Morgunblaðið - 18.05.1984, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÓSTUDAGUR 18. MAl 1984
29
Róbert Bergmann
Minningarorð
Fæddur 18. júní 1956
Dáin 2. maí 1984
„Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.“
(V. Briem.)
f dag, 18. maí, er borinn til
hinstu hvíldar í Fossvogskirkju-
garði Róbert Bergmann, sem lést
af slysförum í Kodiak í Alaska.
Þegar mér barst sú hörmulega
fregn, að systursonur minn, Rób-
ert Bergmann, hefði látist af
slysförum, setti mig hljóða: Marg-
ar minningar þyrptust fram í
huga minn. Efst bar þar minningu
frá því fyrir tæpum 28 árum. Lítið
barn er að fæðast á heimili for-
eldra minna, barn, sem á eftir að
fylla hugi foreldra minna og
systkina mikilli gleði og ánægju.
Það er elsta systir mín, Eva, sem
er þarna að fæða sitt fyrsta barn,
og það er móðir mín, Ingibjörg
Kristmundsdóttir sem er ljósmóð-
ir, að taka á móti sínu fyrsta
barnabarni. Barnið er drengur, og
honum er síðar gefið nafnið Rób-
ert Bergmann, faðir hans er Hörð-
ur Bergmann.
Róbert var alla tíð mikið hjá
ömmu sinni og afa á Drangsnesi,
og var heimili þeirra hans annað
heimili, enda var Róbert okkur,
systkinum Evu, sem litli bróðir
okkar. Árið 1971 deyr faðir minn,
Jón Guðmundsson, og um haustið
það sama ár flytur móðir mín til
Reykjavíkur, og Eva og fjölskylda
hennar flytja líka, en þau flytja í
Sandgerði. Á þeim tíma er Róbert
búinn að ljúka skyldunámi. Hann
dvelur stopult heima hjá móður
sinni og stjúpföður, Ármanni
Halldórssyni, og hann kynnist lít-
ið hinum nýju heimkynnum í
Sandgerði. Róbert fer til náms að
Reykjaskóla í Hrútafirði veturinn
1971—1972 og lýkur þaðan lands-
prófi, síðan fer hann í Iðnskólann
í Reykjavík og útskrifast þaðan í
radíó- og sjónvarpsvirkjun, meðan
á þessu námi stendur býr hann
hjá ömmu sinni og Braga móð-
urbróður sínum í Lundarbrekku
16 i Kópavogi.
Þegar þessum áfanga er náð,
lætur ævintýralöngunin á sér
kræla, og leiðin liggur til Amer-
íku, þar sem Róbert og vinur hans
ætla að víkka sjóndeildarhring-
inn, þeir fara út í júní 1978.
Róbert er ekki búinn að vera þar
lengi, þegar hann kynnist þar
stúlku, Lucy að nafni, sem siðan
verður kona hans, þau gifta sig 16.
nóvember 1978. Þau hefja búskap í
Kodiak í Aiaska, og verður þeim
tveggja barna auðið, þeirra Evu
Madronu og Róberts Henrys, sem
nú hafa misst svo mikið, aðeins
fjögurra og tveggja ára gömul.
Róbert kom hingað heim fyrir
rúmu ári, tilefnið var merkisaf-
mæli ömmu hans og ferming hálf-
systur hans, Ingibjargar Sigríðar.
Þetta var hans fyrsta för heim
með konu og börn, og urðu miklir
fagnaðarfundir, en viðdvöl þeirra
var alltof stutt, því það var ósk
okkar allra að þau yrðu kyrr, og
settust hér að, en hugur þeirra
vildi út aftur og þau fóru fljótlega
aftur til Alaska. Hann stundaði
sjó síðustu sex mánuðina sem
hann lifði, sem vélstjóri. Var hann
nýbúinn að fá meistararéttindi í
radíó- og sjónvarpsvirkjun.
Foreldrar Róberts bjuggu aldrei
saman, móðir hans, Eva, er gift
Ármanni Halldórssyni og eiga þau
þrjú börn, sem eru Jón Heiðar,
Halldór og Ingibjörg Sigríður.
Hörður, faðir Róberts, er giftur
Guðlaugu Þorsteinsdóttur og eru
þeirra börn fimm, Kristín Ragna,
Steinunn, Þorsteinn, Margrét og
Lúðvík. Róbert hélt mikið upp á
öll sín systkini, og er því mikill
missir að honum fyrir allan hans
systkinahóp. Þær ritningagreinar
sem hann valdi sér við fermingu
urðu honum að góðu veganesti á
hans stuttu ævi, en þær voru: Allt
sem þú vilt að aðrir menn gjöri
þér, það skalt þú og þeim gjöra.
„Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.“
(V. Briem.)
Ég votta ykkur öllum aðstand-
endum Róberts mína innilegustu
samúð og bið góðan guð að styrkja
ykkur og blessa í ykkar miklu
sorg.
Inga Helga Jónsdóttir
SVAR
MITT
eftir Biliy Graham
Gættu þín!
