Morgunblaðið - 26.07.1984, Side 46
46
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. JÚLÍ 1984
„Það er sagan sem
skiptir máli í frí-
merkjasöfnuninni“
— segir George Sickels sem hefur safn-
að íslenskum frímerkjum frá árinu 1948
„Þú skalt koma bakdyrameg-
in. Hér á Þórsgötunni er allt á
hvolfi vegna skipulagsbreyt-
inganna, og ekki auðvelt að
rata,“ svarar frú Þóra Sickles
þegar Mbl. falast eftir viðtali
við hana og eiginmann hennar,
frímerkjasafnarann George
Sickles. Hann hefur sérhæft sig
í söfnun íslenskra frímerkja og
póststimpla og sýndi hluta af
safni sínu frá hernámi Breta og
Bandaríkjamanna á íslandi í
síðari heimsstyrjöldinni á frí-
merkjasýningunni „Nordia
’84“. Þar vann hann silfurverð-
laun, en einnig hlaut hann sér-
staka viðurkenningu fyrir safn-
ið sem er einstætt hér á landi.
Við spyrjum Goerge Sickles
fyrst hvenær hann hóf að safna
frímerkjum.
„Ég byrjaði ellefu ára gamall,
af einskærri tilviljun. Þegar mér
var fært fyrsta frímerkið varð
ég forvitinn og áhuginn hefur
ekki dofnað síðan. I fyrstu safn-
aði ég öllum þeim frímerkjum
sem ég komst yfir en frá árinu
1948 hef ég einskorðað mig við
íslensk og nú á ég næsta full-
komið safn af öllum þeim frí-
merkjum sem komið hafa út hér
á landi, ef ég tek saman bæði
notuð og ónotuð. Annars er
póststimpla-safnið orðið viða-
meira en frímerkin og einnig á
ég þó nokkuð af íslenskum
bréfspjöldum frá eldri tíð.“
Þegar Sickles var spurður
nánar út í áhuga hans á póst-
stimplum frá hernáminu kom í
ljós að hann hafði verið hermað-
ur hér í stríðinu.
„Þessa grein í íslenskri póst-
sögu hefur enginn kannað til
hlítar þótt margt merkilegt sé
þar að finna. Þegar flest var
dvöldust hér um 100.000 her-
menn frá Bandaríkjunum, Bret-
landi, Kanada, Nýja-Sjálandi,
Ástralíu og Noregi svo nokkuð sé
nefnt, og ófá bréf voru send heim
yfir Atlantshafið. Til gamans
get ég nefnt að ég var hér í tvö
ár og hef líklega skrifað hátt á
þriðja hundrað bréfa, en aðeins
eitt heilt umslag hefur varðveist
af öllum fjöldanum. Fyrir utan
hvað þau eru fátíð hér, þá not-
uðu margar hersveitir sömu
stimpla og ameríski herinn og
því er einungis hægt að rekja
umslögin til sendanda ef hann
hefur skilið eftir nafn sitt til
kennileitis. Sem dæmi nefni ég
að nú er næstum vonlaust að
komast yfir bréf frá Norðmönn-
um sem voru staðsettir hér því
þau fóru eftir ýmsum krókaleið-
um milli ríkja og var síðan
smyglað til Noregs þegar færi
gafst, eftir hernám nasista. Til
að grafast fyrir um ferðir þess-
ara bréfa sem og annarra sem
skrifuð voru á þessum árum
verður að blaða í fjölda skjala og
rita, kunna helst allar tegundir
stimpla sem voru í notkun og af-
brigði þeirra. Þegar öll sú vitn-
eskja bregst beitir maður
hyggjuvitinu og kunningsskap
frá stríðsárunum.
Áhuginn fyrir þessum fræðum
vaknaði þegar ég blaðaði í gegn-
um umslagabunka hjá frí-
merkjasala í New York og rakst
á bréf frá kunningja minum sem
var staðsettur á Kaldaðarnesi í
stríðinu. í Bandaríkjunum liggja
þessi bréf innan um önnur sem
hálfgerðir óskilamunir en hér á
landi er afar erfitt að finna
nokkur heilleg. Margir hafa gert
þá reginskyssu að henda umslög-
unum utan af bréfunum, en á
þeim fæstum voru nokkur frí-
merki. Hermenn bandaríska
hersins þurftu nefnilega ekki að
borga undir bréfin sín heim en
fengu þess í stað sérstakan
stimpil frá herstöð sinni sem
nokkurs konar kvittun fyrir
borgun. Þannig sást alltaf hvað-
an bréfið var þótt ekkert væri
frímerkið. Flestum þótti umslög-
in óþarfi og hentu þeim. Þegar
þau vantar er vægast sagt erfitt
að rekja sögu bréfanna, eða leið
þeirra frá sendanda til viðtak-
anda. Mér hefur samt tekist að
komast yfir nokkúrn fjölda
bréfa og þau sýndi ég hér á frl-
merkjasýningunni fyrr í sumar.
Ég fer víða til að kynna mér sög-
una og t.d. fór ég nokkrum sinn-
um alla leið til Washington D.C.
til að fara í gegnum skjöl varð-
andi hersetuna á íslandi. Einnig
skrifa ég greinar í tímarit
klúbbsins sem nefnist „Post-
horn“ um bréf hermannanna eða
stimpilmerkin."
Hvernig hefurðu upp á bréfun-
um?
