Morgunblaðið - 08.11.1984, Blaðsíða 58
58
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. NÓVEMBER 1984
mmmn
Klippikjq
180kr
?-jfc
e 1M3 Unlv.r..! Pr.» Svmicl.
// Klipptu bara. Pyrir loO króruar. "
TM Reg. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
® 1979 Los Angetes Times Syndicate
Burt séó frá því, að drengurinn
virðist sUerðfrsðiséní, er hann
eins og aðrir litlir drengir á
hans aldri!
HÖGNI HREKKVtSI
,, LATUM 055 SJÁ ... pú VUDIR
LITIP STEKcr, HA?.. "
Til hvers eru lög og reglur?
Kona í Fossvogi skrifar:
„Ágæti Velvakandi!
Mig langar til að drepa lítillega
á mál, sem alltaf er verið að ræða
um, hundabannið fræga. Ef ég hef
skilið málið rétt á sínum tíma, þá
stóð til að fólk sækti um leyfi fyrir
þeim hundum sem það á og átti
leyfi þetta að kosta einhverjar
summur árlega. Allir hundar eiga
víst að vera skráðir o.s.frv. En
hvað er með framkvæmdir? Voru
þessar yfirlýsingar um reglur, að-
hald og ströng skilyrði bara fyrir-
sláttur, sem ætlaður var til að
þagga niður í „hundaandstæðing-
um“ um tíma?
Ég bý í Fossvoginum og allt í
kringum mig er fólk að fá sér
hvolpa, sem síðan geta dundað sér
við að eyðileggja blómin mín og
annarra „hundlausra" næstu árin.
Þetta fólk virðist ekki skeyta um
að fá leyfi fyrir hundunum. Ég hef
jafnvel spurt einn hundaeigand-
ann hér hvort ekki sé tímabært að
fá leyfi fyrir 2ja ára rakkanum
hans, en hann sagði, að þessar
reglur væru bara þvæla og hann
ætlaði svo sannarlega ekki að fara
að borga offjár þegar aðrir slyppu.
Ég er hrædd um að fleiri hunda-
eigendur en hann nágranni minn
hugsi svipað. Hvers vegna að
borga fyrir hundaleyfi, þegar eng-
inn annar gerir það? Og hvers
vegna gera aðrir það ekki? Jú,
vegna þess að ekkert er fylgst með
því hverjir eiga hunda og hverjir
ekki. Mér er alls ekki illa við þessi
grey, hundar eru bæði fallegir og
skemmtilegir, en ég vil einfaldlega
ekki horfa upp á það þegjandi og
hljóðalaust, að æ fleiri geti fengið
sér hund, án þess að ég og fleiri
fáum rönd við reist. Ég hef fullan
rétt til að vera eitilharður garð-
ræktandi, rétt eins og fólk heldur
því fram að það hafi fullan rétt til
að hafa hund. Ég skal beygja mig
fyrir lögum um garðrækt, ef ein-
hver eru, t.d. skal ég ekki rækta
blómin mín í garði nágrannans,
þótt mig skorti alltaf pláss. En ég
geri þá kröfu, að nágranninn láti
ekki hunda sína vaða yfir minn
garð og gera þarfir sínar þar,
jafnvel þótt hann skorti pláss hjá
sér. Ef allir fara að reglum, þá
ættu ekki að þurfa að verða neinir
árekstrar. Sýnum hvort öðru til-
litssemi og reynum að fara að lög-
um! Við skulum ekki iáta það
reynast sannmæli, sem Bubbi
Morthens söng um árið: „Til hvers
eru lög og regla, til að fela hitt og
þettaT
Pessir hringdu . .
