Morgunblaðið - 24.06.1984, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. JÚNl 1984
79
Garður íslenskra hjóna í
Flórída hlýtur viðurkenningu
Miami Lakes Garden-klúbburinn
valdi nýlega garð þeirra Emilíu og
Halldórs Guðmundssonar að 8311
Dundee Terracee í Miami Lakes í
Flórída garð mánaðarins.
í frétt í blaðinu „The Miami Lak-
er“ segir m.a. að þessi íslensku
hjón hafi skapað litríkan rósagarð
sem blasir við úr stofuglugganum.
Ekki er þó eingöngu um rósir að
ræða því innan um eru margar
aðrar litríkar plöntur. Ennfremur
segir að hvíta íbúðarhúsið sé full-
kominn bakgrunnur fyrir alla
litadýrðina og grænu flötina sem
umlykur hana.
MULTI-COLOR rose garden highlights the Yard of the Month be
longing to Emily and Halidor Gudmundsson in Lake Glenn-Ellen.
Úrklippa úr blaðinu The Miami Laker.
Læknar á siglingu
NORRÆNIR LÆKNAR voru í síðustu viku staddir í Reykjavík á
Norrænu bæklunarlæknaþingi. Ekki kusu allir þeirra venjulegan ferða-
máta er þeir komu til landsins, því 11 læknar komu á seglskútunni
Kirsten.
Einn íslendingur, Friðfinnur Sigurðsson, læknir, var með í för-
inni, og sagði hann í samtali við blm. Mbl. að læknarnir um borð
væru allir frá Stokkhólmi, en skútan hefði lagt upp frá Gautaborg.
Eigandi hennar væri norskur og hefði leigt þeim skútuna til farar-
innar. Siglingin til Islands, sem var jómfrúrferð skútunnar, tók
rúmlega 7 sólarhringa, með viðkomu í Færeyjum og Vestmanna-
eyjum, 1 sólarhring á hvorum stað.
Friðfinnur kvað skútuna hafa reynst mjög vel á leiðinni. Skip-
stjóri er einn læknanna, þrautreyndur siglingakappi, sem m.a.
hefur siglt hringinn í kringum hnöttinn. Læknarnir sigldu frá
Reykjavík laugardaginn 16. júní.
Ljósm. Mbl./Júlíus.
Læknarnir 11 um borð í seglskútunni Kirsten.
Hafsteir Sveinsson
Félagar í Atthagafélagi Strandamanna láta fara vel um sig í skut bátsins en félagsmenn fóru í Viðeyjar
ferð um síðustu helgi.
í Viðeyjarferð með
Hafsteini Sveinssyni
Bátur Hafsteins, Skúlaskeið, leggur frá bryggju af
stað með farþega út í Viðey.
Blaðamaður Mbl. brá
sér í ferð til Viðeyjar með
Hafsteini Sveinssyni,
ferjumanni um síðustu
helgi en hann hefur nú
hafið fólksflutninga
þangað, fjórtánda árið í
röð. Eftir að hafa gengið
um og skoðað staðhætti á
þessum sögufræga og
fagra stað voru lagðar
nokkrar spurningar fyrir
Hafstein.
— Hver var ástæðan
fyrir því að þú hófst þessa
mannflutninga eftir að Við-
ey hafði verið svo gott sem
einangruð frá landi áratug-
um saman?
Kannski var það bara
tilviljun en tilviljanir
eiga sér stundum
sérkennilegar sögur að
baki. Það var árið 1964, ef
ég man rétt, að ég fór við
fjórða mann mína fyrstu
ferð út í Viðey. Þá var
þar engin bryggja eða
neitt sem kalla mætti
lendingaraðstöðu en
þeirri ferð gleymi ég
aldrei. Ekki fyrir það að
hún væri eitthvað sögu-
leg á sjó heldur fyrir þau
sérkennilegu áhrif sem
ég varð fyrir þá er ég stóð
á hlaðvarpa hinnar fornu
og sögufrægu Viðeyjar-
stofu. Ég býst við að mér
yrði ekki trúað ef ég færi
nánar út í lýsingar á því
svo ég tel rétt að sleppa
því að sinni.
