Morgunblaðið - 10.08.1984, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. ÁGÚST 1984
Minning:
Jónatan Valgarðsson
Fæddur 23. júlí 1958
Dáinn 31. júlí 1984
Læknirinn kom inn í herbergi að-
standenda á gjörgæsludeild Borg-
arspítalans og tilkynnti okkur að
hjarta Jónatans væri hætt að slá —
hann væri örendur. Fyrir þremur
klukkustundum var hann alheill við
vinnu sína hátt uppi í stórum krana
og um nýliðna helgi var hann ásamt
Margréti, sambýliskonu sinni, og
okkur hjónum að skoða marga fal-
lega staði í næsta nágrenni Reykja-
víkur. Við skiptumst á að aka, eins
og svo oft áður er við skruppum í
ökuferð. Ferðinni lauk með þeim
ásetningi að næst færum við að
skoða grasgarðinn í Laugardalnum,
sem er einn fegursti reitur Reykja-
víkur.
Hvernig gat það verið að þessi
ljúfi og elskulegi ungi maður væri
horfinn úr samfylgd okkar, sem
höfðum tengst honum tryggðabönd-
um — samfylgd sem hófst fyrir
fáum misserum, en hafði þó þróað
fagrar vonir um langa og bjarta
framtíð.
Hann var á listabraut Fjölbrauta-
skólans í Breiðholti og átti einn vet-
ur eftir til að ljúka þar stúd-
entsprófi. Hann lagði einkum stund
á málaralist og hafði náð þar góðum
árangri, eins og raunar í öðrum fög-
um. Kannski naut hann þess við
námið að hann var orðinn þroskaðri
en almennt gerist er sest er á lang-
skólabekk. Hann var yngstur átta
systkina og ólst upp í fátækt og varð
sjálfur að vinna sér inn farareyri á
námsbrautina, en þó að það seinkaði
för veitti það þroska. Hann var
vinnusamur og viljugur og allt virt-
ist fara honum vel úr hendi. En
vinnan og arðurinn af henni var að-
eins meðal til að opna honum leið til
að efla og þroska fegurðarskynið og
túlka það í litum og línum.
Sjálfur naut hann fegurðar lands-
Fædd 23. mars 1927
Dáin 5. ágúst 1984
Hetja er fallin í valinn.
Solveig Kolbeinsdóttir hefur
lokið lífsskeiði sínu aðeins 57 ára
að aldri. Nokkur undanfarin ár
hefur hún borið þunga sjúkdóms-
byrði með bros á vör. Aldrei
heyrðist hún kvarta og bærust
veikindin í tal, ræddi hún alltaf
um þau í gamansömum tón. f bar-
áttunni við hatramman sjúkdóm
kom glöggt í ljós jákvætt lífsvið-
horf hennar, þar sem allir skuggar
hurfu og birtan ein ríkti. Af henn-
ar fundi fórum við alltaf bjart-
sýnni. Hún var miklu fremur gef-
andi en þiggjandi. Til hinstu
stundar fylgdist hún full áhuga
með börnum okkar og fjölskyld-
um, störfum okkar og viðfangsefn-
um.
Kynni okkar hófust fyrir tæpum
fjörutíu árum, þegar þessi skag-
firska heimasæta frá Skriðulandi
í Kolbeinsdal hóf nám í Mennta-
skólanum á Akureyri. Þar lifðum
við saman súrt og sætt — og þó
svo miklu meira sætt — í heima-
vistinni, bæði þeirri gömlu og
nýju. Höfum við oft sótt ómældan
skerf í minningarsjóð þessara ára.
Solveig fæddist á Skriðulandi
23. mars 1927. Foreldrar hennar
voru bóndinn og fræðaþulurinn
Kolbeinn Kristinsson og Kristín
Guðmundsdóttir húsfreyja, sem
bæði eru látin. Systkini Solveigar
voru tvö, Hallfríður, bankastarfs-
maður á Akureyri, og Sigurður,
sem lést barn að aldri. Auk þess
ólu Skriðulandshjón upp nafna
Kolbeins, Kolbein Sigurðsson, sem
lést á síðasta ári langt um aldur
fram.
