Morgunblaðið - 09.11.1984, Síða 30

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 9. NÓVEMBER 1984
29
þessa fjóra mánuöi og tveggja karla.“
í lok samtalsins bauö Siguröur mér aö
fylgjast með aögeröum hjá sér. „Hefurðu
tíma næsta miövikudag?" spuröi hann. Ég
játaöi því og hann skrifaöi þvi í minnisbók-
ina: „Tvö face-lift fyrir Morgunblaðiö."
Umræddan miövikudag komum viö Friö-
þjófur Helgason Ijósmyndari árla morguns
á Handlæknastööina og var vísað inn í
búningsherbergi til fataskipta. Viö vorum
gallaöir upp og brátt litum viö út eins og
færustu lýtalæknar albúnir i slaginn, nema
hvaö myndavélarnar komu upp um okkur.
Viö gátum ekki einu sinni þóst vera rönt-
gentæknar, því alþýöufræöslan er slík nú á
dögum, aö flestir þekkja Nikon-myndavél
frá sneiömyndatækil
ANDLITSLYFTING Á 62JA
ÁRA KARLI
Fyrsta aögeröin var andlitslyfting á 62ja
ára gömlum karli, Ólafi Thorarensen kaup-
manni frá Siglufiröi, sem nú er hættur
störfum og helgar sig feröalögum um
heimsbyggöina. Ölafur sagöist hafa átt viö
sjúkleika aö stríöa og heföi hann lést um
35 kg á hálfu ári og fengiö lömun í andlitiö
sem barn. Húöin heföi ekki getaö fylgt
slíkri megrun eftir enda minnkar hæfileiki
hennar til samdráttar meö aldri. Hann
sagöi útlit sitt ekki í samræmi viö aldur og
því heföi hann rætt viö Sigurö um mögu-
leika á leiöréttingu þessa meö andlitslyft-
ingu. Ólafur var hvergi feiminn aö ræöa um
aögeröina og sagöist vera þeirrar skoöun-
ar, aö sjálfsagt væri, aö fólk gengist undir
slíkt — hvort heldur væru karlar eöa kon-
ur. „Þetta er framhald af mínum veikindum,
enda þótt ég heföi sennilega óskaö eftir
aögerö sem þessari síöar hvort sem er.
Þaö hefur enginn efni á því aö líta ekki eins
vel út og mögulegt er,“ sagöi hann. Hann
sagöist feröast mikiö og hafa veitt því eftir-
tekt, aö yngra fólk foröaöist aö ræða viö
hann sökum útlits hans. Þaö teldi hann
alltof gamlan til aö slíkt væri unnt. Ólafur
kvaöst hins vegar vera gefinn fyrir þaö, aö
kynnast lífsviöhorfum fólks — ekki síst
yngra fólks.
Ólafur kvaöst búast viö þvi, aö aðgerðin
myndi yngja hann um 10 ár og útlit hans
Myndarödin sýnir aögeröi á barni, sem fæddist meö skarö í vör, og
árangur hennar.
Morpinblaðið/Friðþjófui
veröa í samræmi viö aldurinn. Hann kvaöst
vonast til, aö húöfellingar á höku hyrfu og
hrukkur viö munn myndu minnka til muna.
„Ég hlakka bara til,“ sagöi Ólafur, er ég
spuröi hann hvernig honum væri innan-
brjósts nokkrum mínútum fyrir andlitslyft-
inguna og bætti því viö, aö hann heföi
tröllatrú á Siguröi.
Ólafur svaf alla aögeröina. Svæfingar-
læknir sá um lyfjagjöf og fylgdist meö Ólafi.
Sá möguleiki er fyrir hendi, aö deyfilyfin
hækki blóöþrýsting og þarf aö fylgjast
grannt með slíkum breytingum. Hárfínar
æöar vefja andlitsins voru dregnar saman
meö lyfjum til aö minnka hugsanlegar
blæöingar. Á Handlæknastööinni eru þrjár
aögeröastofur. Ein þeirra er fullkomnust og
þar fer andlitslyfting fram. Beöiö var í um
hálftíma eftir þvi, aö róandi lyf og siöan
svefnlyf tækju aö hafa áhrif á Óiaf, en þá
stakk Siguröur um 12 cm nál víös vegar i
andlit Ólafs og sprautaöi þar staödeyfilyfi.
Myndirnar eru teknar af sömu konunni, sem leitaði til Siguröar. Hægra
brjóst hennar var tekiö vegna krabbameins. Hún gekkst undir brjósta-
uppbyggingu og sáat árangur aðgerðarinnar á myndinni hægra megin,
sem tekin er 10 mánuðum síðar.
Þaö var ekki laust viö, aö hrollur færi um
mann viö aö sjá nálina sökkva í andlit
mannsins, en Siguröur stakk henni undir
húöina og dró hana síðan hægt út á meðan
hann sprautaöi lyfinu. Þar meö var allt til-
búiö fyrir sjálfa aögeröina.
Starfsliö skuröstofunnar var auk Sigurö-
ar Hallgrímur Magnússon svæfingarlæknir
og skuröhjúkrunarfræöingarnir Ása Ein-
arsdóttir, Guörún Aradóttir og Hildigunnur
Friðjónsdóttir.
