Morgunblaðið - 13.11.1984, Qupperneq 50

• 58
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIDJUDAGUR 13. NÓVEMBER 1984
Ast er...
... að dansa á hjóla-
skautum.
TM Rog. U.S. Pat. Off. — all rights reserved
• 1979 Los Angetes Times Syndicate
Halló, er það hjá vatnsveit-
unni?
Þú skopast varla oftar að
karatenámskeiðinu, sem hún
mamma fór á?
HÖGNI HREKKVÍSI

/
•1
(i J 1° ,
0 4 1 'J|Í • 0 u L í, jk?
V ;
rírrr-
vF
t
„éyvpu EKklAURI SÓLAROÚONHl! "
Dýrt að
vera bóka-
ormur
Ágæti Velvakandi.
Allt frá því að afgreiðslu á
bókapökkum frá útlöndum til
einkaaðila var breytt í vor og þeir
fóru að fara um tollpóststofuna,
hefur mátt lesa hér bréf frá ör-
væntingarfullum bókaormum. Og
það er yfir ýmsu að kvarta. Þetta
kerfi átti væntanlega að vera til
einföldunar og hagræðingar fyrir
einhverja, en hefur orðið til þess
að þegar ákafur bókaormur ætlaði
að ná í kverið sitt, hefur það
kannski kostað 3—4 ferðir inn í
Múlana. Og þó manni finnist af-
greiðslan fara fram undir merki
eilífðarinnar, þá er það ekki af-
greiðslufólkinu að kenna, það er
einstaklega elskulegt og hjálp-
samt.
En nú stendur til að breyta og
betrumbæta. Það á að einalda af-
greiðsluna, hvernig sem sú ein-
földun tekst. Og ekki sízt, þá á að
fella niður söluskatt af bókum
sem kosta minna en 500 krónur, í
stað 250 króna áður. Og þá kemur
önnur stóra spurningin: Á í raun
að miða við verð einstakra bóka,
eða sendingarinnar í heild?
Meðan enn var miðað við 250
krónur, varð ég fyrir því að fá 3
bækur saman í pakka. Tvær þeirra
kostuðu innan við 250 kr. en það
var sama samt. Það var heildar-
verðið á reikningnum sem gilti,
ekki var litið á verð einstakra
bóka og ég mátti punga út með
söluskatt af öllu saman.
Erika Larcheveaut skrifar:
Fyrir ári, 3. september 1983,
hitti ég unga rúmenska stúlku hér
í Kaupmannahöfn. Hún var þá
nýkomin frá Vaxjö í Svíþjóð, þar
sem hún hafði heimsótt systur
sína, en bjó í Reykjavík og starf-
aði þar við leigubílaakstur. Stúlka
þessi bað mig að koma til skila
sígarettum og lítilli vínflösku, sem
hana langaði til að gefa íslenskri
vinkonu sinni, sem er gift hér i
Kaupmannahöfn. Hún hélt, að
þessi íslenska stúlka byggi við
sömu götu og ég. Nú hef ég reynt
að koma gjöfinni til skila, en eng-
inn hér í götunni kannast við
þessa stúlku, sem ég held að heiti
Hora eða Sora (Þóra?).
Ef þetta er rétt skilið, þá vil ég
beina því þar til gerðra yfirvalda
að meini þau eitthvað með þessu
500 króna marki, þá verði það lát-
ið eiga við einstakar bækur en
ekki heildarupphæð sendingar.
Annað er ómark.
En ef það verður haldið áfram
að rukka fyrir alla sendinguna, þá
er ekki annað að gera fyrir okkur,
búðir, en að biðja þessa viðskipta-
aðila okkar að senda ekki nema
eina bók í hverjum pakka. Send-
ingargjöld eru hvort sem er aldrei
nema brot af söluskattinum. Og
ábyrgur maður hjá Tollstjóraemb-
ættinu sagði mér að við slíkum af-
greiðslumáta væri hreint ekkert
að segja ...
Og svo kemur hin stóra spurn-
ingin: Af hverju allt að 500 krón-
Ég er búin að gleyma nafni
rúmensku stúlkunnar, enda fékk
ég það ekki skriflegt, en hún fékk
hins vegar mitt nafn og ætlaði að
fá rétt heimilisfang þessarar vin-
konu sinnar hjá föður hennar, svo
hún gæti sagt henni að hún ætti
sendingu hér. Nú er liðið ár og ég
hef ekkert heyrt frá henni aftur,
en vildi gjarnan koma sending-
unni til rétts eiganda, þó svo að
sigaretturnar séu líklega orðnar
þurrar.
Ef einhver kannast við lýsingu
Eriku, þá er sá hinn sami beðinn
að skrifa henni, eða kom til henn-
ar en hún býr á Frederiksvej 68,
st.th. Dk-2000 Kobenhavn F,
Danmörk.
um? Fræðibækur og þær bækur,
sem einhver slægur er í, eru ein-
mitt oft á bilinu 500—1000 kr.