Á þessu menningarheimili voru
fornar dyggðir hafðar í heiðri,
vandað málfar og lestur góðra
bóka. Menntunarþorsti og sjálfs-
nám Kolbeins hefur óefað örvað
Solveigu og Hallfríði til náms og
þarf engan að undra hvaða náms-
ins, stórbrotinnar tignar þess og
mildrar náttúru. Hann unni gróðri
og blómum og síðasta myndin er
hann gerði kvöldið fyrir andlátið,
eftir langan vinnudag, var af fugli
er sat í fögru litskrúði. Heimili hans
og Margrétar bar líka vott um
smekkvísi, hlýju og ástúð, þótt ekki
sé það stórt eða gamalgróið.
Já. Hvernig gat það verið að
sumarið í lífi hans gat ekki orðið
lengra?
Þegar við sem þekktum hann, að
vísu alltof stuttan tíma, förum yfir
og drögum saman þær einkunnir,
sem hann hafði aflað sér í okkar
samskiftum, getum við fallist á þá
niðurstöðu, sem barnungur frændi
Margrétar flutti henni sem huggun-
arorð: „Guð hefur þurft að fá hann
til sín til nýrra starfa." Jón litli og
Jónatan voru góðir vinir og tær
barnssálin átti auðvelt með að skilja
og skýra einfalda ráðningu á ráð-
stöfun Guðs. Og megi eitthvað af
draumum ráða falla þessi einlægu
huggunarorð drengsins vel að
draumi mínum þennan örlagamorg-
un. Þá hefur himnafaðirinn valið
traustan og þjálfaðan leiðsögumann

grein Solveig valdi sér eftir stúd-
entspróf.
Að loknum barnaskóla var hún í
unglingaskóla í Varmahlíð. Vorið
1945 tók hún inntökupróf í 2. bekk
MA sem þá var sex vetra skóli. Að
loknu gagnfræðaprófi þar varð
Solveig að hætta námi í einn vetur
vegna fjárskorts og kenndi þann
tíma í Hegranesi í Skagafirði.
Haustið 1948 hóf hún aftur nám í
MA. Settist hún í máladeild og
lauk stúdentsprófi vorið 1951 í
hópi 49 skólasystkina. Með henni
eru þrír fallnir frá úr þeim hópi.
Haustið 1951 hóf Solveig nám í
íslenskum fræðum við Háskóla ís-
lands og lauk cand.mag.-prófi í
þeirri grein 1959. Stundaði hún
alltaf kennslu og aðra vinnu jafn-
til að taka á móti Jónatan og leið-
beina honum í nýju föðurlandi.
Barnsleg einlægni og umbúðalaust
raunsæi Jóntans laðaði unga sem
eldri að honum og það var með ólík-
indum hvað þessi stuttu kynni höfðu
aflað honum traustrar vináttu í
fjölskyldu okkar.
Jónatan var fæddur 23. júlí 1958 á
Akranesi, en þar bjuggu þá foreldr-
ar hans, þau Þórlaug Bjarnadóttir
og Valgarður Jónatansson. Hann
var, eins og að framan getur, átt-
unda barn móður sinnar. Hún var
áður gift Magnúsi Guðmundssyni er
fórst þegar togarinn Egill rauði
strandaði við Grænuhlíð. Með hon-
um átti hún fjögur börn. Þau eru:
Ragnar, búsettur í Hafnarfirði,
Bjarni í Reykjavík, Jónína, býr á
Valshamri á Skógarströnd og Guð-
mundur Cesar í Reykjavík. Þá átti
hún Svein Rafn, sem býr á Akra-
nesi, með Inga Sveinssyni en hann
lést úr krabbameini eftir mjög
stutta sambúð. Þriðji maður hennar
var svo Valgarður Jónatansson. Með
honum eignaðist hún tvíburasyst-
urnar Hjördísi, er býr á Flateyri, og
Ragnheiði, sem býr í Reykjavík, og
svo Jónatan.
Þau slitu samvistir er börnin voru
í frumbernsku og var þá oft þröngt í
búi hjá einstæðri móður með mörg
börn á framfæri. Það er því ljóst að
Jóntan varð að halda út á vinnum-
arkaðinn strax og vinna fékkst.
