Morgunblaðið - 26.07.1984, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. JÚLl 1984
21
Ove Joansen f bát sínum. Mynd: Jan Maller
Ævintýramennskan
verður ef til vill at-
vinna mín ef vel tekst til
— rætt við Færeyinginn Ova Joansen sem
ætlar sér að róa árabát yfir Atlantshafið
Þórshöfn í Færeyjum, 12. júlí, frá Maríu Ellingsen fréttaritara Morgunblaösins.
„Það er óðs manns æði að ætla
sér á árabát einn síns liðs yfir Atl-
antshafið, manninum ætti að vera
meinað að leggja út í þetta,“ er við-
kvæði manna í Þórshöfn, þegar talið
berst að fyrirhugaðri ferð hins 34
ára gamla Noleyings Ova Joansen.
Og hver er eiginlega tilgangur-
inn?
Mig langar fyrst og fremst að
gera eitthvað spennandi og ég veit
ekki til þess að róið hafi verið af
einum manni frá Færeyjum til
Danmerkur, en þetta eru um 900
sjómílur," var svar Ova við þessari
spurningu er blm. Mbl. tók hann
tali út við bátanaustið á Argjum,
þar sem hann var önnum kafinn
við að gera bátinn, sem er sér-
smíðaður fyrir þessa ferð, kláran.
„Hugmyndin hefur verið að
gerjast allt frá því ég sá bát sem
ungur Ný-Sjálendingur, Colin Qu-
incey, hafði þá nýverið róið yfir
Tasmaníuhafið til Ástralíu. Alls
1.660 sjómílna leið á 63 dögum. í
fyrra ákvað ég svo endanlega að
fara þessa ferð sem nú er fyrir
höndum og ég fékk Hanus Jensen,
26 ára gamlan bátasmið úr Skúf-
ey, til að gera bát til fararinnar.
Síðustu fjóra mánuði hef ég helg-
að mig algjörlega undirbúningi
ferðarinnar svo ekki hætti ég við
úr þessu, enda er þetta orðið altal-
að hér í Færeyjum."
Og þú hræðist ekki sjóinn?
„Nei, ég hef verið sjómaður frá
því ég var 13 ára gamall og siglt
víða um heim. Verið í 50 löndum
að ég held. Þar af hef ég siglt níu
ár með seglskipum, var bátsmaður
á skólaskipinu „Danmark" og síð-
an stýrimaður um borð í lysti-
snekkju amerísks milljónamær-
ings og sigldi á henni allt frá Af-
ríku til Nýja Sjálands, gegnum
Panama-skurðinn. Nú og bát, eins
og mínum, treysti ég vel til að
komast klakklaust yfir hafið, ég
hef látið þó nokkuð á hann reyna
hér við eyjarnar. Tók meðal ann-
ars þátt í að smala grindhval á
land hér í Þórshöfn fyrir nokkrum
vikum, þar sem báturinn dansaði
ofan á hvalahjörðinni. Nú erum
við að setja í hann ýmsan útbún-
að, svo næst þegar ég set hann á
sjó verður það til að róa honum til
Danmerkur.
Báturinn er yfirbyggður, með
burðarþol 1,9 tonn. Hann er 7
metra langur og 1,66 á breidd og
vegur 250 kíló eins og hann stend-
ur, en ég reikna með að útbúnað-
urinn muni vega annað eins. Ég
hef gefið bátnum nafnið Diana
Victoria sem þýðir frelsi og sigur
og vona að nafnið leiði til happs."
En auk bátsins, er það ekki með
þinni heilsu sem ferðin stendur og
fellur?
„Vissulega því ég á jú að drífa
bátinn áfram. Ég hef reynt að
undirbúa mig sem best, hlaupið og
róið, borðað hollan færeyskan
mat, grind, spik og skerpikjöt.
Reykt hef ég aldrei og ég hætti að
drekka fyrir alllöngu. Til að reyna
mig, reri ég héðan til Klakksvíkur
og aftur til baka í síðustu viku.
Það tók mig átta tíma aðra leiðina
að róa 27 mílur í mótvindi, en að-
eins fimm tíma til baka 20 sjómil-
ur.