Hugmyndin hlýtur að vera að
stuðla að kaupum á slíkum bókum,
til þess að efla vizku landans.
Fyrir 500 kr. og lægra verð er
helzt hægt að kaupa reyfara og
léttmeti.
Nú bíð ég og vona að þessi þar
til gerðu yfirvöld sýni af sér þá
hlýju að opna hug sinn um þessar
tvær spurningar og fleira sem
þeim dettur í hug.
Með baráttukveðju til bóka-
orma,
frá einni sem nærist á bókum!
Skrifið eda
hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 11 og 12,
mánudaga til fdstudaga, ef þeir
koma því ekki við að skrifa.
Meðal efnis, sem vel er þegið,
eru ábendingar og orðaskipti,
fyrirspurnir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera véirituð, en
nöfn, nafnnúmer og heimilisfóng
verða að fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafn-
leyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina því til lesenda blaðsins
utan höfuðborgarsvæðisins, að
þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja
hér í dálkunum.
Hvar er íslenska stúlkan?
Þetta jaðrar við landráð!
Þorleifur Kr. Guðlaugsson skrif-
ar:
í Staksteinum í Morgunblaðinu,
þann 3. nóv. er minnst á leiðara
Þjóðviljans og það afl sem þeir
vilja beita ríkisstjórnina.
Það er ekki minna en morðhót-
un þegar byssu er beint að gagn-
auga. Þarna lýsa þeir vel því hug-
arþeli þeirra manna sem Þjóðvilj-
inn er málgagn fyrir, en það er
valdbeiting og kann að vera, að
koma muni betur i ljós ætlunar-
verk þessara manna eftir að Fylk-
ingin, flokkur byltingarsinnaðra
kommúnista, gekk í Alþýðubanda-
lagið og verði nú betra að átta sig
á, við hverja við eigum að etja og
hvað við eigum yfir höfðum okkar
eftir að einn úr hópi byltingar-
sinna hefur verið gerður að ráð-
stjórnarmanni blaðsins.
Valdbeiting er reyndar fyrir
löngu augljós frá vinstrimönnum í
verkföllum þeirra, þar sem þeir
víla ekki fyrir sér að eyðileggja
tugmilljóna verðmæti fyrir þjóð
sinni, einnig þverbrjóta lög og
stjórnarskrá landsins.
Síðan fremja þeir annað lög-
brot, þegar þeir krefjast þess að
lögsókn sé ekki beitt í þeirra garð,
á lögbrotum þeirra í verkfalli því
sem nú er nýafstaðið hjá
BSRB-félögum og enn vilja þeir
brjóta mannréttindi, þegar þeir
vilja lögsækja aðila sem héldu
uppi sambandi við þjóðina með út-
sendingu á fréttum og öðru efni í
verkfalli útvarpsstarfsfólks sem
tók sér sjálfskipað vald, einnig
ólöglegt, til að rjúfa allt samband
fólksins við umhverfið og ríkis-
stjórnina. Sem sagt, það var þagg-
að niður í ríkisstjórninni. Þetta
jaðrar við landráð.
Eftir þetta voru rekin áróðurs-
rit verkfallsmanna og borin út um
allan bæ.
Allt annað var bannfært og
stöðvað.
Ekki er að furða þó þeir hældu
sér af samstöðu í þessum sjálf-
skipuðu lögbrotum sínum.
Þetta ástand gefur svo sannar-
lega til kynna hvað koma skal ef
þessi öfl verða ekki fordæmd í
næstu kosningum.
Fordæmi þessara hópa eru svo
sannarlega hættuleg okkar lýð-
ræði, þegar þeir taka sér einræð-
isvald og hafa landslög að engu og
virða að engu lýðræðislega kjörna
landstjórn.
Nú verða enn mannréttindi
brotin, eða mönnum mismunað
réttarfarslega, ef lögsækja á þá
menn sem stóðu að útvarpsrekstri
og útsendingum á fréttaefni og til-
kynningum meðan starfslið ríkis-
útvarpsins sýndi vald sitt með
ólöglegum aðgerðum og hljóp frá
störfum fyrirvaralaust. Ellert B.
Schram á heiður skilinn fyrir mót-
leik sinn í þessu tilviki gegn einok-
unarvaldi ríkisútvarpsins á fjöl-
miðlasviði. Það hefur komið í ljós
að hægt er að reka útvarpsstöðvar
með mjög litlum tilkostnaði og er
því rekstur á vegum ríkisins og
allir þeir skattar sem landsmenn
verða að bera vegna þess, algjör-
lega óþarfir, einnig nýtt útvarps-
hús sem kostar hundruð milljóna
króna.