Morgunblaðið - 29.07.1984, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. JÚLÍ 1984
Útgefandi tM&þiíþ hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson.
Aöstoöarritstjóri Björn Bjarnason.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen.
Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö- alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift- argjald 275 kr. á mánuöi innanlands. f lausasölu 25 kr. eintakiö.
Á 700. ártíð
Sturlu Þórðarsonar
Vegna framfara í gerð
fjarskiptahnatta stönd-
um við nú á tímamótum. Á
næsta leiti er gjörbylting í
sjónvarpssendingum milli
þjóða. Horfið verður frá
tæknibúnaði sem er þannig
úr garði gerður að almenn-
ingur getur ekki nýtt sjón-
varpssendingar utan úr
geimnum nema fyrir tilstuðl-
an endurvarpsstöðva eða
kapalkerfa og hafist verður
handa við að senda geisla til
jarðar sem hver og einn getur
nýtt milliðalaust á heimili
sínu. í þessu felst meiri um-
bylting í samskiptum þjóða
en unnt er að gera sér í hug-
arlund fyrirfram. Nábýlið um
heim allan verður í raun jafn
mikið og það er nú milli Sví-
þjóðar og Noregs eða Banda-
ríkjanna og Kanada svo að
dæmi séu tekin af nágrönn-
um okkar í austri og vestri.
Um heim allan eru menn
að velta því fyrir sér hvaða
áhrif þessi bylting hefur í för
sér. Af opinberri hálfu hér og
annars staðar er þó meira
fjallað um tæknilega þætti
málsins en til dæmis menn-
ingaráhrifin. Að hvoru
tveggju er þó nauðsynlegt að
hyggja og fyrir lítið málsam-
félag eins og hið íslenska er
sérstaklega brýnt að líta í
eigin barm, skoða innviðina
og meta hvernig við erum í
stakk búin til að standast
sjónvarpsflóðið sem óhjá-
kvæmilega kemur og fer yfir
alla heimsbyggðina.
Þess er nú minnst meðal
annars með sýningu í anddyri
Landsbókasafns íslands og
ráðstefnu í Háskóla íslands á
vegum stofnunar Árna
Magnússonar, að á þessu ári
eru 700 ár liðin frá því að
Sturla lögmaður og sagnarit-
ari Þórðarson andaðist.
Sturla Þórðarson er merkast-
ur þekktra sagnaritara ís-
lenskra á Sturlungaöld, að
Snorra frænda hans Sturlu-
syni i Reykholti undanskild-
um. Staða Sturlu í íslenskri
bókmenntasköpun á 13. öld er
einstök. Svo vitað sé ritaði
hann sögur tveggja Noregs-
konunga, lauk konunga-
sagnaritun með honum, hann
skráði Kristnisögu um upp-
haf kristins siðar á íslandi og
síðast en ekki síst færði hann
íslendinga sögu, kjarna
Sturlungu, til bókar. Hann
flutti lögbókina Járnsíðu til
íslands 1271 og átti mikinn
þátt í að semja hana. Fræði-
menn sjá merki ritsnilldar
hans í fornsögum.
Hér verða ævistörf þessa
snillings hvorki rakin frekar
né lagt mat á listsköpun hans
og ritstörf að öðru leyti enda
er verkum Sturlu Þórðarson-
ar gerð rækileg skil annars
staðar í Morgunblaðinu í dag.
Stutta yfiílitið hér að ofan
sýnir að Sturla Þórðarson er í
hópi þeirra er lögðu horn-
steina íslenskrar menningar
sem standa munu í bráð og
lengd hvernig svo sem íslend-
ingum tekst að rækta menn-
ingararfinn og auðga hann í
samtíðarátökum. Á þeirri
lind sem Sturla skóp hefur ís-
lenska þjóðin nærst um aldir,
án hennar hefði sjálfstæðis-
þráin skrælnað fyrir löngu,
en sjálfstæðisbaráttu smá-
þjóðar lýkur ekki fyrr en hún
gefst upp sjálf.
Litlar vonir standa líklega
til þess að ný tækni í sjón-
varpssendingum og meira
menningarlegt nábýli þjóða
en áður hefur þekkst leiði til
þess að afrek Sturlu Þórðar-
sonar verði betur kunn um
heimsbyggðina en nú þegar.
