Morgunblaðið - 05.07.1984, Page 36

t^ei ÍJÚL .g aUOAaUTMMH .aiaAJHMUOJlOM
T8

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. JÚLl 1984
+ Eiginkona mín, móöir og tengdamóöir, FANNEY JÓNASDÓTTIR, Halgamagrastrsati 51, lést í Fjóröungssjúkrahúsinu á Akureyri 25. júní. Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 6. júlí k(. 13.30. Siguröur Eiríksson, Styrkár og Laila, Hákon og Emma, Jónas og Hulda, Sigurjón og Bára, Ásta Svandís og Valur, Rósa Margrét og Ed.

t : Maöurinn minn og faölr okkar, ÓLAFUR SIGTRYGGSSON, Vogagaröi 22, Vogum, 3 er látinn. Útförin fer fram frá Kálfatjarnarkirkju föstudaginn 6. júlí kl. 3 ■ síödegis. I Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á orgelsjóö Kálfatjarn- arkirkju. Árný Helgadóttir, Sigtryggur Ólafsson, Guöjón Þór Ólafsson, Inga Hafdís Ólafsdóttir.

+ i Móöir okkar, tengdamóöir og amma, HILDUR GESTSDÓTTIR frá V(k, sem lést f Sjúkrahúsi Hólmavfkur 30. júnf, veröur jarösungin frá Drangsneskapellu 7. júlf kl. 2 e.h. Börn, tengdabörn og barnabörn hinnar látnu.

+ Minningarathöfn um manninn minn og fööur okkar, VILHJÁLM BJARNAR, bókavörö, er lést f Ithacha, New York, í ágúst sl., veröur í Fríkirkjunni f Reykjavík, föstudaginn 6. júlí kl. 3. Dóra Bjarnar, Eirfkur, Jón Ingi og Svava.

+ Eiginmaöur minn, faöir okkar, bróöir og tengdasonur, EÐVARO GEIRSSON, flugvirki, ^ veröur jarösunginn f dag, fimmtudaginn 5. júlí, kl. 15.00 frá Frfkirkjunni f Reykjavfk. Jarösett veröur f Gufuneskirkjugaröi. Sassalja Hrönn Guómundsdóttir, Fjóla Eövarösdóttir, Gair Eðvarösson, Ingibjörg Sólvaig Eðvarösdóttir, Svala Ernestdóttir, Fjóla Siguröardóttir.

+ Bróöir okkar, mágur og frændi, GUDMUNDUR VIGFÚS ÁSMUNDSSON, bifreiöarstjóri, Búlandi 1, veröur jarösunginn frá Frfkirkjunni f Reykjavfk föstudaginn 6. júlf kl. 10.30. Ingibjörg Ásmundsdóttir, Richard Hannesson, Ragnhildur Ásmundsdóttir, Eyjólfur Guómundsson, Úlfar Ásmundsson, Birna E. Þóröardóttír og börn.
+ Útför eiginkonu minnar og móöur okkar, GUÐLEIFAR ÞÓRUNNAR GUÐJÓNSDÓTTUR, Hátaigsvagi 4, Raykjavfk, fer fram frá Voömúlastaöakapellu í Austur-Landeyjum, laugardag- Inn 7. júlí kl. 14.00. Guðmundur Guójónsson, Sævar Guömundsson, Helgi Þór Guómundsson.

