Morgunblaðið - 09.09.1984, Blaðsíða 58

138
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. SEPTEMBER 1984
7t Héiv\o. er •fyr'irtoiks slcugg.sae.lL ble-Ltur!"
Hann er ekki hraðskreiður, enda Góði maður?
fékk ég hann fyrir lítinn pening.
HÖGNI HREKKVlSI
Hér dunar dansinn og er þröng á þingi. Bréfritari var þé ekki að saekjast eftir þessari tegund dans.
Hvar er vínmeniiingin?
Kaeri Velvakandi.
Veitingahúsið Naust hér í borg
hefur löngum notið vinsælda vegna
skemmtilegs andrúmslofts og góðr-
ar þjónustu og löngum verið
ánægjulegt að bjóða þangað gest-
um sínum, ekki síst erlendum, í
landkynningarskyni.
Við hjónin völdum því Naustið
til að njóta þar góðrar máltíðar og
dansa við ljúfa tónlist þeirra Jans
Moravec og Carls Billich er við
gengum í hjónaband fyrir 20 árum.
Kvöídið varð sem sé ógleymanlegt.
Við lögðum því enn leið okkar í
Naustið til að minnast þessa af-
mælis okkar, eitt föstudagskvöld
síðari hluta ágústmánaðar. Veit-
ingasalurinn hefur verið stækkað-
ur verulega og dansgólfið miklu
stærra en áður fyrr. Kvöldverðar-
gestir fylltu næstum salinn, en —
okkur urðu það mikil vonbrigði að
engin dansmúsík var á boðstólum
og hið rúmgóða dansgólf því ónot-
aö. Matur og þjónustan var góð, en
stemmningin sem gömlu meistar-
arnir sköpuðu með tónlist sinni var
víðs fjarri. Við spurðum þjóninn,
„nei hér er bara dansmúsik á vet-
urnar" var svarið. Sem sé „Snorra
búð stekkur". Ungur maður lék að
vísu „dinnermúsík" af og til með
löngum hléum, en „Bleik var
brugðið". Jafnóðum og gestir innst
í salnum hurfu á brott var skrúfað
niður í ljósum þar og þetta gaf
okkur þá tilfinningu að nærvera
gesta væri miðlungi æskileg, jafn-
vel þreytublær á sumu afgreiðslu-
fólki, enda yfirgáfum við staðinn
fyrr en ráðgert hafði verið.
Ja, hvert áttu þá miðaldra hjónin
að fara til að fá sér snúning, úr því
Naustið brást? Hótel Saga varð
fyrir valinu, því að það er þó staður
fyrir fullorðna fólkið, ekki satt?
Jú, sami glæsibragurinn á and-
dyrinu, en aðgangseyrir orðinn 150
krónur fyrir manninn. Verðbólgan
virðist á fullum hraða hér ennþá.
En fyrir hvað borgar gesturinn
þessar 150 krónur hér? Engin sér-
stök skemmtiatriði voru á dagskrá.
Jú, á aðgöngumiðanum stendur
„Þar af skemmtanaskattur og
menningarsjóðsgjald kr. 9.30.“ Þá
mætti ætla að menningin mætti
manni innan dyra. Við fórum upp í
Súlnasalinn, en viti menn, ungl-
ingahljómsveit lék þar á hljóðfæri,
með ærnum hávaða og ungur mað-
ur hélt þar um hljóðnema með
miklum tilburðum, en hann öskraði
fremur en söng. Enginn dansaði.
Gestirnir virtust fullorðið fólk og
ekki líklegir poppaðdáendur. Við
hrökluðumst niður á Mímisbarinn.
Þar lék Reynir Jónasson gamal-
kunna dansmúsík við hrifningu
fullorðna fólksins, enda dönsuðu
margir. Við gengum að Mímis-
brunninum (barnum) og báðum um
rósavín. „Nei, það er ekki til.“ Hvít-
vín þá? Nei það fæst uppi í Súlna-
sal“ var svarið. Hins vegar var á
boðstólnum gnægð sterkst áfengis.
Ég minntist menningarsjóðsgjalds-
ins. Halda forráðamenn þessa,
einna virðulegasta veitingahúss
landsins, að það sé menningarvott-
ur að svo fátæklegu veitingavali,
eða er sala hinna sterkari drykkja
gróðavænlegri, hvað sem menning-
unni líður? Ýmsir gesta fóru líka
greinilega yfir strikið, er á kvöldið
leið og sofnuðu jafnvel í sætum sín-
um. Fjöldi einkennisbúinna dyra-
varða og „útkastara“ fjarlægði svo
jafnóðum þessi fórnarlömb sterku
drykkjanna, sem vafalaust hafa
greitt sitt menningargjald, í fleiri
en einum skilningi. Hvernig skyldu
erlendir gestir Hótel Sögu bera
okkur menningarsöguna á erlenda
grund? Fjöldi þeirra, sem þó blóta
Bakkus konung í viðlögum, kjósa
fremur að bergja á léttum vinum,
en drekka frá sér ráð og rænu með
sterkasta áfengi sem framleitt er,
og komast hjálparlaust frá brunn-
inum að þvi loknu.
