Morgunblaðið - 20.11.1984, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. NÓVEMBER 1984
Sigurhátíð
Hamrahlíðarkórsins
Tónlist
Egill Friöleifsson
Ríkisútvarpið og Evrópusam-
band útvarpsstððva efndu til tón-
leika í sal Menntaskólans við
Hamrahlíð sl. laugardag. Tilefnið
var verðlaunaafhending til
Hamrahlíðarkórsins og stjórn-
anda hans Þorgerðar Ingólfsdótt-
ur, en eins og landsmönnum mun
kunnugt, vann kórinn það glæsi-
lega afrek að hreppa fyrsta sætið í
flokki æskukóra í 19. alþjóðlegu
kórakeppni Evrópusambands
útvarpsstöðva „Let the People
Sing“, sem fram fór í Köln sl. vor.
Tónleikarnir hófust með leik
Blásarakvintetts Reykjavíkur. Þá
tók tónlistarstjóri Ríkisútvarps-
ins, Jón örn Marinósson, til máls
og gerði grein fyrir keppninni.
Hann gat þess m.a. að þetta væri í
fyrsta sinn sem íslenskur kór ynni
til verðlauna í strangri aiþjóðiegri
keppni. Þá söng Hamrahlíðarkór-
inn, en þvl næst fiutti varatónlist-
arstjóri, Guðmundur Gilsson,
ræðu og rakti i stórum dráttum
sögu kórsins. Þar kom fram að
kórinn, sem var stofnaður 1967,
hefur á þessum 17 árum átt glæsi-
legan feril. Kórinn hefur oft verið
fulltrúi íslands á alþjóðlegum
mótum, margoft farið utan í tón-
leikaferðir og hvarvetna hlotið lof
fyrir fágaðan og listrænan flutn-
ing margvíslegra verkefna allt frá
16. öld til okkar daga.
Kór Menntaskólans við Hamra-
hlíð lét einnig til sín heyra. En
loks rann stóra sundin upp, er
formaður alþjóðlegu dómnefndar-
innar, Sverre Lind varatónlistar-
stjóri norska útvarpsins, sté i
pontuna og sagði m.a. að i hugum
dómnefndarinnar hefði ekki leikið
vafi á því að Hamrahlíðarkórinn
væri sigurvegarinn, en i keppninni
tóku þátt 44 kórar viða að úr
heiminum. Hann afhenti síðan
Þorgerði Ingólfsdóttur fagran grip
„farfuglinn", er nú verður í vörslu
kórsins um eins árs skeið, og auk
þess viðurkenningarskjöl til
stjórnandans og kórsins til minn-
ingar um þátttökuna. Kórinn var
einnig heiðraður sérsaklega fyrir
fiutning sinn á samtimaverkum,
sem vakið hafði sérstaklega at-
hygli. Milli þess er ræður voru
fluttar söng kórinn lög úr ýmsum
áttum og væri of langt má að geta
þess alls hér. Þó er sérstök ástæða
til að minnast á nýtt verk „Jap-
önsk ljóð“ er Atli Heimir Sveins-
son samdi sérstaklega fyrir för
kórsins til Japans sl. sumar, en
„Japönsk ljóð“ eru samin fyrir
blandaðan kór og gítar, fallegt
verk og vel flutt af kórnum og
Pétri Jónassyni gítarleikara.
„Þessi sigur Hamrahlíðarkórsins er mesta viður-
kenning, sem íslenskum kór hefur hlotnast til þessa.
Með afreki sínu hefur Þorgerður Ingólfsdóttir lyft
okkur skör hærra í menningarlegu tilliti í augum
umheimsins. Megi dugnaður hennar og elja, list-
rænn metnaður og óbrigðul smekkvísi verða öðrum
hvatning til dáða.“
Stjórnandi kórsins, Þorgerður Ingólfsdóttir,
hampar verðlaunagripnum.
Horgunblaðifi/Július
Hamrahlífiarkórinn
Þessi sigur Hamrahliðarkórsins
er mesta viðurkenning, sem ís-
lenskum kór hefur hlotnast til
þessa. Með afreki sínu hefur Þor-
gerður Ingólfsdóttir lyft okkur
skör hærra í menningarlegu tilliti
í augum umheimsins. Megi dug-
naður hennar og elja, listrænn
metnaður og óbrigðul smekkvísi
verða öðrum hvatning til dáða.
Ég vil ljúka þessum pistli mín-
um með innilegustu hamingju- og
heillaóskum til Hamrahlíðarkórs-
ins og stjórnanda hans Þorgerðar
Ingólfsdóttur.
U'BÍX 250REA
MEÐALSTÓR UÓSRFTUNARVÉL
MEÐ SIÓRKOSTLEGA EK3INLEIKA!