+ Útför fósturmóöur minnar, ELÍNAR R. JÓNSDÓTTUR (ÖDDU), frá Höskuldsstööum, fer fram frá Fossvogskirkju 6. júlí kl. 15.00. Blóm vinsamlegast afþökkuö en þeim sem vildu minnast hennar er bent á hjúkrunarheimiliö Sunnuhlíö Kópavogi. Margrát Ellartsdóttir.
Minning:
Jón Valgeirsson
Ingólfsfirði
Feddur 2. febrúar 1897
Diinn 31. maí 1984
„Slyngur sláttumaður" gengur
um heim allan og „slær allt hvað
fyrir er,“ og nú hefur hnigið í val-
inn fyrir sigð hans, Jón Valgeirs-
son, einn þeirra manna sem um
langt skeið var einn af bestu bú-
stólpum heimasveitar sinnar, Ár-
neshrepps í Strandasýslu.
Ævinlega vakna í brjósti manns
viðkvæmar kenndir, þegar einhver
af gömlu sveitungunum yfirgefur
þennan frumlífshnött okkar og
flytur til annarra heimkynna, og
ekki síst verða þær tilfinningar
áleitnar, þegar sá hinn sami hefur
verið tengdur manni frændsemis-
og vinaböndum. Jón andaðist hinn
31. maí sl. á Landakotsspítala eft-
ir stutta legu þar, en hafði áður
átt við þungbæra og langæja van-
heilsu að stríða.
Ég man vel eftir Jóni, þegar ég
var drengur á Steinstúni. Hann
var þá enn að nokkru í foreldra-
húsum í Norðurfirði, en annars oft
fjarverandi í atvinnuskyni.
Ég kynntist honum ekki þá að
ráði, enda aldursmunur mikill. En
alltaf man ég hlýlegt viðmót hans
í minn garð, ávallt er svo vildi til
að leiðir okkar lægju saman.
Það er svo ekki fyrr en löngu
síðar að ég kynntist Jóni að ráði,
hinum miklu mannkostum hans
og einlægri hjartahlýju, sem alltaf
var hans aðalsmerki.
Mig langar hér að geta örfárra
æviatriða Jóns Valgeirssonar:
Hann var fæddur í Norðurfirði 2.
febrúar 1897. Foreldrar hans,
Valgeir Jónsson, (f. 18/4 1868, d.
6/1 1949), og Sesselja Gísladóttir
(d. 30/10 1941, 66 ára), bjuggu þar
allan sinn búskap og áttu 18 börn.
Komust 14 til fullorðins ára. Jón
var elstur þeirra, sem upp komust.
Það varð því hlutskipti hans þegar
á unglingsárum að leita sér at-
vinnu á fjarlægum slóðum og
gerðist sjómaður á fiskiskipum á
vertíðum og mun aflahlutur hans
þar hafa farið að mestu eða öllu
leyti til að styðja og styrkja for-
eldra hans við uppeldi og fram-
færslu yngri systkina, enda mikil
þörfin á, því ekki var auðvelt fá-
tæku fólki á þeim árum að fram-
fleyta stórum barnahóp. Átti því
Jón sinn mikla þátt í að svo vel
tókst til sem raun bar vitni, um
afkomu heimilis foreldra hans. Og
þessu fórnfúsa hjálparstarfi mun
hann hafa haldið áfram, allt til
þess er hann stofnaði eigið heim-
ili.
Það var árið 1925, að hann gekk
að eiga Elísabetu Óladóttur (f.
29/12 1899. D. 23/11 1982.) Þau
eignuðust 8 börn og komust 7
þeirra til fullorðinsára, 4 drengir
og 3 dætur. Settust þau að á föð-
urleifð hennar i Ingólfsfirði og
hófust handa um að bæta jörðina
á allan hátt. Með atorku og sam-
heldni tókst þeim að byggja upp
öll hús og rækta svo til hvern
ræktanlegan blett. Jörðin er held-
ur landlítil til ræktunar en þótti
góð til beitar, hvort heldur var á
sumri eða vetri. Var heimili þeirra
rómað fyrir myndarskap og hirðu-
semi. Gestrisni þeirra var slík að
ekki varð á betra kosið, enda bæði
létt í lund og hlý í viðmóti, og
höfðu unun af að blanda geði við
annað fólk. Var og oft gestkvæmt
hjá þeim í Ingólfsfirði.
Eftir 40 ára búskap á þessari
jörð, sem þau höfðu lagt svo mikla
rækt við, neyddust þau til að yfir-
gefa þennan stað, þar sem þau
höfðu notið bestu ára ævi sinnar.
Voru þá bæði farin að eldast og
heilsa Jóns tekin að bila.
Fluttu þau þá suður á Akranes
árið 1964 og áttu þar heima í 9 ár,
en þangað höfðu áður flutt sum af
börnum þeirra, svo að þau gátu
þar notið nærveru þeirra og um-
hyKRJusemi.
Arið 1973 fluttu þau svo á
Hrafnistu í Reykjavík, fyrst í smá
íbúð í Jökulgrunni en nokkrum ár-
um síðar inn í aðalbygginguna,
þar sem þau áttu athvarf til hins
síðasta.
1 Faöir okkar, tengdafaöir og afi. m
TÓMAS GUÐBRANDSSON
frá Skálmholti,
veröur jarösunginn frá Selfosskirkju laugardaginn 7. júlí kl. 1 e.h.