Vinur minn er indælis piltur á allan hátt, en hann hefur
engan áhuga á söfnuðinum, sem ég er í, eða á trúmálum
yfirleitt. Hvernig á eg að sannfæra hann, svo að hann veiti
Kristi viðtöku?
Frásagnir af stúlkum, sem reyna að fá piltana
sína til að koma með sér í kirkju, eru ekki uppörv-
andi. Farðu að mínum ráðum og leiddu vini þínum
fyrir sjónir, hver afstaða þín er til Krists og safnað-
arins. Ef hann er sá rétti, tekur hann ákvörðun og
gerir upp hug sinn, einkum ef honum þykir vænt um
þig. En ef eitthvað annað kynni að búa undir hjá
honum, spyrnir hann á móti, þegar þú reynir að
sannfæra hann, og þá máttu vera fegin að þurfa ekki
að vera bundin honum.
Ég er vanur að brýna fyrir ungu, trúuðu fólki að
leita á fund trúaðrar æsku, þegar um er að ræða
almenna umgengni og náin kynni. Ungt, trúað fólk,
sem giftist „út fyrir sauðabyrgið“, hefur yfirleitt
engin áhrif á maka sína og tekst ekki að ávinna þá
Kristi til handa. Ef kristindómurinn er þeim, sem
stendur fyrir utan, einhvers virði, ætti hann að taka
sinnaskiptum og snúa sér til Guðs, áður en hann
gengur í hjónaband.
Vertu föst fyrir í þessu efni. Sá, sem stendur ekki
við neina skoðun, fellur fyrir hverju sem er. Meira
máli skiptir, hvar þú ætlar að dveljast í eilífðinni,
heldur en þetta samband, sem varir „þar til dauðinn
skilur ykkur að“.
Ég fæ daglega mörg bréf frá ungu fólki, sem giftir
sig vantrúuðum einstaklingum. Það gekk í gildru.
Láttu það ekki hvarfla að þér! Ef þér misferst í
þessu mikilvæga máli, getur það kollvarpað vonum
þínum um gott heimili og öllu lífi þínu.
Astríður Jóns-
dóttir - Minning
Fædd 7. ágúst 1897
Dáin 4. maí 1984
Þegar aldurinn færist yfir fara
samferðamennirnir á lífsleiðinni
að týnast frá okkur einn af öðrum,
einn í dag annar á morgun, þetta
er sá dómur sem ekki verður
áfrýjað.
Einn af þessum ferðafélögum
mínum er föðursystir mín Ástríð-
ur Jónsdóttir sem lést á sjúkra-
húsi í New York 4. maí sl. og ætla
ég að minnast hennar hér í fáum
orðum.
Ástríður Jónsdóttir var fædd 7.
ágúst 1897 á Jarlsstöðum í Bárð-
ardal S-Þingeyjarsýslu. Foreldrar
hennar voru Jón Þorkelsson og Jó-
hanna Katrín Sigursturludóttir,
og var hún næstyngst sinna al-
systkina og lifði þau öll.
Árið 1916 fluttist hún suður á
land með móður sinni (en faðir
hennar var látinn fyrir nokkrum
árum), og þrem systkinum sínum
sem þá fluttu einnig suður, Sturlu,
Unni og Vernharði, en tvær systur
hennar urðu eftir fyrir norðan.
Fyrstu árin fyrir sunnan var
Ástríður mest til heimilis hjá
Sturlu bróður sínum á Fljótshól-
um, sem búinn var að staðfesta
ráð sitt og orðinn bóndi þar og var
Jóhanna móðir þeirra systkina í
heimili hjá honum. Ástríður hafði
mikla útþrá og löngun til að skoða
heiminn, og snemma á þriðja ára-
tugnum dreif hún sig til Kaup-
mannahafnar og var hún fyrst hjá
frú Guðríði Klerk frænku sinni, en
Guðríður var dóttir séra Jóhanns
Dómkirkjuprests, sem var föð-
urbróðir Ástríðar. í Kaupmanna-
höfn lærði Ástríður fatasaum og
varð hún mjög fær í þeirri iðn. í
Kaupmannahöfn kynntist hún
manni sínum Einari Cristiansen
iðnaðarmanni, Einar var einn af
þessum þúsundþjalasmiðum sem
gátu lagt gjörva hönd á margt.
Þau Ástríður og Einar eignuð-
ust eina dóttur sem upp komst,
íris C. Karlsson skrifstofustjóra
hjá Sameinuðu þjóðunum í N.Y.
Þau slitu samvistum. Ástríður var
öll stríðsárin í Kaupmannahöfn og
munu það hafa verið erfið ár, því
þá var hún orðin einstæð móðir,
en allt bjargaðist það og mun þar
hafa hjálpað mikill kjarkur, dugn-
t
Alúöarþakkir fyrlr auösýnda samúö og vináttu vegna andláts og
jaröarfarar konu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
GUNNHILDAR SIGURJÓNSDÓTTUR.