Lítil menningarsamfélög
munu eiga meira undir högg
að sækja vegna hinnar nýju
tækni, en sannmenntaðir
menn um víða veröld munu
þó enn sem fyrr leita uppruna
eigin menningar í þeim af-
rekum sem á íslandi voru
unnin fyrir 700 árum. Hitt
skiptir þó íslendinga mestu
að þeir rækti sjálfir hinn
forna arf, þar með hlú þeir
best að uppruna sínum og
styrkja stöðu sína andspænis
mögnuðum erlendum áhrif-
um er berast fyrr en síðar
utan úr geimnum.
Á 700. ártíð Sturlu Þórð-
arsonar er hollt að minnast
þess að hann vann ekki verk
sín einangraður og án sam-
neytis við aðrar þjóðir.Þessi
höfundur sagna um tvo Nor-
egskonunga samdi jafnframt
fslendinga sögu. Hér er ekki
mælt með því að íslendingar
fylgi einangrunarstefnu og
leitist við að útiloka sig frá
öðrum þjóðum, síður en svo,
heldur hvatt til varðstöðu um
söguna, tunguna, ljóðið og
menninguna svo að við eigum
þó örk þar sem við getum
leitað skjóls í sjónvarpsflóð-
inu mikla.
Lögum samkvæmt eru Þing-
vellir við Öxará og grennd-
in þar friðlýstur helgistað-
ur allra íslendinga. Þing-
vallanefnd, skipuð þrem
alþingismönnum, hefur
fyrir hönd Alþingis yfir-
stjórn hins friðlýsta lands og ræður um-
sjónarmann á Þingvöllum til fimm ára í
senn. Öll óhjákvæmileg útgjöld við vernd-
un Þingvalla skulu greiðast úr ríkissjóði. í
Þingvallanefnd sitja nú alþingismennirnir
Þórarinn Sigurjónsson, Þorsteinn Pálsson
og Hjörleifur Guttormsson en séra Heimir
Steinsson er þjóðgarðsvörður.
í byrjun sumars komu skipulagsmál
þjóðgarðsins til umræðu vegna þess að
fréttir bárust af því að í landi Þingvalla-
bæjar skyldi reist hús yfir starfsmenn sem
annast umhirðu og eftirlit á þjóðgarðs-
svæðinu. í raun liggur ekki fyrir neitt
staðfest skipuiag á þessum „friðlýsta
helgistað allra íslendinga". Þingvalla-
nefnd beitti sér á árunum 1971 og 1972 í
samvinnu við Skipulagsstjórn ríkisins og
Arkitektafélag tslands fyrir samkeppni
um skipulagstillögur fyrir Þingvallasvæð-
ið. Nokkrar þeirra tillagna sem fram voru
lagðar hlutu viðurkenningu en ekki varð
um neitt framhald á vinnu við aðalskipu-
lag að ræða.
Nú eru á döfinni áform um það hjá
Þingvallanefnd að gert verði aðalskipulag
fyrir þjóðgarðinn og verði við þá vinnu
meðal annars höfð hliðsjón af hugmyndum
um stækkun Þingvallasvæðisins og vernd-
un annarra svæða við Þingvallavatn. Von-
andi tekst nefndinni að afla fjár til þessa
verkefnis þannig að það verði unnið af
þeirri reisn sem Þingvöllum sæmir. Hér er
um að ræða viðfangsefni sem alltof lengi
hefur setið á hakanum og leitt til þess að
margt hefur í raun verið gert í þjóðgarðin-
um til bráðabirgða og því ekki með þeim
hætti sem menn kysu ef um staðfest skipu-
lag væri að ræða sem breið samstaða er
um.
Ástæða er til að leggja áherslu á að sem
víðtækust samstaða takist um allt er lýtur
að skipulagi Þingvalla, þótt í því efni eins
og flestum öðrum sé nauðsynlegt að taka
af skarið og gera annað en öllum líkar.
Besta tryggingin fyrir því að sem flest
sjónarmið fái að njóta sín felst í því að
stjórn þjóðgarðsins sé á hendi Alþingis
eins og verið hefur síðan 1930 þegar Þing-
vellir voru friðlýstir. Þingmönnum er skylt
að búa þannig um hnúta þótt þröngt sé í
búi að skipulagsvinna vegna Þingvalla
strandi ekki á fjárskorti. Er ekki vansa-
laust að Þingvallanefnd skuli telja sig
knúna til að sækja um fjárstyrk til ann-
arra en ríkissjóðs til að vinna að þessu
verki, eins og hún gerði í vor. Lögum sam-
kvæmt ber ríkissjóði að greiða öll óhjá-
kvæmileg útgjöld við verndun Þingvalla.