„Maður fréttir af umslögum á
hinum og þessum stöðum og
hálft gamanið er að grafa þau
upp á ólíklegustu frímerkjasöl-
um eða uppboðum. Einnig er ég í
frímerkjaklúbbi sem nefnist
„Scandinaviau Collectors Club“
en þar hittast þeir safnarar sem
sérhæfa sig í frímerkjum Norð-
urlandanna. Þangað fréttist oft
um góða gripi sem vert er að
athuga, en oftast finn ég bréfin
af einskærri tilviljun. Til gam-
ans minnist ég þess einu sinni
þegar systir konu minnar kom i
heimsókn til okkar. Samferða
henni í flugvélinni var ungur
læknir sem hafði lært í Skot-
landi og við buðum honum að
vera samferða til New Jersey
sem hann þáði. í Ijós kom að
samverkamaður hans í Skot-
landi hafði verið staðsettur her-
maður á Kaldaðarnesi í stríðinu
og ég bað hann blessaðan kanna
hvort maðurinn væri reiðubúinn
að senda mér nokkur umslög.
Stuttu seinna fékk ég þrjú bréf í
póstinum frá honum."
Er fímerkjasöfnun tímafrekt
eða dýrt áhugamál?
„Hjá mér tekur hún ekki mik-
inn tíma og ég sinni henni aðeins
þegar mig langar til. Þegar söfn-
unin verður að „rútínu“-vinnu þá
er hún ekki lengur áhugamál og
verður meira eins og hvert ann-
að starf. Nú orðið getur verið
ansi kostnaðarsamt að vera
safnari, en það er líka hluti af
gamninu að finna ódýr frímerki
sem hafa eitthvert gildi. Þ6 vil
ég taka það fram að mér finnst
margir safnarar hugsa of mikið
um verð merkjanna. Eins og
þróunin hefur verið í Bandaríkj-
unum upp á síðkastið líst mér
ekki á framtíðarsafnarana
okkar. Það eina sem virðist
vekja áhuga þeirra er fyrir
hversu mikið væri hægt að selja
þetta eða hitt merkið. Áhuginn
fyrir frímerkinu sjálfu virðist
fara dvínandi, enda bætast fleiri
frímerkjasalar í hópinn á hverj-
um degi. Ánægjan hefur alveg
gleymst i þessu braski og þá
finnst mér vanta grundvöllinn
fyrir söfnuninni."
Hvað viltu segja um safnara-
ímyndina af grúskaranum sem
aldrei getur slitið sig frá áhuga-
málinu?
„Ég vil ekki viðurkenna að ég
falli undir þá lýsingu, en það eru
eflaust þó nokkrir sem eru ein-
mana í frímerkjasöfnun sinni og
blanda lítið geði við annað fólk.
Sem félagi í frímerkjaklúbbi þá
kynnist ég fjölda fólks og ég
ferðast víða um Bandaríkin til
að grafa upp bréf eða sýna safn-
ið mitt. Þannig hefur áhugamál-
ið haft öfug en enn betri áhrif en
margir hefðu ætlað í fyrstu."
Að lokum, hvaða eiginleika
telur þú að góður frímerkjasafn-
ari verði að hafa til að geta haft
gagn og ánægju af áhugamáli
sínu?
„í fyrsta lagi verður safnari að
vera forvitinn og hafa lifandi
áhuga á því sem hann hefur und-
ir höndum. Ef vel er aðgætt er
hægt að lesa sögu lands og þjóð-
ar úr frímerkjunum og póst-
stimplum, ef til vill nokkuð sem
fáir hafa leitt hugann að. Einnig
verður hann að vera þolinmóður
því að oft tekur langan tima að
fylla í eyðurnar sem vilja mynd-
ast þegar merkin safnast héðan
og þaðan. Síðast en ekki sist
verður safnarinn að geta aflað
heimilda við rannsóknir og unn-
ið úr þeim af skynsamlegu viti.
Því að þekkingin á bak við hvert
stykki er engu minna virði en
frímerkið sjálft."
Við bjóðumþér \ikuferð
" London
ámánu-
damnn
kernur!
frá kr. 15.573.- pr. mann.
Innifalið flug, gisting og morgunmatur.
Ferðaskrifstofan Farandi verður
með sérstakar vikuferðir (pakkaferðir)
til Lundúnaborgar á hveijum mánu-
degi í allt sumar.
Verðið er afskaplega gott, — frá kr.
15.834. - pr. mann. Innifalið í verðinu
er flug, gisting og morgunmatur. Auk
þess útvegum við aðgöngumiða á
hljómleika, í leikhús, á íþróttaleiki
næturklúbba o. m. fl.
Hægt er að velja á milli eftirfarandi
hótela: Cavendish, Regent Crest,
Leinster Towers, Park Lane.
Komið og rabbið við okkur sem
fyrst Pað er alltaf gaman að fá gott
fólk í heimsókn.
ífaiandi
Vesturqötu q, sími 1744$
v
Bjarnveig Kristjánsdóttir afhendir Ólafi Kristjánssyni björgunarnetin fyrir
hönd kvennadeildar Slysavarnafélagsins. Morpinbiaði*/ Gunur
Kvennadeild slysavarnafé-
lagsins í Bolungarvík gef-
ur björgunarnetið Markús
Bolungarvík, 17. júlí.
í SÍÐUSTU viku færði kvennadeild
Slysavarnafélagsins hér í Bolungar-
vík hafnarsjóði að gjöf tvö stykki
björgunarnet Markúsar.
Gefendur óska eftir að netunum
verði komið fyrir á hafnarsvæð-
inu, öðru á brimbrjót og hinu á
Lækjarbryggju. Fulltrúar kvenna-
deildarinnar sem afhentu gjöfina
sögðu við það tækifæri að deildin
hefði áhuga á að kynna nemend-
um grunnskólans þessi og önnur
björgunartæki sem til staðar eru á
hafnarsvæðinu.
Ólafur Kristjánsson form. hafn-
arnefndar þakkaði gjöfina og fyrir
það starf sem kvennadeildin hefur
unnið í öryggismálum byggðar-
lagsins. — Gunnar.