Morgunblaðið - 26.07.1984, Qupperneq 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDÁGUR 26. JÚLÍ 1984
,? ég het hzyrt c&> rna&uríw
pihn. sé, báhtcLLcuri ■"
Með
morgunkafftnu
Spyrjir þú mig svona á hverjum
degi, hvernig dagurinn hafi verið,
skal ég sjá um að þú hafir frá ein-
hverju að segja.
HÖGNI HREKKVÍSI
„HANN (3AF STEINASAFMIÐ SlTT/"
Bréfritari er ósáttur við ólifnað unga fólksins á hestaþingi Sleipnis og Smára
sem haldið var að Murneyri.
Sukksamt
á hestaþingi
Björgúlfur skrifar:
Kæri Velvakandi.
Fyrst af öllu langar mig til að
þakka Magneu nokkurri fyrir
tímabært og gott bréf, sem hún
skrifaði í Velvakanda 18. júlí sl.
undir fyrirsögninni „Tillitsleysi
ökumanna í garð hestamanna".
Erindið var þó annað og leiðin-
legra. Því miður verð ég að lýsa
hér yfir óánægju minni með fram-
ferði unglingahóps nokkurs, og
þeir taka það líklegast til sín sem
eiga það.
Þannig er mál með vexti að ég,
sem sannur hestamaður, brá mér
á hestaþing Sleipnis og Smára að
Murneyri helgina 21. til 22. júlí sl.
Þar sem ég er búsettur í Reykja-
vík, tók ég með mér tjaldræfil og
hugðist upplifa útilegusjarmann á
nýjan leik. Hestaþingið sjálft var
hið skemmtilegasta, þrátt fyrir
leiðinlegt veður. Er ég síðan hugð-
ist halda til hvílu, vandaðist mál-
ið, því tjaldstæðið var þakið tjöld-
um og eigendur þeirra reyndust
flestir vera unglingar, sem komnir
voru vel við skál.
Hávaðinn í þeim og lætin mögn-
uðust fram eftir kvöldi, svo ekki
var svefnfriður, og létu sumir
unglingarnir allófriðlega. Er ég
var í það mund að tapa þolinmæði
minni, birtist rútubifreið á leið á
dansleik í Tungunum, og fóru
flestir ófriðarseggirnir með henni.
Ég hugsaði mér gott til glóðar-
innar, lagðist sæll í hvílu og hélt á
draumþing. En Adam var ekki
lengi í Paradís. Krakkarnir komu
auðvitað aftur að loknum dans-
leiknum og í enn meiri ham en
áður. Röskuðu þau nú illilega ró
minni á ný, svo ekki varð mér
svefnsamt það sem eftir var næt-
ur. Finnst mér það dálítið súrt í
broti, að geta ekki sótt hesta-
mannamót, án þess að verða fyrir
barðinu á ærslafullum og kóf-
drukknum unglingum.
Mælist ég nú til þess, að þið sem
þarna áttuð hlut að máli haldið
ykkar útihátíðir og svallveislur
fjarri mönnum og dýrum, því
jafnvel hestarnir á Murneyri voru
farnir að renna til ykkar óhýru
auga.
Rangur
sakburður
Laugargestur skrifar:
Kæri Velvakandi.
Ég vitna í grein mína í dálkum
þínum 19. júli, þar sem ég dreg í
efa sannleiksgildi frásagnar Páls
12 ára (Mbl. 15.7.: „Maðurinn reif í
mig og henti mér út í mitt vatn-
ið.“): „Eru þetta ekki ýkjur eða
beinlínis ósannindi? Laugargestir
eru ekki illmenni og ég fullyrði að
það myndi enginn komast upp
með slíkt í ásýnd annarra, eins og
gefið er í skyn.“
Samkvæmt Velvakanda þann
22. júlí, hringdi Laugarkona og
sagði: „Ég var stödd í pottinum
um daginn, þegar fullorðinn mað-
ur vék sér að ungum dreng og
henti honum bókstaflega frá
nuddstútunum." Athæfi það sem
Páll og Laugarkonan lýsa varðar
við 225. gr. refsilaga um beitingu
líkamlegs ofbeldis eða að hafa
uppi rangan sakburð um refsi-
verða eða vansæmandi háttsemi.
Eldri maðurinn er borinn sök-
um, sem varða allt að tveggja ára
fangelsi. Páll og Laugarkona gætu
fengið sama dóm fyrir rangan
sakburð. Nú er ekki gott í efni.
