Morgunblaðið - 13.11.1984, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 1984
Iðnaðarbankinn í Hafnarfirði 20 ára:
Reynum að hafa alla ánægða
segir Jóhann Egilsson útibússtjóri
í DAG, 13. nóvember, eru 20 ár
síóan útibú Iðnaðarbanka íslands
hf. í Hafnarfirði var opnað, en það
var fyrsta útibú Iðnaðarbankans.
Á þeim tveim áratugum sem liðnir
eru frá stofnun útibúsins hefur
iðnaður í Hafnarfirði vaxið og
blómstrað og útibú Iðnaðarbank-
ans með. Blaðamaður ræddi við
Jóhann Egilsson útibússtjóra af
þessu tilefni og sagði hann frá
stofnun útibúsins og sögu á þessa
leið:
„Otibúið var stofnað 13. nóv-
ember 1964 og tók til starfa í
leiguhúsnæði í Hafnarfjarðar-
apóteki að Strandgötu 34. Þar
var bankinn til húsa í 4 ár en
opnaði í eigin húsnæði að
Strandgötu 1 árið 1968 þar sem
við erum enn til húsa. f upphafi
voru starfsmenn þrír en eru nú
þrjátíu talsins. Pyrsti útibús-
stjórinn var Sigmundur R.
Helgason. Ástvaldur Magnússon
tók við 1967 og gegndi starfinu
til ársins 1972 er Bjarni Tómas-
son varð útibússtjóri. Ég tók við
útibúinu árið 1977 en ég kom frá
Akureyri þar sem ég starfaði
sem skrifstofustjóri við útibú
Iðnaðarbankans. Albert Sveins-
son er nú skrifstofustjóri útibús-
ins og Sigríður Sigurðardóttir er
afgreiðslustjóri okkar í Garða-
bæ.
Við fyrstu áramótin voru inn-
lán 43 þúsund krónur en nú eru
þau rúmar 326 milljónir kr. Síð-
ustu sjö árin hefur verið góður
vöxtur í innlánum, þau hafa tvö-
faldast eða nær tvöfaldast á
hverju ári. Þetta er meðal ann-
ars því að þakka að bankinn hef-
ur átt því láni að fagna að getað
tekið þátt í hinni miklu upp-
byggingu iðnaðar og þjónustu i
Hafnarfirði, meðal annars geta
aðstoðað við uppbyggingu nýja
iðnaðarhverfisins. Vöxt bankans
má einnig rekja til þess að bær-
inn hefur stækkað mikið og si-
fellt fleiri Hafnfirðingar hafa
séð sér hag í því að vera i banka-
viðskiptum i eigin bæ. Iðnaðar-
bankinn hefur fengið drjúgan
hluta af því fé sem áður var
ávaxtað annars staðar og notað
Jóhann Egilsson útibússtjóri.
það til að aðstoða við uppbygg-
ingu i bænum. Árið 1982 opnaði
útibúið afgreiðslu i Garðabæ, til
að þjóna betur þeim mörgu
Garðbæingum sem hér voru i
viðskiptum.
Ég hef haft gifurlega mikla
ánægju af því að taka þátt i
þessari uppbyggingu. Hér eru í
viðskiptum mörg stór og sterk
fyrirtæki sem ég hef átt góð
viðskipti við,“ sagði Jóhann, „það
er enginn vafi á því að Hafnar-
fjörður hefur á þessum árum
farið úr því að vera láglauna-
svæði yfir í að vera í hópi þeirra
bæjarfélaga þar sem hæstu með-
allaun eru greidd. Það sem hér
kemur til er að mínu mati það að
Hafnarfjörður hefur að verulegu
leyti orðið sjálfum sér nógur í
þjónustu og bæjarbúar þurfa
ekki að leita eins mikið út fyrir
bæinn í verslunarerindum. Þá
hefur höfnin verið endurbætt
mikið og sett á stofn tollvöru-
geymsla þannig að vöruflutn-
ingaskipin koma beint hingað
með vörur.
