Morgunblaðið - 13.11.1984, Page 32
40
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 1984
Tónleikarnir voru auglýstir
kl. 21.30. Að íslenskri venju
var ekkert farið að gerast á þeim
tíma. Hinsvegar ríkti mikil
spenna í loftinu og áður en allir
áhorfendur höfðu komið sér
fyrir var byrjað að kalla og
klappa hljómsveitina og meist-
ara hennar fram. Fögnuðurinn
sem síðan braust út þegar Megas
gekk inn á sviðið var mikill og
innilegur. Stór stund var runnin
upp bæði fyrir áheyrendur og
Megas.
Hljómsveitin byrjaði að spila
formálalaust. Þetta var fyrsta
vísbendingin um hversu vel var
staðið að öllu í sambandi við
tónleikana. Ekkert vesen.
Hljóðfærunum stungið í sam-
band og talið inn i fyrsta lag.
Hljóðstyrkurinn fram í salinn
var frekar litill. Þetta er önnur
vísbending um góðan undirbún-
ing. Það átti ekki að láta „sánd-
ið“ eyðileggja neitt eins og oft
hefur gerst á tónleikum hér
heima. Og það tókst. Rödd Meg-
asar var frekar óskýr til að byrja
með en það lagaðist fljótlega.
Trommurnar hefðu mátt koma
mun betur í gegn og sömuleiðis
bassinn. Hann heyrðist illa auk
þess sem leiðinlegt „humm“ suð-
aði undir fram eftir öllum tón-
leikunum. Að öðru leyti var
„sándið" ágætt og jafnvægið á
milli hljóðfæranna og raddar
Megasar gott.
Fyrstu þrjú lögin gáfu vís-
bendingu um hverju búast hefði
mátt við. Fyrsta lagið kröftugur
rokkari sem gekk vel í spennta
áheyrendur. Næsta lag ögn ró-
legra og það þriðja rólegt. Síðan
var spilað áfram i um klukku-
stund og i heildina var fyrri
hluti dagskrárinnar létt rokkað-
ur. Hljómsveitin var greinilega í
mjög góðri samæfingu. Hvert
lagið rak annað án þess að um
nokkurt óþarfa stopp væri aö
ræða. Lag endaði andartaks
þögn svo áheyrendur gætu látið
fögnuð sinn i ljós og síðan talið
inn í það næsta. Þetta var af-
skaplega „professional" en gall-
inn við þetta var að ekkert pláss
var fyrir kynningu á lögunum og
engin kynning fór fram. Hugs-
anlega átti hún ekkert að vera
með en var nauðsynleg. Hvað
heitir lagið, var það gamallt eða
nýtt og um hvað fjallaði það.
Þetta eru upplýsingar sem næst-
um nauðsynlegt er að heyra svo
einhver almennilegur skilningur
geti farið fram i lagi og texta.
Það var ekki fyrr en í seinni
helmingnum sem Megas fór að
kynna lögin og þá eftir að áheyr-
endur höfðu hvatt hann til þess
nokkrum sinnum.
Um hvern hljóðfæraleikara
mætti segja ýmislegt. Allir stóðu
þeir sig með prýði og ekki út á
neinn að setja. Hinsvegar voru
það tveir spilarar sem gerðu
þessa tónleika mun eftirminni-
legri en ef þeir hefðu verið án
þeirra. Jens saxófónleikari Das
Kapital var dálítinn tíma i gang
en átti eftir að sýna glæsileg til-
þrif. Hér vantar upplýsingar um
hvað lögin heita svo benda megi
nákvæmlega á hvar tilþrifin
voru mest. En það sem meira
máli skiptir var að hann gaf
tónlistinni miklu meiri breidd en
ef hún hefði verið án hans. Út-
setningarnar fyrir hann voru
smekklegar og tilvera hans I
hljómsveitinni góð og óvænt.
Hvað lagið heitir sem kom á eft-
ir Paradísarfuglinum veit ég
ekki. Þetta var ágætis rokkari og
stakk ekki á nokkurn hátt í stúf
við annað efni þessara tónleika.
En sólóið sem Björgvin Gíslason
gitarleikari spilaði var hápunkt-
ur tónleikanna. Ekkert lýsingar-
orð skilar á blað þeim áhrifum
sem þetta sóló (ásamt allri spila-
mennsku Björgvins þetta kvöld)
hafði. En varla hefði Megas get-
að valið betri mann til að lyfta
þessum tónleikum hærra upp en
þeir voru fyrir.
Seinni helmingur tónleikanna
var mun rokkaðri en sá fyrri.
Fyrsta lagið var hefðbundinn
blús. Gott lag sem stillti áheyr-
endur vel inn á þá stemmningu
sem átti eftir að koma. Hver
rokkarinn rak síðan annan og
síðasta lagið var Krókódílamað-
urinn. Mjög vel heppnuðum tón-
leikum var því sem næst lokið.
Áheyrendur voru ekki á þeim
buxunum að yfirgefa salinn og
með kröftugu klappi tókst þeim
að fá spilað aukalag. Gott lag
sem endaði á táknrænan hátt
eða á samspili Jens saxófón-
leikara og Björgvins gítarleik-
ara. Og þrátt fyrir mikla stemn-
ingu og kröftugt klapp voru ekki
spiluð fleiri lög. Megas kom
fram, þakkaði fyrir góða áheyrn
og bauð góða nótt.
Frábærum tónleikum var lok-
ið. Meistari Megas hafði farið á
kostum, eins og við mátti búast.
Hljómsveitin sem studdi hann
var góð og í sameiningu sýndu
þeir hvernig hljómleikar geta
orðið hvað bestir. Hljóðið var
gott allan timann. Styrkurinn
frekar lítill en fór hækkandi eft-
ir þvi sem leið á. En það er sama
hvernig á þessa kvöldstund er
litið, hún var sýnikennsla i
hvernig halda á tónleika. Flest-
allar íslenskar hljómsveitir
mættu taka þetta sér til fyrir-
myndar, bæta við því litla sem
uppá vantaði (kynningar og
samband við áheyrendur) og er
ég viss um að þá þyrftu íslenskir
hljóðfæraleikarar ekki að kvarta
undan áhugaleysi og lélegum
viðtökum á tónleikum.
TEXTl: FINNBOGI MARINÓSSON. MYNDIR: BJARNI EIRÍKSSON
FRABÆRT — „Meistari
Megas hafði farið á kostum,
eins og við mátti búast.
Hljómsveitin sem studdi
hann var góð og í samein-
ingu sýndu þeir hvernig
hljómleikar geta orðið hvað
bestir."
Frábær
stemmning
Á tónleikum Megasar
í Austurbæjarbíói
Ekki verður annað sagt en fyrstu tónleikar Megasar eftir
sex ára hlé hafi heppnast mjög vel. Miðarnir á tónleikana
seldust upp á skömmum tíma og greinilegt var að aðdáendur
Megasar hafa ekki gleymt honum. Með honum var kynnt
hljómsveit sem samanstóð af úrvals hljóðfæraleikurum. Hvað
svo átti að gera vissu sennilega fæstir en allt leit þetta
ákaflega vel út