Laugarkona horfir á líkamlegt
ofbeldi gegn barni, án þess að haf-
ast nokkuð að. Nóg um það í bráð.
Nú geta allir séð, hvers vegna ég á
erfitt með að trúa þessu. Æru-
meiðingar Laugarkonu í lok grein-
arinnar og ályktunarsnilli eru
ekki til þess fallin að gera hana að
trúverðugu vitni.
Það er önnur ástæða fyrir því,
að ég efast um sannleikann í lýs-
ingu Páls. Krafturinn í nuddstútn-
um er slíkur að jafnvel fullorðnir
verða að halda sér, hvað þá börn.
Ef Páll sleppir takinu, þeytist
hann út í miðjan pottinn, en það
er ekki eldri maðurinn sem þeytir
honum heldur straumurinn. Fyrir
þá sem ekki þekkja til í Vestur-
bæjarlauginni er rétt að geta þess,
að nuddpotturinn er um 2,5 m í
þvermál og vegalengdin sem Páll
„þeyttist", er um 1 metri. Þetta
eru vægast sagt vafasamar ástæð-
ur fyrir alvarlegum ásökunum.
Nú spyr ég: Var það ekki
straumurinn, sem þeytti Páli einn
metra?
Velvakandi hvetur lesendur tii að skrifa þættinum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til — eða hringja milli kl. 11 og 12, mánudaga til
föstudaga, ef þeir koma því ekki við að skrifa. Meðal efnis, sem vel er
þegið, eru ábendingar og orðaskipti, fyrirspurnir og frásagnir, auk pistla
og stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð, en nöfn, nafnnúmer
og heimilisföng verða að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að höfundar
óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina þvf til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja hér (
dálkunum.
Hvers á almenningur í
kommúnistaríkjum að gjalda?
Húsmóðir skrifar:
Þegar endurskoðunarsinnarnir
(svo maður noti orðbragð marxist-
anna sem þeir skilja best) innan
kirkjunnar og utan fóru að gera
sínar athuganir, þá breyttust
hugmyndir kristinna manna og
sumir gerðust jafnvel trúvilltir.
Þá mynduðust ný trúarbrögð og
menn fóru að trúa á dauðlega
meniL Alfn5irinn yarÖ Ksr! Marx
og spámenn hans urðu þeir, sem
með æðsta valdið í Rússlandi fara,
það og það skiptið. Allt sem gerist
í Rússlandi og allt það sem Rússar
aðhafast í öðrum löndum finnst
þeim sjálfsagt og er þeim heilagt.
Því getur leyniþjónustan KGB
fengið menn til liðs við sig hvar
sem er í heiminum.
Lífi fólksins í hinum svokölluðu
alþýðulýðveldum þarf ekki að
lýsa, því það þekkja allir. Lífskjör-
in eru ekki mönnum sæmandi,
enda reyna allir sem geta að flýja
undan stjórn kommúnista þar sem
þeir eru við völd. Þetta eru menn
búnir að horfa upp á allar götur
frá tíð Ieníns. Borgaraflokkarnir í
lýðræðisríkjunum, sem barist
höfðu fyrir málfrelsi, kosninga-
rétti, verkfallsfrelsi ng ferðafrelsi.
sáu að allt þetta tóku kommúnist-
arnir af fólkinu.
Samt geta þeir ekki staðið sem
einn maður gegn kommúnistun-
um, sem einungis eru verkfæri i
höndum yfirmanna Rússlands en
þeir stefna á heimsyfirráð og fara
ekkert í grafgötur með það. Það
birtist hér á dögunum frétt í einu
borgarablaði, þar sem Reagan
Bandaríkjaforseti er skammaður
fyrir að gleðjast ekki yfir því að
Castro hafi lofað að láta lausa um
20 eiturlyfjasala en engan and-
ófsmann, en þeir munu vist vera
um tvö hundruð þúsund. Annað
borgarablað hélt þvi fram, að
Norðurlönd myndu geta komið
vitinu fyrir rússnesk stjórnvöld.
Ekki getur blaðið haldið því
fram að Svíar séu menn til að
haida freisiskyndiinum hátt á icíi.
Hvað græddu Víetnamarnir á öll-
um þeirra göngum og áróðri? Eru
ekki Sandinistar í Nicaragua að
ganga af prentfrelsinu dauðu, með
sænskri aðstoð?
Hvað hefur almenningur i
kommúnistaríkjunum gert til aö
verðskulda hin ósæmandi lifskjör
sem þar eru?