Útibú Iðnaðarbankans í Hafn-
arfirði hefur með höndum alla
almenna bankaþjónustu. Á
næstunni verður tekinn í notkun
tðlvubanki, sem er alger nýjung
á íslandi. Tölvubankinn gerir
viðskiptavinum bankans kleift
að afgreiða sig sjálfir og án þess
að vera bundnir af venjulegum
opnunartíma. Þetta er banki
fyrir alla, ekki síður hinn al-
menna borgara en fyrirtækin.
Við reynum því að hafa alla
ánægða," sagði Jóhann Egilsson
útibússtjóri að lokum.
Úr afgreiðslusal útibús Iðnaðarbanka tslands í Hafnarfírði. Við afgreiðsluna er notað
fullkomið tölvuvætt afgreiðslukerfí og er gjaldkerinn í beinu samandi við Reiknistofu
bankanna.
*********
Morgunblaðið/RAX.
Stjórnendur útibúsins, Jóhann Egilsson útibússtjfi (Lh.), Sigríður Sigurðardóttir afgreiðslu-
stjóri í Garðabæ og Albert Sveinsson skrifstofustjóri (sitjandi).
Nauðgunarglæp-
ur í nýju ljósi
Kvíkmyndir
Sæbjörn Valdimarsson
Regnboginn: Handgun ☆ ☆ Vi
Handrit, framleiðandi og leikstjóri:
Tony Garnett.
Tónlist: Mike Post
Krikmyndataka: Charles Stewart
AðalMutverk: Karen Young og Oayton
Day.
Knsk-Bandarísk fri Thorn — EMI.
Frumsýnd 1983.
Þe8si litla og yfirlætislausa mynd,
fjallar um nauðgun og eftirmála
hennar. Niðurlægingu, ekki eingöngu
sökum verknaðarins heldur einnig
vegna sönnunarskorts, og hefndar
fórnarlambsins. Þetta er svo sem
kunnuglegt efni en hinsvegar fjallar
handritshöfundurinn og leikstjórinn,
Tony Garnett um þennan óhugnan-
lega glæp frá nýju sjónhorni, svo
áhorfendur sjá hann i nýju ljósi.
Karen Young, ung kennslukona,
kristin og siðprúð, enda frá Nýja
Englandi, er nú byrjuð að starfa við
skóla f Dallas. Hefur skipt að ein-
hverju leyti um umhverfi vegna
vonbrigða í ástamálum.
Fljótlega kynnist hún hraustum og
byssuglöðum lögfræðing, Clayton
Hmndgim er ádeila á ofbeldi sem
fylgir í kjölfmr frjálsrar löggjmfmr
skotvopna víða í Bandaríkjunum.
Day, sannri fmynd karlrembunnar.
Þegar hún vill ekki þýðast hann þeg-
ar hann telur að sinn tfmi sé kominn,
þá nauðgar Day henni með vopna-
valdi.
Karen er sýnt fram á að f rauninni
hafi hún engar sannanir á reiðu á
Day, og þvf skynsamlegast að láta
málið niður falla til að forðast frek-
ari þjáningar. í niðurlægingunni
skipuleggur hún hefnd við hæfi.
Garnett dregur upp óvenjulega
raunsæa mynd af ofbeldi karlmanns
gagnvart kvenmanni. Lætur bak-
grunn myndarinnar vera Texas, þar
sem fbúarnir lifa enn f frægum minn-
ingum Bowies, Boone og Wyatt Earp.
Trúa ámóta heitt á Krist og Samuel
Colt. Enn þann dag f dag teljast þar
fáir menn með mönnum ef þeir eru
ekki skotfimir byssueigendur og
sakna frægðarljómans sem umlykur
tfma landnemanna þegar karl-
mennskan var f hávegum höfð.
Karen er hinsvegar fulltrúi and-
stæðanna, hins kristilega mennta-
fólks Nýja Englands. Hún finnur Ifka
þá hefnd sem verst kemur Texas-
kempunni, sem f ljósi sfns uppeldis
telur að ekki hafi verið um nauðgun
að ræða.