Griðastaður
Óþarft er að fara mörgum orðum um
gildi Þingvalla í augum fslendinga. Helgi
staðarins er síst minni nú en fyrr á tímum.
Eðlilega eru skiptar skoðanir um margt er
þjóðgarðinn og nýtingu hans varðar. Til
dæmis varð jafn sjálfsögð ráðstöfun og sú
að banna bílaumferð um Almannagjá að
nokkru deilumáli fyrir tæpum tveimur
áratugum og var þá oftar en einu sinni um
það mál fjallað hér á þessum stað, þegar
Bjarni Benediktsson, forsætisráðherra,
skrifaði Reykjavíkurbréf en hann beitti
sér fyrir því að gjánni var lokað fyrir bíl-
um. Sjónarmiðin gegn þeirri ráðstöfun
skulu ekki rifjuð upp hér og nú, heldur er
aðeins á deilurnar minnst til áminningar
um að flestar tillögur um skipulag og um-
ferð á Þingvöllum kunna að vekja umræð-
ur og deilur, sem staðfestir enn hve hugur
íslendinga leitar þangað oft og staðurinn
er þeim hjartfólginn.
Nú hefur vegur með varanlegu slitlagi
verið lagður austur fyrir Stardal að Bugðu
en á þessu ári er áætlað að verja að
minnsta kosti ellefu milljónum króna til
Þingvallavegar, áætluð fjárveiting 1985 er
16,8 milljónir og 14 milljónir 1986. Varla
líða því mörg ár þar til „skotvegur" verður
kominn frá höfuðborgarsvæðinu til Þing-
valla og er ekki að efa að við það munu
ferðir borgarbúa enn aukast þangað. Er
því brýnna nú en áður að búa svo um
hnúta að aðstæður fyrir ferðamenn verði
þannig að þeir geti notið þar dagstundar
þegar vel viðrar og gefist jafnframt tæki-
færi til að kynnast sögu og helgi staðarins
með auðveldum og aðgengilegum hætti.
Leiðbeiningaskiltum í þjóðgarðinum
hefur fjölgað og á vegum séra Heimis
Steinssonar, þjóðgarðsvarðar, hefur með
ýmsum hætti verið brugðist við vaxandi
straumi ferðamanna svo sem með því að
senda leiðsögumenn með þeim í gönguferð-
ir inn í hraunið að Skógarkoti, svo að
dæmi sé nefnt. Það var skynsamleg ráð-
stöfun hjá Þingvallanefnd að banna mönn-
um að leggja hjólhýsum sínum sumar- og
jafnvel vetrarlangt í þjóðgarðinum eins og
gert var í vor. Vonandi hefur henni verið
tekið með skilningi af eigendum hjólhýs-
anna. Líklegt er að hinn nýi vegur hafi í
för með sér að Þingvellir verði griðastaður
þar sem menn leiti sér oftar hvíldar og
hressingar með skyndiferðum en til þessa.
Að öllu þessu þarf að hyggja og verður
best gert með þeirri skipulagsvinnu sem
Þingvallanefnd vill að nú hefjist fái hún til
þess fé. Ástæðulaust er að hrófla við yfir-
stjórn þjóðgarðsins, hún er best komin í
höndum Alþingis enda hljóta þingmenn að
þekkja sinn vitjunartíma í þessu efni sem
öðrum.
Útihátíð í Viðey
í Morgunblaðsviðtali á dögunum taldi
Davíð Oddsson, borgarstjóri, það réttilega
til merkustu tíðinda á þeim tveimur árum
sem hann hefur verið í sínu virðulega emb-
ætti að eftir áratuga viðleitni náðust við-
unandi samningar um kaup borgarinnar á
stærstum hluta sögueyjunnar Viðeyjar,
eins og borgarstjóri orðaði það og bætti
við: „Hefur sá samningur mælst vel fyrir
hjá borgarbúum og er ég viss um að þeir
eiga eftir að njóta þessarar eignar með
margvíslegum hætti."