Fyrsta fasta vinnan er hann fékk
var við fiskvinnu á Kirkjusandi
sumarið eftir fermingu. Síðan lá
leiðin um borð í togara og þaðan í
byggingarvinnu. Þar aflaði hann sér
réttinda til að vinna á og stjórna
rafmagnsbyggingarkrönum. Á þau
tæki hafði hann „kennsluréttindi,
almenn réttindi og meistarapróf"
samkvæmt orðum atvinnuskírteinis.
Hann lauk gagnfræðaprófi í
Reykjavík en varð að gera hlé á
námi af fjárhagsástæðum. List-
hneigð hans kallaði hann til náms
að nýju og við það lagði hann mikla
rækt og batt vonir við að á þeirri
braut mætti auðnuspor hann liggja
í framtíðinni, sem í sambúð með
unnustu sinni virtist vera svo björt.
framt náminu. Að loknu námi
kenndi hún í Reykjavík, aðallega
við Kvennaskólann.
Þann 17. ágúst 1963 giftist Sol-
veig sveitunga sínum, Hafþóri
Guðmundssyni dr. jur. frá Smiðs-
gerði. Börn þeirra eru þrjú: Anna
Benedikta, fædd 31. maí 1964,
Kristín Ragnheiður, fædd 15. júlí
1965, og Sigurður Kolbeinn, fædd-
ur 1. nóvember 1969.
Sér nú fjölskyldan í Bollagörð-
um 9 alltof snemma á bak um-
hyggjusamri móður og eiginkonu,
sem alla tíð lét velferð fjölskyld-
unnar sitja í fyrirrúmi. Umhyggja
Solveigar kom og einkar skýrt í
ljós í veikindum aldraðra foreldra.
Ekki er liðið heilt ár síðan hún
vakti langtímum saman við dán-
arbeð föður síns þótt sjálf væri
hún sárþjáð.
Á menntaskólaárunum sagði
Solveig okkur oft frá jarpa hestin-
um sínum, Erpi. Voru lýsingar
hennar svo ljósar og lifandi af
þessum grannleita hesti og ferð-
um þeirra um dalinn hennar,
Kolbeinsdal, að okkur fannst við
þekkja bæði hest og dal, þótt að
fæstar okkar hefðu þá augum lit-
ið.
Á ferð um þessar slóðir löngu
seinna, þegar staðnæmst var við
túnfótinn á Sleitubjarnarstöðum,
blöstu við gamlir troðningar í
grænni fjallshlíð, baðaðir kvöld-
sól. Sáum við þá í anda vinkonu
okkar koma þessar slóðir, sitjandi
Erp sinn og horfa ljómandi augum
mót vorsólinni.
Mætti hún nú i nýjum heim-
kynnum hitta Erp sinn endurbor-
inn og hefja nýja ferð með nýjum
þrótti á vit vorsólarinnar.
Við sendum eiginmanni, börn-
um og systur innilegar samúð-
arkveðjur.
Vinkonur.
En enginn má sköpum renna og
kalli drottins ber að hlýða, þó að
fyrirmælin séu stundum torskilin.
Við þökkum Jónatan mjög góð
kynni, þökkum honum umhyggju og
ástúð til dóttur okkar, en þau höfðu
tengst traustum böndum.
Henni, foreldrum hans, systkin-
um og öðrum aöstandendum send-
um við samúðarkveðjur og biðjum
Guð að græða sárin sem opnuðust
svo óvænt.
Ragnheiður og Jón Tómasson
Ungur maður lézt við vinnu sína.
Æviferli Jóntans frænda míns og
vinar var lokið.
Jóntan fæddist á Akranesi, flutt-
ist þaðan ungur. Brauðstritið, að
vinna fyrir lífsviðurværi, var leiðin
sem framundan lá. Jónatan var
maður hljóðlátur og hógvær. Störf
sín, hvort sem unnin voru á sjó eða
landi, vann hann með trúmennsku
og alúð. Vinnan var honum nauðsyn.
Þrátt fyrir erfiðar kringumstæður
átti Jóntan sér takmark, sem hann
keppti að, með einhug og viljafestu.
Þessi sterki eðlisþáttur sálar hans
var listhneigðin. Sú grein listarinn-
ar sem gagntók hug Jónatans, var
listin. Að henni vann hann af ötulli
þrautseigju hvenær sem stund gafst
til.
