Morgunblaðið - 22.11.1984, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. NÓVEMBER 1984
59
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 11—12
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
Ekki eru allir jafn hrifnir af nýju messuformi. Þorsteini Gunnarssyni finnst Ld. mikið vanta, ef ekki er fjórraddaður
kirkjusöngur. Mynd þessi var tekin við guðsþjónustu í Dómkirkjunni fyrir nokkrum árum.
Kirkjusöngur og messuform
Þorsteinn Gunnarsson skrifar:
Hver skyldi vera orsök þess, að
almennar messur eru yfirleitt verr
sóttar nú til dags en var hér á
árum áður? Með útgáfu á Messu-
söngvum Sigfúsar Einarssonar má
segja, að brotið hafi verið blað í
sögu messunnar, svo segja má að
þá væri hún komin í þann glæsi-
lega búning, sem best hæfir henni
í bráð og lengd og þannig varð hún
rótföst í hug og hjarta fólksins um
margra áratuga skeið. Mjög margt
fólk sækir kirkju ekki síður vegna
söngsins en ræðu prestsins, þó góð
sé. Allur kirkjusöngur á að vera
fjórraddaður með orgelspili (for-
söngvarar tilheyra fortíðinni).
Nú hefur þannig breyting verið
gerð á messuforminu, að hún er
þess mest valdandi að stór hópur
fólks, sem áður sótti kirkjur,
finnst hann vera lokaður úti. Þessi
breyting bitnar harðast á því fólki
sem komið er um og yfir miðjan
aldur og frá barnæsku gafst kost-
ur á að hlýða á messuna flutta í
sínum fagra, látlausa búningi. Það
er þetta fólk, sem ekki kann að
meta þetta víxlstagl í hverri
Frjálslyndi dagblaða
Kagnar Halldórsson hringdi:
Mikill er vandi og ábyrgð þeirra
manna, er ritstýra dagblöðum.
Hvað skal birta og hverju á að
hafna? Sem kaupandi Morgun-
blaðsins fagna ég því, að á síðustu
árum hefur frjálslyndi þess og
raunar annarra dagblaða, stórum
aukist. Og það svo, að jaðrar
stundum við ofrausn eða jafnvel
misskilið frjálslyndi. Af því góða
tel ég það, að pólitískir andstæð-
ingar skrifa nú, að því er virðist,
óhindraðir og fá birtar af sér fal-
legar myndir í Morgunblaðinu,
þrátt fyrir að illa sé oftast launað-
ur greiðinn. Það launa sjaldan
kálfar ofeldi. Önnur dagblöð sýna
að sönnu einnig frjálslyndi og
enda þótt ég vilji ekki bera oflof á
Moggann, virðist mér samt að
hans skerfur sé miklu mestur,
þegar tekið er tillit til útbreiðslu
meðal landsmanna. í þessu tilfelli
er Mogginn sannarlega vinur
„litla mannsins" og hef ég þá eink-
um í huga Alþýðublaðið. Segja
má, að Morgunblaðið hafi tekið
smælingjann á vinstri vængnum í
fóstur. En laun heimsins eru van-
þakklæti. Alþýðublaðsmenn bera
þó stundum kápuna á báðum öxí-
um og sýna hræðslugæði, milli
þess sem þeir reyna að ybba gogg.
En Þjóðviljamenn fara að dæmi
Grettis Ásmundarsonar, þegar
hann galt fósturlaunin til föður
síns með því að rífa bak hans með
ullarkambi.
Með þessum orðum vil ég benda
á þá hálu braut ritstjóranna, eins
og áður er á minnst: Hvað skal
birta og hverju skal hafna. Það er
nefnilega hægt að skemma dag-
blað ef hófs er ekki gætt. Hér á ég
ekki við áður áminntar pólitískar
greinar, skrifaðar undir fullu
nafni, að hætti siðaðra manna,
heldur illyrtar ofstopagreinar og
hef ég þar einkum í huga ritsmíð-
ar Arnórs Hannibalssonar og ann-
arra af svipuðu sauðahúsi. Þess
háttar andlegan afrakstur á að
setja í poka og fela milli þúfna, í
þeirri von, að upp rísi sproti, sem
hvíslar eins og forðum: „Mídas
konungur hefur asnaeyru." Þessu
líkar ritsmíðar skemma hvert það
dagblað, sem ber virðingu fyrir
sjálfu sér. Skrif Arnórs Hanni-
balssonar um kirkju og kristni eru
til skammar. Hallgrímur Péturs-
son segir: Oft má af máli þekkja/
manninn hvern helst hann er/ sig
mun fyrst sjálfan blekkja/ sem
með lastmælgi fer/ góður af geði
hreinu/ góðorður reynist víst/
fullur af illu einu/ illyrðin sparir
síst.
messu, eins og „Miskunnarbæn"
og fleira í þeim dúr.
Ég gaf mig á tal við mann um
daginn og bað hann að segja mér,
hvort hann hefði hlustað á til-
tekna útvarpsmessu sem verið
hafði nokkru áður. Hann svaraði
því svona: „Ég ætlaði að hlusta á
þessa messu og.skrúfaði frá við-
tækinu, en þá heyrði ég fljótlega,
að þetta var ein af þessum nýmóð-
ins messum, með einradda söng og
stagli, svo ég var fljótur að skrúfa
fyrir.“
Það munu nokkuð margir vera
sama sinnis, þvi miður, þegar um
þessi nýju messuform er að ræða.
Mörgum finnst það minna sig á
valdslega skipun þegar presturinn
segir: „Biðjum," finnst eins og það
feli í sér meiri auðmýkt að segja:
„Vér viljum biðja.“ Það eiga svo
margir erfitt með að venjast því
sem nýtt er þegar þeir geta ekki
fundið að það sé til hins betra. Og
margir geta ekki fellt sig við það,
að farið sé með Trúarjátninguna í
hverri messu.
Einraddaður safnaðarsöngur
minnir á tré, sem búið er að reita
af öll blöð og blóm. Okkur sem
erum svo rík að eiga hina dásam-
lega fögru Hátíðarsöngva Bjarna
Þorsteinssonar, sæmir ekki annað
en að halda uppi fjórrödduðum
kirkjusöng við allar messur og
nota Messusöngva Sigfúsar Ein-
arssonar, óstytta. Ef allar messur
verða með sama formi og þær
voru á dögum Sigfúsar Einarsson-
ar og Páls Isólfssonar, mun
kirkjugestum fjölga og þeim, sem
finnst nú að þeir séu utan gátta,
munu snúa aftur til kirkju sinnar.
NU
SFÖRUMVIÐ
FENINGA
og smíðum sjálf!
Við eigum fyrirliggjandi flest það efni, sem til þarf þegar
þið smíðið sjálf. Til dæmis efni í fataskápa, eldhús-
innréttingar, húsgögn, hvers konar vegghillur o.fl. Enn-
fremur loftbitaefni, viðarþiljur, límtré og spónaplötur.
Þið getið fengið að sníða niður allt plötuefni í stórri sög
hjá okkur.
Við veitum fúslega
allar nánari upplýsingar
í síma 25150.
S2P SlGeA V//QGA 8 ‘ftLVEKAW
BLÍDR KRLLHR SNÚDP^
BÚÐINR? BLÍ-DR KRLLRR
5NÚÐRBÚDINRÍ
Bladburöarfólk
óskast!

í eftirtalin hverfi:
Uthverfi
Skeifan og lægri Bleikjukvísl
tölur viö Grens- Kópavogur
^sveg. Álfhólsvegur frá
52 og MelaheiÖi.