Fyrstu almennu not borgarbúa og lands-
manna almennt af hinni nýju eign Reyk-
víkinga hafa nú verið ákveðin með sam-
þykki réttra yfirvalda við tilmæium fram-
takssamra aðila um að halda útihátíð í
Viðey um verslunarmannahelgina. Úti-
hátíðir á íslandi eru sérkennilegt fyrir-
bæri sem hljóta að gefa eitthvað í aðra
hönd fjárhagslega og þykja skemmtilegar
af þeim sem þær sækja. Best þykir til tak-
ast á þessum hátíðum þegar mestum
fjölda fólks er smalað saman og hann læt-
ur sig hafa það að vera við „hátíðarhöld"
utan dyra þótt veðurguðirnir sýni ekki á
sér ánægjulegustu hliðina.
Hér skal dregið í efa að það hafi verið
rétt ákvörðun hjá yfirvöldum að sam-
þykkja að heimila útihátíðina í Viðey um
verslunarmannahelgina. Eins og Davíð
Oddsson komst að orði í Morgunblaðinu er
Viðey „sögueyja". Það er furðuleg árátta
að þurfa alltaf að sækjast eftir því að
breyta sögustöðum landsins í mótsstaði
fyrir útihátíðarfólk en í hugum lands-
manna tengjast slíkar hátíðir öðru en
virðingu fyrir sögulegum verðmætum.
Fyrirfram er ástæðulaust að vera með
hrakspár um útihátíðina í Viðey. Fegurð
staðarins, veðurblíða, gott skipulag, virð-
ing fyrir náttúrunni og hugblær vegna
magnaðs umhverfis kunna að valda því að
með hátíðinni í Viðey verði brotið blað í
sögu íslenskra útihátíða. Gerist það er til-
raunin þess virði að í hana sé ráðist. Verði
annað uppi á teningnum og mótsgestir
reyni til dæmis að treysta stöðu sína í
samkvæmislífinu með vanhugsuðum
Viðeyjarhúsin
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. JÚLÍ 1984
29
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 28. júlí
Frá Þingvöllum Morgunblaftið/Árni Sæberg.
hetjudáðum á sjó og landi er betra heima
setið en af stað farið.
Framtíð Viðeyjar
í Morgunblaðinu síðastliðinn sunnudag
var rætt við Þór Magnússon, þjóðminja-
vörð, um varðveislu Viðeyjarhúsanna,
Stofunnar og kirkjunnar, en íslenska ríkið
keypti þau 1968 og síðan hefur verið unnið
að endurbótum á þeim undir forystu Þjóð-
minjasafns. Er ekki vansalaust hve langan
tíma það verk hefur tekið og af orðum
þjóðminjavarðar má ráða að safnið megi
hafa sig allt við til að reyna að verja húsin
enn meiri skemmdum nú 15 árum eftir að
ríkið eignaðist þau. Ef umferð um Viðey
fer að aukast er ekki aðeins brýnt að ljúka
viðgerð á hinum sögufrægu húsum í eyj-
unni heldur þarf einnig að taka um það
ákvörðun til hvers á að nýta þau.
Um nýtingu á Viðey hefur Þór Magnús-
son, þjóðminjavörður, meðal annars þetta
að segja: „Mér vitanlega hefur ekki verið
tekin um það ákvörðun af hálfu borgarinn-
ar hvernig eignarhluti hennar verður nýtt-
ur í framtíðinni og þar sem húsunum hef-
ur heldur ekki verið fengið hlutverk má
segja að framtíð Viðeyjar sé með öllu
óráðin. Hins vegar er þetta svo merkilegur
staður að miklu skiptir að hér takist vel
til. Ég vildi helst að hér yrði óbyggt úti-
vistarsvæði, nokkurs konar ósnortin vin í
bæjarlandinu, enda er óþarfi að hafa
MorKunblaAið/Árni Ssberg.
þennan fagra stað einungis til augnayndis
úr fjarlægð. Viðey mætti vel nýta á þann
hátt án þess að virðingu hennar yrði mis-
boðið."