Jarösett veröur í Villingaholti.
Elín Tómasdóttir, Skúli Sigurgrfmsson,
Hólmfrióur Tómasdóttír, Jón Guömundsson,
Ásta Tómasdóttir, Carl Stafánsson,
Anna Marfa Tómasdóttir, Gústaf Lilliandahl,
Brynhiidur Tómasdóttir, Pátur Karlsson.
t
Útför fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
JÓNS GUNNARSSONAR,
fyrrv. ■krífstofustjóra,
Hagamal 12,
veröur gerö frá Neskirkju föstudaginn 6. júlf kl. 13.30.
Helga Jónsdóttir,
Erna Jónadóttir, Þóröur Gröndal,
Edda Jónadóttir, Ólafur Briam,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum Innilega öllum þeim er sýndu okkur samúö og hlýhug viö
andlát og útför elginkonu minnar, móöur okkar og tengdamóöur,
GUORÚNAR SIGURBORGAR KRISTBJÖRNSDÓTTUR,
Hólmgaröi 43, Raykjavík.
Friöþjófur Jónsson,
Bragi Friöþjófsson, Svala Jónsaóttir,
Sigurborg Bragadóttir, Karl Helgaaon,
Heiöar Þorlalfaeon, Hulda Þorvaldsdóttir.
Það var árið 1960 síðast í júni,
að ég lagði leið mína norður í Ár-
neshrepp, svo sem oft áður. Kom
ég gangandi i Ingólfsfjörð undir
kvöld og naut gestrisni Jóns og El-
ísabetar, svo sem vænta mátti.
Dvaldist mér þar lengi við veit-
ingar og ánægjulegar samræður
enda þeim báðum einkar lagið að
halda svo á málum, að gesti var
unun að njóta nærveru þeirra og
glaðværðar.
Höfðu þau hjón Jón og Elísabet
þá bætt jörðina á allan hátt, svo
sem fyrr segir. Var auðsætt á öllu
að hér hafði verið að verki fólk,
sem lagt hafði fram vit og krafta
til að búa svo í haginn fyrir fram-
tíðina, að vel mætti við una. Þótt
síðar hagaði svo til, með breyttum
tímum og breyttum aðstæðum, að
ekki yrði notið svo lengi, sem hug-
ur þeirra hefði helst kosið.
Setnt þetta umrædda kvöld
bauðst Jón til að skjóta mér undir
Hlöðurnar á trillunni sinni, en að
Steinstúni hafði ferð minni verið
heitið. Veður var yndislegt er við
brunuðum út Ingólfsfjörðinn.
Hnígandi sólin glampaði á haf-
flötinn og vafði haf og hauður
ljóma sínum. Jón stakk þá upp á
því, hvort mér þætti ekki gaman
að skreppa norður í ófeigsfjörð,
úr því veðrið væri svona kyrrt og
fagurt. Ekki gat ég slegið hendinni
á móti svo góðu boði og var stefn-
unni beint þangað. Lentum við þar
um ellefuleytið. Eftir ánægjulega
viðdvöl í Ófeigsfirði, veitingar og
viðræður við húsbændur og aðra
heimamenn, fórum við aftur af
stað og lentum undir Hlöðunum
þar sem ég fór í land, en Jón hélt
heim á leið. Stóð ég lengi fullur
þakklætis og horfði á eftir honum
inn fjörðinn á litlu trillunni, sem
klauf spegilfáðan vatnsflötinn
óðum.
Síðar, er þau hjón voru flutt á
Akranes, áttum við Aðalheiður
kona mín, þess kost að koma þar
heim til þeirra eitt sinn og áttum
með þeim ógleymanlega kvöld-
stund. Alúð þeirra og hlýleiki er
okkur enn í fersku minni.
Ég átti þess og kost síðar að
hitta þau nokkrum sinnum, eftir
að þau fluttust til Reykjavikur, en
þrátt fyrir elli og lasleika, var þar
ávallt að mæta sömu hjartahlýj-
unni og einlægninni og glaðværð-
inni eins og alltaf áður.
Elísabet er nú horfin af sviði
jarðlífsins fyrir tveimur árum. Og
nú hefur Jón, þessi góði drengur,
haldið á sömu slóðir.
Veit ég að hann muni uppskera
svo sem hann hafði til sáð með
umhyggju sinni og fórnfýsi, sem
hann var svo ríkur af, og sem
hann ávallt lét í té af heilum huga,
þeim sem hann mátti lið veita á
jarðlífsdögum sínum.
Á landinu fagra í ríki alheims-
ins, þar sem hann nú mun gista,
hittir hann aftur gengna ástvini
og fagnar nýrri og betri tilveru,
þar sem kröm og krankleiki þekk-
ist ekki en áfram er haldið til æ
fegra lífs og til meiri þroska.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
átt þess kost að kynnast að nokkru
þessum góða frænda mínum, glað-
værð hans og hlýlegu viðmóti, og
ég votta afkomendum hans og
nánum ættingjum samúð.
Ég veit að við getum öll glaðst
með honum eftir unna æviþraut
og samfagnað með honum hinum
nýja áfanga, sem hann nú hefur
hafið á óþrotlegum framlífsferli.
Ingvar Agnarsson