U-BÍX2SOIIU er sérstaklega fjölhæf Ijósritunarvél sem skilar
frábærum Ijósritum á venjulegan pappír og glærur. Hún er m.a.
meö alsjálfvirkum frumritamatara, papplrsbökkum og afritaraðara
— sem þýðir að hún skiptir um frumrit á réttum tfma, velur rétta
afritastærð og flokkar slðan afritin ( afritaraöarann. Vélin velur
einnig bestu mögulega lýsingu I samræmi við hvert frumrit.
u-BÍx ísovu ar þvf frábær lausn fyrir þau fyrirtæki þar sem stöðugt
tapast dýrmætur tfmi þegar grfpa þarf inn (Ijósritavinnslu til að
skipta um frumrit, ákveða lýsingu, velja pappfrsstærðir og raða
afritum.
Og veröið ætti að koma á óvart, þvl eftir nýafstaðna erienda
verðlækkun kostar u-BlX2so«u nú 42.700 kr. minna en áður.
SKRIFSTOFUVÉLAR H.F.

4“ ----- T
: x
Hverf isgötu 33 — Sími 20560
Pósthólf 377
Notalegar
bernskuminningar
Bókmenntir
Jóhann Hjálmarsson
Kristján frá Djúpalæk:
Á VARINHELLUNNI.
Bernskuminningar af
Langanesströndum.
Bókaútgáfan Skjaldborg
Akureyri 1984.
Á varinhellunni eftir
Kristján frá Djúpalæk er safn
bernskuminninga hans frá
Langanesströndum. Sjálfur
talar hann um „minninga-
myndir þær sem ég hef verið
að leika mér að draga upp“ og
leggur áherslu á „að í smá-
myndum þessum er ekki um
staðreyndaskrif að ræða og
enginn skyldi taka þær sem
heimildir".
Minningar Kristjáns eru
notalegur lestur. Hann segir
ekki frá neinum stórtíðindum,
en dvelst við hið smáa og
hversdagslega í tilverunni.
Það getur svo líka orðið mik-
ilvægt sem öðrum þykir
smátt, ekki síst í huga drengs
sem skynjar heiminn eins og á
fyrsta degi.
Kristján segir frá á yfirveg-
aðan hátt. Frásögnin er lygn,
en þó er höfundurinn ávallt
nálægur, aldrei hlutlaus.
Bernska hans er ekki séð úr
miklum fjarska. Það sem helst
mætti kalla aðfinnsluvert
vegna þess að hér er skáld sem
heldur á penna er að stundum
freistast höfundur til mála-
lenginga og saga hans er oft
furðu lík annarra manna sög-
um.
í ýmsum frásögnum Krist-
jáns er glettni og gamansemi
og sjálfan sig tekur hann ekki
hátíölega. Háð bitnar helst á
honum sjálfum. Með ísmeygi-
legu móti er fjallað um veiku
hliðar skylduliös og nágranna,
til dæmis þar sem segir frá
hinum merka fundi spiratunn-
unnar og þeim litriku dögum
sem fylgdu í kjölfarið. Einnig
má nefna naut prestsins og
frásögn af meistaraskoti.
Af skáldlegu tagi er lýsing á
„augnablikssýn frá bláb-
ernsku. Eins og brugðið sé upp
bút úr kvikmynd birtist hún á
skjá hugans", skrifar höfund-
ur:
„Ég kem út snemma morg-
uns. Þetta er síðla sumars. Yf-
ir jörðina hefur nóttin breitt
brúnt lag af örfínni ösku.
Kvöldið áður minnist ég
skærra eldblossa langt til
heiða í suðvestri en ekki setti
ég þann atburð þá í samband
við þetta skrýtna teppi á jörð-
inni. En nú verður mér litið út
fyrir túngarðinn. Þar kemur
hundur trítlandi utan vegar að
austan og heldur norður.
Hann er mórauður og ég þekki
hann ekki. Ég fylgist með hon-
um stundarkorn og svo er
hann horfinn. Þetta er filmu-
búturinn sem ég sé, mórauður
hundur á skokki yfir mórauða
jörð við túngarð minn. Ekkert
meir. En þessi óvenjulega sýn
vill ekki líða mér úr minni.
Það fylgir henni einhver
óhugnaður enn í dag. Ég hefði
gjarnan viljað gleyma þessu
atviki fyrir löngu — en það
hefur ekki tekist."
Um hunda eru margar frá-
sagnir í Á varinhellunni. Því
er lýst hvernig vitur maður
venur dreng af þvi að hræðast
hunda. Drengurinn eignast
vináttu hunda og þeir eru oft
með honum i för. Líka er sagt
frá bónda sem skaut hundinn
sinn i misgripum, taldi hann
ref. Tóbaksmaður einn var svo
þrifinn að hann spýtti aldrei á
gólfið heldur á hundinn sinn.
Fátækt hefur verið mikil á
Langanesströndum, en tölu-
vert um lifsgleði þrátt fyrir
ailt. Þaðan koma nokkur merk
skáld og draugar hafa verið
þar viðloðandi eins og á fleiri
stöðum. Töluvert var um er-
lenda sjómenn á þessum slóð-
um, einkum Frakka og Færey-
inga. Málfar fólksins hefur
þótt sérkennilegt, ekki síst
framburður og nefnir Kristján
frá Djúpalæk nokkur fróðleg
dæmi um það efni.