Blaðamaður spurði þjóðminjavörð síðan
hvernig þeir gengju um sem legðu leið sína
í Viðey og Þór Magnússon svaraði: „Yfir-
leitt vel nú orðið, enda er þá um að ræða
fámenna hópa sem koma í þeim tilgangi
einum að skoða sig um og njóta fegurðar
staðarins en ef þessum ferðum fjölgaði til
muna þannig að mjög gestkvæmt yrði hér,
þá þyrfti að gera ráðstafanir til þess að
um átroðning yrði ekki að ræða. Það þyrfti
að hafa hér vörð og hreinlætisaðstöðu en á
meðan ekkert slíkt er fyrir hendi, þá eru
menn vitaskuld mótfallnir mikilli um-
gengni hér. Náttúrulíf í eynni er fjölskrúð-
ugt en það er viðkvæmt og má við lítilli
truflun."
Af þessum orðum Þórs Magnússonar
verður ekki annað ráðið en að næsta hæpið
sé að stefna miklu margmenni til Viðeyjar
eins og gert verður um næstu helgi. Hljóta
þó að verða gerðar sérstakar ráðstafanir
til að bæta úr þeim aðstöðuskorti sem
hann lýsir og einnig til að gæta Viðeyjar-
húsanna svo að 15 ára starf til að gera þau
regnheld verði ekki eyðilagt.
Sovétmenn og
Blönduvirkjun
Fyrir réttum tveimur árum urðu miklar
umræður hér í blaðinu um alla þætti við-
skipta íslands og Sovétríkjanna í tilefni af
því að í byrjun júlí 1982 var ritað undir
nýjan efnahagssamvinnusamning Islands
og Sovétríkjanna. í stuttu máli snerust
þessar umræður um það að Morgunblaðið
hélt því fram að hinn nýi efnahagssam-
vinnusamningur sem gengið var frá án
samráðs við utanríkismálanefnd Alþingis
væri til kominn fyrir óvenjulegan þrýsting
Sovétmanna sem notuðu verslunarvið-
skipti við íslendinga í pólitískum tilgangi
og þrýstu á þá að gera vegna þeirra samn-
inga um óskyld mál samanber samninginn
um efnahagssamvinnu; hann ætti ekkert
skylt við hefðbundin viðskipti þjóðanna
heldur myndi koma í ljós að Sovétmenn
ætluðu að nota hann meðal annars til að fá
ítök í virkjunum og stjóriðju á íslandi.
Þessum sjónarmiðum blaðsins var harð-
lega mótmælt af þeim sem fyrir gerð
samningsins stóðu og var látið í veðri vaka
að hann breytti engu í samskiptum þjóð-
anna heldur væri einungis hinum hefð-
bundnu viðskiptum til styrktar.
f Staksteinum Morgunblaðsins á
fimmtudag var vitnað í Fréttir frá Sovét-
ríkjunum, blað Maríu Þorsteinsdóttur og
sovéska sendiráðsins í Reykjavík, þar sem
fram kom að í augum Sovétmanna þjóna
verslunarviðskiptin við ísland fyrst og síð-
ast pólitískum markmiðum. Og nú hefur í
sama blaði birst skilgreining á efnahags-
samvinnusamningnum frá 1982 sem sann-
ar að Morgunblaðið hafði rétt fyrir sér
þegar það varaði við honum á þeim for-
sendum að Sovétmenn myndu nota samn-
inginn til að færa sig upp á skaftið á nýj-
um sviðum.
í 13. og 14. tölublaði Frétta frá Sovét-
ríkjunum, júlí 1984, er birt viðtal við Vla-
dimír Símakov, yfirmann viðskiptadeildar
við vestræn lönd í utanríkisviðskiptaráðu-
neyti Sovétríkjanna, sem var fyrir sov-
éskri nefnd sem var hérlendis í byrjun júlí
og ræddi um verslunarviðskipti. Þar lýsir
Símakov tilgangi efnahagssamvinnusamn-
ingsins frá 1982 meðal annars með þessum
orðum og skilur á milli aðgerða á grund-
velli hans og hefðbundinna verslunarvið-
skipta:
„Að okkar mati eru fyrir hendi ásamt
verslunarviðskiptunum, sem eru hefð-
bundið og helsta form þessara tengsla
milli Sovétríkjanna og íslands, möguleikar
á að þróa frekar þessi tengsl, sem eru
fólgnir í samkomulagi, sem undirritað var
þann 2. júlí 1982 um efnahagssamstarf
milli Sovétríkjanna og íslands. Grundvöll-
ur þessa samkomulags er stöðug og hag-
stæð þróun viðskiptatengsla milli Sovét-
ríkjanna og íslands, vaxandi þörf á þróun
efnahagssamstarfs á breiðari grundvelli. í
dag er framtíðin fólgin í samstarfi á sviði
byggingar raforkuvera, þar sem þegar er
fyrir hendi góð reynsla, er „Sigalda" var
reist. Sovéska utanríkisviðskipta-
fyrirtækið „Energomashexport" býr sig
undir í félagi við fyrirtæki í Austurríki og
Vestur-Þýskalandi að taka þátt í við-
skiptum varðandi byggingu raforkuvers
við Blöndu. Sovéskir aðilar eru reiðubúnir
til margþætts samstarfs, þ.m.t. verkfræði-
þjónustu, sölu einkaleyfa o.s.frv."