Fleira kom til að ég
fékk áhuga á að rjúfa
einangrun Viðeyjar en
þessi sérkennilega
reynsla mín við Viðeyj-
arstofu. Landið allt
hérna úti heillaði mig
mjög. Ósnortið svipmikið
land, sterkur og fallegur
gróður, sérkennilegar
fjörur, þverhniptir klett-
ar og stuðlaberg; allt
þetta kom mér skemmti-
lega á óvart í minni
fyrstu ferð og ekki síður
fyrir það hvað Viðey læt-
ur lítið yfir sér frá landi
séð.
Ég minnist þess að ég
sagði við samferðafólk
mitt: „Hvernig má það
vera að Reykvíkingar
hafa þetta land við bæj-
ardyr sínar en enginn
fær notið?" Sem sagt
þessi fyrsta mjög svo eft-
irminnilega ferð mín
varð til að vekja áhuga
minn á að fólk fengi notið
staðarins.
Svo er það annar þátt-
ur sem ekki má gleymast
en það er saga eyjarinn-
ar, hún ein út af fyrir sig
gerir Viðeyjarferð verð-
uga.
— Nú hefur þurft
eitthvað meira en viljann
einan til að koma fólki til
og frá Viðey?
Já, það er rétt, fleira
þurfti til. Árið 1970 er ég
hóf þessa fólksflutninga
út í Viðey var eyjan að
mestu í einkaeign. Eig-
andinn var Stefán
Stephensen og fékk ég
samþykki hans fyrir
þessum flutningum. Þar
sem ríkið á hluta af eynni
þurfti ég einnig leyfi frá
því, sem reyndist auðsótt.
Til gamans má geta þess
að sú leyfisveiting var
eitt af síðustu verkum
Bjarna heitins Bene-
diktssonar, en hann var
forsætisráðherra þá. En
ekki voru umrædd leyfi
nóg, þar þurfti fleira að
koma til. Bryggjur
byggði ég bæði i Sunda-
höfn og Viðey og eins og
þú sérð er Viðeyjar-
bryggjan töluvert mann-
virki. Hún er yfir 50
metra á lengd sem þýðir
að ég er ekki háður stór-
straumsfjöru eða flóði.
Þessi bryggja kallar á
mikla vinnu vor og haust.
Að sjálfsögðu þurfti ég
einnig bát til flutn-
inganna svo ég festi kaup
á litlum hraðbáti í Noregi
sem ég sigldi heim yfir
Atlantshafið og hóf svo
fólksflutninga á þessari
litlu fleytu. Fljótlega
kom í ljós að hún var
alltof lítil fyrir sitt hlut-
verk sem leiddi til þess að
ég keypti stærri bát sem
ég nota í dag.
— Eru þessar ferðir
vinsælar?
Já, það er eins og eyjan
hafi eitthvert aðdráttar-
afl. Ég hef veitt því at-
hygli að fólk sem einu
sinni hefur komið í Viðey
fer í mörgum tilfellum
aftur og margir sumar
eftir sumar enda ekki
óeðlilegt þar sem eyjan
er svo gott sem við bæj-
ardyr Reykvíkinga og
margir hafa gaman af
stuttri sjóferð og fara
sína fyrstu ferð hér yfir
sundið. I eynni sér fólk
Reykjavík frá nýju sjón-
arhorni. Auk þess býður
slík ferð upp á skemmti-
lega tilbreytingu frá
steinsteypu og malbiki
höfuðborgarinnar.
— Er ekki töluvert
fuglalíf í eynni?
Jú, það er það þótt
svartbakurinn sé þar að-
gangsharður og frekur.
Dálítið er af æðarfugli,
mófugli og kríu. Tjaldur
er þar einnig og jafn-
framt hefur hrafninn
verpt þar undanfarin ár.