Ég legg til að menningarsjóðs-
gjaldinu verði framvegis varið til
örvunar menningarlegri drykkju-
siða á landi voru. •
Sá miðaldra.
Sex tillögur til sparnaðar
Velvakandi góður.
Þess var getið hér í Morgunblað-
inu einu sinni að ekki væri það víst
að allir þeir sem segðust vilja
vinna að framförum gerðu það í
raun og veru. Var þar nefnt dæmi
af skólakerfi sem hefur þann aug-
ljósa tilgang að mennta og þroska
börn, en smám saman snerist upp í
skrifræðiseiningar sem snerust um
sjálfar sig. Sama ætti við um heil-
brigðiskerfið sem ætti að lækna,
jafnvel koma í veg fyrir sjúkdóma,
en breyttist síðan í allt annað.
Þetta rifjast upp þegar heyrist
ómur af vopnaglamri þegar
menntamálaráðherra er að leitast
við að fá sparnað í skólakerfinu, en
fær svo svörin að ekkert sé hægt að
spara nema það komi niður á, að
mig minnir vangefnum, alveg sama
þótt ekki fáist peningar, ekki á
kaffitimum, ekki á kennarafundum
eða neinu öðru svo sem ársfríum.
Annars var aðalástæðan til þess
að þetta kom upp í huga minn sú,
að einhverntíma á liðnu vori kom
tilkynning um að óskaplega
merkileg nefnd, samvinnunefnd,
gott ef það var ekki landssjóðs og
sveita, stofnaði til landskeppni þar
sem veitt veitt væru verðlaun fyrir
bestu tillögur í opinberum sparn-
aði. Verðlaunum var heitið kr. 10
þús nýjar fyrir bestu tillögu.
Lítið ber á auglýsingum, eða
hvaða kröfur væru gerðar og hvert
skila ætti, kannski í þeirri von að
ekki þyrfti að borga krónunar nýju.
Svo liðu margir mánuðir og ein-
hversstaðar svo lítið bar á kom til-
kynning frá sparnaðarkeppnis-
nefndinni, um að búið væri að út-
hluta krónunum. Ósköp var það nú
óljóst hvað spara mátti og að
sjálfsögðu hvað spara ætti.
Var það kannski ekki ætlunin?
Sannarlega væri ástæða fyrir
Morgunblaðið að taka þetta mál
upp á nýjan leik og kynna hetjurn-
ar (ég held meira að segja að ég
fari með rétt mál, hér voru aðal-
lega konur á ferð, alltaf tilbúnar að
vinna viðvik fyrir lítið og gera litl-
ar kröfur) og segja frá því hvað um
var að tefla og hvort tillögurnar
fari bara í neðstu skúffu hjá Pósti
og síma, ég held nefnilega að þang-
að hafi þær beinst sem verðlaun
fengu.
En næst þegar farið verður af
stað vildi ég vona að teknar verði
til greina þessar tillögur:
1. Framkvæmdanefndin fái skýr
fyrirmæli um að henni sé ætlað að
ná fram sparnaði.
2. í nefndina verði valdir þeir sem
líklegastir eru til að bera sparnað-
artillögur fram til sigurs.
3. Verðlaun verði hækkuð að mun
og þeim fjölgað.
4. Tillögum verði fylgt eftir og gef-
in skýrsla um hvort og hvernig þær
komust í framkvæmd.
5. Þeim sem bera fram tillögur
sem leiða til sparnaðar verði greitt
hátt hlutfall af sannarlegum
sparnaði t.d. um eins árs skeið.
6. Samkeppnin verði árlegur við-
burður þar sem tillögumenn og
aðrir geri grein fyrir árangri.
Um leið og þetta er komið í fram-
kvæmd og laun fyrir tillögurnar í
hlutfalli af sparnaði, verður um
leið komið á virku eftirliti með
framkvæmd tillagnanna þannig að
á þær verði ekki hægt að setjast af
einum landsföður eða öðrum. Und-
irritaður afsalar sér hlutfalli af
hganaði þessara tillagna enda
komust þær ekki I framkvæmd.
S.H.