Morgunblaðið - 25.07.1984, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. JÚLÍ 1984
47
Reinald Reinalds-
son — Minning
Fæddur 27. apríl 1958
Dáinn 11. júlí 1984
Lífsvefurinn er ofinn úr ævum
einstaklinga. Þræðirnir sýnast
okkur mislangir og gildir en eru
þó eins langir og jafngildir lífinu
sjálfu. Þess vegna er hver og einn
ómissandi og óendanlega dýrmæt-
ur. Samt verða oftast nær ekki
nema örfáir varir við þegar ein-
hver deyr. í hvert sinn, ekki nema
örfáir til að sakna og syrgja og
skynja hið óbætanlega. Þá gerist
líka hið undarlega að maður upp-
götvar, veit þá fyrst fyrir víst, að
dáinn vinur mun aldrei hverfa
manni.
Við kynntumst Reinaldi strax í
barnaskóla og leiðir skildi ekki
fyrr en að afloknu stúdentsprófi í
Flensborg. Þá fór hann einn vetur
í Háskóla íslands í grísku og lat-
ínu, síðan til Þýskalands að nema
guðfræði við kaþólskan háskóla,
og kom fæstum á óvart. Hann
hafði einmitt lokið því námi þegar
hann féll svona óskiljanlega
snöggt frá og hafði víst fullan hug
á doktorsnámi þar úti. Hann var
kaþólskur sósíalisti, mikill náms-
maður og það sem öllu skipti; góð-
ur drengur. Það voru ekki alltaf
innantóm orð, ef marka má
Snorra Sturluson: „Drengir heita
vaskir menn og batnandi."
Við munum ákaflega vel eftir
Reinaldi á barnaskólaárunum og í
skátunum. Hann var fjörkálfur,
kraftmikill og galsafenginn en
líka foringi félaga sinna og upp-
fyndingasamur skipuleggjari. Við
munum einnig mætavel eftir hon-
um I menntaskóla, íhugulum og
alvörugefnum, stundum nokkuð
einangruðum. Þá var hann náms-
hestur og dúx.
Um síðustu jól kom hann heim í
frí. Við sáum ekki betur en íhug-
unarmaðurinn og æringinn í hon-
um væru að ná sáttum og hvorug-
ur þyrfti að skyggja á hinn. Held-
ur bættu þeir hvorn annan upp. Þá
líktist Reinald þroskuðum eld-
huga.
Hann var fæddur 27. apríl 1958.
Foreldrar hans, Reinald Brauner
tónlistarmaður í Þýskalandi og
Þorbjörg Björnsdóttir bókavörður
í Hafnarfirði. Reinald ólst upp hjá
móður sinni, lengst af við ölduslóð
rétt hjá klaustrinu. Út um stofu-
gluggann þeirra sást hafið og, ef
vel var að gáð, sjö kirkjur sem
Reinald benti gestum sínum
stundum á. Mæðginin voru mjög
samrýnd og samtaka og stoð hvors
annars alla tíð. Missir Þorbjargar
er meiri en orð fá lýst. En það er
huggun að minning hans lifir, að
þræðirnir eru ekki stakir og að-
skildir heldur mynda þeir einn
vef.
Við vottum Þorbjörgu okkar
dýpstu samúð og samhryggjumst
vinum og vandamönnum.
Fyrir hönd skólasystkina,
Árni M. Mathiesen
Hjálmar Sveinsson.
„Lífið er mér Kristur en dauð-
inn ávinningur." Þessi orð postul-
ans Páls andspænis þrenginum og
dauðans ógnum eru sigurjátning
kristinnar trúar. Kristur er hverj-
um þeim lífið, sem gjört hefur
samfylgdina við hann, þjónustuna
við hann, að markmiði lifs sfns og
sögu. Dauðinn fær þá aldrei hrós-
að algjörum sigri þrátt fyrir veru-
leik sinn og voða. Kristur hinn
upprisni leiðir veginn fram gegn-
um dauðann til endursköpunar og
nýs lífs. Dauðinn birtist þó vissu-
lega sem „óvinurinn síðasti“, sem
ávallt stendur lífinu gegn f hvert
sinn, sem einhver sá fellur frá
skyndilega og óvænt, sem á þrek
og blómgun æskunnar og mikils er
vænst af í framtíð, þvf gáfum og
getu er stefnt til þjónustu við há-
leitustu hugsjónir.