HÚÐ Á ANDLITI LOSUÐ
Siguröur einbeitti sér fyrst aö vinstri
vanga. Hann skar skurö frá hársrótinni
niöur fyrir framan eyraö, undir þaö og aftur
fyrir og út í hársrót. Síðan fór hann meö
hníf undir húöina og losaöi hana frá vefjun-
um á svæöi milli vinstra munnviks og
vinstra eyra er teygöi sig frá auga niöur á
háls. Þaö mætti e.t.v. kyrrt liggja, en ekki
fór hjá því, aö hugurinn hvarflaöi aö fisk-
flökun. Næst munni beitti Siguröur skær-
um: fór meö þau undir hörundiö lokuö, en
opnaöi þau þar sem húöin var ekki enn
laus frá vefjum og losaöi hana á þann hátt.
Er húöin var oröin laus frá vefjum var
komiö aö því aö ákveöa hvaö skyldi numiö
brott — hve mikiö andlitinu yröi lyft. Sig-
uröur tók um brún lausu húöarinnar og
togaöi hana í átt aö eyranu: „Nei, þetta er
of mikiö," sagöi hann og losaöi aðeins um
takiö þar til hann var ánægöur. Þaö virtist
vera jafn mikilvægt aö teygja ekki of mikið
á húöinni og þaö var áriöandi aö teygja
nægilega. Mér datt í hug aö nefna þetta
hinn gullna meöalveg fegrunarlækninga.
Siguröur teiknaöi meö þar til geröum
penna hiö nýja útlit sjúklingsins á andlit
hans. Og síöan var sá hluti húöarinnar,
sem var ofaukið, skorinn af. Rík áhersla var
lögð á það, að loka æöum meö brennslu-
tæki og má segja, aö sá hluti hafi tekiö
langmestan tíma. Skuröurinn var síöan
saumaöur saman, en pípa leidd undan
húöinni í plastílát. í pípurnar skyldi þaö
blóö fara, sem hugsanlega safnaöist sam-
an undir húöinni. Siguröur benti mér sér-
staklega á þaö, hvernig hann legöi skurö-
inn inn í eyrun, en þannig fær sjúklingurinn
ekki sjáanleg ör. Einnig var skuröurinn
lagöur í húöfellingum svo örin kæmu þar
og hyrfu.
Eins bar Siguröur sig aö meö hægri
vangann. Nú þurfti þó aö hafa hliösjón af
vinstri vanga, er hægri vanga var lyft. Sig-
uröur lyfti andlitinu þó aöeins meira þeim
megin þar sem Ólafur haföi þjáöst af lömun
í andliti hægra megin.
Aögeröin tók um 3'A klukkustund. Aö
henni lokinni var sjúklingurinn færöur fram
í vakningarherbergi. Vafiö haföi veriö um
höfuö hans og hjúkrunarfraaöingarnir önn-
uöust um hann, er Ólafur vaknaöi. Hann
var talsvert vankaöur til aö byrja meö, en
var oröinn hinn sprækasti aö fjórum
klukkustundum liönum. Hann kenndi sér
hvergi meins, en virtist undrandi á því, aö
aögeröinni væri lokiö. Siguröur ræddi viö
sjúklinginn og kvaöst mundu hafa tal af
honum um kvöldiö. Ólafur klæddi sig og
hélt síöan heim á leiö — nýr maður.
Mér viröast kaffihlé eitt aöaleinkenni
reykvískra sjúkrastofnana. Og nú var kom-
iö aö einu slíku. Kaffiö auövitað rótsterkt
og til þess ætlað, aö öll þreyta liði á svip-
stundu úr þeim, er sypu á því. Næsta aö-
gerö var ennislyfting á fulloröinni konu.
Friöþjófur Ijósmyndari taldi sig hafa náö
góöum myndum, en myndataka var ekki
leyfð í þeim tveimur aögerðum, sem eftir
voru.
GLAÐVAKANDI í ENNIS-
LYFTINGU
Ólafur haföi sofiö alla aögeröina, en
kona sú, er fékk enni sinu lyft, var vakandi
allan tímann og fylgdist því vel meö því,
sem fram fór. Rökuö hafði veriö rönd í
hársvöröinn milli eyrna yfir hvirfilinn og hár
hennar tekiö frá. Sigurður skar eftir rönd-
inni endilangri og brenndi fyrir æðar jafn-
óðum. Brátt kom höfuökúpan í Ijós. Sig-
urður fór meö skuröarhníf undir húöina og
losaði allt höfuöleöriö milli skuröar og
augnabrúna. Hann bretti síöan þetta svæöi
fram yfir nef konunnar þannig aö hún sá
sinn eiginn hársvörö, en ég horföi á bera
höfuökúpuna og innanvert höfuöleöriö. Ég
horföi á konuna þar sem hún lá meö höfuö-
leðriö brett niöur fyrir nef og hugsaöi með
mér, aö svona heföu indíánar Villta vestur-
sins margoft séð. „Er ekki allt í lagi?“
spuröi Siguröur og konan svaraöi þvi til, aö
svo væri. Höfuðleöriö hreyföist með vara-
hreyfingunum.
Er húöin var oröin laus togaöi Siguröur
hana upp fyrir skurðinn og ákvaö hversu
mikiö enninu skyldi lyft. Hann skar síöan
SJA NÆSTU SIÐU