Neytendur
sameinist
Húsmóðir í vesturbænum
hringdi:
„Eftir lestur greinar Jóns
Magnússonar í Morgunblaðinu
30.10. dettur mér helst í hug, að
eina ráðið til þess að hlutirnir
komist í lag sé að neytendur
sameinist enn frekar og sæki þá
allt of fámennu fundi Neytenda-
samtakanna. Ég er sannfærð um
að ef Neytendasamtökin verða
virkari, getum við neytendur
komið ýmsu í framkvæmd. Það
er svo takmarkað sem ráðherr-
arnir þora vegna ótta við að
missa stólana. Þess vegna losum
við sennilega ekki við Framsókn
úr stjórn strax.“
Ekki nefna
verð fíkniefna
Maður hringdi með eftirfarandi
tilmæli:
Vilja dagblöðin ekki vera svo
væn að hætta að nefna verðmæti
fíkniefna, eins og svo oft er gert,
þegar rætt er um slík efni. Það
er kannski talað um, að ef fíkni-
efni hefðu ekki fundist í tæka
tíð, þá hefði verið hægt að selja
þau fyrir svo og svo margar
milljónir. Það er hreinasti óþarfi
að nefna þetta, því einhverjar
svimandi háar upphæðir gætu
fengið unglinga til að leiðast út í
þessi vafasömu viðskipti. Þegar
nefnt er að smáskammtur af ein-
hverju efni kosti mörg þúsund
krónur, þá gætu unglingar farið
að trúa því, að þetta væri auð-
veld leið til að verða milljóna-
mæringur. Það er vel líkiegt, að
einhverjir þeir, sem núna stunda
þá miður þokkalegu iðju að selja
fíkniefni, hafi einmitt leiðst út í
þetta í von um skjótan og auð-
fenginn gróða.
Er ufsalýsið
verra?
Þóra Stefánsdóttir hringdi:
Mig langar til að spyrja í
framhaldi af þeirri umræðu sem
verið hefur um hollustu lýsis,
hvort ufsalýsið sé eitthvað verra
en þorskalýsið. Það er alltaf tal-
að um þorskalýsi eingöngu, en ég
hef gefið fjölskyldu minni ufsa-
lýsi í þeirri góðu trú að það væri
síst verra. Þá langar mig líka til
að spyrja, hvort minna þurfi af
ufsalýsinu en þorskalýsinu, eða
hvort sami skammtur sé nauð-
synlegur í báðum tilfellum.
Velvakandi vonar, að einhver
fróður maður sjái sér fært að
svara spurningu Þóru, svo fólk
geti valið það lýsið, sem hollara
telst, ef þar er einhver munur á.
Skreytingar
teknar af leiði
Kona hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja:
í Velvakanda á þriðjudag var
frásögn ekkju af því, hvernig
kransar hefðu verið teknir af
leiði skömmu eftir jarðarför. Ég
hef lent í svipuðu, en það var í
Fossvogskirkjugarðinum. Ég
hafði látið útbúa járnkrossa,
sem ég skreytti með þurrkuðum
blómum og setti á leiði foreldra
minna. Járnkrossunum kom ég
fyrir á haustin, áður en frysti og
tók þá ekki aftur fyrr en snjóa
leysti. En svo brá við í vor, að
þegar ég ætlaði að vitja skreyt-
inganna, þá voru þær horfnar og
járnin með. Þegar ég grennslað-
ist fyrir um þetta hjá kirkju-
garðsyfirvöldum, þá voru svörin
þau, að starfsmaður kirkju-
garðsins hefði fjarlægt skreyt-
ingarnar. Hjá starfsmanni þeim
var fátt um svör, þegar hann var
inntur eftir ástæðu og ég hef
ekki fengið tap mitt bætt.
Hvernig stendur á því, að
starfsmenn kirkjugarða geta
fjarlægt skreytingar og kransa
án nokkurs samráðs við aðstand-
endur hinna látnu? Fyrir utan
það, hve dýrar skreytingar og
kransar eru, þá er þetta mikið
tilfinningamál þeim sem að mál-
um standa og mér sárnar að
finna virðingarleysið gagnvart
okkur, sem viljum heiðra minn-
ingu látinna ástvina.
Hraðakstur
strætisvagna
„Strætó-notandi“ hringdi:
Mig langaði að koma því á
framfæri til réttra aðila, af
hverju er ekki reynt að stemma
stigu við hraðakstri strætis-
vagna í höfuðborginni. Ég hef
oftar en ekki orðið vitni að mjög
hröðum og gáleysislegum akstri
vagnanna og finnst fyrir löngu
orðið tímabært að gera eitthvað
í málinu. Það er ekki langt síðan
ég sá strætisvagn æða á miklum
hraða framhjá lögreglu, sem var
við ratsjármælingar, en ekki var
gerð nein tilraun til að stöðva
vagninn. Eru strætisvagnar und-
anskildir lögum um hámarks-
hraða? Gerir lögreglan sér ekki
grein fyrir, hve hættulegir þessir
vagnar eru, jafn þungir og þeir
eru? Er það kannski rétt að
strætisvagnabílstjórar verði að
aka yfir löglegum hraða til að
halda áætlun? Ef svo er, þá er
tímabært að breyta svo hættu-
legri áætlun og færa akstur
vagnanna í eðlilegra og hættu-
minna horf.