Hvernig leggst þetta uppátæki
þitt í fjölskylduna?
„Ég er ógiftur og barnlaus, svo
ég get leyft mér þetta þess vegna.
Foreldrum mínum og systkinum
leist alls ekkert á þetta í fyrstu, en
eftir að hafa séð bátinn og hvað ég
get, eru þau orðin mun rólegri."
Hvaða útbúnað hefurðu með-
ferðis?
„Af tækjum hef ég radio-pælara
(direction finder), VHF-síma, rad-
ar reflex, rafmagnsgeyma og sól-
panel til að hlaða þá með og ljós
sem á að sjást tíu mílur. Rekakk-
eri hef ég til að nota í mótvindi, án
þess held ég að ég hefði alls ekki
treyst mér í þessa ferð. Lýsi hef ég
til að verja mig gegn broti og til að
safna heimildum um ferðina hef
ég segulband til að tala inn á, sup-
er 8 millimetra kvikmyndavél og
þrjár, fjórar myndavélar. Að
sjálfsögðu er björgunarvesti með í
ferðinni og einnig flotgalli. Af
vistum hef ég með mér þurra
grind og þurrt saltað spik, hrogn,
lifur, lifrarkæfu, egg, harðfisk,
vatn, mjólk og appelsínusafa. Af-
gangurinn verður „instant“-mat-
ur“.
Hversu langan tíma reiknarðu
með að ferðin taki?
„Um það bil mánuð en það getur
orðið bæði meira og minna. Mér
sýnist að erfiðast verði að komast
framhjá Hjaltlandseyjum og inn á
Norðursjó en þarna er við nokkuð
leiðinlega strauma að eiga. Eftir
það ætti ég að vera sloppinn við
það versta. Það sem ég helst gæti
ímyndað mér að gæti komið í veg
fyrir að ferðin tækist, er að veikj-
ast, yrði sigldur niður eða hreppti
óvænt óveður.
Ef ég fæ mótvind, ræ ég ekki
heldur set rekakkerið út og leggst
fyrir með góða bók, skrifa eða
hlusta á tónlist. Ef ég verð hepp-
inn með vindátt, ætla ég að reyna
að róa framhjá olíuborpöllunum
og rabba við mennina þar, en ann-
ars er ég alls ekki hræddur um að
mér eigi eftir að leiðast einveran."
Er búið að skipa fólk í móttöku-
nefndina?
„Fólk í kringum mig hefur verið
mjög uppörvandi og tugir talað
um að fara til Danmerkur að taka
á móti mér auk þess sem danska
róðrarfélagið hefur skipulagt mót-
töku og boðið mér að sýna bátinn í
sjóminjasafninu i Roskilde að
ferðinni lokinni. Svo móttök-
unefndina ætti ekki að vanta ef
ferðin fer að óskum."
Áttu von á fjárhagslegum
ávinningi af ferðinni?
„Ég á allavega von á að hún
borgi sig upp. Ég hef þegar lagt út
auk hálfs árs vinnu um 230 þús-
und krónur í peningum. En ég hef
líka verið styrktur, til dæmis
fengið mikið af útbúnaðinum og
vistirnar gefins. En enn hef ég
ekki fengið neinn aðalstyrktarað-
ila að ferðinni, en ég vona að það
náist nú áður en ég legg í hann.
Ferð þessi verður söguleg, það er
klárt mal, og ef vel tekst til geri ég
ævintýramennsku ef til vill að at-
vinnu minni í framtíðinni. Ætli
næsta ferð verði ekki þá yfir Atl-
antshafið til Vestur-Indíu. En þá
hef ég líka segl með!“
Sumarið ’84
Óvenju vönduð og glæsileg v-þýsk hjólhýsi m. öllum búnaöi.
Mjög vandaðar tólks og jeppakerrur.
Fullkominn Ijósabúnaöur.
Gisli Jonsson og co. hf.
Sundaborg 41, sími 68-66-44
Glæsilegustu og vönduö-
ustu hestakerrur sem hór
hafa sést. Tilvalið fyrir 2 til 3
félaga aö sameinast um
kaupin.