórnfúst starf
að málefnum kirkjunnar, enda í
stjórn þess í mörg ár, eða þar til
fyrir nokkrum árum að hún flutt-
ist í Bústaðasókn.
Ragnhildur starfaði einnig í
mörg ár í Orlofsnefnd kvenna, fór
margar ferðir með hóp húsmæðra
og dvaldi með þeim á orlofsstað.
Voru henni þær ferðir einkar
hugljúfar og hafði oft orð á því.
Ragnhildur var félagi í Thorvald-
sensfélaginu og tók virkan þátt í
störfum þess er beinast að líkn-
armálum.
Sá félagsskapur er Ragnhildur
unni mest var samfélagið við Re-
bekkusysturnar í kvennadeild
Oddfellow-reglunnar, þar starfaði
hún við vaxandi traust systra
sinna, enda voru hugsjónir og
markmið reglunnar henni að
skapi, sem veittu henni ánægju og
löngun að starfa fyrir.
Ragnhildur bjó manni sínum og
börnum fagurt heimili, fór þar
saman smekkvísi og næmni fyrir
því að þeir er þar komu, mættu
líða sem best. Þau hjón voru sam-
hent í því að taka af rausn á móti
gestum sínum og láta þeim líða
vel, enda var þar gott að koma og
vera, njóta þeirrar hlýju er frá
þeim stafaði.
Ragnhildur og Ármann eignuð-
ust þrjú mannvænleg börn sem öll
eru gift og hafa stofnað sitt eigið
heimili, þau eru þessi í aldursröð:
Helga, gift Sigurði Ólafssyni for-
stjóra; Agnar, verslunarfulltrúi,
kvæntur Olafíu Sveinsdóttur, og
Ármann framkvæmdastjóri,
kvæntur Láru Friðbjörnsdóttur.
Barnabörnin eru orðin 10.
Þegar ég kvæntist Unni, æsku-
vinkonu Ragnhildar, sem þá var
nýgift Ármanni, fyrir liðlega 40
árum, hafa þessar fjölskyldur ver-
ið mjög tengdar hvor annarri og
bundist vináttuböndum sem aldrei
hefir borið skugga á, því er svo
margs að minnast og fyrir svo
margt að þakka en svo vel þekkt-
um við hana að hún myndi síst
kæra sig um upptalningu I þeim
efnum.
Ragnhildur var fastmótaður
persónuleiki, hafði ákveðnar skoð-
anir og þroskaða meðvitund um
hið ósýnilega, og það óáþreifan-
lega, en vissi að það var til, og
trúði á það líf ert)kkur er kennt að
til sé eftir þetta. Ragnhildur var
lífsins vera, vildi lifa lífinu lifandi,
gleðjast með glöðum og var hrók-
ur alls fagnaðar á gleðinnar stund,
hafði góða söngrödd og kunni að
beita henni vel, og hafði yndi af
fagurri tónlist, hún kunni líka að
taka þátt í raunum annarra og lá
þá ekki á liði sínu, hún vildi lftið
úr því gera, og það var ekki rætt.
Við viljum þakka fyrir allt það
sem þessi 40 ár hafa gefið okkur
sameiginlega, margar hafa gleði-
stundirnar verið, og margar
ánægjulegar ferðir verið farnar,
þó er mér nú á nokkuð annan veg
minnisstæð ferð er við fórum sam-
an um hálendið síðastliðið sumar
og varð hún einnig sú síðasta, við
höfðum ekið um grýttar hraun-
slóðir og ég ekið nokkuð hratt svo
bíll Ármanns dróst nokkuð aftur-
úr, svo við biðum nokkra stund
eftir þeim, þegar þau náðu okkur
varð Ragnhildi að orði: „Þú ekur
of hratt." Við náðum á leiðarenda
samt, ég hló, víst var þetta satt, ég
hlæ ekki í dag, ef til vill hefur hún
þá fundið til meinsins og vitað
hverskyns var og því ekki þolað
hristinginn og beðið um hægari
ferð, leiðarlok voru framundan og
ekkert lá á.
Nú eru leiðarlok, forsjónin ein
ræður upphafi og endi, það er á
valdi Guðs að svo sé, við erum sátt
við þennan gang lífsins og verðum
að sætta okkur við örlög þess.
Sár er söknuðurinn hjá ættingj-
um og vinum, en sárastur er hann
þó hjá eiginmanninum, börnun-
um, tengdabörnum og barnabörn-
um, er hafa nú um sinn söknuðinn
að förunaut, en einnig hugljúfar
minningar um horfinn ástvin,
mömmu og ömmu, þær minningar
munu best græða sárin þegar
fram líða stundir.
Ármann minn! Við Unnur og
fjöiskyldur okkar sendum þér og
fjölskyldu þinni okkar dýpstu
samúðarkveðjur, í bænum okkar
viljum við biðja algóðan guð að
styrkja ykkur í ykkar miklu sorg.
Guð blessi minningu góðrar
konu. Friður sé með sálu hennar.
Unnur og Þórður Kristjánsson
Faöir okkar, t JÓN KRISTJÁNSSON, Fagrahvammi, Bergi viö Keflavík,
veröur jarösunginn frá Keflavikurkirkju föstudaginn 11. maí kl. 14.00. Fyrir hönd aöstandenda.
Kristján M. Jónsson, Aöalheiöur Jónsdóttir.
t
Móðlr okkar,
HÓLMFRÍÐUR ODDSDÓTTIR
frð Kirkjubæ,
veröur jarösungin frá Akraneskirkju laugardaginn 12. maí kl.
11.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á dvalarheimiliö Höföa.
Fyrir hönd systkinanna,
Sigurlín Magnúsdóttir.
t
Dóttir okkar, móöir, systir og unnusta,
ÓLÖF JÁRNBRÁ ÞÓRARINSDÓTTIR,
sem lést í Landspítalanum laugardaginn 5. maí, veröur jarösungin
frá Landakirkju í Vestmannaeyjum laugardaginn 12. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Gunnlaug Einarsdóttir, Þórarinn Magnússon,
Rósalinda Reynisdóttir, Emil Þór Reynisson,
Siguróur Þórarinsson, Ásmundur Þórarinsson,
Árni Árnason.
t
Alúöarþakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og jaröarför fööur
okkar,
GUÐLAUGS GUNNARS JÓNSSONAR,
Vík í Mýrdal.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hátúni 12B, Reykjavík, og Elliheim-
ilis Sjúkrahúss Suöurlands, Selfossi.
Börnin.
t
Þökkum hjartanlega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
útför konu minnar, móöur, tengdamóður og ömmu,
MARGRÉTARJÓNSDÓTTUR
fré Höskuldsstööum,
(Flúöaseli 83), Hrafnistu, Hafnarfiröi.
Sveinbjörn Guðlaugsson,
Margrét Sveinbjörnsdóttír, Finnur Guömundsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda vináttu og samúö viö andlát og
jaröarför
HANNESAR ELÍSSONAR.
Helga Hannesdóttir, Jóhann Sigurösson,
Berta G. Hannesdóttir,
Reynar Hannesson, Sigríöur Sigfúsdóttir,
Hallveig G. Hannesdóttir, Magnús Guðmundsson,
Richard Hannesson, Ingibjörg Ásmundsdóttir
og barnabörn.