Um fræðsluferil Jóntans veit ég
lítið og verð fáorðum. Þó er mér
kunnugt aö í fjölbrautarskóla hafði
27
hann valið myndiistabrautina og
hefði náð þar markverðum áfanga, í
náinni framtíð, hefði honum enst
aldur til. Skyndileg breytin. Nú er
þessi ungi maður fluttur yfir á ann-
að tilverusvið mannlífsins. Hann
starfar hér ekki lengur.
Hver urðu viðbrögð hans nánustu,
við hinn óvænta og skyndilega
viðskilnað? Unnusta Jónatans
missti ástvin sinn eftir tveggja ára
sambúð. Hún ber harm sinn með
frábærri stillingu. Foreldrar hennar
styrkja hana dyggilega á þungbærri
reynslustund þrátt fyrir eigin
sorgarbyrði. Þau syrgja Jónatan
sem er þeim kær, eftir hugljúf
kynni. Hin lífsreynda móðir Jóna-
tans, Þórlaug Bjarnadóttir, ber
byrði sorgarinnar vel, dyggilega "
studd af börnum sínum, sem einnig
syrgja sárt burtu horfinn bróður. Þá
má síst gleyma unnustu hins látna,
sem með kærleiksríkri ástúð og
nærgætni er hinni syrgjandi móður
stoð og styrkur, sama er að segja
um foreldra Margrétar, unnustu
Jóntans, þau eru Þórlaugu bróður-
dóttur undirritaðs, ómetanlegur
styrkur, á þessari reynslunnar
stund.
Þessum minningarorðum lýk ég
með innilegri samúðarkveðju til
unnustu hins látna, móður hans og
annarra aðstandenda. Líf er að
þessu loknu. Kærleikurinn brúar
bilið.
Þórarinn Elís Jónsson
Lokað
Skrifstofa okkar og vinnustaðir veröa lokaöir eftir
hádegi föstudaginn 10. ágúst vegna jaröarfarar
Jónatans Valgarössonar.
Steintak hf.
t
Þökkum auösýnda samúö viö andlát móöur okkar, tengdamóöur,
ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR HALLFRÍOAR PÉTURSDÓTTUR,
Heimahvammi, Blesugróf.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Okkar innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö
andlát og útför sonar okkar, dóttursonar og bróöur,
REINHOLDS PÁLS RAGNARSSONAR.
Matthildur Pálsdóttir,
Siguröur Sigurösson,
Póra Þorleifsdóttir,
Páll Jónsson,
Ragnar Erlíngsson,
og systkini.
t
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim sem auösýndu okkur sam-
úö, hlýhug og vináttu vlö andlát og útför
ÞORSTEINS B. JÓNSSONAR.
Njaröargötu 61, Raykjavfk.
Margrát S. Magnúsdóttir,
Magnea J. Þorsteinsdóttir, Þór Vignir Steingrímsson,
Siguröur Hótm Þorsteinsson, Erna Sigurbaldursdóttir,
Hjördís Magnúsdóttir, Kristmann Magnússon,
Guömundur Þorsteinsson, Ásthildur Þorkelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Þökkum innilega samúö og hlýhug viö andlát og útför fööur okkar,
tengdafööur, afa og langafa,
STEINGRÍMS ÞÓRÐARSONAR,
byggingameistara,
Efstasundi 37.
Valgeröur Steingrímsdóttir,
Kolbrún Steingrímsdóttir,
Sveinbjörg Steingrfmsdóttir,
Guðmunda Steingrímsdóttir,
Þórlaug Steingrfmsdóttir,
Sigþór R. Steingrímsson,
Þorvaldur Björnsson,
Elís Guömundsson,
Guömundur Jensson,
Jón Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartanlegt þakklæti fyrir auösýnda samúö og vinarhug vegna
andláts og útfarar
GRÍMS J. SIGURÐSSONAR,
útvarpsvirkja frá Akureyri,
Hrauntungu 65,
Kópavogi.
Sérstakt þakklæti til starfsfólks Tæknideildar Ríkisútvarpsins og
annarra viö þá stofnun. Einnig til lækna og hjúkrunarfólks er
önnuöust hann í veikindunum.
Drottinn blessi ykkur öll.
Soffia Siguröardóttir,
Gunnlaugur Halldórsson,
Fjóla Grfmsdóttir,
Sofffa Gunnlaugsdóttir,
Grfmur Gunnlaugsson.
Solveig Kolbeins-
dóttir — Minning