Fróðlegt verður að fylgjast með því
hvort og þá hvenær Sovétmenn byrja að
ræða um að annað skuli gilda um fyrirtæki
í þeirra eigu en annarra þegar metin eru
tilboð í Blönduvirkjun af því að þeir einir
hafi samning við íslendinga um efna-
hagssamvinnu.
Félagi Molotov
endurreistur
Fréttirnar sem berast úr myrkviðum
sovéska stjórnkerfisins eru oft hinar
furðulegustu. Til dæmis var skýrt frá því í
Moskvu hinn 5. júlí síðastliðinn, að Vyach-
eslav M. Molotov, sem var annar valda-
mesti maðurinn í Kremlarkastala á valda-
tíma Stalíns en var bolað ur valdasessi af
Krútsjoff 1957, hefði verið endurreistur og
tekinn aftur í kommúnistaflokkinn 94 ára
að aldri. Molotov var samstarfsmaður
Leníns á sinum tíma og gegndi embætti
utanríkisráðherra hjá Stalín. f því starfi
ávann Molotov sér heitið „hinn hroðalegi
herra Niet“ vegna þess hve oft hann sagði
nei við Vesturlönd og þótti gæta utanrík-
ishagsmuna Sovétríkjanna af mikilli
þvermóðsku og hörku. Um Molotov var
sagt: „Hann sagði aðeins einu sinni já,
þegar hann þurfti að staðfesta að hann
hefði sagt nei.“
Alræmdasti samningurinn sem Molotov
gerði í ráðherratíð sinni var griðasáttmál-
inn milli Stalíns og Hitlers sem undirrit-
aður var í Moskvu 23. ágúst 1939 en í skjóli
hans réðust nasistar á Pólland og þar með
hófst síðari heimsstyrjöldin.
Af sovéskri hálfu hefur ekki verið skýrt
frá því hvers vegna gripið var til þess nú
að endurreisa Molotov en vestrænir sér-
fræðingar í sovéskum málefnum geta sér
þess meðal annars til, að upphefð hans nú
staðfesti mikil völd Andrei Gromykos,
utanríkisráðherra Sovétríkjanna, innan
Kremlarmúra um þessar mundir. Grom-
yko hefur verið utanríkisráðherra í 27 ár
og hóf feril sinn ungur að árum í utanrík-
isþjónustu Sovétmanna en 1943 skipaði
Molotov Gromyko sendiherra Sovétríkj-
anna í Bandaríkjunum og þremur árum
síðar sendiherra hjá Sameinuðu þjóðun-
um, þar sem Gromyko bergmálaði afstöðu
„hins hroðalega herra Niet“ samvisku-
samlega.
Við endurreisn Molotovs minna vinnu-
brögð Gromykos í embætti sovéska utan-
ríkisráðherrans sannarlega á starfshætti
læriföðurins, því að undanfarin misseri
hefur Gromyko ekki haft annað að segja
en „niet“, þegar viðræður um afvopnun við
Bandaríkin og Vesturlönd ber á góma.
„Ástæda er
til að leggja
áherslu á að
sem víðtæk-
ust samstaða
takist um allt
er lýtur að
skipulagi
Þingvalla,
þótt í því efni
eins og flest-
um öðrum sé
nauðsynlegt
að taka af
skarið og
gera annað
en öllum lík-
ar. Besta
tryggingin
fyrir því að
sem flest
sjónarmið fái
að njóta sín
felst í því að
stjórn þjóð-
garðsins sé á
hendi Al-
þingis . . .“