Karen Young lýsir ágætlega þeirri
örvinglan og beiskju sem fylgir
niðurlægingu nauðgunarinnar og eft-
irkasta hennar. Hún er kannski enn
meira sannfærandi þar sem hún er
ósköp venjuleg útlits og óþekkt leik-
kona. Hinsvegar er persóna hennar
talsvert ýkt eftir miðbik myndarinn-
ar, þegar hún bruggar sfn hefndar-
ráð.
Undir lokin telur maður vfst að
þessi velskrifaða og óvenjulega mynd
sé aö leysast upp f gamalkunna
hefndarsögurútinu. En endirinn kem-
ur á óvart, snjall, f anda þess sem á
undan er gengið, sanngjarn og laus
við væmni.
Þó að Handgun láti ekki mikið yfir
sér, tel ég að hún sýni þann óhugnan-
lega glæp, nauðgun f skýrara, áhrifa-
meira og raunsærra ljósi en aðrar, og
oft metnaðargjarnari myndir um
sama efni á sfðari árum og eigi þvf
ákveðið erindi til okkar f dag.
Farvel fenjaskáld
Kvikmyndir
Árni Þórarinsson
Regnboginn: Cross Creek. *•/i
Bandarf.sk: Árgerð 1982. Handrit:
Dalene Young eftir sjalfsævisögu
Marjorie Kinnan Rawlings. Leik-
stjóri: Martin Ritt. Aðalhlutverk:
Mary Steenburgen, Rip Torn, Peter
Coyote, Alfre Woodard.
Kannast einhver við skáidkon-
una Marjorie Kinnan Rawlings?
Ekki það? Ekki von heldur. Þetta
mun vera heldur lftill en þokka-
fullur höfundur með langt nafn,
eins konar amerískt dalalffsskáld
frá fyrri hluta aldarinnar. Kona
þessi ákvað að verða rithöfundar,
skildi við kallinn og flutti ein út í
lítt byggð fenjalöndin í Florida.
Þar hélt hún áfram að skrifa gotn-
eskar skáldsögur um ungar
kennslukonur á Englandi fyrri
alda sem ráða sig til dularfullra
hallareigenda, — sögur sem eng-
inn vildi gefa út. Uns hún hætti að
leita langt yfir skammt og hóf að
skrifa óbrotnar örlagasögur um
nágranna sína i fenjunum.
Um þetta líf er Cross Creek.
Myndin segir með ofur einföldum
og kyrrlátum hætti frá aðlögun
hinnar ffnlegu skáldkonu að frum-
stæðu umhverfi, basli við bók-
arskrif og kynnum af þvf fólki sem
átti eftir að verða hráefni bók-
anna. Cross Creek er lýsandi af
góðum vilja og jákvæðu hugarfari.
En hún þjáist af dramatfsku úr-
ræðaleysi. Hvorki handritshöf-
undi né leikstjóranum, Martin
Ritt, vanmetnum en mjög áhuga-
verðum fagmanni með margar
óvenjulegar og einatt pólitiskar
afþreyingarmyndir að baki, eins
og Sounder og Norma Rae, tekst
að finna þessu efni farveg, — efni
sem reyndar er álitamál hvort átti
nokkurt erindi á filmu yfirleitt.
Cross Creek hefði staðið sig mun
betur f smærri hlutföllum sjón-
varpsmyndar. Sagan verður ein-
faldlega ekki nógu stór til að hrffa
og hræra í áhorfanda.
Mary Steenburgen í aðalhlut-
verkinu er sérkennielg leikkona,
sem leikur mikið gegnum nefið og
hefur rödd sem oft brotnar í
tvennt f miðri setningu. Henni
tekst ekki að gera úr þessari
skáldkonu áhugaverða persónu.
Aðrir leikarar, eins og sá undir-
furðulegi Rip Torn og upprenn-
andi Peter Coyote, tekst aðeins
betur upp. En það dugir þvf miður
ekki til. Og ég efast um að nokkuð
hefði dugað til að bjarga þessari
mynd frá drukknun. Nema
kannski Alfre Woodard sem túlk-
ar svarta vinnukonu skáldsins
með eftirminnilegum hætti. En þá
hefði myndin lfka átt að vera um
hana.