En trúnni gefst þrátt um ailt
sýn til æðstu miða. Hún horfir til
Jesú Krists. Dauði hans var
ótímabær með tilliti til þess, sem
menn af honum væntu. En máttur
Guðs, sem öllu er ofar og æðri,
gerði þann dauða að sigurfórn og
hver sá, sem Kristi hefur gefist
heilum huga, er bundinn þeirri
fórn og sigri.
Reinald Reinaldsson mun
snemma hafa gert fagnaðarerindi
Jesú Krists að lifsmarkmiði sínu.
Hann hafði nær lokið guðfræði-
námi í Freiburg og stefndi að því
að gerast kaþólskur prestur með
öllum þeim fórnum og kröfum,
sem það fæli í sér, og hann hafði
til að bera bæði þann skapgerð-
arstyrk og þá skarpskyggni á hina
margvíslegu Iffsfleti til að geta
gegnt þeirri köllun vel og af
trúmennsku. Hugur hans var
kvikur og vökull. Hann kannaði af
einlægri sannleiksþrá spurnirnar
miklu um gildi og tilgang lífs og
Kristur Jesús varð honum svarið
algilda og honum vildi hann gefast
og þjóna, hvert svo sem leiðin
lægi.
Hann nam og heyrði orðið hans
sem þýðingarmesta óminn f niði
ára og alda og lffi manns og
heims. Hver saga og samtíð gerði
þó sífellt nýjar kröfur um könnun
og skilning á því dýra orði sem er
sígilt og lifandi, fortíð bundið en
jafnframt lifandi mótunarafl á
hverri andrá. Hann gerði sér þess
glögga grein, að kaþólska kirkjan
svo og gjörvöll kristnin og heimur
allur stæði nú á þýðingarmiklum
timamótum. Brýna nauðsyn bæri
nú til, að kristnir menn ynnu með
gagnkvæmri virðingu og trausti
að sameiginlegum markmiðum og
væru heiminum á örlagastundu
það Ijós og líf þjónustu og elsku
sem Kristur kallaði þá til.
Sár er nú missir móður og ann-
arra ástvina við fráfall hins góða
drengs. Sár er missir kirkjunnar
hans og allra þeirra sem vilja
hitta fyrir trúa og verklagna
verkamenn í víngarði Drottins hér
í heimi. En það skal nú haft í
huga, að máttur hins upprisna
frelsara og Drottins birtist hvað
helst í því, að hann fær gert dauð-
ann að ávinningi fyrir hvern þann,
sem höndlaður er af eilífu lífi trú-
ar, vonar og elsku og einnig bless-
að missi og sáran trega.
Gunnþór Ingason

He\miIisde'W
Qarn
ZaresHa Aery
5po"
100 gr 39-
BuHur, jabw °y _ _
Bamfestingar 89 ■
BrneKKbuxur 88U.
695.*
Herradeild
Bumarblússu ^
5Kyrtur 350-*
Oömudeiid
DömtiKápur 9
pi,5 495 -
Buxnapi's 6bu.
JaKKar 595.-
Bjólar 35a-
Buxur
SKódedd
BerrasKór 350. ^
BreaK-sKor 5 _
Bandalar 1SO. ggo,
Leður KúreKasbð^'
BarnasKór 250- _
DömtisKor 35
Barnadeiid
P\,ttisjaKKar 49 • _
BaKhi-buxur 3 • _
^amfestinðar 39 • _