Steingrímur Sveinsson,
Sigurjóna Steingrímsdóttir, Guömundur E. Einarsson,
Guöný Hulda Steingrímsd.,
Hildur isfold Steingrímsd., Viktor Jacobsen,
Guórún S. Steingrímsd., Magnús B. Gíslason,
Guórún Lillý Steíngrímsdóttir, Jón ísleifsson,
Sveinn Bergmann Steingrímsson
og barnabörn.
aður og glöð lund. Það mun líka
hafa glatt hana, hvað tris dóttir
hennar var mikil námsmanneskja,
því barnalán er mikið lán.
Strax eftir stríðið komu þær
mæðgur upp til íslands. Ástríður
fékk brátt vinnu við sauma hjá
Andrési Andréssyni klæðskera, en
tris hélt áfram námi í mennta-
skólanum. Skömmu eftir að íris
lauk stúdentsprófi fór hún til
Bandaríkjanna og fékk fljótlega
vinnu á skrifstofu hjá Sameinuðu
þjóðunum í New York. Fluttist þá
Ástríður til hennar og bjuggu þær
mæðgur þar saman í nokkur ár,
eða þar til tris giftist manni sín-
um, Trausta Karlssyni frá Hala í
Djúpárhreppi í Rangárvallasýslu.
Fluttist Ástríður þá aftur til fs-
lands með dóttur og tengdasyni.
Tók hún þá upp aftur sín fyrri
störf í Reykjavík, en ungu hjónin
settu saman bú á Hala. Þau eiga
tvær uppkomnar dætur, Söndru
og Önnu Lindu. Eftir um tíu ára
búskap í Hala brugðu þau búi og
fluttu með dæturnar barnungar
til Ameríku og Ástríður með þeim,
þau voru fyrst í Kanada, en flutt-
ust svo til New York. Þar tók íris
upp sín fyrri störf hjá Sameinuðu
þjóðunum, en Trausti fór að vinna
við húsasmíðar, og þar var Ástríð-
ur hjá þeim, þangað til fyrir rúm-
um tveimur árum að hún varð að
fara á hjúkrunarheimili, þá orðin
blind og þrotin af líkams og sálar
kröftum. Ástríði var gefið mikið í
vöggugjöf, hún var fríð sýnum og
vel vaxin. Hún hafði létta og glaða
lund, alltaf var hún reiðubúin að
hjálpa öðrum eftir því sem geta
leyfði, allt þetta gerði það að verk-
um að fólk sóttist eftir félagsskap
hennar.
Þótt Ástríður byggi ekki við
ríkidæmi, var heimili hennar allt-
af fágað og snyrtilegt. Ástríður
var mjög músíkölsk, öll tónlist lá
opin fyrir henni, hún var alin upp
á heimili þar sem tónlist var mikið
um hönd höfð, og mun hafa verið
komið orgel á Jarlsstöðum þegar
hún var barn að aldri, og mun hún
fljótlega hafa farið að leika á það,
mun það að mestu hafa verið
sjálfsnám,
Eftir að Ástríður fluttist til
Kaupmannahafnar mun hún eitt-
hvað hafa lært á píanó, öðlaðist
hún fljótlega svo mikla leikni í pí-
anóleik að hún var farin að spila
opinberlega, og svo var tónlistar-
gáfan henni í blóð borin að hún
gat spilað á hljóðfæri eftir að hún
var að miklu leyti þrotin kröftum.
Sumir lesa upp í kringum sig,
það gerði Ástríður í ríkum mæli.
Blessuð sé minning hennar.
Gestur Sturluson
Ólympíuleiðtogar fallast á
að koma til neyðarfundar
Lausanne, 16. mnf. Al*.
Bandarískir og sovézkir íþróttaleið
togar Hafa fallist á að koma til neyð
arfundar Alþjóðaólympíunefndar-
innar (IOC) á fostudag vegna
ákvörðunar Rússa um að hætta við
þátttöku í ólympíuleikunum í Los
Angeles í sumar. Ungverjar til-
kynntu í dag að þeir myndu ekki
taka þátt í leikunum, og er það ní-
unda fylgiríki Sovétrfkjanna, sem
ákveður að senda cnga íþróttamenn
til Los Angeles.
Leiðtogar sovézku og bandarísku
ólympíunefndanna munu hittast
augliti til auglitis í Lausanne, og
einnig verður á fundinum forseti
framkvæmdanefndar leikanna.
Haft er eftir Juan Antonio Samar-
anch, leiðtoga IOC, að ekki verði að
þessu sinni gerð tilraun til að fá
William Simon og Marat Gramov
til þess að beita sér fyrir samn-
ingaviðræðum um endurskoðun
ákvörðunar Rússa.
Samaranch kveðst eiga von á því
að þátttökuþjóðir í Los Angeles losi
rétt rúmlega hundraðið, en búist
hafði verið við þátttöku 140 þjóða
af 157, sem aðild eiga að IOC.
Ólympíunefnd Grikklands hvatti
Rússa og sjö önnur kommúnista-
ríki til að endurskoða afstöðu sína
til þátttöku í ólympíuleikunum í
Los Angeles. Ákvörðun þeirra að
hætta við þátttöku væri „ótæk" og
„skoðanaágreiningur, sem hægt er
að leysa, á ekki að leiða til fjarveru
frá hinum ólympísku leikum,"
sagði í tilkynningu grísku nefndar-
innar.